Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Δευτ. ιγ΄ ἑβδ. Ματθαίου (Μάρκ. γ΄ 6-12)
6 καὶ ἐξελθόντες οἱ Φαρισαῖοι εὐθέως μετὰ τῶν Ἡρῳδιανῶν συμβούλιον ἐποίουν κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσι. 7 Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησε μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ πρὸς τὴν θάλασσαν· καὶ πολὺ πλῆθος ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἠκολούθησαν αὐτῷ, 8 καὶ ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας καὶ ἀπὸ Ἱεροσολύμων καὶ ἀπὸ τῆς Ἰδουμαίας καὶ πέραν τοῦ Ἰορδάνου καὶ οἱ περὶ Τύρον καὶ Σιδῶνα, πλῆθος πολύ, ἀκούσαντες ὅσα ἐποίει, ἦλθον πρὸς αὐτόν. 9 καὶ εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἵνα πλοιάριον προσκαρτερῇ αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἵνα μὴ θλίβωσιν αὐτόν· 10 πολλοὺς γὰρ ἐθεράπευσεν, ὥστε ἐπιπίπτειν αὐτῷ ἵνα αὐτοῦ ἅψωνται ὅσοι εἶχον μάστιγας· 11 καὶ τὰ πνεύματα τὰ ἀκάθαρτα, ὅταν αὐτὸν ἐθεώρουν, προσέπιπτον αὐτῷ καὶ ἔκραζον λέγοντα ὅτι σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ. 12 καὶ πολλὰ ἐπετίμα αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν αὐτὸν ποιήσωσι.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
6 Κι ἀφοῦ βγῆκαν οἱ Φαρισαῖοι ἀπ’ τή συναγωγή, ἔκαναν ἀμέσως συμβούλιο ἐναντίον του μαζί μέ τούς Ἡρωδιανούς, πού ἦταν ἡ παράταξη τοῦ βασιλιᾶ Ἡρώδη, καί συζητοῦσαν μέ ποιό τρόπο θά κατόρθωναν νά τόν ἐξοντώσουν. 7 Ὁ Ἰησοῦς τότε ἀναχώρησε μέ τούς μαθητές του πρός τή λίμνη. Καί τόν ἀκολούθησε μεγάλο πλῆθος ἀπό τή Γαλιλαία 8 καί ἀπό τήν Ἰουδαία καί ἀπό τά Ἱεροσόλυμα καί ἀπό τήν Ἰδουμαία καί ἀπό τήν Περαία, δηλαδή ἀπό τή χώρα πού εἶναι πέρα ἀπό τόν Ἰορδάνη, στά ἀνατολικά του. Καί ἦλθε κοντά του μεγάλο πλῆθος κι ἀπ’ ὅσους κατοικοῦσαν στά περίχωρα τῆς Τύρου καί τῆς Σιδῶνος, καθώς ἄκουσαν τά θαύματα πού ἔκανε. 9 Καί λόγῳ τοῦ πλήθους, παρήγγειλε στούς μαθητές του νά ἔχουν ἐκεῖ διαρκῶς γι’ αὐτόν ἕνα πλοιάριο, γιά νά μπαίνει σ’ αὐτό ὅταν ἡ συρροή τοῦ πλήθους γινόταν μεγαλύτερη, ὥστε νά μήν τόν πιέζουν τά πλήθη. 10 Κι ἐπειδή θεράπευσε πολλούς, ἄρχισε νά μαζεύεται τόσο πολύ πλῆθος, ὥστε νά πέφτουν πάνω του ὅσοι εἶχαν βασανιστικές ἀσθένειες γιά νά τόν ἀγγίξουν καί νά βροῦν ἔτσι τή θεραπεία τους. 11 Καί τά ἀκάθαρτα καί πονηρά δαιμονικά πνεύματα, ὅταν τόν ἔβλεπαν, ἔπεφταν μπροστά του καί φώναζαν δυνατά λέγοντας ὅτι ἐσύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. 12 Ἐκεῖνος ὅμως τά διέταζε μέ αὐστηρότητα νά μή φανερώσουν ὅτι αὐτός ἦταν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. (Καί τούς ἀπαγόρευε νά τό φανερώνουν αὐτό, διότι δέν ἦταν ἀκόμη καιρός νά γνωστοποιηθεῖ στούς ἀνθρώπους ὁλόκληρη ἡ ἀλήθεια γιά τή φύση του καί τήν ἀποστολή του καί ἐρεθισθοῦν ἀπ’ αὐτήν περισσότερο οἱ ἄπιστοι ἐχθροί του. Ἀλλά οὔτε καί οἱ πονηροί δαίμονες ἦταν ἄξιοι νά γίνουν κήρυκες αὐτῆς τῆς ἀλήθειας).
