Εὐαγγέλιον: 2ας Φεβ. (Λκ. β΄ 22-40)
22 Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, 23 καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται, 24 καὶ τοῦ δοῦναι θυσίαν κατὰ τὸ εἰρημένον ἐν νόμῳ Κυρίου, ζεῦγος τρυγόνων ἢ δύο νεοσσοὺς περιστερῶν. 25 Καὶ ἰδοὺ ἦν ἄνθρωπος ἐν Ἱεροσολύμοις ᾧ ὄνομα Συμεών, καὶ ὁ ἄνθρωπος οὗτος δίκαιος καὶ εὐλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ Πνεῦμα ἦν Ἅγιον ἐπ᾿ αὐτόν· 26 καὶ ἦν αὐτῷ κεχρηματισμένον ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου μὴ ἰδεῖν θάνατον πρὶν ἢ ἴδῃ τὸν Χριστὸν Κυρίου. 27 καὶ ἦλθεν ἐν τῷ Πνεύματι εἰς τὸ ἱερόν· καὶ ἐν τῷ εἰσαγαγεῖν τοὺς γονεῖς τὸ παιδίον Ἰησοῦν τοῦ ποιῆσαι αὐτοὺς κατὰ τὸ εἰθισμένον τοῦ νόμου περὶ αὐτοῦ, 28 καὶ αὐτὸς ἐδέξατο αὐτὸν εἰς τὰς ἀγκάλας αὐτοῦ καὶ εὐλόγησε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· 29 νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμά σου ἐν εἰρήνῃ, 30 ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ σωτήριόν σου, 31 ὃ ἡτοίμασας κατὰ πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν, 32 φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καὶ δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ. 33 καὶ ἦν Ἰωσὴφ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ θαυμάζοντες ἐπὶ τοῖς λαλουμένοις περὶ αὐτοῦ. 34 καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς Συμεὼν καὶ εἶπε πρὸς Μαριὰμ τὴν μητέρα αὐτοῦ· ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ Ἰσραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον. 35 καὶ σοῦ δὲ αὐτῆς τὴν ψυχὴν διελεύσεται ρομφαία, ὅπως ἂν ἀποκαλυφθῶσιν ἐκ πολλῶν καρδιῶν διαλογισμοί. 36 Καὶ ἦν Ἄννα προφῆτις, θυγάτηρ Φανουήλ, ἐκ φυλῆς Ἀσήρ· αὕτη προβεβηκυῖα ἐν ἡμέραις πολλαῖς, ζήσασα ἔτη μετὰ ἀνδρὸς ἑπτὰ ἀπὸ τῆς παρθενίας αὐτῆς, 37 καὶ αὐτὴ χήρα ὡς ἐτῶν ὀγδοήκοντα τεσσάρων, ἣ οὐκ ἀφίστατο ἀπὸ τοῦ ἱεροῦ νηστείαις καὶ δεήσεσι λατρεύουσα νύκτα καὶ ἡμέραν· 38 καὶ αὕτη αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ἐπιστᾶσα ἀνθωμολογεῖτο τῷ Κυρίῳ καὶ ἐλάλει περὶ αὐτοῦ πᾶσι τοῖς προσδεχομένοις λύτρωσιν ἐν Ἱερουσαλήμ. 39 Καὶ ὡς ἐτέλεσαν ἅπαντα τὰ κατὰ τὸν νόμον Κυρίου, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἰς τὴν πόλιν ἑαυτῶν Ναζαρέτ. 40 Τὸ δὲ παιδίον ηὔξανε καὶ ἐκραταιοῦτο πνεύματι πληρούμενον σοφίας, καὶ χάρις Θεοῦ ἦν ἐπ᾿ αὐτό.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
