Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Μαΐου 2020, τῶν Μυροφόρων (Πράξ. στ΄ 1 – 7)
Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.
«ἐπισκέψασθε ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας».
Στίς πρῶτες ἡμέρες τῆς ἐκκλησίας, μᾶς ἀναφέρει τό βιβλίο τῶν Πράξεων, οἱ ἑλληνισταί, οἱ ἑβραῖοι δηλαδή πού μιλοῦσαν τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἄρχισαν νά παραπονοῦνται, διότι οἱ χῆρες τῶν ἑλληνιστῶν αὐτῶν παραμελοῦνταν κατά τήν καθημερινή διανομή τροφῶν καί ἐλεημοσυνῶν. Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι κατενόησαν ὅτι μιά νέα ἀνάγκη δημιουργεῖται, αὐτή τῆς διακονίας τῶν τραπεζῶν. Γι’ αὐτό συγκέντρωσαν τό πλῆθος τῶν πιστῶν καί τούς εἶπαν: ἐξετάστε προσκετικά καί ἐκλέξετε ἀπό ἐσᾶς τούς ἴδιους ἑπτά ἀνδρες, τούς ὁποίους θά ἐγκαταστήσουμε διακόνους στή διακονία τῶν τραπεζῶν. Ἄς δοῦμε λοιπόν ὅτι τά δύο κριτήρια τῆς ἐκλογῆς τῶν ἑπτά διακόνων ἦταν τό νά ἔχουν τήν καλή μαρτυρία ἀπό τούς πιστούς καί νά εἶναι πλήρεις Πνεύματος καί σοφίας.
1. Η ΕΞΩΘΕΝ ΚΑΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι ὅταν ἀνεκοίνωσαν στούς πιστούς τήν ἀνάγκη τῆς ἐκλογῆς τῶν ἑπτά διακόνων, ἔθεσαν σ’αὐτούς καί τά κριτήρια τά ὁποῖα θά ἔπρεπε νά πληροῦν οἱ ἑπτά αὐτοί ἄνδρες. Ἐζήτησαν ἀπό τούς πιστούς νά ἐκλέξουν «ἄνδρας μαρτυρουμένους ἑπτά». Τό πρῶτο λοιπόν κριτήριο γιά τήν ἐκλογή τῶν ἑπτά διακόνων ἦταν τό νά ἔχουν αύτοί τήν καλή μαρτυρία ἀπό τούς πιστούς. Ἔπρεπε νά ἐκλέξουν διακόνους πού νά εἶναι ἀποδεκτοί καί ἀγαπητοί ἀπό τούς πιστούς. Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «ἐνῶ θά μποροῦσαν οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι νά ἐκλέξουν μόνοι τους ἑπτά διακόνους κινούμενοι ἀπό τήν πνοή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ζητοῦν ἀπ’ τά πλήθη τῶν πιστῶν νά τούς δώσουν τήν μαρτυρία τους». Κι αὐτό ἀκριβῶς δείχνει πόσο μεγάλη σημασία ἔχει ἡ καλή μαρτυρία καί ἀποδοχή τῶν διακόνων ἀπό τούς πιστούς.
Αὐτό τό στοιχεῖο ἀπετελοῦσε ἀναγκαία προϋπόθεσι καί γιά κάθε λειτουργό τῆς ἐκκλησίας. Φαίνεται αὐτό καί στήν περίπτωσι τοῦ Τιμοθέου, ὁ ὁποῖος «ἐμαρτυρεῖτο ὑπὸ τῶν ἐν Λύστροις καὶ Ἰκονίῳ ἀδελφῶν». Κάθε διάκονος λοιπόν τῆς ἐκκλησίας θά πρέπει νά εἶναι ἄνδρας ἀξιόπιστος καί ἀκέραιος, νά μήν ἔχει δώσει καμμία ἀφορμή σκανδάλου. Ὄχι μόνον νά εἶναι ἐλεύθερος ἀπό κάθε κατηγορία, ἀλλά καί νά ἐπιβεβαιώνουν οἱ πιστοί ὅτι εἶναι ἐνάρετος. Ὅσοι λοιπόν θέλουν νά διακονήσουν στήν ἐκκλησία θά πρέπει νά ἔχουν ζωή ἀνεπίληπτη καί χαρακτῆρα λαμπρό. Αὐτό ἀκριβῶς τονίζει καί ὁ ἁπόστολος Παῦλος ὅταν λέγει ὅτι οἱ διάκονοι θά πρέπει νά εἶναι σεμνοί καί ἐγκρατεῖς καί ὄχι διπρόσωποι ἤ αἰσχροκερδεῖς, νά ἔχουν ζωή ἄμεμπτη καί συνείδησι καθαρή· νά ἐξετάζονται καί νά ἀποδεικνύονται ἀνέγκλητοι, ἀκατηγόρητοι καί ἄμεμπτοι (Α΄ Τιμ. γ 8-10).
2. ΠΛΗΡΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ
Ἡ δεύτερη προϋπόθεσι τήν ὁποία ἔπρεπε νά ἔχουν οἱ ἑπτά διάκονοι ἦταν ὅτι θά ἔπρεπε νά εἶναι «πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καί σοφίας». Νά ἔχουν τά διοικητικά καί τά ἁγιαστικά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Νά μήν εἶναι ἁπλῶς πνευματικοί ἄνθρωποι, ἀλλά νά εἶναι πλήρεις πνεύματος, σοφίας καί συνέσεως. Νά πλημμυρίζει τήν ψυχή τους καί τή ζωή τους ἡ παρουσία τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Ἔτσι φαίνεται ξεκάθαρα ἀπό αὐτό ὅτι ἡ αἰτία πού τούς κατέστησε διακόνους δέν ἦταν μία ἁπλή πνευματική ζωή, ἀλλά μιά πνευματική ζωή πλήρης καί γνήσια. Λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Μή νομίζεις ἐπειδή οἱ διάκονοι ἀρχικῶς δέν διακονοῦσαν στό κήρυγμα ἀλλά στή διακονία τῶν τραπεζῶν, ὅτι δέν εἶχαν ἀνάγκη τοῦ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς σοφίας καί συνέσεως· κάθε ἄλλο». Οἱ ἑπτά διάκονοι ἀλλά καί ὅλοι οἱ λειτουργοί τῆς ἐκκλησίας πρέπει νά εἶναι τίμιοι στήν διαχείρισι τῶν οἰκονομικῶν, ἀλλά καί φρόνιμοι καί συνετοί, ὥστε νά προλαμβάνουν τά δίκαια παράπονα καί νά διανέμουν τά ὑλικά ἀγαθά ἀνάλογα μέ τίς πραγματικές ἀνάγκες τῶν πιστῶν. Θά πρέπει νά ἔχουν ὄχι ἁπλῶς μία σύνεσι ἀνθρώπινη, ἀλλά σύνεσι πνευματική καί ἁγία, πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί νά ἐκζητοῦν διαρκῶς τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά νά ἐπιτελοῦν τό ἱερό λειτούργημά τους μέ φόβο Θεοῦ καί σύνεσι ἱερή.
***
Ἀδελφοί, σέ μία ἐποχή τόσο μεγάλης ἀποστασίας, ἡ κοινωνία μας ἔχει ἰδιαίτερη ἀνάγκη ἀπό κληρικούς καί γενικότερα ἀπό ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας καί συνεργάτες τῶν κληρικῶν μας ἀμέμπτους, πνευματέμφορους καί συνετούς. Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ καθημερινά νά δεόμαστε «ὑπέρ τοῦ τιμίου πρεσβυτερίου, τῆς ἐν Χριστῷ διακονίας, παντός τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ». Ἄς προσευχόμαστε λοιπόν θερμά στόν ἅγιο Θεό νά ἀναδείξῃ ἰδιαιτέρως σήμερα ἁγίους λειτουργούς καί ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἀλλά καί νά δώσῃ τήν χάρι καί τήν εὐλογία του στούς πιστούς καί ἐναρέτους γονεῖς πού ἔχουν κάποιο παιδί μέ τέτοια ἱερή κλήσι νά τό προετοίμαζουν μέσα σέ περιβάλλον ἁγνότητος καί ἁγιότητος, ὥστε νά τό δοῦν κάποια ἡμέρα νά καθίσταται ἄξιος καί ἅγιος ἱερουργός τοῦ Κυρίου μας. Γιά νά δοῦμε ὅλοι μας καιρούς ἀναψύξεως στήν Ἐκκλησία μας καί στήν Ἑλλάδα μας.
