Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Δεκεμβρίου 2025, Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. α΄ 1-25)
Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ υἱοῦ Ἀβραάμ. Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ, Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος. Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός. Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραὰμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου· τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν. Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός. Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.
ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
1. Ὁ προσδοκώμενος
Καθὼς πλησιάζουμε πλέον στὸ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, ἡ Ἐκκλησία μας μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς φωτίζει τὸ ἀπρόσιτο μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, τὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς παραθέτει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν πατριάρχη Ἀβραάμ, συνεχίζεται μὲ τοὺς ἀπογόνους του, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀναφέρεται καὶ ὁ ἔνδοξος προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαυΐδ, φθάνει στὴ Βαβυλώνια αἰχμαλωσία καὶ καταλήγει στὸν Ἰωσήφ, τὸν μνήστορα τῆς Θεοτόκου. Ὁ νόμος τῶν Ἑβραίων προέβλεπε νὰ γενεαλογοῦνται μόνο οἱ ἄνδρες. Ὁ Ἰωσὴφ βέβαια δὲν ἦταν κατὰ σάρκα πατέρας τοῦ Ἰησοῦ, ἀφοῦ ὁ Κύριος προῆλθε «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου». Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν μνηστευμένος μὲ τὴν Παρθένο Μαρία, ὁ νόμος τὸν θεωροῦσε πατέρα τοῦ Ἰησοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Θεοτόκος καταγόταν ἀπὸ τὴν ἴδια φυλή, σύμφωνα μὲ τὴ συνήθεια τῶν Ἑβραίων. Γι᾿ αὐτὸ τελικὰ γενεαλογεῖται ἔμμεσα καὶ ἡ Θεοτόκος, ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ὁ Κύριος ὡς ἄνθρωπος.
Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἔχει ἀσφαλῶς πολὺ μεγάλη σημασία. Μᾶς βεβαιώνει ἀρχικὰ ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος ἦταν πρόσωπο ἱστορικό, πραγματικό, ποὺ ἔζησε σὲ συγκεκριμένη χρονικὴ στιγμὴ τῆς ἱστορίας καὶ εἶχε συγκεκριμένους προγόνους. Τὸ πέρασμά του ἄλλωστε μαρτυρεῖται καὶ ἀπὸ ἱστορικοὺς τῆς ἐποχῆς. Ἐπιπλέον ἦταν ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ, ὅπως ἀκούσαμε: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Συνεπῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἐκπληρώνονται τὰ λόγια τῶν μεγάλων Προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ αἰῶνες νωρίτερα διέβλεπαν ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας ἐπρόκειτο νὰ προέλθει ἀπὸ τὸ γένος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαυΐδ.
Ὁ Ἰησοῦς εἶναι λοιπὸν ὁ προσδοκώμενος Χριστός! Ὁ Μεσσίας, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμενε ἡ ἀνθρωπότητα. Τὸ Πρόσωπο ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖο ἔβλεπαν ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐκεῖνος, τὸν Ὁποῖο ἀνέμενε ἡ ἱστορία. Μὲ τὴ Γέννησή του χώρισε τὴν ἱστορία στὰ δύο, στὴν πρὸ Χριστοῦ καὶ στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή. Εἶναι τὸ θεῖο Πρόσωπο, ποὺ ἄλλαξε τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου.
2. Ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας
Ἡ ἀναφορὰ ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων μπορεῖ νὰ ἀκούγεται σὲ πολλοὺς κάπως ἀνιαρή, διότι τὰ περισσότερα ἀπὸ τὰ πρόσωπα αὐτὰ μᾶς εἶναι ἴσως ἄγνωστα. Μεταξύ τους ὑπάρχουν πρωτίστως ἄνθρωποι δίκαιοι, ἐνάρετοι. Ἀναφέρονται βέβαια καὶ ἄνθρωποι ἀσεβεῖς, ποὺ ὑπέπεσαν σὲ βαρύτατα ἁμαρτήματα. Ὅμως, ὅλα αὐτὰ τὰ πρόσωπα, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ πῶς ἔζησαν, εἶναι πρόγονοι τοῦ Κυρίου. Ὅλος αὐτὸς ὁ μακροσκελὴς κατάλογος παρουσιάζει μιὰ μακραίωνη ἱστορία, ποὺ δὲν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἱστορία τῶν Ἑβραίων· ἀλλὰ ἡ ἱστορία τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἡ σταδιακὴ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Τὰ ὀνόματα αὐτὰ μᾶς παρουσιάζουν τελικὰ τὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας. Ὅλη δὲ αὐτὴ ἡ ἱστορικὴ πορεία τοῦ Ἰσραὴλ προετοιμάζει τὴν Ἐκκλησία, μέσα ἀπὸ προτυπώσεις καὶ προφητεῖες ἐκπληκτικές.
Ὑπάρχει ἑπομένως καὶ αὐτὸ τὸ σημαντικό: ἡ θαυμαστὴ ἑνότητα μεταξὺ Παλαιᾶς καὶ Καινῆς Διαθήκης. Τὸ θεῖο Πρόσωπο, ποὺ συνδέει τὴν Παλαιὰ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη βρίσκει τὸ πλήρωμά της στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου καὶ ὁδηγεῖ στὴν ἕνωση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστό. Ἡ ἕνωση αὐτὴ συντελεῖται στὴν Καινὴ Διαθήκη μέσῳ τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι λοιπὸν πολὺ ἀναγκαῖο νὰ μελετοῦμε τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, τὴν ἱστορία ὅλων αὐτῶν τῶν ἱστορικῶν προσώπων. Διότι μᾶς βοηθεῖ νὰ προσεγγίσουμε τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ· νὰ κατανοήσουμε κάπως βαθύτερα τί ἐπιτέλεσε ὁ Κύριος γιὰ τὴ σωτηρία μας.
3. Ὁ Θεὸς ἀνάμεσά μας
Στὸ δεύτερο μέρος τῆς περικοπῆς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ἑστιάζει τὴν προσοχή μας στὴν ὑπερφυσικὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀναφέρει τὸν προφητικὸ λόγο τοῦ Ἡσαΐα, ὅτι ὁ Μεσσίας θὰ ὀνομασθεῖ Ἐμμανουήλ, «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός». Τὸ ὄνομα αὐτό, δηλαδή, στὰ Ἑλληνικὰ μεταφράζεται «ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας».
Ὁ Κύριος στὴν πραγματικότητα ποτὲ δὲν ὀνομάσθηκε «Ἐμμανουὴλ» ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατί τότε ὁ προφήτης Ἡσαΐας τὸν ὀνομάζει ἔτσι; Διότι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ θέλει νὰ μᾶς ἀποκαλύψει κάτι πολὺ σημαντικό· ὅτι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας δὲν εἶναι μόνο ἄνθρωπος. Εἶναι καὶ τέλειος Θεός, ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἐπρόκειτο νὰ λάβει ἀνθρώπινη σάρκα καὶ νὰ φανερωθεῖ μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Θεάνθρωπος Χριστός, ποὺ συναναστρέφεται μαζί μας καὶ μᾶς λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.
Χριστούγεννα! Ὁ Θεὸς ἔρχεται γιὰ νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος. Αὐτός, τὸν Ὁποῖο ἐπὶ αἰῶνες περίμεναν ὅλες οἱ γενιὲς τῶν ἀνθρώπων, ἔρχεται ἀνάμεσά μας. Ἔρχεται γιὰ νὰ κατοικήσει μέσα μας. Ἂς Τοῦ ἀνοίξουμε τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας γιὰ νὰ εἰσέλθει σ᾿ αὐτὴν καὶ νὰ γίνει Ἐκεῖνος πλέον τὸ κέντρο τῆς ζωῆς μας.
