Σάββατο 17 Ἰουλίου 2010
«Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας Λόγοι καί Ὁμιλίες τόμος Β΄»
Πάντα ρεῖ καὶ πάντα ἀλλάζουν (β)
«Ὅλα ἔχουν τὸ τέλος τους ὅπως καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα ποὺ καταστράφηκαν σύμφωνα μὲ τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος λέει῾ «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπὸν ἐστιν, ἵνα καὶ οἱ ἔχοντες γυναῖκας ὡς μὴ ἔχοντες ὦσι, καὶ οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες, καὶ οἱ χαίροντες ὡς μὴ χαίροντες, καὶ οἱ ἀγοράζοντες ὡς μὴ κατέχοντες, καὶ οἱ χρώμενοι τῷ κοσμῷ τούτῳ ὡς μὴ καταχρώμενοι· παράγει γὰρ τὸ σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου» (Α’ Κορ. 7, 29-31).
Παρέρχεται ἡ μορφὴ τοῦ κόσμου αὐτοῦ. «Αὐτοὶ ποὺ ἔχουν γυναῖκα ἄς εἶναι σὰν νὰ μὴν ἔχουν». Πῶς πρέπει νὰ καταλάβουμε αὐτὰ τὰ λόγια; Αὐτὸ μὲ κανένα τρόπο δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ γκρεμίσουμε τὸν θεσμὸ τοῦ γάμου. Ἀλλὰ ὅτι αὐτοὶ ποὺ εἶναι παντρεμένοι δὲν πρέπει νὰ προσκολλοῦνται στὶς γυναῖκες τους καὶ νὰ τὶς ἀγαπᾶνε πιὸ πολὺ ἀπὸ τὸν Θεό.
«Οἱ κλαίοντες ὡς μὴ κλαίοντες». Πολλοὶ ἄνθρωποι συνήθως κλαῖνε καὶ λυποῦνται γι’ αὐτὰ ποὺ παρέρχονται. Δὲν πρέπει ἡ καρδιά μας νὰ εἶναι προσκολλημένη στὰ προσωρινὰ καὶ στὰ γήινα καὶ δὲν πρέπει νὰ χύνουμε γι’ αὐτὰ τόσο πολλὰ δάκρυα. Ἂν ὅλα αὐτὰ κάποτε θὰ τελειώσουν, τότε δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ εἴμαστε σ’ αὐτὰ προσκολλημένοι. Πρέπει νὰ ἔχουμε τὴν χαρὰ ποὺ εἶχαν στὴν καρδιὰ τους οἱ ἅγιοι χαρὰ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Οἱ χαρὲς τῆς γήϊνης ζωῆς, ποὺ τόσο πολὺ ἐκτιμοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου, δὲν πρέπει νὰ μᾶς τραβᾶνε καθόλου.
Ἡ μεταμορφωμένη καρδιὰ τῶν ἁγίων δὲν χαιρόταν γιὰ τὰ ἀγαθὰ αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἔτσι καὶ ἐμεῖς νὰ μὴν ἀφήσουμε τὴν καρδιά μας νὰ προσκολληθεῖ οὔτε στὸ ἐμπόριο, οὔτε στὶς ἀγορὲς καὶ πωλήσεις, οὔτε στὸ ἐπάγγελμά μας. Νὰ εἴμαστε σὰν τοὺς ἁγίους ποὺ δὲν ἀσχολοῦνταν μὲ τὶς ἐμπορικὲς ὑποθέσεις καὶ δὲν ὑπέγραφαν συμβόλαια. · Ἀλλὰ ἡ ζωὴ τους ἦταν στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς τους ὅπου κατοικοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ λυπούμαστε γι’ αὐτὸ τὸν κόσμο, γιὰ τὴν ὀμορφιὰ ποὺ παρέρχεται, γιὰ τὸν πλοῦτο ποὺ χάνουμε, ἔστω καὶ ἂν τὸν ἀποκτήσαμε μὲ πολὺ κόπο. Σὲ τίποτα τὸ γήινο δὲν πρέπει νὰ εἴμαστε προσκολλημένοι. Ἄς εἴμαστε σὰν τοὺς ἁγίους ἀσκητὲς οἱ ὁποῖοι ἔφευγαν στὴν ἔρημο ἀρνούμενοι ὅλα τὰ ἀγαθὰ τοῦ κόσμου.
«Παρέρχεται ἡ μορφὴ αὐτοῦ τοῦ κόσμου». Ὅλα αὐτὰ θὰ περάσουν, ὅλα θὰ ἀλλάξουν, ὅταν θὰ ἔλθει τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ αὐτῆς τῆς γῆς μας. Καὶ ἄλλη μιὰ φορά σᾶς ὑπενθυμίζω· «Ἔστωσαν ὑμῶν αἱ ὀσφύες περιζωσμέναι καὶ οἱ λύχνοι καιόμενοι» (Λκ. 12, 35).» (Τά κείμενα τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ πού δημοσιεύονται σέ συνέχειες στήν ἱστοσελίδα μας εἶναι παρμένα ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
