Προκατήχηση. Δηλαδὴ πρόλογος στὶς Κατηχήσεις τοῦ ἱεροῦ Πατρός
(Ἡ μετάφραση πού δημοσιεύουμε σέ συνέχειες προέρχεται ἀπό τό ἔργο “Κατηχήσεις Ἁγίου Κυρίλλου Ἱεροσολύμων” τῶν ἐκδόσεων “ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ”)
Ε’.
Ὑπάρχει περίπτωση νὰ ἔρθεις μέσα στὸν ἵερο αὐτὸ χῶρο καὶ μὲ κάποια ἄλλη πρόφαση. Μπορεῖ, πραγματικά, ἕνας ἄντρας νὰ γίνει Κατηχούμενος, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ κερδίσει τὴ γυναίκα του. Τὸ ἴδιο βέβαια θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε καὶ γιὰ τὶς γυναῖκες. Πολλὲς φορὲς πάλι, ἔγινε Κατηχούμενος ἕνας δοῦλος, γιατί θέλησε νὰ εὐχαριστήσει τὸν κύριό του. Κάποιος ἄλλος, ἐπειδὴ θέλησε νὰ ἀρέσει στὸ φίλο του. Παραδέχομαι λοιπόν ὅτι σ’ ἔπιασε τὸ ἀγκίστρι μὲ κάποιο δόλωμα. Συγκατανεύω νὰ σὲ δεχτῶ —ἂν καὶ ξεκίνησες μὲ κακὴ πρόθεση— ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι, ἂν καλλιεργήσεις μέσα σου τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, μπορεῖς νὰ σωθεῖς.
Ἴσως δὲν ἔχεις καταλάβει πού ἔρχεσαι, οὔτε ποιὸ εἶναι τὸ δίχτυ πού σὲ μαζεύει (πρβλ. Ματθ. 13, 47). Πιάστηκες ἀπὸ ἐκκλησιαστικὰ δίχτυα. Κλείσου μέσα σ’ αὐτά. Μὴ φύγεις. Τὸ ἀγκίστρι πού σὲ τραβάει τὸ κρατάει ὁ Χριστός. Τὸ κρατάει, ὄχι γιὰ νὰ σὲ θανατώσει, ἀλλὰ γιὰ νὰ σὲ ζωοποιήσει, ἀφοῦ βέβαια πρῶτα σὲ θανατώσει. Πρέπει νὰ πεθάνεις καὶ νὰ ἀναστηθεῖς. Ἄκουσες τί λέει ὁ Ἀπόστολος: «Νεκροὶ γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ ζῶντες γιὰ τὴ δικαιοσύνη» (πρβλ. Ρωμ.6, 11-13. Α’ Πέτρ. 2, 24). Γίνου λοιπόν νεκρὸς γιὰ τὴν ἁμαρτία καὶ ζῆσε γιὰ τὴ δικαιοσύνη. Ζῆσε, ἀπὸ σήμερα κιόλας.
Στ.
Πρόσεξε, σὲ παρακαλῶ, νὰ δεῖς πόσο μεγάλη ἀξία σου χαρίζει ὁ Ἰησοῦς. Λεγόσουν πρὶν Κατηχούμενος καὶ ἄκουγες πράγματα πού δὲν τὰ καταλάβαινες. Ἄκουγες γιὰ ἐλπίδα καὶ ἐλπίδα δὲν ἤξερες. Ἄκουγες γιὰ Μυστήρια καὶ Μυστήρια δὲν ἐννοοῦσες. Ἄκουγες γιὰ ἅγιες Γραφὲς καὶ ἀναγνώσματα, ἀλλὰ δὲν γνώριζες τὸ βάθος τους. Τώρα πιὰ δὲν ἀκοῦς μόνο τὶς λέξεις, ἀλλὰ μπαίνεις μέσα καὶ στὸ βαθύτερο νόημά τους. Γιατί τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, πού ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἑξῆς θὰ σκηνώνει μέσα σου, θὰ κάνει θεῖο κατοικητήριο τὴ διάνοιά σου (πρβλ. Ρωμ. 8, 9). Ὅταν ἀκούσεις ὅσα ἔχουν γραφεῖ σχετικὰ μὲ τὰ Μυστήρια, τότε θὰ ἐννοήσεις ὅσα μέχρι σήμερα δὲν καταλάβαινες. Καὶ μὴ νομίσεις ὅτι δέχεσαι μικρὸ καὶ ἀσήμαντο πράγμα. Εἶσαι ἕνας ἀσήμαντος ἄνθρωπος καὶ ἀποκτᾶς θεϊκό ὄνομα. Ἄκουσε τί λέει πάνω σ’ αὐτὸ ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Εἶναι ἀξιόπιστος ὁ Θεὸς» (Α’ Κορ. 1, 9). Ἄκουσε καὶ τί ἄλλο λέει ἡ ἁγία Γραφή: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἀξιόπιστος σὲ ὅ,τι ὑπόσχεται καὶ δίκαιος» (Α΄Ἰωάν. 1, 9. Πρβλ. Δευτ. 32, 4). Αὐτὸ ἀκριβῶς προβλέποντας ὁ Ψαλμῳδὸς καὶ σὰν νὰ ἐκπροσωποῦσε κατὰ κάποιον τρόπο τὸν Θεὸ —ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποι ἐπρόκειτο νὰ λάβουν τὴ Θεία υἱοθεσία— ἔλεγε: «Ἐγώ εἶπα ὅτι ὅλοι εἴσαστε θεοὶ καὶ παιδιὰ τοῦ Ὕψιστου Θεοῦ» (Ψαλμ. 81, 6). Πρόσεχε ὅμως μήπως ἔχεις μόνο τὸ ὄνομα τοῦ πιστοῦ καὶ τὴν προαίρεση τοῦ ἀπίστου. Μπῆκες στὸ στάδιο. Ἀγωνίσου. Δὲν ξαναβρίσκεις αὐτὴν τὴν εὐκαιρία. Ἂν ἐπρόκειτο νὰ τελέσεις τοὺς γάμους σου, δὲν θὰ τὰ ἄφηνες ὅλα καὶ θὰ ἔτρεχες γιὰ νὰ ἑτοιμάσεις τὰ φαγητὰ καὶ τὰ ποτὰ τοῦ γαμήλιου τραπεζιοῦ; Τώρα πού πρόκειται νὰ καθιερώσεις τὴν ψυχή σου στὸν οὐράνιο Νυμφίο, δὲν θὰ ἐγκαταλείψεις ὅλες τὶς βιοτικὲς μέριμνες, γιὰ νὰ δεχτεῖς νὰ πνευματικὰ χαρίσματα;
