Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. α΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. β΄ 14-28)
14 ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος, 15 οἵτινες ἐνδείκνυνται τὸ ἔργον τοῦ νόμου γραπτὸν ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καὶ μεταξὺ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἢ καὶ ἀπολογουμένων –16 ἐν ἡμέρᾳ ὅτε κρινεῖ ὁ Θεὸς τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ. 17 Ἴδε σὺ Ἰουδαῖος ἐπονομάζῃ, καὶ ἐπαναπαύῃ τῷ νόμῳ, καὶ καυχᾶσαι ἐν Θεῷ, 18 καὶ γινώσκεις τὸ θέλημα, καὶ δοκιμάζεις τὰ διαφέροντα, κατηχούμενος ἐκ τοῦ νόμου, 19 πέποιθάς τε σεαυτὸν ὁδηγὸν εἶναι τυφλῶν, φῶς τῶν ἐν σκότει, 20 παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆς γνώσεως καὶ τῆς ἀληθείας ἐν τῷ νόμῳ. 21 ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεις; ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεις; 22 ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεις; ὁ βδελυσσόμενος τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖς; 23 ὃς ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆς παραβάσεως τοῦ νόμου τὸν Θεὸν ἀτιμάζεις; 24 τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς ἔθνεσι, καθὼς γέγραπται. 25 περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ, ἐὰν νόμον πράσσῃς· ἐὰν δὲ παραβάτης νόμου ᾖς, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν. 26 ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχὶ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰς περιτομὴν λογισθήσεται; 27 καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεως ἀκροβυστία, τὸν νόμον τελοῦσα, σὲ τὸν διὰ γράμματος καὶ περιτομῆς παραβάτην νόμου. 28 οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ἰουδαῖός ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
14 Διότι ὅταν κάποιοι ἀπό τούς ἐθνικούς, πού δέν ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό γραπτό νόμο, θεοσεβεῖς ἄνθρωποι, ὁδηγούμενοι ἀπό τόν ἔμφυτο ἠθικό νόμο κάνουν ὅ,τι προστάζει ὁ γραπτός νόμος, οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, ἄν καί δέν ἔχουν γραπτό νόμο, ἔχουν ὡς νόμο τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους, δηλαδή τή συνείδησή τους. 15 Τό ἔργο πού κάνει ὁ νόμος νά διαφωτίζει τούς ἀνθρώπους νά διακρίνουν τό καλό ἀπ’ τό κακό, αὐτό τό ἔργο οἱ ἐθνικοί αὐτοί ἀποδεικνύουν ὅτι τό ἔχουν γραμμένο στίς καρδιές τους. Κι αὐτό συμβαίνει ὅταν ἡ συνείδησή τους δίνει μαρτυρία σ’ αὐτούς γιά κάθε πράξη, καί οἱ ἐσωτερικοί τους λογισμοί ἀναμεταξύ τους κατηγοροῦν ἤ καί καμιά φορά ἀπολογοῦνται. 16 Καί θά ἀνακηρυχθοῦν δίκαιοι οἱ τηρητές τοῦ νόμου τήν ἡμέρα πού θά κρίνει ὁ Θεός τίς ἀπόκρυφες πράξεις τῶν ἀνθρώπων σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο πού κηρύττω. Καί θά τίς κρίνει διαμέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ὑπέρτατου Κριτῆ. 17 Νά λοιπόν, ἐσύ φέρεις ὑπερήφανα τό ὄνομα Ἰουδαῖος καί ἐπαναπαύεσαι στό νόμο, σάν νά κάθεσαι σέ κάποιο ἀσφαλές καί ἀναπαυτικό στήριγμα, καί καυχιέσαι θεωρώντας τόν Θεό δικό σου. 18 Καί γνωρίζεις θεωρητικά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί διακρίνεις τή διαφορά ἀνάμεσα στό καλό καί στό κακό, διότι διδάσκεσαι ἀπό τό νόμο. 19 Κι ἔχεις γιά τόν ἑαυτό σου τήν ἀλαζονική πεποίθηση ὅτι εἶσαι ὁδηγός τῶν τυφλῶν εἰδωλολατρῶν, φῶς ἐκείνων πού βρίσκονται στό σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καί τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης, 20 παιδαγωγός ἱκανός νά συνετίζεις τούς ἀνόητους ἀνθρώπους, διδάσκαλος ἐκείνων πού εἶναι σέ νηπιώδη πνευματική κατάσταση, κι ὅτι ἔχεις τήν ἀκριβή γνώση καί ἀλήθεια πού ἐμπεριέχεται στό νόμο. 21 Ἐσύ λοιπόν πού διδάσκεις τόν ἄλλο, δέν διδάσκεις καλύτερα τόν ἑαυτό σου; Ἐσύ πού κηρύττεις στούς ἄλλους νά μήν κλέβουν, κλέβεις; 22 Ἐσύ πού λές στούς ἄλλους νά μή μοιχεύουν, μοιχεύεις; Ἐσύ πού δείχνεις βδελυγμία καί ἀποστροφή στά εἴδωλα, κλέβεις τά χρήματα τῶν εἰδωλολατρικῶν ναῶν; 23 Ἐσύ πού καυχιέσαι ἐπειδή κατέχεις τό νόμο, μέ τήν παράβαση τοῦ νόμου ἀτιμάζεις τόν Θεό πού σοῦ τόν ἔδωσε; 24 Καί πράγματι τόν ἀτιμάζεις, διότι ἐξαιτίας σας καί λόγῳ τῶν ἀσύστολων παραβάσεών σας τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ δυσφημεῖται καί βλασφημεῖται καί μεταξύ τῶν ἐθνικῶν, ὅπως εἶναι γραμμένο ἀπό τόν Ἡσαΐα. 25 Κι ἔτσι, ἐνῶ ἔχεις περιτμηθεῖ, αὐτό δέν σέ ὠφελεῖ σέ τίποτε. Διότι ἡ περιτομή ὠφελεῖ βέβαια, ἐάν τηρεῖς τά προστάγματα τοῦ νόμου· ἐάν ὅμως εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου, ἡ περιτομή σου ἔχασε κάθε ἀξία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἔγινε σάν τήν ἀκροβυστία· καί συνεπῶς εἶσαι κι ἐσύ σάν νά μήν ἔχεις περιτμηθεῖ. 26 Ἐάν λοιπόν ὁ ἀπερίτμητος ἐθνικός τηρεῖ μέ ἀκρίβεια τίς ἐντολές τοῦ νόμου, δέν θά λογαριασθεῖ ἡ ἀκροβυστία του σάν νά ἦταν περιτομή; 27 Κι ἔτσι ὁ ἐθνικός πού ἔχει ἀπό τή φύση του τήν ἀκροβυστία, ἀλλά τηρεῖ τίς ἠθικές ἐντολές τοῦ νόμου, θά καταδικάσει ἐσένα πού ἐνῶ ἔλαβες ὡς προνόμιο τό γραπτό νόμο καί τήν περιτομή, εἶσαι παραβάτης τοῦ νόμου. 28 Διότι πραγματικός Ἰουδαῖος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού ἀπ’ ἔξω φαίνεται Ἰουδαῖος, οὔτε εἶναι πραγματική περιτομή ἡ περιτομή πού εἶναι φανερή μόνο στή σάρκα.
