Ἡ ἀλησμόνητη παραγγελία

Δύο κληρικοὶ φίλοι του τὸν ἐπι­σκέφθηκαν στὸ Νοσοκομεῖο, ὅπου βρισκόταν καρκινοπαθὴς καὶ σὲ ἐπώδυνη κατάσταση ὁ πατὴρ Εὐσέβιος, ἡλικιωμένος ἱερομόναχος, ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Ἦταν εἰρηνικός, τὸ πρόσ­ω­πό του φωτεινὸ καὶ ἱλαρό, παρὰ τοὺς πόνους του, παρὰ τὸ ὅτι γνώριζε πὼς πλησιάζει τὸ τέλος τοῦ βίου του. Καὶ τί βίος ἦταν αὐτός! Θαυμαστός!

Ἀπὸ τὰ πρῶτα ἐφηβικά του χρόνια εἶχε δώσει τὴν καρδιά του στὸ Χριστό! Τὸν εἶχε ἑλκύσει ἕνας Θεολόγος Καθηγητὴς καὶ Κατηχητής, γεμάτος πίστη καὶ φλό­γα καὶ σ’ ὅλη του τὴ συμπεριφορὰ ἀψεγάδιαστος καὶ φωτεινός. Μὲ τὸ διαπε­ραστικό του μάτι κατάλαβε τὴ γνη­σιότη­τα τοῦ Καθηγητῆ του καὶ πα­ραδεχόταν μ’ ὅλη του τὴν ψυχὴ τὶς θεϊκὲς ἀλήθειες ποὺ ἄκουγε ἀπ’ αὐτόν, γιατὶ ὄχι μόνο τὶς δίδασκε, ἀλλὰ καὶ τὶς ζοῦσε.

Ὁ μαθητὴς Στέργιος – ἔτσι λεγόταν τό­τε πρὶν γίνει κληρικὸς ὁ πατὴρ Εὐσέβιος – ἔκλεινε τὶς θεῖες ἀλήθειες στὰ κα­τάβαθα τοῦ νοῦ του, καὶ τὶς ζοῦσε, λὲς καὶ πε­τοῦσε, καὶ προόδευε στὴν κατὰ Χριστὸν ζωή. Καὶ σ’ ὅλα τὰ μαθήματα πάντα ἄριστος καὶ ἀξεπέραστος. Ὅταν ἀ­πο­φοί­τησε ἀπὸ τὸ ἑξατάξιο Γυμνάσιο, ἄ­φησε τὶς καλύτερες ἀναμνήσεις γιὰ πολ­λὰ χρόνια σὲ Καθηγητὲς καὶ μαθητές. Ἄφησε… ἐποχὴ καὶ μὲ τὸ ἦθος του τὸ θαυμαστὸ καὶ μὲ τὰ «Ἄριστά» του. Ἔ­μειναν ὅμως ἔκπληκτοι, ὅταν, ἀντὶ τῆς Νομικῆς ἢ τῆς Ἰατρικῆς ἢ τοῦ Πο­λυ­τε­χνείου, ὅπου μποροῦσε ἄνετα νὰ εἰσ­αχθεῖ, προτίμησε τὴ Θεολογία. Ἔγινε ἀ­ριστοῦχος Θεολόγος, ὄχι μόνο κατὰ τὸ πτυχίο ἀλλὰ καὶ κατὰ τὴν ἀρετὴ καὶ τὴν ὅλη δραστηριότητα. Ὡς λαϊκὸς καὶ ὡς κληρικὸς κατόπιν διακρινόταν γιὰ τὴν ὁ­λοένα αὐξανόμενη πνευματική του πρό­οδο, τὴν αὐταπάρνησή του, τὴ θαυ­μα­στὴ καλοσύνη του, τὴν ὑπεράνθρωπη ἀσκητικότητά του, τὴν κρυστάλλινη ἁ­γνότητα. «Μεστὸς ἐ­λέους καὶ καρπῶν ἀ­γαθῶν» (Ἰακ. γ΄ 17). Καὶ ὅμως τώρα στὰ τέλη του ἀπὸ τοὺς δύο ἐπισκέπτες του ζήτησε μιὰ χάρη: «Σᾶς παρακαλῶ, προσ­εύχεσθε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μοῦ δίδει μετάνοια». Πρὸς τὸ τέλος τῆς συζήτησής τους τοὺς ξαναεῖπε: «Σᾶς παρακαλῶ, προσ­εύχεσθε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μοῦ δίδει μετάνοια καὶ ἐπιστροφή». Ὅταν τὸν ἀ­ποχαιρετοῦσαν, ἐπανέλαβε γιὰ τρί­τη φο­ρὰ τὴν ἴδια παραγγελία: «Σᾶς πα­ρα­καλῶ, προσεύχεσθε εἰς τὸν Θεὸν νὰ μοῦ δίδει μετάνοια καὶ ἐπιστροφή».

