ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ – Κλέος αέναον θνητών

Περιγραφή Προϊόντος

Κυριακός λόγος

Ο Ηράκλειτος είναι ένα φαινόμενο στην ανθρώπινη ιστορία.

Παρουσιάζεται στην Έφεσο 500 χρόνια προ Χριστού ως μια απειλητική καταιγίδα του πνεύματος, για να καταλήξη σε μια φωτεινή ευδία για την οικουμένη.

Κρίνει και απορρίπτει όλες τις αυθεντίες του καιρού του. Οι Εφέσιοι αντιδρούν, τον χαρακτηρίζουν σκοτεινό, οχλολοίδορο και μισάνθρωπο.

Αυτός φεύγει, μένει μόνος του στο βουνό. Ψάχνει τον εαυτό του. Μελετά όλους τους φιλοσόφους και ποιητές. Βρίσκει «τον τρόπο της του παντός διοικήσεως».

Γυρίζοντας πίσω μιλά διαφορετικά:

Όταν ήμουν νέος δεν γνώριζα τίποτε. Όταν έφτασα στην τελειότητα, τα γνώρισα όλα.

Τότε σας έλεγα ότι οι πολλοί είστε κακοί και ολίγοι αγαθοί. Τώρα σας λέω ότι όλοι είστε δυνάμει αγαθοί. «Πάσι μέτεστι γινώσκειν εωυτούς και σωφρονείν».

Δεν έρχομαι να σας επιπλήξω για τις αδυναμίες σας, ούτε να σας καταπλήξω με τη μεγαλοσύνη μου. Σας λέω μόνο ότι βρήκα αυτόν που δεν τον κρίνω, γιατί αυτός είναι κριτήριο της αλήθειας που κρίνει και σώζει όλους.

Ακούοντες τον θείον Λόγον αληθεύομε, ενώ ιδιάζοντες (θεωρώντας τον εαυτό μας αυθεντία) ψευδόμεθα.

Ο λόγος του Ηρακλείτου φανερώνεται ως η ψυχή της ζωής του. Και η διαγωγή του ως διαβεβαίωσι της πίστεώς του.

Ενθουσιάζει αυτούς που απορρίπτει. Και συγκεντρώνονται δίπλα του αυτοί που δεν μιλιούνται μεταξύ τους.

Για να κρατήση όλους μαζί του, ελεύθερους και ζωντανούς, τους απομακρύνει από τον εαυτό του και τους στέλνει στον κοινό και θειο Λόγο που είναι ο αληθινός εαυτός του.

Δι’ όσων λέει και πράττει παρέχει ενέργεια ζωής, για να μπορή ο άλλος να ακούση τον κοινό και θειο Λόγο και να μιλήση.

Θεωρείται θεμελιωτής των πιο αντιθέτων θεωριών και πνευματικός πατέρας των αλληλοαναιρουμένων ερευνητών.

Όταν ζούσε ήταν ακατανόητος και σκοτεινός. Όσο περνά ο καιρός γίνεται πιο φωτεινή η παρουσία του και φιλική η συντροφιά του για αυτούς που ζητούν τα τίμια.

Οι ρήσεις του δεν είναι σχόλια για πράγματα φθαρτά, που αφήνουν αδιάφορο τον αναγνώστη τους, αλλά εξομολόγησι πυρακτωμένης ψυχής που αναγκάζουν τον σχολιαστή τους να μιλήση εξομολογητικά φανερώνοντας αυτό που ο ίδιος είναι και όχι εκείνο που θεωρείται ότι είναι.