Εὐαγγέλιον: τῆς Θεοτόκου (Λκ. α΄ 39 – 49, 56):
39 Ἀναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν Ἰούδα, 40 καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν Ἐλισάβετ. 41 καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν ἡ Ἐλισάβετ τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ 42 καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. 43 καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με; 44 ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησε τὸ βρέφος ἐν ἀγαλλιάσει ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. 45 καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ Κυρίου. 46 Καὶ εἶπε Μαριάμ· Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον 47 καὶ ἠγαλλίασε τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτῆρί μου, 48 ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί· 49 ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατὸς καὶ ἅγιον τὸ ὄνομα αὐτοῦ, 56 Ἔμεινε δὲ Μαριὰμ σὺν αὐτῇ ὡσεὶ μῆνας τρεῖς καὶ ὑπέστρεψεν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
39 Τίς ἡμέρες πού ἀκολούθησαν μετά τόν εὐαγγελισμό ἡ Μαριάμ σηκώθηκε καί πῆγε γρήγορα καί χωρίς ἀναβολή στήν ὀρεινή περιοχή τῆς Ἰουδαίας, σέ κάποια πόλη τῆς περιφέρειας ὅπου κατοικοῦσε ἡ φυλή τοῦ Ἰούδα. 40 Καί μπῆκε στό σπίτι τοῦ Ζαχαρία καί πρώτη αὐτή χαιρέτισε τήν Ἐλισάβετ. 41 Καί τή στιγμή πού ἄκουσε ἡ Ἐλισάβετ τό χαιρετισμό τῆς Μαρίας, ἀναπήδησε τό βρέφος μέσα στήν κοιλιά της. Καί γέμισε ἡ Ἐλισάβετ ἀπό Πνεῦμα Ἅγιον 42 καί ἐξαιτίας τῆς μεγάλης χαρᾶς καί ἐκπλήξεώς της φώναξε μέ μεγάλη φωνή καί εἶπε: Εἶσαι εὐλογημένη ἀπό τόν Θεό ἐσύ περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη γυναίκα. Καί εἶναι εὐλογημένο καί τό ἔμβρυο πού βλάστησε στήν κοιλιά σου ὡς καρπός ἄχραντος καί παρθενικός. 43 Καί πῶς μοῦ ἔγινε αὐτή ἡ τιμή; Ποιά ἀρετή ἤ ἀξία ἔχω ἐγώ, ὥστε νά ἔλθει νά μέ ἐπισκεφθεῖ ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου; 44 Καί εἶσαι πραγματικά ἡ μητέρα τοῦ Κυρίου μου, διότι νά, μόλις ἦλθε στ’ αὐτιά μου ἡ φωνή τοῦ χαιρετισμοῦ σου, ἀναπήδησε μέσα στά σπλάχνα μου τό βρέφος μέ ἀσυγκράτητη χαρά. 45 Καί εἶναι εὐτυχισμένη ἐκείνη πού πίστεψε, ὅπως ἐσύ, ὅτι θά πραγματοποιηθοῦν πλήρως καί τελείως ἐκεῖνα πού τῆς ἔχει πεῖ ὁ Κύριος μέ τόν ἄγγελό του καί δέν ἔδειξε τήν ἀπιστία τοῦ συζύγου μου, πού τιμωρήθηκε. 46 Καί εἶπε ἡ Μαριάμ: Ἀνυμνεῖ καί δοξάζει ἡ ψυχή μου τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου· 47 καί τό βάθος τῆς καρδιᾶς μου νιώθει μεγάλη χαρά γιά τόν Θεό, πού ἔσωσε κι ἐμένα μαζί μέ ὅλο τό ἀνθρώπινο γένος. 48 Ἀνυμνεῖ ἡ ψυχή μου τόν Κύριο, διότι ἔριξε εὐνοϊκό βλέμμα σέ μένα τήν ταπεινή δούλη του, στή μικρότητα καί ἀσημότητά μου. Καί γι’ αὐτό, νά, ἀπό τώρα θά μέ μακαρίζουν ὅλες οἱ γενιές τῶν πιστῶν. 49 Διότι ὁ Θεός, πού ἔχει ἀπεριόριστη δύναμη καί τό ὄνομά του εἶναι ἅγιο, ἔκανε σέ μένα μεγάλα καί θαυμαστά ἔργα, ἀφοῦ μέ ἀξίωσε νά γίνω μητέρα τοῦ Σωτῆρος. Κι ἔτσι μέ τά ἔργα του, πού εἶναι καταπληκτικά σέ δύναμη καί σέ ἁγιότητα, ὄχι μόνο ἀνυψώνει ἀλλά καί ἁγιάζει τούς ταπεινούς του δούλους. 56 Ἔμεινε λοιπόν ἡ Μαριάμ μαζί μέ τήν Ἐλισάβετ περίπου τρεῖς μῆνες, κι ὅταν πλέον πλησίασε ἡ ὥρα νά γεννήσει ἡ Ἐλισάβετ, ἡ Μαριάμ ἐπέστρεψε στό σπίτι της.
