Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα (27/5)

Ἀπόστολος: ἡμέρας, Τετ. ς΄ ἑβδ. Πράξεων (Πραξ. ιη΄ 22-28)

22 καὶ κατελθὼν εἰς Καισάρειαν, ἀναβὰς καὶ ἀσπα­σάμενος τὴν ἐκκλησίαν κατέβη εἰς Ἀντιόχειαν, 23 καὶ ποιήσας χρόνον τινὰ ἐξῆλθε διερχόμενος καθεξῆς τὴν Γαλατικὴν χώραν καὶ Φρυγίαν, ἐπιστηρίζων πάντας τοὺς μαθητάς. 24 Ἰουδαῖος δέ τις Ἀπολ­λὼς ὀνόματι, Ἀλεξαν­δρεὺς τῷ γένει, ἀνὴρ λόγιος, κατήντησεν εἰς Ἔφε­σον, δυνατὸς ὢν ἐν ταῖς γραφαῖς. 25 οὗτος ἦν κατηχημένος τὴν ὁδὸν τοῦ Κυρίου, καὶ ζέων τῷ πνεύματι ἐλάλει καὶ ἐδίδασκεν ἀκριβῶς τὰ περὶ τοῦ Κυρίου, ἐπιστάμενος μόνον τὸ βάπτισμα Ἰωάν­νου· 26 οὗτός τε ἤρξατο παρρησιάζεσθαι ἐν τῇ συναγωγῇ. ἀκούσαντες δὲ αὐτοῦ Ἀκύ­λας καὶ Πρίσκιλλα προσ­­­ε­λά­βοντο αὐτὸν καὶ ἀκριβέστερον αὐτῷ ἐξέθεντο τὴν ὁδὸν τοῦ Θεοῦ. 27 βουλομένου δὲ αὐτοῦ διελθεῖν εἰς τὴν Ἀχαΐαν προ­­­τρε­­ψάμενοι οἱ ἀδελφοὶ ἔγρα­­­ψαν τοῖς μαθηταῖς ἀ­­ποδέ­­­ξασθαι αὐτόν· ὃς πα­­ραγε­νόμενος συνεβάλετο πολὺ τοῖς πεπιστευκόσι διὰ τῆς χάρι­τος· 28 εὐτόνως γὰρ τοῖς Ἰου­δαίοις διακατηλέγχετο δη­μο­σίᾳ ἐπιδεικνὺς διὰ τῶν γρα­φῶν εἶναι τὸν Χριστὸν Ἰη­σοῦν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

22 Ἀποβιβάστηκε στό λιμάνι τῆς Καισάρειας, κι ἀπό ἐκεῖ ἀνέβηκε στά Ἱεροσόλυμα γιά νά χαιρετήσει τή σύναξη τῶν πιστῶν. Κατόπιν κατέβηκε στήν Ἀντιόχεια. Ἔτσι τελείωσε ἡ δεύτερη ἀποστολική του πορεία. 23 Ἀφοῦ ἔμεινε κάμποσο καιρό ἐκεῖ, ἔφυγε καί ξεκίνησε τήν τρίτη ἀποστολική του πορεία. Ἄρχισε νά περιοδεύει μέ τή σειρά τή Γαλατική χώρα καί τή Φρυγία, στηρίζοντας στήν πίστη ὅλους τούς μαθητές. 24 Στό μεταξύ ἦλθε στήν Ἔφεσο κάποιος Ἰουδαῖος πού λεγόταν Ἀ­­­πολ­λώς καί καταγόταν ἀπό τήν Ἀλεξάν­δρει­α. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶχε εὐγλωττία, γνώ­ριζε πολύ κα­λά τήν Ἁγία Γραφή καί εἶχε μεγάλη ἱκα­νό­τητα νά τήν ἑρμηνεύει. 25 Εἶχε κατηχηθεῖ σχετικά μέ τή συμπεριφορά καί τό δρόμο πού πρέπει κανείς νά ἀκολουθεῖ γιά νά εὐα­ρε­στήσει στόν Κύριο. Κι ἐπειδή ἡ ψυχή του ἐμπνεόταν ἀπό ἅγιο ἐνθουσιασμό καί εἶχε μεγάλο πνευματικό ζῆ­­λο καί θερμά συ­ναισθήματα καί διαθέσεις, μιλοῦσε ἰδι­αι­­τέρως καί δίδασκε δημόσια τίς ἀλήθειες τῆς πίστεως γιά τόν Κύριο Ἰη­­σοῦ μέ σχετική ἀκρίβεια, ἄν καί γνώριζε μόνο τό βά­πτι­­­­σμα καί τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννη. 26 Ἄρχισε λοιπόν νά κηρύττει μέ παρρησία καί ­θάρ­­ρος στή συναγωγή. Ὅταν τόν ἄκουσαν ὁ Ἀκύλας καί ἡ Πρίσκιλλα, τόν πῆραν κοντά τους μέ μεγάλη οἰκειό­τητα καί τοῦ ἐξέθεσαν μέ μεγαλύτερη ἀκρίβεια τό δρόμο τῆς ἀ­­­λήθειας καί σωτηρίας, τόν ὁποῖο ἀποκάλυψε ὁ Θεός. 27 Ὅταν μετά ἀπό καιρό ὁ Ἀπολλώς ἀποφάσισε νά πε­­ράσει ἀπό τήν Ἔφεσο στήν Ἀχαΐα, οἱ ἀδελφοί τόν προ­έτρεψαν καί τόν ἐνθάρρυναν νά πραγματοποιήσει τό ταξίδι αὐτό. Ἔγραψαν μάλιστα καί μία συστατι­­­κή ἐπι­­­στο­λή πρός τούς μαθητές, γιά νά τόν δεχθοῦν μέ μεγάλη ἐμπιστοσύνη. Καί πραγμα­τικά αὐτός πῆγε στήν Κόρινθο καί ὠφέλησε πολύ ἐ­κείνους οἱ ὁποῖοι μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ εἶχαν πιστέψει. 28 Διότι ἀνασκεύαζε μέ δύναμη καί ἀποστόμωνε δη­μόσια τούς Ἰουδαίους, ἀποδεικνύοντας μέσα ἀπό τίς Γραφές καί ἀπό τήν ἐπαλήθευση τῶν προφητειῶν ὅτι ὁ Ἰη­σοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας.