Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα (3/12)

Εὐαγγέλιον: ἡμέρας, Πέμ. ια΄ ἑβδ. Λουκᾶ (Λκ. κ΄ 9-18)

9 Ἤρξατο δὲ πρὸς τὸν λα­ὸν λέγειν τὴν παραβολὴν ταύτην· ἄνθρωπός τις ἐ­φύ­­τευσεν ἀμπελῶνα, καὶ ἐξέ­δοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀ­­­­πεδήμησε χρόνους ἱκα­νούς. 10 καὶ ἐν τῷ καιρῷ ἀπέστειλε πρὸς τοὺς γεωργοὺς δοῦ­λον ἵνα ἀπὸ τοῦ καρποῦ τοῦ ἀμπελῶνος δώσωσιν αὐτῷ· οἱ δὲ γεωργοὶ δεί­ραντες αὐτὸν ἐξαπέστειλαν κε­νόν. 11 καὶ προσέθετο αὐτοῖς πέ­μ­ψαι ἕτερον δοῦλον. οἱ δὲ κἀκεῖνον δείραντες καὶ ἀτι­μάσαντες ἐξαπέστειλαν κε­νόν. 12 καὶ προσέθετο πέμψαι τρίτον. οἱ δὲ καὶ τοῦτον τραυ­ματίσαντες ἐξέβαλον. 13 εἶπε δὲ ὁ κύριος τοῦ ἀ­­­μπε­λῶνος· τί ποιήσω; πέμ­ψω τὸν υἱόν μου τὸν ἀγα­πητόν· ἴσως τοῦτον ἰ­δόντες ἐντραπήσονται. 14 ἰδόντες δὲ αὐτὸν οἱ γε­ωργοὶ διελογίζοντο πρὸς ἑ­­­αυτοὺς λέγοντες· οὗτός ἐ­­­στιν ὁ κληρονόμος· δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτόν, ἵνα ἡ­­­μῶν γένηται ἡ κληρονομία. 15 καὶ ἐκβαλόντες αὐτὸν ἔ­ξω τοῦ ἀμπελῶνος ἀπέ­κτει­ναν. τί οὖν ποιήσει αὐτοῖς ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος; 16 ἐλεύσεται καὶ ἀπολέσει τοὺς γεωργοὺς τούτους, καὶ δώσει τὸν ἀμπελῶνα ἄλλοις. ἀκούσαντες δὲ εἶ­πον· μὴ γένοιτο. 17 ὁ δὲ ἐμβλέψας αὐτοῖς εἶ­πε· τί οὖν ἐστι τὸ γε­γραμ­­μένον τοῦτο, λίθον ὃν ἀπε­δο­κίμασαν οἱ οἰκο­δο­μοῦ­ντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κε­­­­φα­λὴν γωνίας; 18 πᾶς ὁ πεσὼν ἐπ᾿ ἐκεῖνον τὸν λίθον συνθλασθήσεται· ἐφ᾿ ὃν δ᾿ ἂν πέσῃ, λικμήσει αὐτόν.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ

