Σάββατο 24 Ἀπριλίου 2010
Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 90
Γιά τήν Ἁγία Γραφή
«Ἕνας εἶναι ὁ Θεός πού ὑμνεῖται καί δοξάζεται ὡς Τριάδα καί τόν ὁποῖο κηρύσσει ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη, σύμφωνα μέ τά λόγια του Κυρίου: «Δέν ἦλθα νά καταργήσω τό νόμο, ἀλλά νά τόν συμπληρώσω». Διότι Αὐτός πραγματοποίησε τή σωτηρία μας, γιά τήν ὁποία ὁμιλεῖ ὅλη ἡ Γραφή καί ὅλα τά μυστήρια. Καί πάλι λέει: «Ἐρευνᾶτε τίς Γραφές, ἐπειδή αὐτές μιλοῦν γιά μένα». Καί ὁ Ἀπόστολος εἶπε: «Σέ πολλές περιπτώσεις καί μέ πολλούς τρόπους ὁ Θεός μίλησε τόν παλιό καιρό στούς πατέρες μας μέσῳ τῶν προφητῶν, καί τίς τελευταῖες αὐτές ἡμέρες μᾶς μίλησε μέσῳ τοῦ Υἱοῦ». Μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, λοιπόν, ὁ νόμος, οἱ προφῆτες, οἱ εὐαγγελιστές, οἱ ἀπόστολοι, οἱ ποιμένες καί οἱ δάσκαλοι μίλησαν». «Κάθε Γραφή, λοιπόν, εἶναι θεόπνευστη καί πολύ ὠφέλιμη». Ἑπομένως, εἶναι πολύ ὡραῖο καί πολύ ὠφέλιμο στήν ψυχή νά ἐρευνᾶμε τίς θεῖες Γραφές. Ὅπως ἀκριβῶς ἕνα δένδρο πού εἶναι φυτεμένο στό μέρος πού ὑπάρχουν πολλά νερά, ἔτσι καί ἡ ψυχή πού ἀρδεύεται μέ τήν Ἁγία Γραφή, εὐδοκιμεῖ καί ἀποδίδει ὥριμους καρπούς, δηλαδή ὀρθόδοξη πίστη, καί εἶναι στολισμένη μέ ἀειθαλῆ φύλλα, μέ δηλαδή θεάρεστες πράξεις. Διότι οἱ ἅγιες Γραφές μᾶς ὁδηγοῦν στίς ἐνάρετες πράξεις καί τήν καθαρή θεωρητική γνώση, ἐπειδή μέσα σ’ αὐτές βρίσκουμε τήν προτροπή γιά κάθε ἀρετή καί τήν ἀποτροπή γιά κάθε κακία. Ἄν εἴμαστε, λοιπόν, φιλομαθεῖς, θά εἴμαστε καί πολυμαθεῖς• διότι ὅλα τά πετυχαίνει ἡ ἐπιμέλεια, ὁ κόπος καί ἡ χάρη πού δίνει ὁ Θεός. «Καθόσον, αὐτός πού ζητᾶ παίρνει, αὐτός πού ψάχνει βρίσκει καί αὐτός πού χτυπᾶ τήν πόρτα τοῦ ἀνοίγουν». Ἄς χτυπήσουμε, λοιπόν τήν πόρτα τοῦ πολύ ὡραῖο παραδείσου τῶν Γραφῶν, πού εἶναι μυρωδάτος, πολύ γλυκύς καί ὡραῖος καί γεμίζει τ’ αὐτιά μας μέ κάθε εἴδους κελαδήματα τῶν νοερῶν θεοφόρων πτηνῶν• αὐτός (ὁ παράδεισος τῶν Γραφῶν) ἀγγίζει τήν καρδιά μας καί, ὅταν αὐτή εἶναι λυπημένη τήν παρηγορεῖ, ὅταν εἶναι ταραγμένη τήν ἠρεμεῖ καί τή γεμίζει μέ ἀνέκφραστη χαρά• ἀνεβάζει τό νοῦ μας στά χρυσαυγή καί ὑπέρλαμπρα ἐνδότερά του νοῦ τοῦ «θείου περιστεριοῦ», τό ὁποῖο μέ τά φωτεινά φτερά τοῦ μᾶς ὁδηγεῖ στό μονογενῆ Υἱό καί κληρονόμο τοῦ γεωργοῦ του νοητοῦ ἀμπελῶνα, καί μέσῳ αὐτοῦ μας παρουσιάζει στόν Πατέρα τῶν φώτων. Ὅμως, ἄς μή χτυπήσουμε τή θύρα μέ ἀδιαφορία, ἀλλά μέ περισσότερη προθυμία καί ἐπιμονή• ἄς μήν ἀποθαρρυνθοῦμε κρούοντας• διότι ἔτσι θά μᾶς ἀνοίξει τή θύρα. Ἄν, δηλαδή, διαβάσουμε μία καί δύο φορές καί δέν καταλάβουμε αὐτά πού διαβάσαμε, ἄς μήν ἀποθαρρυνθοῦμε, ἀλλά νά ἐπιμείνουμε, νά ἐντρυφήσουμε, νά ρωτήσουμε. Διότι λέει (ἡ Γραφή), «ρώτησε τόν πατέρα σου καί θά σέ πληροφορήσει, ρώτησε τούς πρεσβυτέρους καί θά σού ποῦν». Διότι ἡ γνώση δέν εἶναι κτῆμα ὅλων. Ἄς ἀντλήσουμε ἀπό τήν πηγή τοῦ παραδείσου τά πάντοτε ἀναβλύζοντα καί ὁλοκάθαρα νερά πού μᾶς προσφέρουν τήν αἰώνια ζωή• ἄς τ’ ἀπολαύσουμε, ἄς τά χαροῦμε μέ ἀπληστία• διότι ἔχουν ἀνεξάντλητη τή χάρη. Ἄν πάλι μπορέσουμε ν’ ἀποκομίσουμε κάτι ὠφέλιμο ἀπό τούς ἐκτός Ἐκκλησίας, δέν εἶναι ἀπαγορευμένο. Ἄς γίνουμε ἐπιτυχημένοι τραπεζῖτες συσσωρεύοντας τό ἀτόφιο καί καθαρό χρυσάφι καί ἀποφεύγοντας τό νοθευμένο. Ἄς δεχθοῦμε τούς ὡραιότατους λόγους καί ἄς πετάξουμε τούς γελοῖες καί ξένες μυθολογίες στά σκυλιά• διότι θά μπορέσουμε ν’ ἀποκτήσουμε ἀπ’ αὐτούς μεγάλη δύναμη ἐναντίον τους. Πρέπει, ἐπίσης, νά γνωρίζουμε ὅτι τά βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι εἴκοσι δύο, σύμφωνα μέ τά γράμματα τῆς Ἑβραϊκῆς γλώσσας. Διότι αὐτή ἔχει εἴκοσι δύο γράμματα, ἀπό τά ὁποία τά πέντε διπλασιάζονται, γιά νά γίνουν αὐτά εἴκοσι ἑφτά• διπλό δηλαδή εἶναι τό Χάφ, τό Μέμ, τό Νοῦν, τό Φῖ καί τό Σαδί.»