22 Κι ὅταν σύμφωνα μέ τό νόμο τοῦ Μωυσῆ συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες γιά τόν καθαρισμό τῆς μητέρας τοῦ παιδιοῦ καί τοῦ ἀρραβωνιαστικοῦ της, ἀνέβασαν τό παιδί στά Ἱεροσόλυμα γιά νά τό παρουσιάσουν καί νά τό ἀφιερώσουν στόν Κύριο. 23 Καί ἡ παρουσίαση καί ἡ ἀφιέρωση αὐτή γινόταν σύμφωνα μ’ ἐκεῖνο πού εἶχε γραφεῖ στό νόμο τοῦ Κυρίου, ὅτι κάθε ἀρσενικό παιδί πού γιά πρώτη φορά ἀνοίγει τή μήτρα τῆς μητέρας του καί γεννιέται, δηλαδή κάθε πρωτότοκο καί πρωτογενές, πρέπει νά θεωρεῖται καί νά ὀνομάζεται ἀφιερωμένο στόν Κύριο. 24 Ἀνέβηκαν ἀκόμη στό ναό καί γιά νά προσφέρουν ὡς θυσία γιά τόν καθαρισμό τους ἕνα ζεῦγος τρυγόνια ἤ δύο μικρά περιστέρια, ὅπως ὅριζε ὁ νόμος τοῦ Κυρίου γιά τούς φτωχούς, πού δέν εἶχαν τή δυνατότητα νά προσφέρουν γιά θυσία ἕνα ὁλόκληρο ἀρνί. 25 Καί ἰδού, ὑπῆρχε στήν Ἱερουσαλήμ κάποιος ἄνθρωπος πού ὀνομαζόταν Συμεών. Καί ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν δίκαιος καί εὐλαβής, τηροῦσε δηλαδή τίς ἐντολές τοῦ νόμου καί εἶχε φόβο Θεοῦ. Αὐτός εἶχε φωτισθεῖ ἀπό τόν Θεό μέ τήν ἀνάγνωση τῶν προφητικῶν βιβλίων καί μέ διακαή πόθο περίμενε νά ἔλθει στόν ἰσραηλιτικό λαό μέ τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία παρηγοριά ἀπό τά κακά καί τίς θλίψεις πού ὑπέφερε ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτίας. Καί Πνεῦμα προφητικό Ἅγιο ἦταν ἐπάνω του. 26 Καί τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι δέν θά πέθαινε προτοῦ νά δεῖ ἐκεῖνον πού ὁ Κύριος καί Θεός ἔχρισε βασιλιά καί Σωτήρα τοῦ κόσμου. 27 Ἦλθε λοιπόν ὁ Συμεών στό ἱερό μετά ἀπό παρακίνηση καί ἔμπνευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Κι ὅταν οἱ γονεῖς εἰσήγαγαν στό ἱερό τό παιδί, τόν Ἰησοῦ, γιά νά κάνουν γι’ αὐτό ὅ,τι συνήθιζαν νά κάνουν στά πρωτότοκα σύμφωνα μέ τίς διατάξεις τοῦ νόμου, 28 τότε κι ὁ Συμεών δέχθηκε τό παιδί στήν ἀγκαλιά του καί δόξασε τόν Θεό καί εἶπε: 29 Τώρα, ἀφοῦ πλέον εἶδα τόν Λυτρωτή τοῦ κόσμου, ἐλευθερώνεις ἀπό τά δεσμά τῆς ἐπιγείου ζωῆς ἐμένα τόν δοῦλο σου, Δέσποτα, καί μετά ἀπό λίγο πεθαίνω σύμφωνα μέ τό λόγο πού μοῦ εἶπες, ὅτι δέν θά πεθάνω προτοῦ νά δῶ τόν Χριστό. Καί μέ ἐλευθερώνεις εἰρηνικό καί χωρίς νά ἀνησυχῶ πλέον γιά τή λύτρωση τοῦ Ἰσραήλ, 30 διότι εἶδαν τά μάτια μου τόν ἐνανθρωπήσαντα Υἱό σου, ὁ ὁποῖος θά φέρει τή σωτηρία, 31 τήν ὁποία ἑτοίμασες γιά νά γίνει φανερή ἐνώπιον ὅλων τῶν λαῶν καί νά εὐεργετηθοῦν μ’ αὐτήν ὄχι μόνο οἱ Ἰουδαῖοι ἀλλά καί οἱ ἐθνικοί. 32 Καί θά εἶναι ἔτσι ὁ σαρκωμένος Υἱός σου φῶς πνευματικό, πού θά φανερώσει καί θά ἀποκαλύψει στά ἔθνη τόν ἀληθινό Θεό καί τήν ἀληθινή ὁδό τῆς σωτηρίας· ἀλλά ὁ Υἱός σου θά εἶναι καί δόξα τοῦ λαοῦ σου Ἰσραήλ, ἀφοῦ ἀπό τόν λαό αὐτό κατάγεται ὡς ἄνθρωπος καί ἀφοῦ τελικά καί ὁ Ἰσραήλ ὡς σύνολο θά τόν ἐγκολπωθεῖ ὡς σωτήρα του. 33 Καί ὁ Ἰωσήφ καί ἡ μητέρα τοῦ παιδιοῦ βρίσκονταν σέ συνεχή θαυμασμό γιά ὅσα καί τώρα καί πρωτύτερα ἔλεγαν γι’ αὐτό καί ὁ Συμεών καί οἱ ποιμένες καί οἱ ἄγγελοι. 