Θεολογικά

ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

10,00 πόντοι
10,00

Συγγραφέας:
Εκδόσεις:
Σελίδες: 124
Κωδικός: 77-471
Προσθήκη στα Αγαπημένα
Προσθήκη στα Αγαπημένα

Περιγραφή Προϊόντος

Από τη φιλοσοφική στην θεολογική έννοια της δικαιοσύνης

Με τον θάνατο του Αριστοτέλους το 322 π.Χ. η Ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας εισέρχεται σε μία νέα φάση· κλείνει ο κύκλος της κλασικής ελληνικής φιλοσοφίας και αρχίζει η ελληνιστική περίοδος, που θα τερματισθεί το 31 π.Χ., όταν με την κατάλυση του κράτους των Πτολεμαίων θα ολοκληρωθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση και ο Ελληνισμός θα παύσει να έχει την δική του πολιτική οντότητα. Η ελληνική φιλοσοφία, στενά δεμένη με την πολιτική ζωή, υφίσταται τον αντίκτυπο της κοσμοϊστορικής αλλαγής. Η κλασική αττική φιλοσοφία είχε αναπτυχθεί μέσα στα πλαίσια της πόλεως-κράτους. Τώρα, μετά τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου, πόλεις-κράτη δεν υπάρχουν πια, και οι άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά σε έναν κόσμο χωρίς σύνορα.

Η μεταβολή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να καταλυθούν οι δεσμεύσεις του ατόμου στην στενή πολιτική οργάνωση της πόλεως. Ο πολίτης απέκτησε πολιτική ελευθερία, την οποία προηγουμένως δεν είχε. Τώρα μπορεί να κινείται έξω από τα όρια της στενής εδαφικής περιοχής της πόλεως, χωρίς να δεσμεύεται πολιτικώς από τις αποφάσεις της. Αλλά η ελευθερία αυτή αντισταθμίσθηκε από μία επικίνδυνη αστάθεια. Η νέα πραγματικότητα έθεσε στον άνθρωπο νέα προβλήματα, που έπρεπε να αντιμετωπισθούν. Το πρώτο πρόβλημα της εποχής ήταν ηθικό: πώς, τώρα, πρέπει να διαμορφωθούν οι σχέσεις των ατόμων μεταξύ τους; Και το δεύτερο πρόβλημα, μετά το ηθικό, ήταν το πολιτικό: Πώς πρέπει να διαμορφωθούν οι σχέσεις των απομονωμένων ατόμων προς τα αχανή κράτη των Μακεδόνων, προς την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και την ανθρωπότητα ολόκληρη; Με την αποδυνάμωση της πόλεως αποδυναμώθηκαν και οι θεσμοί που συνείχαν την κοινωνία της πόλεως και οι ηθικοί δεσμοί πού συνέδεαν τους πολίτες μεταξύ τους. […] (“Οι νέες ιστορικές συνθήκες μετά τον θάνατο του Αριστοτέλους” από την έκδοση).

Ι. ΟΙ ΝΕΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ (322 π.Χ.)
II. Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑΣ
1. Ο νόμος της χάριτος και της αγάπης
2. Αποδέκτες της νέας δικαιοσύνης - Ο Μακαρισμός των πτωχών
Α. Θεολογική προσέγγιση
Β. Φιλοσοφική προσέγγιση
III. ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΠΤΩΧΩΝ: Ο χριστιανικός υπαρξισμός του Soren Kierkegaard
1. Η ρηξικέλευθη αφετηρία του Kierkegaard
Το Είναι ως ταυτόσημο όχι με την νόηση αλλά με την πίστη
2. Ο Αβραάμ ως «ο πατήρ πάντων των πιστευόντων»
3. Ο «Δον Κιχώτης» του Θερβάντες ως μυθιστορικός «Ιππότης της πίστεως»
4. Το υπέρλογο της πίστεως στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι
5. Η πνευματική παράδοση των «δια Χριστόν σαλών»
6. «Θεία τρέλα» και «δαιμονιακό παράδοξο»
7. Λογοτεχνικές εκφράσεις του δαιμονιακού παραδόξου
Α. Ο «Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ'» του Σαίξπηρ
Β. Ο Κυρίλωφ στους «Δαιμονισμένους» του Ντοστογιέφσκι
Γ. Ο «Μύθος του Σισύφου» του Καμύ
ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Βάρος 0,195 kg
Διαστάσεις 13 × 20,5 cm
Εξώφυλλο

Χαρτόδετο

Σελίδες

124

Κωδικός

ISBN

978-960-615-591-8

Συγγραφέας

Εκδοτικός Οίκος

Γλώσσα

ΕΛΛΗΝΙΚΑ – ΔΗΜΟΤΙΚΗ

Κατηγορία Προϊόντος

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.

Δώστε πρώτος μία αξιολόγηση “ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΤΗΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ”