ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καὶ ἔλαβον τὸ βιβλίον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ ἀγγέλου καὶ κατέφαγον αὐτό, καὶ ἦν ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καὶ ὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἐπῆρα τό βιβλίον ἀπό τό χέρι τοῦ ἀγγέλου καί τό κατέφαγα. Καί ἦτο εἰς τό στόμα μου σάν μέλι γλυκό, καί ὅταν τό ἔφαγα, ἐγέμισε πικρίαν ἡ κοιλία μου» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
«Μετά τίς τρομερές οἰκολογικές καταστροφές πού ἀκολούθησαν ἔπειτα ἀπό τά σαλπίσματα τῶν ἀγγέλων καί συγκλόνισαν τήν οἰκουμένη, ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης εἶδε νά κατεβαίνῃ ἀπό τόν οὐρανό ἕνας ἄγγελος πολύ πιό ἐντυπωσιακός ἀπό τούς προηγουμένους. ῾Ο ἄγγελος αὐτός, σημειώνουν οἱ ἑρμηνευταί, ἐκπροσωποῦσε τόν Κύριο, ὁ ῾Οποῖος θά ἔλθῃ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ. Εἶχε τριγύρω του ἕνα σύν-νεφο. Στό κεφάλι του ὑπῆρχε τό οὐράνιο τόξο. Τό πρόσω-πό του ἔλαμπε σάν τόν ἥλιο, καί τά πόδια του ἦσαν σάν στῦλοι ἀπό φωτιά. Στό χέρι του κρατοῦσε ἕνα ἀνοιγμένο βιβλίο καί ἔβαλε τό ἕνα του πόδι στήν ξηρά καί τό ἄλλο στήν θάλασσα. ῾Η φωνή του ἦταν δυνατή σάν τόν βρυχηθμό τοῦ λιονταριοῦ. ῞Οταν ἐφώναξε, ἐφώναξαν μαζί του καί ἄλλοι ἑπτά ἄγγελοι μέ φωνές δυνατές σάν βροντές. ῞Υψωσε δέ τό δεξιό χέρι του πρός τόν οὐρανό καί ὡρκίσθη στόν Θεό, πού ζῇ στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων καί ἐδημιούργησε τόν οὐρανό, τήν γῆ, τήν θάλασσα «καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς», καί ἐβεβαίωσε ἐπισήμως ὅτι ἐτελείωσε πλέον ὁ χρόνος τῆς ἀναμονῆς. Πλησιάζει ὁ καιρός τῆς Κρίσεως.
Κάποια δέ οὐράνια φωνή, συνεχίζει ὁ ῞Αγιος, μοῦ εἶπε τήν στιγμή ἐκείνη· Πήγαινε καί πάρε τό ἀνοιγμένο βιβλίο πού ὑπάρχει στό χέρι τοῦ δυνατοῦ αὐτοῦ ἀγγέλου. Πῆγα πράγματι καί τοῦ ἐζήτησα τό βιβλίο κι ἐκεῖνος μοῦ εἶπε· Πάρε τό μικρό αὐτό βιβλίο καί νά τό καταφάγῃς. Νά χωνέψῃς δηλαδή καλά καί νά ἀφομοιώσῃς τό περιεχόμενό του. Καθώς θά τό τρώγῃς, θά νιώθῃς νά γλυκαίνεται τό στόμα σου. ῞Οταν ὅμως φθάσῃ στήν κοιλιά σου, θά πικραθῇς. Αὐτό καί ἔγινε. «…ἔλαβον τό βιβλίον ἐκ τῆς χειρός τοῦ ἀγγέλου καί κατέφαγον αὐτό, καί ἦν ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκύ· καί ὅτε ἔφαγον αὐτό, ἐπικράνθη ἡ κοιλία μου». Καί τότε μοῦ εἶπαν ὅτι πρέπει νά προφητεύσῃς καί πάλι καί νά εἰπῇς ὅσα βλέπεις καί ἀκούεις σ᾿ ὅλους τούς λαούς (᾿Αποκ. ι´ 1-11).
