Μεταφορτώσεις
|
Θέμα για τους κυκλάρχες
|
῎Επειτα ἀπό τά ὅσα ἀφοροῦν στή μεταστροφή τοῦ ἀποστόλου Παύλου καί στίς πρῶτες ἐνέργειές του, ὁ ἱερός Συγγραφέας τῶν ΠΡΑΞΕΩΝ διακόπτει προσωρινά τή διήγηση γι᾿ αὐτόν καί στρέφει τή θεοκίνητη πέννα του πρός τόν ἄλλον κορυφαῖο ᾿Απόστολο, τόν ἅγιο Πέτρο. Στά ὅσα γράφει, τονίζει κυρίως τό πῶς ἄνοιξε ἡ θύρα τῆς διαδόσεως τοῦ Εὐαγγελίου πέρα ἀπό τά ὅρια τοῦ ᾿Ιουδαϊσμοῦ πρός τούς εἰδωλολάτρες. Στήν παρούσα συμμελέτη θά δοῦμε ἕνα θαῦμα πού ἐπιτέλεσε ὁ Θεός μέσῳ τοῦ ἀποστόλου Πέτρου.
Μελέτη περικοπῆς: Πράξ. θ´ 31-35.
1. ῎Ας ἐπιμείνουμε λίγο, πρίν μελετήσουμε τό θαῦμα, στόν πρῶτο στίχο τῆς περικοπῆς μας. ᾿Αναφέρεται στήν κατάσταση τῆς ᾿Εκκλησίας ἔπειτα ἀπό τούς διωγμούς ἐναντίον της, μετά τόν λιθοβολισμό τοῦ ἁγίου Στεφάνου καί τή μεταβολή τοῦ φοβεροῦ διώκτη Σαούλ. Τί τονίζει ἐδῶ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ; ῞Οτι ἐπικρατοῦσε εἰρήνη, καί οἱ πιστοί ζοῦσαν μέσα σέ καλές συνθῆκες καί πληθύνονταν μέ τή Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Τί θά μπορούσαμε νά σκεφθοῦμε ὡς πρός τή γαλήνη πού ἀπολάμβαναν στό διάστημα αὐτό οἱ πιστοί; (᾿Αφοῦ ποῦν τίς σκέψεις τους τά μέλη, προσθέτουμε).
Οἱ ᾿Ιουδαῖοι εἶχαν κατά τό διάστημα αὐτό προβλήματα μέ τούς Ρωμαίους κατακτητές τους καί δέν ἀσχολοῦνταν μέ τούς Χριστιανούς. Τά προβλήματα αὐτά τῶν ῾Εβραίων καί τό κάθε τι στή ζωή λαῶν καί ἀτόμων ρυθμίζονται ἀπό τόν πάνσοφο ἀόρατο Ρυθμιστή τῆς ῾Ιστορίας Κύριο. ᾿Επέτρεψε ᾿Εκεῖνος νά κοπάσει ἡ θύελλα τῶν διωγμῶν τῶν ῾Εβραίων ἐναντίον τῆς ᾿Εκκλησίας Του, γιά νά τονωθοῦν οἱ πιστοὶ καί νά ἐνισχυθοῦν, ὥστε νά ἀντιμετωπίσουν ἀργότερα τούς φοβερούς διωγμούς ἐκ μέρους τῶν Ρωμαίων.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ὅλα στή ζωή μας εἶναι ρευστά. Δέν εἶναι πάντοτε ταραγμένη ἡ ζωή μας. ᾿Αλλά «καί ἡ ματαιότης τῆς ἀνθρωπίνης εὐτυχίας καί χαρᾶς δέν πρέπει νά μᾶς παραπλανᾷ καί νά νομίζωμεν ὅτι εἶναι δυνατόν ἡ ζωή μας νά διέλθῃ ἐν διαρκεῖ καί ἀδιαπτώτῳ ἔαρι» (Π. Ν. Τρεμπέλας). ῾Ο ἱερός Χρυσόστομος μιλώντας γιά τό ἄστατο τῶν ἀνθρώπινων πραγμάτων, ἔλεγε ὅτι ὅλα μοιάζουν σάν τή φευγαλέα σκιά. «Πάντα σκιά… οὐ τά χρηστά (=τά εὐχάριστα) σκιά μόνον, ἀλλά καί τά λυπηρά» (ΕΠΕ 20, 132). ῎Ερχονται καί παρέρχονται.
