Σάββατο 30 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ναὸν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ· ὁ γὰρ Κύριος ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ ναὸς αὐτῆς ἐστι, καὶ τὸ ἀρνίον."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί ναόν δέν εἶδα μέσα εἰς αὐτήν. Διότι Κύριος ὁ Θεός ὁ παντοκράτωρ καί τό Ἀρνίον εἶναι πάντοτε παρόντες καί λατρεύονται κατ’εὐθεῖαν ἀπό τούς κατοίκους τῆς πόλεως" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Ἀφοῦ μίλησε γιά τό λαμπρό τεῖχος τῆς οὐρανίου ἐκείνης πόλεως καί γιά τά πολύτιμα ὑλικά μέ τά ὁποῖα εἶχε κατασκευασθῆ, εἰσέρχεται ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης μέ ξεναγό του ἄγγελο μέσα στήν ἐκπληκτική πόλι καί μᾶς δίνει ὡρισμένες πληροφορίες σχετικά μέ τά ὅσα ὑπῆρχαν σ’ αὐτήν.
Τό πρῶτο-πρῶτο πού ἐντυπωσιάζει ἀπό ὅσα γράφει, εἶναι ὅτι πουθενά, σέ κανένα σημεῖο τῆς πόλεως, δέν εἶδε κάποιο Ναό. Δέν ὑπῆρχε Ναός! «Καί ναόν οὐκ εἶδον ἐν αὐτῇ», γράφει (᾿Αποκ. κα´ 22).
᾿Απόρησε διότι ἦτο συνηθισμένος ἀπό ὅσα συνέβαιναν στήν γῆ. Δέν ὑπῆρξε ἄλλως τε ποτέ καμιά πόλι, κανένα χωριό στήν γῆ μας πού νά μή εἶχε Ναό. ῾Υπῆρξαν πόλεις μέσα στήν ῾Ιστορία πού δέν εἶχαν στάδια, δέν εἶχαν θέατρα, δέν εἶχαν τείχη καί ἄλλα ἀγαθά τοῦ πολιτισμοῦ. Πόλεις ὅμως χωρίς ἱερά καί Ναούς δέν ὑπῆρξαν ποτέ. Εἴτε τόν ἀληθινό Θεό ἐλάτρευαν, ὅπως οἱ ᾿Ιουδαῖοι, εἴτε στά εἴδωλα πρόσφεραν τήν λατρεία τους, ὅπως ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί, πού ἐπροσκυνοῦσαν τά εἴδωλα, ἀνυπάρκτους δηλαδή θεούς, οἱ ἄνθρωποι ἐφρόντιζαν καί ἔκτιζαν βωμούς ἤ Ναούς πρός τιμήν τοῦ θεοῦ τους. ῾Η ἀπορία μάλιστα τοῦ ῾Αγίου θά ἦτο ἀσφαλῶς μεγαλυτέρα, διότι ἐγνώριζε τόν περίλαμπρο Ναό πού ἐδέσποζε στόν λόφο τῆς Σιών, γιά τόν ὁποῖο ἐκαυχῶντο οἱ ᾿Ιουδαῖοι, καί ἐξεπλάγη γιά τό ὅτι μιά τέτοια ὁλόλαμπρη πολιτεία δέν εἶχε ἀντάξιο Ναό.
῾Η ἀπορία του ὅμως διελύθη ἀμέσως, μόλις εἶδε καί ἐπρόσεξε καλύτερα τό τί ἐπικρατοῦσε στήν πόλι. ᾿Αντελήφθη ὅτι δέν ἐχρειάζετο Ναός σάν αὐτούς πού ὑπῆρχαν στήν γῆ. ῾Υπῆρχε κάποιος ἄλλος Ναός πού ἐκάλυπτε πλήρως τίς ἀνάγκες ὅλων τῶν κατοίκων τῆς ἐνδόξου αὐτῆς πολιτείας. Ναός πού ἱκανοποιοῦσε τούς πάντας. «…ὁ γάρ Κύριος ὁ Θεός ὁ παντοκράτωρ», γράφει, «ναός αὐτῆς ἐστι, καί τό ἀρνίον» (᾿Αποκ. κα´ 22). Ναός της εἶναι ὁ ἴδιος ὁ παντοκράτωρ Κύριος καί τό ᾿Αρνίον, ὁ Κύριος δηλαδή ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστός, πού ἐθυσιάσθη γιά τήν σωτηρία μας. ῾Η ἐκπληκτική παρουσία τοῦ Παντοκράτορος καί τοῦ ᾿Αρνίου εἶναι ὁ Ναός τῆς πόλεως αὐτῆς τοῦ οὐρανοῦ, ἡ ὁποία ὅλη εἶναι ἕνας Ναός.
