04. Ἄν ὁ Κύριος θελήσει (3-9/11)

Οἱ ἄνθρωποι προγραμματίζουμε διάφορες δραστηριότητες. Μερικοί προγραμματίζουν τά πάντα μέχρι λεπτομερειῶν. Δέν εἶναι κακό νά γίνεται αὐτό, ἀλλά πάντοτε πρέπει νά λέμε: Πρῶτα ὁ Θεός, ἄν θέλει ὁ Θεός, θά ζήσουμε καί θά κάνουμε αὐτό ἤ ἐκεῖνο πού προγραμματίσαμε νά κάνουμε. Ἐπάνω στήν ἔννοια «ἄν ὁ Κύριος θελήσει», ὑπάρχει θαυμάσια διδαχή στήν Καθολική ἐπιστολή τοῦ ἀδελφοθέου Ἰακώβου. Αὐτή τή διδαχή θά ἀναλύσουμε στό ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα καί στό θέμα τοῦ Κύκλου πού θά κάνουμε σήμερα.

ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Θά διαβάσουμε τό κείμενο καί τήν ἑρμηνεία τοῦ ἁγιογραφικοῦ Ἀνα­γνώ­σματος: Ἰακ. δ΄ 13-15.

Ἑρμηνεία: 13 Λησμονεῖς, ὅτι ἐξαρτώμεθα ἐξ ὁλοκλήρου ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι καί ὁ ἀπόλυτος Κύριος τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας. Ἐλᾶτε τώρα ἐσεῖς πού λέτε: σήμερα ἤ αὔριο θά πᾶμε σ᾿ αὐτή τήν πόλη καί θά μείνουμε ἐκεῖ ἕνα χρόνο καί θά ἐμπορευθοῦμε καί θά κερδίσουμε. 14 Κάνετε τά σχέδια αὐτά ἐσεῖς, πού δέν ξέρετε τί θά συμβεῖ κατά τήν αὐριανή ἡμέρα. Διότι τί εἶναι ἡ ζωή σας; Τιποτένια. Εἶναι ἕνας λεπτός ἀτμός, ὁ ὁποῖος φαίνεται λίγες στιγμές καί ἔπειτα ἐξαφανίζεται. 15 Λέτε ὅτι θά πᾶμε καί θά ἐμπορευθοῦμε καί θά κερδίσουμε, ἀντί νά λέτε: ἐάν ὁ Κύριος θελήσει, καί θά ζήσουμε καί θά κάνουμε αὐτό ἤ ἐκεῖνο.

1. Ἔπειτα θά διαβάσουμε τό Α΄ Μέρος τοῦ ἄρθρου «Ἄν ὁ Κύριος θελήσει», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2334/1.7.2025/σελ. 293-294, ἕως ἐκεῖ πού λέει: «Νόμιζε ὅτι θά ζοῦσε χρόνια πολλά· νόμιζε ὅτι αὐτός ὅριζε ἐκεῖνο πού εἶναι στήν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ. Ἀφροσύνη», σελ. 294, α΄ στήλη, καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Ἀπό ποιόν ἐξαρτᾶται ἡ πορεία τῆς ζωῆς μας; (Σκέψεις Μελῶν…) Ἐξαρτᾶται ἀπό τόν Θεό. Ἐμεῖς δέν γνωρίζουμε τί θά συναντήσουμε τήν ἑπόμενη ἡμέρα, ἀλλά οὔτε καί ἐάν θά φθάσουμε στήν ἑπόμενη ἡμέρα. Ὁ σοφός Παροιμιαστής ὑπογραμμίζει: «Μή καυχῶ τά εἰς αὔριον, οὐ γάρ γινώσκεις τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα» (Παρ. κζ΄ 1). Μήν καυχιέσαι γι᾿ αὐτά πού θά συμβοῦν τήν ἑπόμενη μέρα, διότι δέν γνωρίζεις τί μπορεῖ νά σοῦ παρουσιάσει ἡ μέρα πού ἔρχεται. Καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος σημειώνει: «Αὕτη ἡ ζωή ἡ παροῦσα ἐν ἀδήλῳ κεῖται διά παντός» (ΕΠΕ 8, 172). Ὅλα στήν παρούσα ζωή εἶναι ἀβέβαια καί πιθανά καί δέν μποροῦν νά προβλεφθοῦν τά πάντα. Ὥστε λοιπόν δέν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ρυθμιστές ὅλων τῶν συνθηκῶν τῆς ζωῆς μας. Πάντοτε ἀναφύονται πολλά ἀπρόβλεπτα κατά τήν πορεία μας, ὅπως λέει ὁ προφήτης Ἱερεμίας: «Οἶδα, Κύριε, ὅτι οὐχί τοῦ ἀνθρώπου ἡ ὁδός αὐτοῦ, οὐδέ ἀνήρ πορεύσεται καί κατορθώσει πορείαν αὐτοῦ» (Ἱερ. ι΄ 23). Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ μόνος του νά βρεῖ τόν δρόμο του καί νά χαράξει τήν πορεία του· κι ἄν τόν βρεῖ, δέν μπορεῖ μόνος του νά πορευθεῖ στόν δρόμο του αὐτό, γιά νά προκόψει στή ζωή του.

