Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα (23/5)

Ἀπόστολος: Κυριακῆς Παραλύτου (Πραξ. θ΄ 32-42)

32 Ἐγένετο δὲ Πέτρον δι­ερ­χόμενον διὰ πάντων κα­­τελ­θεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγί­ους τοὺς κατοικοῦντας Λύδ­δαν. 33 εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κρα­βάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. 34 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶ­σον σεαυτῷ. καὶ εὐ­θέ­­ως ἀνέστη. 35 καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρε­ψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. 36 Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορ­κάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγα­θῶν ἔργων καὶ ἐλεη­μοσυνῶν ὧν ἐποίει. 37 ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐ­τὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθη­καν ἐν ὑπε­ρῴ­ῳ. 38 ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρα­­καλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελ­θεῖν ἕως αὐτῶν. 39 ἀναστὰς δὲ Πέτρος συ­νῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χι­τῶ­νας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποί­ει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. 40 ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνα­τα προ­ση­ύξατο, καὶ ἐπιστρέ­ψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Τα­βι­θά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοι­­ξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐ­τῆς, καὶ ἰδοῦ­­σα τὸν Πέτρον ἀνε­κά­θι­σε. 41 δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέ­στησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. 42 γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολ­­λοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύ­ριον.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

32 Καθώς ὁ Πέτρος περιόδευε σ’ ὅλα αὐτά τά μέρη, κά­­ποια μέρα κατέβηκε καί στούς Χριστιανούς πού κα­τοι­­κοῦσαν στή Λύδδα. 33 Ἐκεῖ συνάντησε κάποιον ἄνθρωπο πού λεγόταν Αἰ­νέ­ας καί ἦταν ὀκτώ χρόνια κατάκοιτος πάνω σ’ ἕνα κρε­βάτι, διότι ἦταν παράλυτος. 34 Κι ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς, πού εἶναι ὁ χρι­σμένος ἀπό τόν Θεό Μεσσίας, σέ γιατρεύει ἀπό τήν παραλυσία σου. Σήκω καί στρῶσε μόνος σου τό κρεβάτι σου. Κι αὐτός ἀμέσως σηκώθηκε. 35 Καί τόν εἶδαν ὅλοι ὅσοι κατοικοῦσαν στή Λύδδα καί στήν πεδιάδα τοῦ Σάρωνα. Κι ἔτσι, καθοδηγημένοι ἀπό τό θαῦμα αὐτό, ἐπέστρεψαν στόν Κύριο Ἰησοῦ, ἀφοῦ τόν πίστεψαν καί τόν ἀναγνώρισαν Θεό καί Σωτήρα τους. 36 Στήν Ἰόππη πάλι ὑπῆρχε κάποια μαθήτρια τοῦ Κυρίου πού λεγόταν Ταβιθά. Τό ὄνομα αὐτό μεταφράζεται μέ τή λέξη Δορκάδα, δηλαδή ζαρκάδι. Αὐτή ἦταν γε­­­μάτη ἀπό ἀγαθοεργίες καί ἐλεημοσύνες πού ἔκανε συ­νε­­­χῶς. 37 Τίς ἡμέρες ἐκεῖνες ὅμως συνέβη νά ἀρρωστήσει καί νά πεθάνει. Κι ἀφοῦ τήν ἔλουσαν καί τήν ἑτοί­μασαν, τήν ἔβαλαν στό πάνω διαμέρισμα τῆς οἰκίας. 38 Καθώς λοιπόν ἡ πόλη Λύδδα ἦταν κοντά στήν Ἰόπ­πη, σάν ἄκουσαν οἱ μαθητές ὅτι ὁ Πέτρος εἶναι στήν πό­λη αὐτή, τοῦ ἔστειλαν δύο ἄνδρες καί τόν πα­ρα­κα­λοῦ­σαν νά πάει σ’ αὐτούς ὅσο γίνεται πιό γρήγορα. 39 Πράγματι ὁ Πέτρος σηκώθηκε καί πῆγε μαζί μέ τούς δύο αὐτούς ἀπεσταλμένους. Μόλις ἔφτασε στήν Ἰόπ­­πη, τόν ἀνέβασαν στό ἀνώγειο. Κι ἐκεῖ παρουσιά­­στη­καν μπροστά του ὅλες οἱ χῆρες κλαίγοντας γιά τό θά­να­­το αὐτῆς πού τίς προστάτευε. Καί ὡς δείγματα τῆς προ­­στασίας της ἔδειχναν στόν Πέτρο τούς χιτῶνες καί τά πανω­φόρια πού εἶχε φτιάξει γι’ αὐτούς ἡ Δορκάδα ὅσο ζοῦσε μαζί τους. 40 Ἀφοῦ λοιπόν ὁ Πέτρος τούς ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπό τό ἀνώγειο πού ἦταν ἡ νεκρή, γονάτισε καί προσευχήθη­κε. Κατόπιν στράφηκε στό νεκρό σῶμα καί εἶπε: Ταβιθά, σήκω ἐπάνω. Κι αὐτή ἄνοιξε τά μάτια της, κι ὅταν εἶδε τόν Πέτρο, ὅπως ἦταν ξαπλωμένη, ἀνα­­­ση­κώ­θηκε καθιστή στό κρεβάτι της. 41 Τότε τῆς ἔδωσε ὁ Πέτρος τό χέρι του καί τήν σήκω­σε ὄρθι­α. Ὕστερα φώναξε τούς Χριστιανούς καί ἰδιαιτέρως τίς χῆρες καί τούς τήν παρουσίασε ζωντανή. 42 Τό θαῦμα αὐτό ἔγινε γνωστό σ’ ὅλη τήν πόλη τῆς Ἰόπ­πης, καί πολλοί πίστεψαν στόν Κύριο.