Εἶναι «μεγαλειώδης» ἡ ἀλήθεια τήν ὁποίαν προβάλλει ἐνώπιόν μας ἐδῶ ἡ «᾿Αποκάλυψις», σημειώνουν οἱ εἰδικοί ἑρμηνευταί. «῾Ο ναός, ὅστις εἶναι σύμβολον τῆς παρουσίας» τοῦ Θεοῦ στήν γῆ, θά «εἶναι περιττός ἐν τῇ νέᾳ ῾Ιερουσαλήμ, ἐν τῇ ὁποίᾳ θά εἶναι διαρκῶς παρών αὐτός ὁ παντοκράτωρ, ἀπ’ εὐθείας ὑπό τῶν πιστῶν λατρευόμενος καί ἀπολαυόμενος ὡς καί τό ᾿Αρνίον» (ΠΜ).
Τί εἶναι ἀλήθεια ἐδῶ στόν κόσμο οἱ ἱεροί μας Ναοί; Εἶναι ἱεροί τόποι πού μᾶς βοηθοῦν νά ζοῦμε τήν μυστική παρουσία τοῦ Θεοῦ καί νά ὑψώνουμε τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας πρός τόν «Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. στ´ 9). Μέ τίς ἱερές ᾿Ακολουθίες, πού τελοῦνται σ’ αὐτούς, καί ἰδίως μέ τά ἱερά Μυστήρια καί μάλιστα μέ τήν θεία Λειτουργία, μᾶς φέρνουν σέ ἐπαφή καί ἐπικοινωνία μέ τόν παντοκράτορα Κύριο καί διαποτίζεται μέ-σα σ’ αὐτούς ἡ ὕπαρξί μας ἀπό τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ. Συμβάλλουν βέβαια σ’ αὐτό, τό ἅγιο ᾿Αρτοφόριο, πού περιέχει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου, τά ἱερά Λείψανα τῶν ῾Αγίων, ἐπάνω στά ὁποῖα εἶναι θεμελιωμένη ἡ ἁγία Τράπεζα, καθώς ἐπίσης καί οἱ ἱερές Εἰκόνες τοῦ Κυρίου, τῆς Παναγίας Μητρός Του, τῶν ἁγίων ᾿Αγγέλων καί τῶν ῾Αγίων μας.
῞Οσα τελοῦνται στούς ἱερούς μας Ναούς δέν χαρίζουν τό πλήρωμα τῆς ἑνώσεως καί κοινωνίας μέ τόν Κύριο πού θά πραγματοποιηθῇ στόν τέλειο βαθμό της στήν οὐράνια Βασιλεία. Μᾶς προετοιμάζουν ὅμως, ὥστε νά γίνουμε ἄξιοι γιά ἐκείνη τήν ὡλοκληρωμένη ἕνωσι, καί μᾶς δίνουν τήν δυνατότητα νά προγευώμαστε ἀπό ἐδῶ στήν γῆ κάτι ἀπό τήν ἀνέκφραστη γλυκύτητα καί εὐφροσύνη πού μᾶς περιμένει στόν Παράδεισο.
Τό εἶπε ἄλλως τε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν παρέδωσε στούς Μαθητάς καί δι’ αὐτῶν σ’ ὅλη τήν ᾿Εκκλησία τό μέγα Μυστήριον τῆς θείας Κοινωνίας. Δέν θά ξαναπιῶ, τούς εἶπε, ἀπό αὐτό τό «γένημα» τῆς ἀμπέλου, ἀπό τόν οἶνον δηλαδή, ἕως τότε πού «θά τό πίνω μαζί σας καί καινούργιο καί πολύ πιό χαρμόσυνον εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Πατρός μου. ῾Ο μυστικός οὗτος δεῖπνος δηλαδή εἶναι πρόγευμα τῆς τελείας κοινωνίας καί ἑνώσεώς μας, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῇ ἐν ἀτελευτήτῳ εὐφροσύνῃ καί χαρᾷ εἰς τήν μέλλουσαν ἐν οὐρανῷ βασιλείαν» (ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα εἰς τό Ματθ. κστ´ 29).