34 Καί ὁ Συμεών τούς εὐλόγησε καί εἶπε στή Μαρία τή μητέρα του: Ἰδού, αὐτός εἶναι προορισμένος νά γίνει αἰτία πτώσεως καί ἀναστάσεως πολλῶν στόν Ἰσραήλ. Ὅσοι ἀπιστήσουν σ’ αὐτόν, θά πέσουν καί θά χαθοῦν. Ὅσοι ὅμως πιστέψουν, θά ἀναστηθοῦν, θά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τήν ἁμαρτία καί θά σωθοῦν. Θά εἶναι μάλιστα καί θαῦμα, ἀφοῦ στό πρόσωπό του θά ἐμφανίζεται ἡ ἕνωση τῶν δύο φύσεων, τῆς θείας καί τῆς ἀνθρώπινης. Ἀλλά τό θαῦμα αὐτό θά ἀποτελεῖ αἰτία διαφωνίας γιά τούς ἀπίστους. Κι ἐνῶ οἱ καλοπροαίρετοι θά ὁδηγοῦνται μ’ αὐτό στήν πίστη καί θά σώζονται, οἱ ἀνειλικρινεῖς καί ἐγωιστές θά ἀπιστοῦν καί θά κατακρίνονται. 35 Λόγῳ μάλιστα τῆς ἀντιλογίας αὐτῆς, ἐπειδή εἶσαι μητέρα του, θά διαπεράσει τήν καρδιά σου μεγάλο καί ὀδυνηρό μαχαίρι θλίψεως καί ὀδύνης, ὅταν θά τόν δεῖς νά σταυρώνεται. Κι ἔτσι ἡ πτώση καί ἡ ἀνάσταση πολλῶν καθώς καί ἡ ἀντιλογία γύρω ἀπό τό θαῦμα αὐτό θά γίνονται γιά νά ξεσκεπασθοῦν οἱ διαλογισμοί καί οἱ διαθέσεις πολλῶν καρδιῶν πού ἔμεναν ἕως τώρα ἀπόκρυφες, καί θά φανερωθοῦν μέ τήν ἀπόρριψη ἤ ἀποδοχή τοῦ Μεσσία. 36 Στά Ἱεροσόλυμα ζοῦσε καί κάποια γυναίκα προφήτιδα πού λεγόταν Ἄννα. Αὐτή ἦταν κόρη τοῦ Φανουήλ, ἀπό τή φυλή τοῦ Ἀσήρ, τοῦ ὄγδοου παιδιοῦ τοῦ Ἰακώβ πού γεννήθηκε ἀπό τή Λεία, καί βρισκόταν σέ πολύ προχωρημένη ἡλικία, ἔχοντας ζήσει μέ τόν ἄνδρα της ἑπτά χρόνια ἀπό τόν καιρό πού ὡς παρθένος τόν παντρεύτηκε. 37 Τώρα ἦταν χήρα ἡλικίας περίπου ὀγδόντα τεσσάρων ἐτῶν. Κι ὅμως δέν ἀπομακρυνόταν ἀπό τόν ἱερό περίβολο τοῦ ναοῦ, ἀλλά παρέμενε σ’ αὐτόν καί τίς ὧρες πού δέν γίνονταν ἀκολουθίες στό ναό. Κι ἔτσι λάτρευε νύχτα καί μέρα τόν Θεό μέ νηστεῖες καί προσευχές. 38 Αὐτή λοιπόν παρουσιάστηκε ἐκείνη τήν ὥρα, κι ἀφοῦ εἶδε τό παιδί, εὐχαριστοῦσε καί δοξολογοῦσε τόν Θεό καί μιλοῦσε γι’ αὐτό σέ ὅλους ὅσους κατοικοῦσαν στήν Ἱερουσαλήμ καί περίμεναν τή λύτρωση καί τήν ἀπελευθέρωσή τους ἀπό τά δεινά καί ἀπό τήν ἁμαρτία. 39 Κι ὅταν ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία τελείωσαν ὅλα ὅσα ὁ νόμος τοῦ Κυρίου ὅριζε γιά τόν καθαρισμό καί τήν ἀφιέρωση τοῦ παιδιοῦ, γύρισαν πίσω στή Γαλιλαία, στήν πατρίδα τους τή Ναζαρέτ. 40 Τό παιδί στό μεταξύ μεγάλωνε στό σῶμα. Καί ἡ θεότητα, μέ τήν ὁποία ἦταν ἑνωμένο, ἐνίσχυε τίς διανοητικές καί πνευματικές του δυνάμεις. Καί καθώς ἡ ἡλικία του προχωροῦσε, ἐκδήλωνε σταδιακά τή σοφία πού σέ τέλειο βαθμό τοῦ εἶχε μεταδώσει ἐξαρχῆς ἡ θεία του φύση. Καί ἦταν πάνω του ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία τό ἐνίσχυε σ’ ὅλες τίς ἀρετές καί τό φύλαγε ἀπό κάθε ἁμαρτία, διευθύνοντας τήν ὁμαλή καί ἀπρόσκοπτη ἀνάπτυξή του.