9 Ἄρχισε λοιπόν νά διηγεῖται στό λαό τήν ἀκόλουθη παραβολή: Κάποιος ἄνθρωπος φύτεψε ἕνα ἀμπέλι. Ὁ Θε­­ός δηλαδή δημιούργησε καί ἐπιμελήθηκε ὡς λαό δι­κό του τόν ἰουδαϊκό λαό. Καί νοίκιασε τό ἀμπέλι του αὐ­τό σέ γεωργούς καί ἔφυγε γιά ἀρ­κε­τά χρόνια σέ ξένη χώ­ρα. Ἐμπιστεύθηκε δηλαδή ὁ Θεός τό λαό του στούς ἀρ­χιερεῖς καί στούς ἄρχοντες γιά νά τόν καλ­λι­ερ­γή­σουν, ὥστε νά ἀποδώσει ἔργα πίστεως καί ἀρε­τῆς. 10 Καί στόν κατάλληλο χρόνο, δηλαδή τόν καιρό τῆς σοδειᾶς, ἔστειλε στούς γεωργούς ἕνα δοῦλο γιά νά τοῦ δώσουν τό μερίδιο ἀπό τόν καρπό τοῦ ἀμπελιοῦ. Οἱ γεωργοί ὅμως, ἀφοῦ τόν ἔδειραν, τόν ἔδιωξαν μέ ἄδεια χέρια. Ἔστειλε δηλαδή ὁ Θεός τήν πρώτη σειρά τῶν προφητῶν γιά νά διαπιστώσουν τά ἔργα τῆς ἀρετῆς πού ὁ λαός αὐτός ὄφει­λε νά καρποφορήσει ὡς καλλι­ερ­γημένο ἀμπέλι πού τόσο πολύ εὐνοήθηκε ἀπό τόν Θεό. Ἀλ­­λά ἡ πρώτη αὐτή σειρά τῶν προφητῶν στάλθηκε μάταια καί χωρίς κανένα θετικό ἀποτέλεσμα. 11 Ἐπιπροσθέτως ὁ ἰδιοκτήτης ἀποφάσισε νά τούς στεί­λει κι ἄλλο δοῦλο. Αὐτοί ὅμως κι ἐκεῖνον τόν ἔδει­­ραν, τόν κακοποίησαν καί τόν ἔδιωξαν μέ ἄδεια χέ­­­­ρια. Δηλαδή ὁ Θεός ἔστειλε καί δεύτερη σειρά προ­φη­τῶν. Ἀλλά οἱ ἄρχοντες τοῦ Ἰσραήλ, ἀντί νά συνέλ­θουν ἀπό τή διδασκαλία τῶν προφητῶν αὐτῶν καί νά στη­ρι­­χθοῦν στήν ὑπα­­κοή πρός τόν Θεό καί στήν ἐρ­γα­σία τῆς ἀρετῆς, κα­κο­μεταχειρίστηκαν καί αὐτή τή σειρά τῶν προ­φητῶν πε­ρισ­σότερο ἀπό τήν πρώτη. 12 Καί πρόσθεσε καί τρίτη ἀποστολή. Ἔστειλε λοιπόν πάλι τρίτο δοῦλο. Κι αὐτόν ὅμως τόν τραυμάτισαν καί τόν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ἀμπέλι. Ἡ τρίτη δηλαδή σειρά τῶν προφητῶν ἀντιμετώπισε πολύ χειρότερη κακομεταχείριση. 13 Εἶπε τότε ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπελιοῦ: Τί νά κάνω; Ἐάν στείλω κι ἄλλον δοῦλο, δέν ὑπάρχει ἐλπίδα νά τόν μεταχειριστοῦν κι αὐτόν καλύτερα. Θά στείλω τόν υἱό μου τόν ἀγαπητό. Ἴσως ὅταν τόν δοῦν, θά ντραποῦν. Κι ἔστειλε τόν ἐνανθρωπήσαντα υἱό του, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. 14 Μόλις ὅμως τόν εἶδαν οἱ γεωργοί, ἄρχισαν νά συσκέπτονται καί νά λένε μεταξύ τους: Αὐτός εἶναι ὁ κλη­ρο­νόμος τοῦ ἀμπελιοῦ. Ἐλᾶτε νά τόν σκοτώσουμε, γιά νά γίνει τό ἀμπέλι δική μας κληρονομιά· κι ἔτσι ἀνε­νό­χλη­τοι πλέον νά ἐξουσιάζουμε τή συναγωγή καί νά τήν ἐκ­με­ταλλευόμαστε. 15 Καί ἀφοῦ τόν ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τό ἀμπέλι, τόν σκό­τωσαν. Τί θά τούς κάνει λοιπόν ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ ἀμπε­λιοῦ; 16 Θά ἔλθει αὐτοπροσώπως πλέον καί θά ἐξολοθρεύ­σει τούς γεωργούς αὐτούς καί θά δώσει τό ἀμπέλι του σέ ἄλλους. Μερικοί ὅμως ἀπό τούς ἀνθρώπους τοῦ λα­οῦ, ὅταν ἄκουσαν τήν παραβολή, εἶπαν: Ὁ Θεός νά φυ­λάξει, μή μᾶς γίνει ποτέ ἕνας τέτοιος ἐξολοθρε­μός. 17 Ὁ Κύριος τότε τούς κοίταξε προσεκτικά, μέ ζωηρό βλέμμα γιά νά τούς προσελκύσει τό ἐνδιαφέρον καί τήν προσοχή, καί τούς εἶπε: Ἐάν σύμφωνα μέ τήν εὐχή σας δέν ἐπέλθει ἡ καταστροφή πού σᾶς προανήγγειλα, τότε ποιά ἔννοια καί σημασία ἔχει αὐτό πού εἶναι γραμ­μένο ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα; Ὁ λίθος πού τόν πέ­ταξαν ὡς ἀκατάλληλο οἱ κτίστες, αὐτός ἔγινε ἡ κεφαλή καί τό ἀγκωνάρι ὅλης τῆς οἰκοδομῆς. Δηλαδή, ἐνῶ ἐσεῖς οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς, πού ἔχετε καθῆκον καί ἔρ­γο νά οἰκοδομεῖτε τό λαό τοῦ Κυρίου, μέ ἀπορ­ρί­ψα­τε σάν ἀκατάλληλο λίθο γιά τό οἰκοδόμημα τοῦ Θεοῦ, ἐ­γώ ἔγι­να θεμέλιο καί ἀγκωνάρι πού βαστᾶ καί συνδέει ὁλό­­­­κληρη τήν οἰκοδομή καί συνενώνει σ’ ἕνα λαό τούς Ἰσρα­­­­­ηλίτες καί τούς ἐθνικούς, ὅπως τό ἀγκωνάρι συνδέ­ει δύο τοίχους. 18 Καί ὅποιος πέσει μέ ἐχθρικές διαθέσεις ἐπάνω στό λίθο ἐκεῖνο, θά τσακιστεῖ. Καί πάνω σ’ ὅποιον πέσει βα­­ρύς ὁ λίθος αὐτός, θά τόν κάνει κομμάτια καί θά τόν σκορ­πίσει σάν σκόνη. Ὅποιος δηλαδή πολεμήσει τόν Χριστό θά ὁδηγηθεῖ στόν ὄλεθρο καί στόν ἀφανισμό.