Βλέποντας ὅμως προσεκτικότερα τόν στίχο αὐτό, μποροῦμε καί πρέπει νά διδαχθοῦμε ἀπό τόν τρόπο, μέ τόν ὁποῖο ζοῦσαν κατά τήν εἰρηνική αὐτή περίοδο οἱ πιστοί. Τί ἔκαναν δηλαδή; Δέν ἄφησαν τόν ἑαυτό τους νά κυριευθεῖ ἀπό ἀμεριμνησία καί πνευματική χαλάρωση. ᾿Αντίθετα φρόντιζαν νά οἰκοδομοῦνται πνευματικά, νά ζοῦν μέ τόν σωτήριο φόβο τοῦ Θεοῦ προσέχοντας νά συμμορφώνονται πλήρως πρός τίς ἐντολές Του, νά ἐνισχύονται μέ τή Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί νά γεύονται τή γλυκύτητα πού χαρίζει ἡ ἕνωση μέ τόν Κύριο· γι᾿ αὐτό ἦταν εἰρηνικοί καί μακάριοι. Αὐτός εἶναι ὁ τέλειος τρόπος ψυχικῆς ἐκμεταλλεύσεως τῶν εἰρηνικῶν καιρῶν. Γι᾿ αὐτό καί ἡ ᾿Εκκλησία μας στή θεία Λειτουργία εὔχεται καί παρακαλεῖ τόν Θεό νά βοηθεῖ καί νά φωτίζει τούς ἄρχοντες, «ἵνα ἐν τῇ γαλήνῃ αὐτῶν ἤρεμον καί ἡσύχιον βίον διάγωμεν ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καί σεμνότητι (βλ. καί Α´ Τιμ. β´ 1-2).
2. ῎Ας ἔλθουμε ὅμως στό θαῦμα πού μᾶς παρουσιάζει ἡ περικοπή. Πρόκειται γιά τή θεραπεία τοῦ Αἰνέα, πού ἦταν ὀκτώ χρόνια παράλυτος. Τό θαῦμα ἔγινε στή Λύδδα τῆς ᾿Ιόππης. ῾Ο Αἰνέας ἦταν ῾Ελληνιστής ᾿Ιουδαῖος πού εἶχε γίνει Χριστιανός. ῾Ο ἀπόστολος Πέτρος βρέθηκε στή Λύδδα περιοδεύοντας καί στηρίζοντας κατά τόπους τούς πιστούς. ῾Η εἰρηνική περίοδος τῆς ζωῆς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ τό ἐπέτρεπε.
Τά θαύματα τῆς θεραπείας παράλυτων ἀνθρώπων καί μάλιστα κατάκοιτων γιά πολλά χρόνια, πού ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος καί οἱ ἅγιοι ᾿Απόστολοι κατόπιν, ἔχουν καί ἕνα συμβολικό νόημα. Ποιό εἶναι αὐτό; Φανερώνουν σέ ποιά ψυχική κατάσταση βρῆκε τήν ἀνθρωπότητα ὁ Κύριος καί πῶς τῆς χάρισε νέα ζωή ἀνορθώνοντάς την ἀπό τήν πνευματική παραλυσία. ῾Η ψυχική κατάσταση τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου ἦταν ἀπελπιστική, ὅπως καί ἡ κατάσταση ἑνός παράλυτου πού μένει γιά χρόνια ἀκίνητος καί δέν ἐλπίζει ἀνθρωπίνως νά σηκωθεῖ καί νά βαδίσει. Καί ἦλθε ὁ Κύριος καί μέ τή σταυρική Του θυσία καί τήν ᾿Εκκλησία, πού τήν ἵδρυσε γιά νά συνεχίζει αἰώνια τό σωτήριο ἔργο Του, χάρισε, χαρίζει δέ καί σήμερα, τή θεραπεία τῶν ψυχικά παράλυτων. ᾿Ανορθώνει τίς ψυχές καί τίς ἱκανώνει μέ τή Χάρι Του νά βαδίζουν σταθερά στήν ὁδό τῆς ἁγιότητος. Πόσα τέτοια ψυχικά θαύματα δέν ἐπιτελοῦνται ἀλήθεια καί στίς μέρες μας μέ τά ἱερά Μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας μας!