2. Ποιά εἶναι τά λάθη πού κάνουν συνήθως οἱ ἄνθρωποι ὡς πρός τό θέμα αὐτό; (Σκέψεις Μελῶν…)

α) Τό πρῶτο λάθος πού κάνουν συχνά οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὅτι ἔχουν τόσο μεγάλη ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους, στήν κρίση τους, στούς ὑπολογισμούς καί σχεδιασμούς τους, πού φθάνουν στό σημεῖο νά λένε: «Αὐτό πού ἀποφάσισα νά κάνω, θά τό κάνω, ὅ,τι κι ἄν γίνει». Νά ἀναφέρουμε μερικά παραδείγματα: 1. Ἔλεγε μιά νύχτα ὁ ἄφρονας πλούσιος τῆς Παραβολῆς: Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά κτίσω μεγαλύτερες καί πιό εὐρύχωρες. Καί θά μαζέψω ἐκεῖ ὅλη τή σοδειά μου καί τά ἀγαθά μου καί θά πῶ στήν ψυχή μου: «Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου» (Λουκ. ιβ΄ 18-19). Καί ὁ Θεός τοῦ ἀπάντησε: «ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτί τήν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπό σοῦ». Ἀμυαλε καί ἀνόητε ἄνθρωπε, τή νύχτα αὐτή οἱ δαίμονες ἀπαιτοῦν νά πάρουν τήν ψυχή σου. Ὅλα ὅσα ἑτοίμασες καί ἀποθήκευσες, σέ ποιόν θά περιέλθουν; 2. Ἔλεγε καί ὁ Ἐπίσκοπος Λαοδικείας τῆς Ἀποκαλύψεως: «πλούσιός εἰμι καί πεπλούτηκα καί οὐδενός χρείαν ἔ­χω». Καί ὁ Θεός τοῦ ἀπάντησε: Λές ἐξαιτίας τῆς οἰήσεως καί αὐταρέσκειάς σου ὅτι εἶμαι πλούσιος σέ ἀρετές καί ἱκανότητες καί ἔχω πλουτίσει καί δέν μοῦ χρειάζεται τίποτε. «Καί οὐκ οἶδας ὅτι σύ εἶ ὁ ταλαίπωρος καί ὁ ἐλεεινός καί πτωχός καί τυφλός καί γυμνός» (Ἀποκ. γ΄ 17). Καί δέν γνωρίζεις ὅτι ἐσύ εἶσαι ὁ πραγματικά ταλαίπωρος καί ἐλεεινός καί φτωχός σέ ἀρετή καί τυφλός καί γυμνός.

β) Τό δεύτερο λάθος πού κάνουν συχνά οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὅτι στήνουν τό θέλημά τους, γιατί θέλουν νά γίνει τό δικό τους. Δέν λένε ὅπως ὁ Κύριός μας: «πλήν οὐχ ὡς ἐγώ θέλω, ἀλλ᾿ ὡς σύ» (Ματθ. κς΄ 39). Ὅμως νά γίνει ὄχι ὅπως θέλω ἐγώ, ἀλλ᾿ ὅπως Ἐσύ θέλεις. Δηλαδή, μένουν ἀμετακίνητοι στό δικό τους θέλημα, τό ὁποῖο γίνεται ἐμπόδιο στό νά ἔλθουν οἱ εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Λέει ὁ ἀββᾶς Ποιμήν ὁ μέγας ὅτι «τό θέλημα τοῦ ἀνθρώπου τεῖχός ἐστι χαλκοῦν ἀναμέσον αὐτοῦ καί τοῦ Θεοῦ καί πέτρα ἀντιδέρουσα». Τό θέλημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι χάλκινο τεῖχος πού τόν χωρίζει ἀπό τόν Θεό καί πέτρα πού ἀντιστέκεται στόν Θεό. Ἄν ὅμως στήνουμε τό θέλημά μας καί θέλουμε ὁπωσδήποτε νά γίνει τό δικό μας, δέν μᾶς ἔρχονται τά πράγματα ὅπως ἐμεῖς θέλουμε καί ταλαιπωρούμαστε ἀφάνταστα. Τί πρέπει λοιπόν νά κάνουμε;

