Ἀπόστολος: τοῦ ἱεράρχου, 13 Νοεμ., «Τοιοῦτος ἡμῖν ἔπρεπεν
ἀρχιερεύς» (῾Εβρ. ζ΄ 26-η΄ 2)·
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,
27 ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας.
28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.
Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
2 τῶν Ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
ἑρμηνεία Π.Ν. Τρεμπέλα
26 Ἀντικαταστάθηκε λοιπόν ἡ λευϊτική ἱερωσύνη. Διότι τέτοιος καί μέ τέτοια προσόντα ἀρχιερεύς μᾶς χρειαζόταν: εὐσεβής καί ἅγιος, ἀπαλλαγμένος ἀπό κακία καί πονηρία, ἀμόλυντος, χωρισμένος ἀπό τούς ἁμαρτωλούς καί ἀνέγγιχτος ἀπό τήν ἁμαρτία. Κι ὅσο ζοῦσε στή γῆ, ἦταν τελείως χωρισμένος κι ἀνέγγιχτος ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδή ἦταν ἀπόλυτα ἀναμάρτητος· ἐπιπλέον ὅμως τώρα καί ἐπειδή ἀνυψώθηκε πάνω ἀπό τούς οὐρανούς καί κάθεται στά δεξιά τοῦ Θεοῦ.
27 Αὐτός ὁ νέος ἀρχιερέας δέν ἔχει ἀνάγκη, ὅπως οἱ ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου, νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες πρῶτα γιά τίς δικές του ἁμαρτίες κι ἔπειτα γιά τίς ἁμαρτίες τοῦ λαοῦ. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει θυσίες γιά τόν ἑαυτό του, διότι ἦταν ἀναμάρτητος. Δέν ἔχει ἀνάγκη νά προσφέρει κάθε μέρα θυσίες καί γιά τό λαό του, διότι αὐτό τό ἔκανε μιά γιά πάντα θυσιάζοντας τόν ἑαυτό του γιά χάρη τοῦ λαοῦ του.
28 Ὁ ἀρχιερέας μας ἄλλωστε διαφέρει πάρα πολύ ἀπό τούς ἀρχιερεῖς τοῦ νόμου. Διότι ὁ νόμος ἐγκαθιστᾶ ὡς ἀρχιερεῖς ἀνθρώπους πού ἔχουν ἠθική ἀσθένεια καί εἶναι θνητοί. Ὁ λόγος ὅμως καί ἡ ἔνορκη ὑπόσχεση πού δόθηκε ὕστερα ἀπό τόν νόμο καί συνεπῶς τόν ἀντικατέστησε, ἐγκαθιστᾶ ἀρχιερέα τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἀναδείχθηκε στήν ἐπίγεια ζωή του ἀναμάρτητος καί τέλειος, καί μένει ἀναμάρτητος καί τέλειος αἰωνίως.
1 Τό σπουδαιότερο λοιπόν ἀπ’ ὅσα εἴπαμε εἶναι αὐτό: ὅτι ἔχουμε τέτοιον ἀρχιερέα, ὁ ὁποῖος κάθισε στά δεξιά τοῦ θρόνου τῆς μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ στούς οὐρανούς
2 καί ἔγινε λειτουργός τῶν Ἁγίων πού βρίσκονται στούς οὐρανούς, καί τῆς ἀληθινῆς σκηνῆς, πού δέν τήν κατασκεύασε κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Κύριος.
