Τρίτη 5 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καὶ ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἠκολούθησε λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, ἣ ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πεπότικε πάντα ἔθνη».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἄλλος δεύτερος ἄγγελος ἦλθεν ὕστερα καί εἶπεν· Ἔπεσεν, ἔπεσεν ἡ Βαβυλών ἡ μεγάλη. Δηλαδή· ἔπεσεν ἡ Ρώμη, καθώς καί τά καί τά ἐξεικονιζόμενα ὑπ’ αὐτῆς καθ’ ὅλας τάς γενεάς καί μάλιστα κατά τούς ἐσχάτους καιρούς κέντρα τῆς κρατικῆς ἀσεβείας καί ἀντιχρίστου πνευματικῆς δυνάμεως. Ἡ ἀλληγορουμένη αὐτή Βαβυλών ἔχει ποτίσει ὅλα τά ἔθνη μέ τήν μεθυστικήν δύναμιν καί λύσσαν τῆς πορνείας της καί τῆς εἰδωλολατρικῆς παραφορᾶς καί διαφθορᾶς της» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«῎Επειτα ἀπό τόν ἄγγελο πού ἀνήγγειλε τήν κήρυξι τοῦ Εὐαγγελίου σ’ ὅλο τόν κόσμο πρό τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου, εἶδα, συνεχίζει ὁ ῞Αγιος, ἕνα ἄλλον ἄγγελο νά πετᾷ στόν οὐρανό καί νά λέγῃ· «ἔπεσεν, ἔπεσε Βαβυλών ἡ μεγάλη», ἡ ὁποία «ἔχει ποτίσει ὅλα τά ἔθνη μέ τήν μεθυστικήν δύναμιν καί λύσσαν τῆς πορνείας της καί τῆς εἰδωλολατρικῆς παραφορᾶς καί διαφθορᾶς της» (ΠΤ) (᾿Αποκ. ιδ´ 8).
Ποιά εἶναι ἡ Βαβυλών καί γιατί διακηρύσσεται θριαμβευτικά ἡ πτῶσις καί συντριβή της, πρᾶγμα πού ἐπαναλαμβάνεται καί σέ ἑπόμενο κεφάλαιο τῆς «᾿Αποκαλύψεως» (ιη´ 2); ῾Η Βαβυλών ἦταν πρωτεύουσα τοῦ κράτους τῶν Χαλδαίων, κτισμένη δεξιά καί ἀριστερά τοῦ Εὐφράτου ποταμοῦ, στό σημεῖο ὅπου ἐπεχείρησαν ἄλλοτε οἱ ἄνθρωποι νά κτίσουν τόν πύργο τῆς Βαβέλ, τοῦ ὁποίου ἡ κορυφή θά ἄγγιζε τόν οὐρανό (Γεν. ι´ 10, ια´ 1-9). ῾Η λέξις Βαβυλών, πού ἔχει τήν ἴδια ρίζα μέ τήν λέξι Βαβέλ, σημαίνει «σύγχυσις», «πόλις συγχύσεως». Ἦταν σπουδαῖο ἐμπορικό κέντρο μέ πολύ μεγάλη ἐμπορική κίνησι. ῾Η περίμετρος τοῦ περιφήμου τείχους της ἔφθανε σχεδόν τά 70 χιλιόμετρα. Εἶχε πλοῦτο καί δύναμι πολλή, ἰδίως ἐπί βασιλέως τῶν Χαλδαίων Ναβουχοδονόσορος. ῾Ο προφήτης ῾Ιερεμίας τήν ὠνόμασε «τό καύχημα πάσης τῆς γῆς» (κη´ 41). Οἱ κάτοικοί της εἶχαν ἐπιδοθῆ ἐκτός ἀπό τό ἐμπόριο καί στίς ἐπιστῆμες καί τέχνες τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. ῎Ηκμαζαν πολύ ἡ ἀστρολογία ἀλλά καί ἡ ταπητουργία, ἡ ἐριουργία, ἡ κατασκευή ἀρωμάτων καί ἀδαμαντίνων καί ἄλλων πολυτίμων κοσμημάτων. Λόγῳ δέ τῆς θέσεώς της, ἐπειδή ἦταν συγκοινωνιακός κόμβος μεταξύ κεντρικῆς ᾿Ασίας, ᾿Αραβίας καί Αἰγύπτου, συνέρρεαν σ’ αὐτήν πλούσιοι ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς γῆς. Συνέπεια τοῦ πλούτου της ἦταν ἡ πολυτέλεια καί ἡ διαφθορά τῶν ἠθῶν τῶν κατοίκων της. ῾Η ἀκολασία εἶχε φθάσει στό ἔπακρο καί ἐλάτρευαν θεούς καί θεές πού ταυτίζονταν μέ τήν διαφθορά καί ἀκολασία. Γι’ αὐτό καί ἐναντίον τῆς ὑπερηφάνου, πλουσίας καί ἀκολάστου Βαβυλῶνος οἱ Προφῆται, τά στόματα ἐκεῖνα τοῦ Θεοῦ, εἶχαν ἀπευθύνει φοβερές προρρήσεις (βλ. ῾Ησ. ιγ´ 1-22, κα´ 9, μζ´, καί ῾Ιερ. κζ´ – κη´).
