Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 8 Ἰουνίου 2025

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 8 Ἰουνίου 2025, Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰω. ζ΄ 37-52, η΄ 12)

Τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύον­τες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦμα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐδέπω ἐδοξάσθη. πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαν­τες τὸν λόγον ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χρι­στός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαί­ας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν. τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ᾿ οὐ­­­δεὶς ­ἐπέβαλεν ἐπ᾿ αὐτὸν τὰς χεῖρας. Ἦλ­­θον οὖν οἱ ὑ­­­­πη­­­ρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐ­κεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; ἀ­πεκρίθησαν οἱ ὑπηρέ­ται· ­οὐδέποτε οὕ­τως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. ἀπε­κρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλά­νησθε; μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ­ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; ἀλλ᾿ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐπικατάρατοί εἰσι! λέγει ­Νικόδημος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­­τῶν· μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀ­­­κού­σῃ παρ᾿ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐ­­­­ρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται. Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

ΣΚΕΨΕΙΣ – ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ – ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

1. Μιὰ πηγὴ μέσα μας

Ἡ Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι ­­­ἡμέρα ξεχωριστὴ μέσα στὸ ἐκ­κλησιαστικὸ ἔτος. Ἑορτάζουμε τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στὴν πρώτη Ἐκκλησία, στὴν Ἱερουσαλήμ, πενήντα ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ περιγράφεται στὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς ἡμέρας. Τὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ὅμως ἀναφέρεται στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, στὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ὅπως ἀκούσαμε στὸ ἀνάγνωσμα αὐτό, ὅταν κάποτε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς βρισκόταν στὰ Ἱεροσόλυμα κατὰ τὶς ἡμέρες τῆς ἑορτῆς τῆς Σκηνοπηγίας, μίλησε στοὺς ἀνθρώπους καὶ εἶπε: «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος». Ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς ἐκείνου ποὺ πιστεύει σ’ Ἐμένα, θ᾿ ἀναβλύζουν ποταμοὶ νεροῦ, ποὺ θὰ εἶναι πάν­τοτε τρεχούμενο. Καὶ ἑρμηνεύει ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ὅτι ὁ Κύριος ἐννοοῦσε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ θὰ ἀποκτοῦσαν οἱ πιστοὶ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.

Ὁ Χριστὸς παρομοίασε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ ποτάμι, γιὰ νὰ μᾶς διδάξει κάποιες ἀπὸ τὶς ἐνέργειές του. Μᾶς εἶπε δὲ ὅτι πηγὴ τοῦ ποταμοῦ αὐτοῦ μπορεῖ νὰ γίνει, ὅποιος πιστεύει σ᾿ Ἐκεῖνον. Ἀναβλύζει μέσα ἀπὸ τὸν πιστὸ τὸ δροσερὸ νερὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μελετώντας τοὺς βίους τῶν Ἁγίων, διαπιστώνουμε πῶς ἐπιβεβαιώνεται ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Κυρίου. Εἰρηνεύουν οἱ ψυχὲς κοντὰ σ᾿ ἕναν Ἅγιο, ἐνισχύονται καὶ ἀνασταίνον­ται πνευματικά. Νιώθουν τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ ὅσοι τὸν πλησιάζουν.

Ἀπὸ πηγὲς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει σήμερα ἀνάγκη ὁ κόσμος μας, ποὺ μαστίζεται ἀπὸ πνευματικὴ ξηρασία. Τέτοια δροσερὴ πηγὴ μπορεῖ νὰ γίνει ὁ καθένας μας, ὅταν φέρει μέσα του τὸ Ἅγιο Πνεῦμα· ὅταν εἶναι πνευματικὰ τὰ λόγια καὶ οἱ πράξεις του, καθαρὴ ἡ ζωή του. Μιὰ πηγὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ὁποία ξεδιψᾶ, δροσίζει καὶ δίνει ζωὴ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς περιβάλλουν.

2. Καθηλωμένοι ἀπὸ τὰ λόγια του

Τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ δημιούργησαν διχασμὸ στὸ πλῆθος. Κάποιοι θέλησαν νὰ Τὸν συλλάβουν, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν. Τὸ ἴδιο καὶ οἱ ὑπηρέτες ποὺ εἶχαν σταλεῖ γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ ἀπὸ τοὺς Φαρισαίους. Ἄκουσαν τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου καὶ καθηλώθηκαν. Ἀντὶ νὰ ὁδηγήσουν δεμένο τὸν Χριστὸ στοὺς Φαρισαίους, δέθηκαν οἱ ἴδιοι ἀπὸ τὰ λόγια του, ἐπέστρεψαν ἄπρακτοι καὶ ἀποκρίθηκαν στοὺς Φαρισαίους ὅτι «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος». Ποτὲ ἄλλοτε δὲν δίδαξε ἄνθρωπος μὲ τόση σοφία, δύναμη καὶ Χάρι, ὅσο Αὐτός.

Τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι πράγματι θελκτικά. Τὸ ἔνιωθαν οἱ Μαθητές του, ὅταν Τὸν ἄκουγαν νὰ διδάσκει. Τὸ ὁμολόγησε κάποτε ὁ ἀπόστολος Πέτρος: «Κύριε, πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα; ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις» (Ἰω. ϛ΄ 68). Σὰν νὰ ἔλεγε: «Κύριε, δὲν ὑπάρχει ἄλλος διδάσκαλος σὰν Ἐσένα. Τὰ λόγια σου μεταδίδουν αἰώνια ζωή». Αὐτὸ μπορεῖ νὰ βεβαιώσει καὶ κάθε ἄνθρωπος ποὺ μελετᾶ μὲ προσοχὴ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἀντιλαμβάνεται ὅτι τὰ λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι λόγια θεϊκά, ποὺ εἰσχωροῦν στὰ βάθη τῆς ἀνθρώπινης καρδιᾶς, τὴν ἀνακαινίζουν καὶ τὴν ἀναπαύουν. Κανένας ἄλλος ἄνθρωπος, οὔτε Προφήτης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης δὲν μίλησε ποτὲ μὲ τόση σοφία καὶ θεϊκὴ Χάρι.

Αὐτὰ τὰ θεῖα λόγια ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ μελετοῦμε μέσα στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Σὲ αὐτὰ νὰ ἐμβαθύνουμε καθημερινά. Τὰ θεϊκὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἂς ἀποτελοῦν τὴν πυξίδα ποὺ θὰ δίνει κατευθύνσεις στὴ ζωή μας.

3. Τὸ Φῶς τοῦ κόσμου

Στὸ τέλος τῆς περικοπῆς ἀκούσαμε ἕναν ἀκόμη σημαντικότατο λόγο τοῦ Κυρίου. «Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς», εἶπε ὁ Χριστός. Δηλαδή, ἐγὼ εἶμαι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. Ὅποιος ἀκολουθεῖ Ἐμένα, δὲν θὰ περπατήσει στὸ πνευματικὸ σκοτάδι, ἀλλὰ θ’ ἀποκτήσει τὸ φῶς τῆς θείας Ζωῆς, τὸ φῶς τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστὸς εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. Μὲ τὴν εἰκόνα αὐτὴ ὁ Κύριος μᾶς βοηθεῖ νὰ κατανοήσουμε κάπως τὴ λαμ­πρότητα, τὴ δόξα, τὸ θεϊκὸ μεγαλεῖο του. Ἀπαύγασμα τῆς λαμπρότητας αὐτῆς εἶναι τὸ φῶς ποὺ φωτίζει τοὺς ἀνθρώπους, ὅπως φωτίζει τὴν κτίση τὸ ἡλιακὸ φῶς. Αὐτὸ μᾶς βοηθεῖ νὰ ἀντιληφθοῦμε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὰ ἀντικείμενα ποὺ μᾶς περιβάλλουν. Μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε τὸν κόσμο μας χωρὶς τὸ φῶς τοῦ ἥλιου; Ἀσυγκρίτως ἀθλιότερη γίνεται ἡ ζωή μας χωρὶς τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ· καταδικασμένη στὴν πλάνη καὶ στὴν ἄγνοια· σ᾿ ἕνα ἀδιαπέραστο πνευματικὸ σκοτάδι.

Ἐκεῖνος εἶναι τὸ Φῶς τοῦ κόσμου. Ἐκεῖνος χορηγεῖ τὶς ἀκτίνες τοῦ θείου φωτός του καὶ σὲ κάθε ἄνθρωπο ποὺ Τὸν πλησιάζει, ἔτσι δὲ τὸν προάγει στὴν ἀληθινὴ γνώση περὶ τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος ἂς μᾶς ἀξιώσει νὰ βρεθοῦμε καὶ στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ φωτός, ὅπου θὰ δοξάζουμε τὸν Τριαδικὸ Θεό μας, τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸ καὶ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο στοὺς ἀτελεύτητους αἰῶνες.