Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα (25/1)

Εὐαγγέλιον: τοῦ ἱεράρχου, 13 Νοεμ. (Ἰω. ι΄ 9-16)

9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι’ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξε­λεύ­σεται, καὶ νομὴν εὑρήσει. 10 ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσι καὶ περισσὸν ἔχωσιν. 11 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· 12 ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. 13 ὁ δὲ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. 14 ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκομαι ὑπὸ τῶν ἐμῶν, 15 καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα, καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. 16 καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω, ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνά με δεῖ ἀ­γαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσι, καὶ γενήσεται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Ἐγώ εἶμαι ἡ θύρα. Ἀπ’ αὐτή καί μόνο ἐάν μπεῖ κανείς ἑνωμένος μαζί μου, θά σωθεῖ· καί θά εἰσέλθει ὅπως τό πρόβατο στή μάνδρα γιά νά ἀναπαυθεῖ καί νά ἀσφαλισθεῖ κατά τή διάρκεια τῆς νύχτας· καί θά βγεῖ τό πρωί ἀπό τή μάνδρα γιά νά βοσκήσει, καί θά βρεῖ τροφή. Κάθε ψυχή δηλαδή, μόνο ὅταν εἶναι ἑνωμένη μαζί μου, θά ἀσφαλισθεῖ ἀπό κάθε πνευματικό κίνδυνο, θά τραφεῖ ἄφθονα μέ τή σωτη­ριώ­δη ἀλήθεια καί θά κατακτήσει τήν αἰώνια ζωή. 10 Ὁ κλέφτης δέν ἔρχεται παρά γιά νά κλέψει καί γιά νά σφάξει καί γιά νά παραδώσει σέ πλήρη ὄλεθρο τά πρόβατα. Αὐτό κάνουν ὅσοι αὐθαίρετα κατέλαβαν τά πρῶτα ἀξιώματα στή συναγωγή τοῦ Ἰσραήλ. Ἀντί­θετα ἐγώ ἦλθα γιά νά ἔχουν τά πρόβατά μου ζωή, κι ἀκόμη περισσότερο, ἄφθονη πνευματική τροφή καί κά­θε ἀγαθό. 11 Ἐγώ εἶμαι ὁ ποιμένας ὁ καλός καί στοργικός, πού πο­­νῶ καί ἐνδιαφέρομαι εἰλικρινά γιά τά πρόβατα. Ὁ ποι­­μένας ὁ καλός θυσιάζει τή ζωή του προκειμένου νά ἀπομακρύνει κάθε κίνδυνο ἀπό τά πρόβατά του καί νά ὑπερασπισθεῖ τή ζωή τους. 12 Ὁ μισθωτός ὅμως ἐργάτης, πού δέν εἶναι ποιμέ­νας καί δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, βλέπει τό λύκο νά ἔρχεται, κι ἐπειδή δέν ἔχει οὔτε στοργή γιά τά πρόβα­τα οὔτε αὐταπάρνηση, ἀφήνει ἀνυπεράσπιστα τά πρό­­­βα­τα καί φεύγει γιά νά μήν ἐκθέσει στόν παραμικρό κίν­­­δυ­νο τή ζωή του. Καί τότε ὁ λύκος ἐλεύθερα ἁρ­­πά­ζει καί διασκορπίζει τά πρόβατα. Τέτοιοι μισθωτοί ἐργάτες εἶστε κι ἐσεῖς, οἱ σημερινοί λειτουργοί τοῦ ἱεροῦ καί οἱ νο­μο­δι­­δά­­σκαλοι, πού ἔχε­τε προσκολληθεῖ στό ποίμνιο τοῦ Θε­­­οῦ μόνο γιά πρόσκαιρα ὀφέλη. Αὐτό τό ποί­­μνιο τό ἐπι­­­­­­­­­­βουλεύεται σάν λύκος ὁ διάβολος, ἀλλά καί ὅλοι ὅσοι γίνονται ὄργανά του. 13 Μή σᾶς φαίνεται λοιπόν παράξενο ὅτι ὁ μισθωτός ἐργάτης, ὅταν δεῖ τόν λύκο νά ὁρμᾶ πάνω στό ποί­­μνι­ο, φεύγει. Φεύγει, διότι εἶναι ἐργάτης μέ μισθό, κι ἐπει­­­­­­δή δέν εἶναι δικά του τά πρόβατα, δέν τά πονᾶ. Αὐ­τός ἐν­δι­α­φέρεται κυρίως νά πάρει τό μισθό του καί δέν δια­­­­­­­κιν­δυ­­νεύει ποτέ τή ζωή του, ὅπως ἐκεῖνος πού πονᾶ κι αἰσθά­νεται στοργή γιά τά πρόβατα. 14 Ἐγώ εἶμαι ὁ καλός καί στοργικός ποιμένας, πού ἐν­­δι­α­φέρομαι γιά τά πρόβατα. Κι ἐπειδή ἔχω τό ἐν­δια­φέ­­ρον αὐτό, γνωρίζω καλά τά δικά μου πρόβα­τα, ἀλλά καί τά δικά μου πρόβατα μέ γνωρίζουν. 15 Ἔχω μιά τέτοια γνωριμία μέ τά πρόβατά μου ἐπειδή συνδέομαι μ’ αὐτά μέ οἰκειότητα ἀγάπης καί μέ δεσμούς στορ­­γῆς. Ὅπως μέ γνωρίζει ὁ Πατέρας μου ὡς φυσικό Υἱό του καί μέ ἀγαπᾶ, κι ἐγώ γνωρίζω τόν Πατέρα μου καί τόν ἀγα­πῶ, ἔτσι γνωρίζω καί τά πρόβατά μου καί ἀνα­γνω­­­ρίζομαι ἀπ’ αὐτά. Διότι μέ τήν ἐνανθρώπησή μου συν­­δέθηκα στενά καί φυσικά μ’ αὐ­τά. Καί ἐξαιτίας τῆς οἰκει­­ότητος αὐτῆς προσφέρω καί θυσιάζω τή ζωή μου γιά χάρη τῶν προ­­βάτων. 16 Ἔχω ὅμως κι ἄλλα πρόβατα, πού δέν προέρχονται ἀπό τή μάνδρα αὐτή τῆς ἰουδαϊκῆς συναγωγῆς, ἀλλά εἶναι διασκορπισμένα ἀνάμεσα στόν εἰδωλολατρικό κό­σμο. Πρέπει κι ἐκεῖνα νά τά ὁδηγήσω καί νά τά ἑνώσω μέ τά ἄλλα. Κι ὅταν ἐγώ θά τά καλέσω γιά νά τά συνα­θροί­­σω, ὁπωσδήποτε ἐκεῖνα θά ἀκούσουν τή φωνή μου. Κι ἔτσι, καί ἀπό αὐτά τά πρόβατα καί ἀπό τά ἄλλα θά γίνει μία ποίμνη, ἡ χριστιανική Ἐκκλησία, κι ἕνας ποι­­­­μένας, ὁ Χριστός.