῾ Η Βαβυλών χρησιμοποιεῖται συμβολικά «ὡς προεικόνιση τῆς πρωτεύουσας τοῦ ᾿Αντιχρίστου» (᾿Α. Θεοδώρου, ἔ.ἀ., σελ. 51). Στήν Παλαιά Διαθήκη ἐθεωρεῖτο ὡς σύμβολο γενικῶς τῶν ἀντιθέων δυνάμεων. Στήν Καινή Διαθήκη ὡς σύμβολο κάθε ἀντιχριστιανικῆς δυνάμεως «μέ ἀξιώσεις καί τάσεις καταργήσεως ἤ ἀντικαταστάσεως τοῦ Χριστιανισμοῦ» (ΠΜ).
Τήν πρωτοπορία σ’ αὐτή τήν τάσι εἶχε ἡ «ἁμαρτωλή καί βορβορώδης χριστιανομάχος Ρώμη» (ΧΒ). Τοῦτο τό ὁμολογοῦν ὅλοι οἱ ἑρμηνευταί, ῞Ελληνες καί ξένοι.
Γιατί ὅμως δέν ἀναφέρει καθόλου ἡ «᾿Αποκάλυψις» τό ὄνομα τῆς Ρώμης; Διότι «ὑπῆρχαν πολλοί καί σοβαροί λόγοι ἀσφάλειας τῶν Χριστιανῶν. ᾿Ονομάζοντας τήν Ρώμη, ὅπως τήν χαρακτηρίζει… ἡ ᾿Αποκάλυψη, θά μποροῦσαν νά προκαλέσουν τό αἴσθημα καί τήν ὀργήν τῶν κρατούντων (τῆς Ρωμαϊκῆς δηλαδή αὐτοκρατορίας) καί νά θεωροῦν ὄντως τούς Χριστιανούς ἀναρχικούς καί ἀνατροπεῖς τοῦ καθεστῶτος» (ΕΒ).
῎Ας προσέξουμε ὅμως καλύτερα τό ἄγγελμα τοῦ ἀγγέλου γιά τήν πτῶσι καί συντριβή τῆς Βαβυλῶνος. Χρησιμοποιεῖ μάλιστα ὁ ἄγγελος δύο φορές τό ρῆμα «ἔπεσε». Αὐτό σημαίνει «τήν ἀπόλυτον βεβαιότητα τῆς πτώσεως τῆς Βαβυλῶνος – Ρώμης, γεγονότος μέλλοντος, τοσοῦτον ὅμως βεβαίου, ὥστε ἐμφανίζεται ὡς γενόμενον» (ΙΓ). ῾Ωσάν νά ἔγινε ἤδη. ῎Ετσι τονίζεται καλύτερα αὐτή ἡ πτῶσις καί συγχρόνως τονώνεται πολύ περισσότερο ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ. Εἶναι σάν νά λέγῃ πρός τούς πιστούς ἰδιαιτέρως τῆς ἐποχῆς τοῦ ᾿Αντιχρίστου· Κάμετε λίγο ἀκόμη ὑπομονή! Πλησιάζει ἡ ὥρα τοῦ θριάμβου. ῎Επεσε καί συνετρίβη ἡ δύναμις τοῦ Σατανᾶ. ῎Εφθασε τό τέλος τῶν ὀργάνων του.
Πόσο παρήγορο ἀλήθεια εἶναι τό οὐράνιο αὐτό ἄγγελμα! Πόσο τονωτικό καί ἐνισχυτικό γιά καθένα πού θέλει νά εἶναι καί νά παραμένῃ πιστός στόν Κύριο! Διότι ὅταν βλέπῃ κανείς νά ὀργιάζῃ τό κακό καί νά καλπάζῃ ἡ ἁμαρτία· ὅταν βλέπῃ νά ξαναζῇ ἡ Βαβυλών στίς σύγχρονες πόλεις τῆς γῆς, ὅπου λατρεύονται ὁ πλοῦτος, οἱ ἡδονές καί οἱ διαστροφές τῆς ἁμαρτίας καί ὑψώνεται ὥς τά ἄστρα ἡ ἀλαζονεία τῶν κατοίκων της, δέν ἀποκλείεται νά ἐπηρεασθῇ κάπως. Νά νομίσῃ ὅτι χάθηκε τό πᾶν καί δέν ἔμεινε τίποτε ὄρθιο. Καί νά κινδυνεύσῃ νά παρασυρθῇ κι αὐτός στήν ζωή τῆς ἀθεοφοβίας καί στήν παραφορά τῆς ἁμαρτίας.
Μέ τό μήνυμα ὅμως αὐτό τοῦ ἀγγέλου συγκρατεῖται ὁ πιστός, ἀναθαρρεῖ, παίρνει δύναμι καί ἀντοχή, γιά νά συνεχίσῃ τόν καλόν ἀγῶνα τῆς πίστεως καί ἀρετῆς. Μέ τήν βεβαιότητα ὅτι θά ἔλθῃ ὁπωσδήποτε ἡ ὥρα πού θά πέσουν καί θά γονατίσουν ἐμπρός στόν Κύριο «ἐπουράνια, ἐπίγεια καί καταχθόνια» (Φιλιπ. β´ 10) δέν ὑποχωρεῖ στό κακό. Μένει ἀκλόνητος στήν ζωή τῆς εὐσεβείας καί συνεχίζει σταθερά τήν πορεία του πρός τόν οὐρανό. Μακάρι, ἀδελφέ μου, νά τονωθῇ καί ἡ δική μας καρδιά ἀπό τό ἄγγελμα αὐτό τοῦ ἀγγέλου γιά νά μή παρασυρθοῦμε ποτέ ἀπό τό κακό. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