᾿Αξίζει ὅμως νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως αὐτά πού εἶπε ὁ ἀπόστολος Πέτρος στόν Αἰνέα: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καί στρῶσον σεαυτῷ». Δηλαδή: «Αἰνέα, σέ θεραπεύει ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός· σήκω καί περιποιήσου μόνος σου τό κρεβάτι σου, πού τόσο καιρό τό φρόντιζαν ἄλλοι». Δέν εἶπε, σέ θεραπεύω ἐγώ, ἀλλά σέ θεραπεύει ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός. «῾Ο Πέτρος λαμβάνει πρόνοιαν, ἵνα μή τις παρανόησις λάβῃ χώραν ὡς πρός τόν πραγματικόν αὐτουργόν τῆς θαυματουργικῆς θεραπείας. Οὕτως ὁ Πέτρος ἐζήτησε ν᾿ ἀποδοθῇ ἡ δόξα εἰς μόνον τόν Χριστόν» (῾Υπόμνημα).
῾Η φράση αὐτή τοῦ ᾿Αποστόλου ἔχει σπουδαία ἐκκλησιολογική σημασία καί ἰδιαίτερη ἐπικαιρότητα καί στίς ἡμέρες μας, ἐπειδή γίνεται καί πάλι πολύς λόγος γιά τόν Πάπα τῆς Ρώμης καί γενικότερα γιά τόν Παπισμό. Καί εἶναι χρήσιμο ἀλλά καί ἀπαραίτητο νά στρέψουμε τή συζήτησή μας σ᾿ αὐτό τό θέμα. (᾿Αφοῦ ἐρωτηθοῦν καί ποῦν τίς σκέψεις τους τά μέλη, προσθέτουμε).
῾Ο Πάπας – κάθε Πάπας – θεωρεῖ τόν ἑαυτό του διάδοχο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καί ἐξαίρει ἐξουσιαστικά τή θέση του καί τό πρωτεῖο του σ᾿ ὅλη τήν οἰκουμένη. Τόση εἶναι ἡ διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας πού ὑπάρχει στόν Παπισμό, ἔλεγε σπουδαῖος ᾿Ορθόδοξος θεολόγος, ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου ᾿Αθηνῶν Κωνσταντῖνος Μουρατίδης, ὥστε παρουσιάζεται, κατά κάποιον τρόπο, ὄχι ὁ Πάπας ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ στή γῆ, ἀλλά ὁ Χριστός ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Πάπα στόν οὐρανό!
Στήν ᾿Εκκλησία μας τά πάντα τελοῦνται ἀπό τόν Χριστό· οἱ κληρικοί εἶναι ὄργανά Του. Χαρακτηριστικό τοῦ πνεύματος πού ἐπικρατεῖ στόν Παπισμό εἶναι αὐτά πού λέγονται, γιά παραδειγμα, στήν τέλεση τοῦ «Βαπτίσματος» (ἐντός εἰσαγωγικῶν, διότι, ἀφοῦ εἶναι αἱρετικοί, δέν ἔχουν κανονικό Βάπτισμα), τοῦ «Χρίσματος», τῆς «῾Ιερᾶς ᾿Εξομολογήσεως» κλπ. ῞Οταν βαπτίζει ὁ λατίνος «ἱερέας», λέει: «᾿Εγώ σέ βαπτίζω…». ᾿Ενῶ στήν ᾿Ορθοδοξία ὁ ἱερέας λέει: «Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ…». Στό «Χρῖσμα» λέει ὁ λατίνος: «ἐγώ σέ χρίω…», ἐνῶ ὁ ᾿Ορθόδοξος: «χρίεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ…»· στήν ᾿Εξομολόγηση ὁ λατίνος λέει: «ἐγώ σέ ἀπολύω…», ἐνῶ ὁ ᾿Ορθόδοξος ἱκετεύει τόν Θεό νά συγχωρήσει τόν ἐξομολογούμενο πού μετανοεῖ κλπ. Εἶναι ἀνθρωποκεντρικό τό πνεῦμα τοῦ Παπισμοῦ, ἐνῶ τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἶναι Χριστοκεντρικό.
