Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς – Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Ἰουνίου 2022

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Ἰουνίου 2022, Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰωάν. ζ΄ 37-52, η΄12)

37 Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστή­κει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. 38 ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, πο­τα­μοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐ­τοῦ ρεύσουσιν ὕδα­τος ζῶντος. 39 τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμ­­βά­νειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν· οὔπω γὰρ ἦν Πνεῦ­­μα Ἅγιον, ὅτι Ἰησοῦς οὐ­δέπω ἐδοξάσθη. 40 πολλοὶ οὖν ἐκ τοῦ ὄχλου ἀκούσαντες τὸν λόγον ἔλε­γον· οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης· 41 ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 42 οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυῒδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; 43 σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι’ αὐτόν. 44 τινὲς δὲ ἤθελον ἐξ αὐτῶν πιάσαι αὐτόν, ἀλλ’ οὐδεὶς ἐπέβαλεν ἐπ’ αὐτὸν τὰς χεῖρας. 45 Ἦλθον οὖν οἱ ὑπηρέται πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς καὶ Φαρισαίους, καὶ εἶπον αὐτοῖς ἐκεῖνοι· διατί οὐκ ἠγάγετε αὐτόν; 46 ἀπεκρίθησαν οἱ ὑπηρέ­ται· οὐδέποτε οὕτως ἐλάλη­σεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος. 47 ἀπεκρίθησαν οὖν αὐτοῖς οἱ Φαρισαῖοι· μὴ καὶ ὑμεῖς πεπλάνησθε; 48 μή τις ἐκ τῶν ἀρχόντων ἐπίστευσεν εἰς αὐτὸν ἢ ἐκ τῶν Φαρισαίων; 49 ἀλλ’ ὁ ὄχλος οὗτος ὁ μὴ γινώσκων τὸν νόμον ἐ­πικατάρατοί εἰσι! 50 λέγει Νικόδημος πρὸς αὐ­τούς, ὁ ἐλθὼν νυκτὸς πρὸς αὐτόν, εἷς ὢν ἐξ αὐ­τῶν· 51 μὴ ὁ νόμος ἡμῶν κρίνει τὸν ἄνθρωπον, ἐὰν μὴ ἀκούσῃ παρ’ αὐτοῦ πρότερον καὶ γνῷ τί ποιεῖ; 52 ἀπεκρίθησαν καὶ εἶπον αὐτῷ· μὴ καὶ σὺ ἐκ τῆς Γαλιλαίας εἶ; ἐρεύνησον καὶ ἴδε ὅτι προφήτης ἐκ τῆς Γαλιλαίας οὐκ ἐγήγερται.

η΄ 12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰη­σοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