Οἱ ἐπισκέπτες ἀνεχώρησαν θαυ­μά­ζον­­τας καὶ συγκλονισμένοι… «Ὥστε τόση ἀνάγκη με­τανοίας αἰσθάνεται ὁ πατὴρ Εὐσέβιος γιὰ τὸν ἑαυτό του;! Ἀλλ’ ἐμεῖς πόσο περισσότερο τὴν ἔχουμε τὴν ἀνάγκη αὐτή!». Αὐτὴ ἡ ἰδέα τοὺς ἔμεινε χαραγμένη στὸ νοῦ τους ζωηρὴ καὶ ἀνεξάλειπτη.

Εἶναι ἰδίωμα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, τῶν με­γά­λων Ἁγίων, ἡ συν­αίσθηση τῶν ἐλλείψεών τους καὶ τῆς ἁμαρτωλότητός τους, ἡ ἀνάγκη μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς. Μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ καὶ μάλιστα στὴν παιδικὴ ἁπλότητα καὶ ἀκακία, στὴν ἀτελείωτη τελειότητα τῶν τελείων, στὴν ἀμέτρητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μετάνοια καὶ ἐπιστροφή! Ἡ πρώτη καὶ ἐπείγουσα ἀνάγκη μας!

Δυστυχῶς εἶναι πολλοὶ «Χριστιανοὶ» χωρὶς ἐπί­γνωση τῆς ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς τους καταστάσε­ως, ποὺ ἔχουν τὴν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι «ἐντάξει». Στὴν Ἀποκάλυψη ἐλέγχει ὁ Κύριος ὄχι ἕναν τυχαῖο, ἀλ­λὰ τὸν Ἐπίσκοπο Λαοδικείας, λέγοντάς του: «Ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία σου καὶ τὴν αὐτάρκειά σου καυχιέσαι καὶ λές: Εἶμαι πλούσιος σὲ ἀρετὲς καὶ ἔχω πλουτίσει καὶ δὲν μοῦ χρειάζεται τίποτε. Καὶ δὲν ξέρεις ὅτι ἐσὺ εἶσαι ὁ πραγματικὰ ταλαίπωρος καὶ ἐλεεινὸς καὶ φτωχὸς σὲ ἀρετὴ καὶ τυφλός, ὥστε νὰ μὴ βλέπεις τὴν πραγματικὴ πνευματική σου κατάσταση, καὶ εἶσαι γυμνός» (Ἀποκ. γ΄ 17).

Μήπως ἆραγε καὶ σὲ μᾶς ὁ Κύριος ἔχει νὰ κάνει παρόμοιες παρατηρήσεις; Ἂς ἀνοίγουμε τὰ μάτια τῆς συνειδήσεώς μας γιὰ νὰ καταλαβαίνουμε ποῦ δὲν πᾶμε καλά, ποῦ ὑστεροῦμε, ὥστε νὰ διορθώνουμε τὴν πορεία μας καὶ νὰ παίρνουμε τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς ἐπειγόντως, πρὶν εἶναι ἀργά. Καὶ ἀργὰ θὰ εἶναι, ἂν στὸ θάνατο βρεθοῦμε ἀνέτοιμοι σὰν τὶς μωρὲς παρθένες, ποὺ ἀποκλείστηκαν ἀπὸ τὸ Νυμφώνα.

Μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ πρὶν εἶναι ἀργά, πρὶν λήξει ἡ προθεσμία! Ἔγκαιρη καὶ ὑπομονητικὴ προ­ετοι­μασία μὲ ὅλη μας τὴν πίστη, μὲ ὅλη μας τὴ φρό­νηση καὶ τὴ σοβαρότητα, διορθώνοντας τὴ λαν­θα­σμένη νοοτροπία μας, τὶς ἐπιπολαιότητές μας, τὶς μικροψυχίες μας, τὴν ὀλιγοπιστία μας, γιὰ νὰ ὑ­πο­δεχθοῦμε ἕτοιμοι τὸν Νυμφίο, ὁ Ὁποῖος ἀργὰ ἢ νωρὶς κι ἀπρόοπτα θὰ φθάσει. Τότε μακάριοι θὰ εἴ­μαστε, ἂν Τὸν ὑποδεχθοῦμε σωστά.

Δῶσ᾿ μας, Κύριε, μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ σ’ Ἐσένα τὸν Σωτήρα μας.