Δέν μποροῦμε βεβαίως νά καταλάβουμε στήν ἐντέλεια τά ὅσα γράφει στό σημεῖον αὐτό, ὅπως ἀσφαλῶς καί σέ ἄλλα σημεῖα, ἡ «᾿Αποκάλυψις». Γίνεται ὅμως δεκτό ἀπό ὅλους τούς ἑρμηνευτάς ὅτι τό ἐντυπωσιακό αὐτό ὅραμα ἀναφέρεται στά γεγονότα πού θά προηγηθοῦν τῆς ἐνδόξου καί φοβερᾶς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. ῾Ως πρός τήν γλυκύτητα καί πικρίαν, γιά τίς ὁποῖες γίνεται ἐδῶ λόγος, σημειώνουμε ὅτι ἡ μέν «γλυκύτης ἀνταποκρίνεται πρός τό εὐχάριστον, ἡ δέ πικρία πρός τό ὀδυνηρόν μέρος τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν προοιμίων αὐτῆς» (ΠΜ).
Τό ὅτι εἶπε ὁ ἄγγελος ὅτι ἔφθασε πλέον ὁ καιρός τῆς Κρίσεως καί ἀποκαταστάσεως τῆς θείας δικαιοσύνης καί καλεῖται ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὡς προφήτης νά τό ἀναγγείλῃ, εἶναι γεγονός εὐφρόσυνο καί γλυκύ. Θά τεθῇ πλέον τέρμα στήν ἀδικία, τήν ἀνομία καί τήν ἀσέβεια. Τό ὅτι ὅμως θά συνοδευθῇ ἡ ἔνδοξος Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου καί ἀπό θλίψεις καί συμφορές πολλῶν ἀνθρώπων, κάμνει τόν ῞Αγιο, ὡς ἄνθρωπον, νά πικραθῇ καί νά λυπηθῇ.
῾Ο ἀείμνηστος Παν. Τρεμπέλας σχετίζει τήν γλυκύτητα καί πικρίαν αὐτήν μέ ἕνα συγκεκριμένο γεγονός πού θά προηγηθῇ τῆς Δευτέρας Παρουσίας. Μέ τήν ἐπιστροφήν δηλαδή τῶν ᾿Ισραηλιτῶν στήν ἀληθινή πίστι καί τήν ἀναγνώρισι ἀπό μέρους τους τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ὡς τοῦ Μεσσίου καί Σωτῆρος τοῦ κόσμου. ῾Η μετάνοια καί ἐπιστροφή τῶν ῾Εβραίων, κατά τό μεγαλύτερο μέρος τους, στόν Χριστό εἶναι ἕνα ἀπό τά κύρια καί χαρακτηριστικά προγνωστικά σημεῖα πού θά προαναγγέλλουν τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Εἶναι τοῦτο ἀλήθεια βασική τῆς Πίστεώς μας, ἡ ὁποία βασίζεται στήν ῾Αγία μας Γραφή καί συγκεκριμένως στήν πρός Ρωμαίους ᾿Επιστολή, ὅπου ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει ὅτι θά σωθοῦν τελικῶς καί οἱ ᾿Ισραηλῖται· «πώρωσις ἀπό μέρους τῷ ᾿Ισραήλ γέγονεν ἄχρις οὗ τό πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, καί οὕτω πᾶς ᾿Ισραήλ σωθήσεται», γράφει (Ρωμ. ια´ 25-26). Πρός τό παρόν δηλαδή ἔχουν πωρωθῆ οἱ ᾿Ιουδαῖοι, ἕνα μεγάλο μέρος ἀπό αὐτούς, καί δέν πιστεύουν. Τοῦτο θά διαρκέσῃ, ἕως ὅτου πιστεύσουν στόν Χριστό καί εἰσέλθουν στήν ᾿Εκκλησία Του ὅλοι ἐκεῖνοι ἀπό τά διάφορα ἔθνη, πού τούς γνωρίζει ὁ Θεός. Καί ὅταν συμπληρωθῇ ὁ ἀριθμός αὐτῶν πού πρόκειται νά σωθοῦν ἀπό τούς ἄλλους λαούς, θά σωθῇ τελικῶς ὡς σύνολον καί ὁ ᾿Ισραήλ.