᾿Ενῶ ὁ ἴδιος ὁ Πέτρος παραμέριζε γιά νά φανεῖ ὁ πραγματικός αἴτιος τῆς θεραπείας καί σωτηρίας, πού εἶναι ὁ Χριστός, ὁ Πάπας ὄχι μόνο δέν παραμερίζει, ἀλλά μέ τή στάση του ἐμποδίζει τούς ἄλλους νά δοῦν πίσω του τόν Χριστό. Νομίζει ὅτι εἶναι διάδοχος τοῦ Πέτρου, λέγοντας ὅτι ὁ Πέτρος ἦταν ᾿Επίσκοπος τῆς Ρώμης. ῞Ομως εἶναι ἀμφίβολο ἄν πῆγε στή Ρώμη ὁ Πέτρος καί ἄν ὑπῆρξε ποτέ ἐπίσκοπός της. Τό δέ ἀποστολικό ἀξίωμα ἦταν ἀνώτερο τοῦ ἐπισκοπικοῦ καί δέν ταυτιζόταν μέ κάποια πόλη. ῎Αλλωστε ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἔδρασε καί στήν ᾿Αντιόχεια καί σ᾿ ἄλλες πόλεις. Καμιᾶς ὅμως ἀπό τίς πόλεις αὐτές οἱ ἐπίσκοποι δέν ἤγειραν τέτοιες ἀνιστόρητες ἐγωιστικές ἀξιώσεις σάν αὐτές τοῦ Πάπα. Πάλι ὁ ἱερός Χρυσόστομος γράφει γιά τόν ἀπόστολο Πέτρο ὅτι «οὐκ ἀπῄτει τιμήν μείζονα» (ΕΠΕ 15, 602)· δέν ζητοῦσε νά δοξάζεται περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους. Δεχόταν μάλιστα ταπεινά καί παρατηρήσεις καί ὑποδείξεις ἀπό τούς ἄλλους (βλ. Γαλ. β´ 11-14). ῾Ο Πάπας ὅμως θεωρεῖ τόν ἑαυτό του μοναδικό κύριο τῆς ᾿Εκκλησίας. ῞Οσους δέν σχετίζονται μαζί του, τούς θεωρεῖ ἐλλειμματίες! Καί ἐμᾶς τούς ᾿Ορθόδοξους!
Εἶναι χρήσιμο νά γνωρίζουμε τήν ἀλήθεια, καί νά μήν παρασυρόμαστε. Τά Μέσα Μαζικῆς ᾿Ενημερώσεως – ἄγνωστο ἀπό ποῦ κινούμενα – προκαλοῦν σύγχυση στά θέματα αὐτά καί ἐπιφέρουν ἄμβλυνση τοῦ ὀρθόδοξου φρονήματος. Θά πρέπει νά γνωρίζουμε τήν Πίστη μας καί νά μένουμε σταθεροί σ᾿ αὐτή, χωρίς βεβαίως φανατισμούς. Καί μόνο τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παράλυτου Αἰνέα ἀπό τόν ἀπόστολο Πέτρο ὁμιλεῖ εὔγλωττα γιά τό λάθος τοῦ «ἀλάθητου» Πάπα, πού θεωρεῖ ᾿Αρχηγό ὅλης τῆς ᾿Εκκλησίας στή γῆ τόν ἑαυτό του!
Τό θαῦμα πού μελετήσαμε, ὅπως ἀναφέρει τό Κείμενό μας, ἐντυπωσίασε ὅσους τό εἶδαν καί πίστεψαν στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Αὐτό συμβαίνει μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ καί σήμερα. ῞Οσοι καλοδιάθετοι βλέπουν ἀνάλογα θαύματα, καί μάλιστα πρώην ἀσεβεῖς καί ἡμιθανεῖς πνευματικά νά θεραπεύονται ψυχικά διά τῆς ᾿Εκκλησίας, πιστεύουν στόν Κύριο καί δοξάζουν τό ἅγιο ῎Ονομά Του.
ΣΥΝΘΗΜΑ: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός» (Πράξ. θ΄ 34).