37 Τήν τελευταία καί πιό ἐπίσημη ἡμέρα ἀπ’ ὅλες τίς ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑορτῆς στάθηκε ὄρθιος ὁ Ἰησοῦς καί μέ ζωηρή φωνή εἶπε: Ἐάν κανείς αἰσθάνεται πόθο καί δίψα ὄχι γιά ἀγαθά ὑλικά καί φθαρτά, ἀλλά γιά τήν ἐσω­τε­ρική γαλήνη καί τή μακαριότητα τῆς θείας ζωῆς, ἄς ἔρ­­χεται σέ μένα μέ πίστη καί ἄς πίνει ἐλεύ­θερα. Κο­ν­­τά μου θά ἱκανοποιηθοῦν ὅλοι οἱ εὐγενικοί του πόθοι καί θά βρεῖ ἀνάπαυση ἡ ψυχή του. 38 Ἀπό τήν καρδιά καί τά βάθη τῆς ψυχῆς ἐκείνου πού πιστεύει σέ μένα, σύμφωνα μέ τά λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς, θά ἀναβλύζουν ποτάμια νεροῦ πού θά εἶναι πά­ντα τρεχούμενο. Κι ἔτσι θά ποτίζεται ὄχι μόνο ὁ ἴδιος, ἀλ­λά καί οἱ ἄλλοι πού θά ἔρχονται σέ σχέση μ’ αὐ­­τόν. 39 Αὐτά τά λόγια τά εἶπε ὁ Κύριος γιά τό Ἅ­γιον Πνεῦμα, πού θά ἀποκτοῦσαν μετά τήν Ἀνάληψή του στούς οὐ­ρανούς ὅσοι θά πίστευαν σ’ αὐτόν. Διότι πρω­­τύτερα εἶ­χαν βέβαια δοθεῖ χαρίσματα προφητικά καί θαυμα­τουρ­­γικά σέ ἀνθρώπους δίκαιους καί προ­φῆτες, ἀλλά ἡ χά­ρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού ἀνα­γεννᾶ τούς ἀν­θρώ­πους καί τούς μεταδίδει τή θεία καί μακαρία ζωή δέν εἶ­­χε δοθεῖ σέ κανέναν. Καί δέν εἶχε δοθεῖ ἡ χάρις αὐτή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διότι ὁ Ἰησοῦς δέν εἶχε ἀκόμη δο­ξα­­σθεῖ μέ τό Πάθος του καί τήν Ἀνάληψή του. 40 Πολλοί λοιπόν ἀπό τόν λαό, ὅταν ἄκουσαν τά λό­­για αὐτά πού εἶπε ὁ Κύριος στή διάρκεια τῆς ἑορ­τῆς, ἔλε­γαν: Πράγματι αὐτός εἶναι ὁ προφήτης πού μᾶς προα­νήγ­γειλε ὁ Μωυσῆς. 41 Ἄλλοι ἔλεγαν: Αὐτός εἶναι ὁ Μεσσίας Χριστός. Ἄλλοι ἔλεγαν: Δέν εἶναι δυνατόν νά εἶναι ὁ Μεσσίας· διότι μήπως ὁ Μεσ­σίας εἶναι νά ἔρθει ἀπό τή Γαλιλαία; 42 Δέν εἶπε ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Μεσσίας Χριστός θά προέρχεται ἀπό τό γένος τοῦ Δαβίδ καί ἀπό τό χωριό τῆς Βηθλεέμ, ὅπου γεννήθηκε καί μεγάλωσε ὁ Δαβίδ; 43 Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση καί διαφωνία μεταξύ τοῦ λαοῦ γι’ αὐτόν. 44 Μερικοί μάλιστα ἀπ’ αὐτούς ἤθελαν νά τόν συλλάβουν, ἀλλά κανείς δέν τόλμησε ν’ ἁπλώσει χέρι ἐπάνω του· διότι μιά ἀόρατη δύναμη τούς συγκρατοῦσε καί τούς παρεμπόδιζε. 45 Ἐπειδή λοιπόν κανείς δέν μποροῦσε νά τόν συλλά­­­­­­­­­­­βει, γύρισαν ἄπρακτοι οἱ ὑπηρέτες στούς ἀρχιερεῖς καί τούς Φα­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ρι­­­­­­­­­­­­σαίους. Κι ἐκεῖνοι τούς ρώ­­­­­­­­­­­­­­­­τη­­σαν: Γιατί δέν τόν φέρατε, ἀφοῦ καί δημοσίως ἐμ­­­­­­­φα­­­­­­­­­­­­­­­­­νί­­­­στηκε καί πολλοί ἀπ’ τό πλῆθος τόν ἄκουγαν μέ δυ­­­­­­­­­σμένεια καί ἦταν ἕτοιμοι νά σᾶς βοηθήσουν μή σᾶς δια­­φύγει; 46 Τότε οἱ ὑπηρέτες τούς ἔδωσαν τήν ἑξῆς ἀπάντηση: Ποτέ ἄλλοτε δέν δίδαξε ἄλλος ἄνθρωπος μέ τόση σοφία καί δύναμη καί χάρη μέ ὅση διδάσκει ὁ ἄνθρωπος αὐτός. 47 Ὕστερα λοιπόν ἀπό τήν ἀνέλπιστη αὐτή ἀπάντηση τῶν ὑπηρετῶν τούς ξαναρώτησαν οἱ Φαρισαῖοι: Μή­πως παρασυρθήκατε κι ἐσεῖς, πού εἶστε πάντοτε κοντά μας καί ἀκοῦ­τε τή διδασκαλία μας, κι ἔχετε πλανηθεῖ ἀπ’ αὐτόν, ὅπως τά ἀμαθή πλήθη τοῦ λαοῦ; 48 Μήπως πίστεψε σ’ αὐτόν κανείς ἀπ’ τούς ἄρχοντες, πού εἶναι οἱ μόνοι ἁρμόδιοι νά κρίνουν τά θρη­­­­­­σκευ­τικά ζητήματα, ἤ ἀπ’ τούς Φαρισαίους, πού εἶ­ναι ἄγρυ­­πνοι φύλακες τῶν παραδόσεων καί τῆς ἀληθινῆς πί­­­­στε­ως; 49 Κανείς ἀπ’ αὐτούς δέν πίστεψε, παρά μόνον αὐτός ὁ ὄχλος, πού δέν ξέρει τό νόμο καί γι’ αὐτό εἶναι ὅλοι τους καταραμένοι. 50 Τούς ρώτησε τότε ὁ Νικόδημος, ἐκεῖνος πού ἦλθε στόν Ἰησοῦ μέσα στή νύχτα καί ἦταν ἕνας ἀπ’ αὐτούς, διότι ἦταν κι αὐτός μέλος τοῦ συνεδρίου: 51 Μήπως ὁ νόμος μας μπορεῖ νά καταδικάσει ἕναν ἄν­θρωπο, ἐάν προηγουμένως δέν τόν ἀκούσει ὁ δικαστής πού ἐκ­προσωπεῖ τό νόμο καί μάθει ἀπό τήν ἀπο­λο­γία του τί ἀξιοκατάκριτο καί ἀξιόποινο ἔκανε; 52 Ἐκεῖνοι τότε τοῦ εἶπαν: Μήπως εἶσαι κι ἐσύ ἀπό τή Γαλιλαία; Ἐξέτασε καί εὔκολα θά δεῖς καί θά πεισθεῖς ἀπό τά πράγματα ὅτι κανείς προφήτης ἀπό τή Γαλιλαία δέν ἔχει βγεῖ ἕως τώρα.

η΄ 12 Ὁ Ἰησοῦς τούς μίλησε πάλι καί τούς εἶπε: Ἐγώ εἶμαι τό φῶς ὄχι μόνο τῶν Ἰουδαίων ἀλλά ὅλου τοῦ κό­­σμου. Ἐκεῖνος πού μέ ἀκολουθεῖ μέ πλήρη ἐμπι­στο­­­­­σύ­νη κι ἐλπίδα καί μέ πρόθυμη ὑπακοή στά λόγια μου, δέν θά περπατήσει οὔτε θά βρε­θεῖ ποτέ στό σκοτά­δι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θά ἔχει μέσα του τό ζωηφόρο καί πνευματικό φῶς, πού προέρχεται ἀπό τήν ἀληθινή ζωή, τόν Θεό.