Τό βιβλίο λοιπόν, «γλυκύ εἰς τήν γεῦσιν ὡς προαναγγέλλον τήν εὐφρόσυνον ἐπιστροφήν εἰς Χριστόν μεγάλης μερίδος ᾿Ιουδαίων… παρουσιάζεται ἀκολούθως πικρόν λόγῳ τῶν ἐπακολουθησόντων εἰς τήν ἐπιστροφήν ταύτην δεινῶν, πιθανῶς καί ἐκ τοῦ φανατισμοῦ τῶν πεισμόνως ἐν τῇ ἀπιστίᾳ παραμεινάντων ᾿Ιουδαίων» (ΠΤ). Θά ὑπάρχουν δηλαδή καί ῾Εβραῖοι πού θά μένουν πεισματικά ἀμετανόητοι. Καί μέ τόν ἄγριο φανατισμό τους θά ἐπιτίθενται ἐναντίον τῶν συμπατριωτῶν τους πού θά μετανοοῦν καί θά γίνωνται Χριστιανοί. Θά τούς ταλαιπωροῦν, θά τούς διώκουν, θά τούς ὁδηγοῦν σέ βασανιστήρια καί στόν μαρτυρικό θάνατο. ῞Ολα αὐτά ἀνθρωπίνως εἶναι πικρά καί προκαλοῦν ὁπωσδήποτε πόνο. Θά εἶναι ὅμως ἀπαραίτητα, ὅπως τό φάρμακο, πού πικραίνει ἴσως, ἀλλά χαρίζει τελικῶς τήν θεραπεία.
Πόση χαρά ἀλήθεια γεμίζει τήν ψυχή μας ἀπό τό ὅτι ἡ ἀγάπη καί πανσοφία τοῦ Θεοῦ ἔχει βρεῖ τρόπους γιά τήν μετάνοια καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν ᾿Ιουδαίων! Πόσο εὐφραινόμαστε μέ τήν ἀνέκφραστη μακροθυμία τοῦ Κυρίου, ὁ ῾Οποῖος εἶναι ἕτοιμος νά δεχθῇ στήν εὐτυχία τῆς Βασιλείας Του κάθε μετανοημένο ἄνθρωπο! Πόσο παρηγορούμαστε καί δέν ἐπιτρέπουμε στό σαράκι τῆς ἀπελπισίας νά κυριεύσῃ τήν ψυχή μας σέ καιρούς πτώσεων καί ἀδυναμιῶν! ᾿Αλλά καί πόσο λυπούμαστε γιά ὅσους δέν θά μετανοήσουν τελικά! Πόσο πικραινόμαστε γιά ἐκείνους πού μένουν καί θά μείνουν πεισματικά καί μέ τήν θέλησί τους στήν ζωή τῆς ἁμαρτίας καί ἀπωθοῦν κάθε πρόσκλησι γιά μετάνοια καί σωτηρία τους! Πόση λύπη πλημμυρίζει τήν καρδιά μας, διότι ὑπάρχουν καί θά ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού θά προτιμοῦν τήν συντροφιά τοῦ Διαβόλου καί ὄχι τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ!
῎Ας παρακαλοῦμε, ἀδελφέ μου, τόν φιλάνθρωπο Κύριο νά μᾶς κρατῇ γιά πάντα κοντά Του· καί ἄς κάμνουμε ὅ,τι ᾿Εκεῖνος προστάζει μέ τόν ἅγιο Νόμο Του, ὥστε νά βρεθοῦμε κι ἐμεῖς μεταξύ τῶν σεσωσμένων στήν πανευφρόσυνη Βασιλεία Του». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