1. Θά διαβάσουμε τό ὑπόλοιπο ἄρθρο καί θά ρωτήσουμε τά Μέλη: Τί μᾶς προτείνουν τό ἁγιογραφικό Ἀνάγνωσμα καί τό ἄρθρο νά κάνουμε; (Σκέψεις Μελῶν…) Ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς ὑποδεικνύει νά λέμε: «ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ, καί ζήσομεν καί ποιήσομεν τοῦτο ἤ ἐκεῖνο». Ἄν θέλει ὁ Θεός, θά πᾶμε στήν πόλη αὐτή καί θά μείνουμε ἐκεῖ γιά ἕνα χρόνο, θά κάνουμε ἐμπόριο καί θά κερδίσουμε. Δέν θά λογαριάζουμε λοιπόν χωρίς νά ὑπολογίζουμε τόν Θεό, ἀλλά θά βάζουμε πάντα μπροστά μας αὐτή τήν ἔννοια: Ἄν θέλει ὁ Θεός! Πρῶτα ὁ Θεός! Εἴμαστε ἐλεύθεροι νά κάνουμε σχέδια καί νά προγραμματίζουμε τά τῆς ζωῆς μας. Πάντοτε ὅμως νά λέμε καί νά πιστεύουμε ὅτι ὅλα αὐτά θά πραγματοποιηθοῦν, ἄν ὁ Κύριος θελήσει.

2. Μποροῦμε νά ἀναφέρουμε κάποια παραδείγματα πού νά δείχνουν ὅτι οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἐξαρτοῦν τίς δραστηριότητές τους πάντοτε ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ; (Σκέψεις Μελῶν…) α) Ὅταν οἱ Χριστιανοί τῆς Ἐφέσου παρακαλοῦσαν τόν ἀπόστολο Παῦλο νά μείνει περισσότερο χρόνο κοντά τους, ὁ θεῖος Ἀπόστολος τούς ἀπάντησε: Τώρα πρέπει νά πάω στά Ἱεροσόλυμα, «πάλιν δέ ἀνακάμψω πρός ὑμᾶς τοῦ Θεοῦ θέλοντος», θά ἐπιστρέψω πάλι σέ σᾶς, ἐάν θέλει ὁ Θεός (Πράξ. ιη΄ 21). β) Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του: «ἐλεύσομαι δέ ταχέως πρός ὑμᾶς, ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ» (δ΄ 19). Θά ἔλθω σέ σᾶς σύντομα, ἐάν ὁ Κύριος θελήσει καί δέν μοῦ παρουσιασθεῖ κάποιο ἐμπόδιο. γ) Πρός τό τέλος τῆς ἴδιας ἐπιστολῆς γράφει πάλι στούς Κορινθίους: Δέν θά ἔλθω ἀμέσως τώρα, διότι δέν θέλω νά σᾶς δῶ περαστικός. Ἀλλά ἐλπίζω νά μείνω κοντά σας ἀρκετό καιρό, ἐάν τό ἐπιτρέψει ὁ Κύριος: «ἐάν ὁ Κύριος ἐπιτρέπῃ» (Α΄ Κορ. ις΄ 7). δ) Ἐπίσης γράφει ὁ θεῖος Ἀπόστολος στήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολή του: Σᾶς θυμᾶμαι διαρκῶς καί παρακαλῶ τόν Θεό νά ἀξιωθῶ μέ τό θέλημά Του, «ἐν τῷ θελήματι τοῦ Θεοῦ», νά ταξιδέψω μέ τό καλό καί νά ἔλθω κοντά σας (Ρωμ. α΄ 10).

3. Ἐπίσης ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς παρακινεῖ νά μή στήνουμε τό δικό μας θέλημα, ἀλλά νά λέμε: «Γενηθήτω τό θέλημά σου». Τί ἔχουμε γενικά νά ποῦμε πάνω σ᾿ αὐτό; (Σκέψεις Μελῶν…) «Ἡ σύνεσις τῶν ἁγίων αὕτη ἐστι, τό ἐπιγνῶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ», ἔλεγε ὁ ἀββᾶς Ἰσίδωρος. Ὅλο τό μυστικό καί ἡ σοφία τῶν Ἁγίων αὐτή εἶναι: τό νά ἐπιδιώκουν νά γνωρίσουν ποιό εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί νά τό ἐφαρμόσουν στή ζωή τους. Ἐάν στήνουμε τό θέλημά μας, δίνουμε δικαιώματα στόν διάβολο νά μᾶς ἐξουσιάζει. Σωτήριο καί εὐλογημένο εἶναι νά λέμε: «Γενηθήτω τό θέλημά σου»! «Πρῶτα ὁ Θεός»! «Ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ»!

«Γενηθήτω τό θέλημά σου»! «Πρῶτα ὁ Θεός»! «Ἐάν ὁ Κύριος θελήσῃ»! Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας. Αὐτόν βάδισαν οἱ Ἅγιοι. Αὐτόν προπαντός ἀκολούθησε ἡ Παναγία μας. Σ᾿ αὐτό τόν σωτήριο καί εὔκολο δρόμο νά βαδίζουμε κι ἐμεῖς γιά νά βρεθοῦμε στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

(Ἰακ. δ΄ 15)

ΥΓ. Τό ἑπόμενο θέμα μας θά εἶναι ἀπό τό ἄρθρο «Ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε», «Ο ΣΩΤΗΡ», τεῦχ. 2334/1.7.2025/σελ. 311-312.