῞Οσα νιώθουμε κατά τήν Λατρεία μας εἶναι πρόγευσις τῆς χαρᾶς τοῦ οὐρανοῦ, τήν ὁποίαν ζοῦμε μέσα στούς ἱερούς μας Ναούς, τούς ἁπλοῦς καί πτωχικούς, ἀλλά καί τούς μεγαλοπρεπεῖς καί ἐπιβλητικούς. Στόν οὐρανό ὅμως θά ἔχουμε ἐνώπιόν μας τόν ἴδιο τόν Παντοκράτορα, τόν ἴδιο τόν Κύριο, πού ἐσταυρώθη γιά μᾶς, καί θά ἑνω-νώμαστε ἀπ’ εὐθείας μαζί Του. Δέν θά χρειάζωνται ἐκεῖ ἱερά Μυστήρια καί σύμβολα. «῾Η λατρεία τοῦ Θεοῦ θά εἶναι τότε ἄμεση καί συνεχής» (ΕΒ). Καθένας μας προσωπικά καί ὅλοι μαζί θά κοινωνοῦμε ἀπό τήν πηγή τῆς Χάριτος καί τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ καί θά πλημμυρίζῃ ἡ ὕπαρξί μας ἀπό χαρά καί εὐφροσύνη. ῾Ο «θρόνος τῆς χάριτος» (῾Εβρ. δ´ 16) θά εἶναι προσιτός σέ ὅλους. ῾Ο δέ καθήμενος ἐπ’ αὐτοῦ τοῦ θρόνου θά εἶναι ἡ αἰτία καί ἡ πηγή τῆς ἀνεκφράστου εὐτυχίας ὅλων μας.
῞Ολη μας ἡ ζωή ἐκεῖ θά εἶναι μία διαρκής θεία Λειτουργία, πού θά γεμίζῃ τήν ψυχή μας μέ ἀπερίγραπτη ἀγαλλίασι. ῞Ενας ἀπέραντος ὡραιότατος Ναός θά εἶναι ὁ Παράδεισος, μέ κέντρο του τόν Παντοκράτορα καί τό ᾿Αρνίον, τό ῾Οποῖον θά προβάλλῃ διαρκῶς στόν Πατέρα τήν θυσία Του, πού εἶναι ἡ πλέον εὐάρεστος σ’ ᾿Εκεῖνον Λατρεία.
Οἱ Ναοί τῆς γῆς μᾶς βοηθοῦν νά βλέπουμε τίς οὐράνιες πραγματικότητες ἀλλά «δι’ ἐσόπτρου», μᾶς λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού ἀξιώθηκε νά ὑψωθῇ στόν οὐρανό, ἐνῶ ζοῦσε ἀκόμη στήν γῆ. Τά ὅσα ὑπάρχουν στόν οὐρανό τά βλέπουμε τώρα κάπως θαμπά, σάν νά κοιτάζουμε μεταλλικό καθρέπτη. Στόν οὐρανό ὅμως θά βλέπουμε «πρόσωπον πρός πρόσωπον» (Α´ Κορ. ιγ´ 12). Θά ἀτενίζουμε τόν Παντοκράτορα καί τό ᾿Αρνίον καί θά σκιρτᾷ καί θά εὐφραίνεται ἡ ψυχή μας ἀπό αὐτήν τήν ἐνατένισι τοῦ ἀπροσίτου κάλλους τοῦ Θεοῦ. Τό κυριώτερο, θά ἑνούμεθα μέ τόν Κύριο, τήν πηγή κάθε ὡραιότητος καί κάθε χάριτος!
Οὔτε τό χωρεῖ ὁ νοῦς μας τό τί μᾶς περιμένει! Οὔτε τό φαντάζεται ποτέ καί ἡ πιό ζωηρή ἀνθρώπινη φαντασία. ῎Ας παρακαλοῦμε λοιπόν ταπεινά τόν Θεό καί ἄς κάνουμε καί τό χρέος μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε μέ τήν Χάρι Του νά βρεθοῦμε κι ἐμεῖς σ’ ἐκεῖνον τόν ἄπειρο καί ὑπέρκαλο Ναό τοῦ οὐρανοῦ." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς
