4 Ἀπριλίου
Ἑορταζόμενοι ἅγιοι
● Ὁ Ὅσιος Γεώργιος ποὺ ἀσκήτευσε στὸ ὄρος Μαλαιό
● Οἱ Ἅγιοι Θεόδουλος καὶ Ἀγαθάπους (ἢ Ἀγαθόπους)
● Ἡ Ἁγία Φερφούθη µετὰ τῆς ἀδελφῆς καὶ ἀνιψιᾶς της
● Ὁ Ὅσιος Πούπλιος
● Οἱ Ὅσιοι Θεωνᾶς, Συµεὼν καὶ Φερβῖνος
● Ὁ Ὅσιος Ζωσιµᾶς
● Ὁ Ὅσιος Πλάτων ἡγούµενος τῆς Μονῆς Στουδίου
● Ὁ Ὅσιος Θεωνᾶς ποὺ ἀσκήτευσε στὴ Μονὴ Παντοκράτορας Ἁγίου Ὄρους καὶ
κατόπιν ἔγινε Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης
● Ὁ Νέος Ἱεροµάρτυρας Νικήτας
● Ὁ Ὅσιος Ἰωσὴφ ὁ Πολύτλας
Περισσότερα στοιχεῖα
ὉὍσιος Γεώργιος ποὺἀσκήτευσε στὸὄρος Μαλαιό
Ἀπὸ νεαρὴ ἡλικία ἀγάπησε ὁλόψυχα τὸν Κύριο. Ἐπειδὴ ὅµως οἱ γονεῖς του, παρὰ τὴν θέλησή του, θέλησαν νὰ τὸν παντρέψουν, ὁ Γεώργιος ἔγινε µοναχὸς καὶ ἐπιδόθηκε µὲ ὅλη του τὴν δύναµη σὲ κάθε εἴδους ἄσκηση, δηλαδὴ νηστεία, σκληραγωγία, προσευχή, µελέτη τῶν θείων Γραφῶν καὶ ἄλλα. Πολλοὶ ποὺ προσέτρεχαν στὸν Ὅσιο, φωτίζονταν καὶ ἐπέστρεφαν διὰ τῆς µετανοίας στὸν Χριστό. Ἀλλ᾿ ἐπειδὴ ἦταν πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν, δὲν τὸν ἄφηναν ἥσυχο νὰ προσευχηθεῖ καὶ ὁ Ὅσιος ἀποσύρθηκε στὸ ὄρος Μαλαιὸ ὅπου ἡσύχαζε. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ µαζεύτηκε πλῆθος Μοναχῶν, τοὺς ὁποίους ὁ Ὅσιος καθοδηγοῦσε µὲ προσευχὴ καὶ ἄσκηση. Τόσο δὲ πρόκοψε στὴν ἀρετή, ὥστε ἔγινε ξακουστὸς καὶ θαυµαστὸς καὶ στοὺς ἄρχοντες, ἀκόµα καὶ στοὺς βασιλεῖς, στοὺς ὁποίους εἶχε γράψει πολλὲς καὶ ἀξιόλογες συµβουλευτικὲς ἐπιστολὲς γιὰ διάφορα ζητήµατα. Τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, προεῖπε ὁ Ὅσιος πρὶν τρία χρόνια. Ἔτσι ἀφοῦ ἀσθένησε γιὰ λίγο, µάζεψε τοὺς µοναχοὺς τοῦ ὄρους Μαλαιό, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἔδωσε θεῖες συµβουλὲς παρέδωσε τὴν δικαία ψυχή του στὸν Θεό, ποὺ τόσο ἀγάπησε ἀπὸ βρέφος.
ΟἱἍγιοι Θεόδουλος καὶἈγαθάπους (ἢἈγαθόπους)
Κατάγονταν καὶ οἱ δυὸ ἀπὸ τὴν νύµφη τοῦ Θερµαϊκοῦ, τὴ Θεσσαλονίκη. Ἔζησαν στὰ πρῶτα χρόνια τῶν διωγµῶν.
Ὁ Ἀγαθάποδας ἦταν γέροντας καὶ νεώτερος ὁ Θεόδουλος. Ἀλλὰ ἡ χριστιανικὴ ἀγάπη τοὺς ἔνωνε ἀδελφικότατα. Μελετοῦσαν µαζὶ τὶς Γραφές, ἐργάζονταν γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Εὐαγγελίου καὶ µοχθοῦσαν ὑπηρετῶντας τοὺς πάσχοντες καὶ στερηµένους ἀδελφούς τους. Κάποια νύχτα, ὅµως, συνέβη κάτι παράδοξο. Εἶδαν καὶ οἱ δυὸ τὸ ἴδιο ὄνειρο. Ὅτι, δηλαδή, ταξίδευαν µὲ πλοῖο καὶ ξαφνικὰ ἔγινε τρικυµία, καὶ τὸ πλοῖο ἔσπασε στὰ δυό. Αὐτοί, ὅµως, σώθηκαν καὶ ἀνέβηκαν σ᾿ ἕνα βουνό, ποὺ ἡ κορυφή του ἔφθανε στὸν οὐρανό. Τὴν ἑποµένη µέρα, τὸ ὄνειρο ἔγινε πραγµατικότητα. Τοὺς συλλαµβάνουν καὶ κατάλαβαν ὅτι τοὺς περίµεναν κύµατα θανάτου.
Ὁ ἄρχοντας Φουστῖνος ζητᾶ νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό. Αὐτοί, καὶ οἱ δυό, Τὸν ὁµολογοῦν µὲ θάῤῥος. Τότε, τοὺς ῥίχνουν στὴ θάλασσα. Στὸ βυθό της, βέβαια, πῆγαν τὰ φθαρτά τους σώµατα. Οἱ ψυχές τους, ὅµως, ἀνέβηκαν στὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἀξιώθηκαν νὰ φέρουν «ἐπὶ τὰς κεφάλας αὐτῶν στεφάνους χρυσούς». Νὰ ἔχουν, δηλαδή, στὰ κεφάλια τοὺς στεφάνια χρυσά, σύµβολα τῆς νίκης καὶ τοῦ ἐνδόξου θριάµβου τους.
ἩἉγία Φερφούθη µετὰ τῆς ἀδελφῆς καὶἀνιψιᾶς της
Ἔζησαν τὸν 4ο αἰῶνα, στὰ χρόνια του βασιλιᾶ Κων/νου, καὶ ὅταν βασιλιὰς στὴν Περσία ἦταν ὁ Σαπὼρ ὁ Β´. Ὅταν κάποτε ἡ περσίδα βασίλισσα ἀῤῥώστησε, µερικὲς γυναῖκες ἀπέδωσαν τὴν ἀῤῥώστεια της στὶς µαγικὲς ἐνέργειες τῆς Περσίδας Φερφούθης καὶ τῆς ἀδελφῆς της. Συνελήφθησαν λοιπὸν καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ ἀνάκριση. Ἀπολογήθηκαν ὅτι ἦταν ἐντελῶς ἀθῷες ἀπὸ τέτοιο ἔγκληµα, διότι ἀσπάζονταν τὴν χριστιανικὴ πίστη, ποὺ καταδικάζει τὶς µαγεῖες. Ἡ ἐνοχή τους βέβαια δὲν ἀποδείχτηκε, ἀλλὰ ἡ δήλωση, ὅτι ἦταν χριστιανές, κίνησε τὴν δυσµένεια τοῦ κριτῆ ἐναντίον τους. Ἔτσι, σὰν δῆθεν µάγισσες καὶ σὰν χριστιανές, καταδικάστηκαν σὲ θάνατο. Καὶ µαζὶ µ᾿ αὐτές, καταδικάστηκε καὶ ἡ κόρη τῆς ἀδελφῆς τῆς Φερφούθης ἡ ἀνιψιά της δηλαδὴ – ἁπαλὸ ἀκόµη καὶ νεαρότατο κοριτσάκι. Ἡ τερατώδης αὐτὴ καταδίκη, µᾶλλον εὐχαρίστησε τὶς ἅγιες γυναῖκες, διότι ἔπασχαν γιὰ τὸ Χριστό.
Ὁ τρόπος τοῦ θανάτου τους ὑπῆρξε ὠµότατος. Τὶς πριόνισαν κάθετα ἀπὸ τὸ λαιµὸ µέχρι τὰ πόδια, καὶ ἔτσι ὅπως ἦταν διχοτοµηµένα τὰ σώµατα τοὺς τὰ κάρφωσαν πάνω σὲ ξύλα.
ὉὍσιος Πούπλιος
Ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
ΟἱὍσιοι Θεωνᾶς, Συµεὼν καὶ Φερβῖνος
Ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.
ὉὍσιος Ζωσιµᾶς
Ἀπὸ µικρὸς ἀσκήθηκε σ᾿ ὅλα τὰ εἴδη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισκέφθηκε γύρω στοὺς χίλιους διακρινόµενους γιὰ τὴν ἀρετή τους Ἀσκητές, καὶ ἀπὸ κάθε ἕναν ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔπαιρνε θεοπρεπῆ ὑποδείγµατα ἀκριβοῦς καὶ ὀρθῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Μετὰ ἀπὸ µία περίοδο ἡσυχαστικῆς ζωῆς, ὁ Ζωσιµᾶς, πῆγε στὸ Μοναστήρι τοῦ Τιµίου Προδρόµου κοντὰ στὸν Ἰορδάνη ποταµό, ὅπου µόναζε µαζὶ µὲ τοὺς ἐκεῖ µοναχούς. Κατὰ τὶς ἡµέρες τῆς ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὅπως συνήθιζε, βγῆκε στὴν ἔρηµο γιὰ περισσότερη ἄσκηση. Ἐκεῖ συνάντησε τὴν Ὁσία Μαρία τὴν Αἰγύπτια, καὶ ἀφοῦ τὴν δίδαξε καὶ τὴν καθοδήγησε, καὶ ὠφελήθηκε καὶ αὐτὸς ἀπ᾿ αὐτή, ἐπέστρεψε στὸ Μοναστήρι του, ὅπου διηγήθηκε στοὺς ἐκεῖ Πατέρες τὸ θαῦµα ποὺ συνάντησε στὴν ἔρηµο. Τὸν ἑπόµενο χρόνο, ἐπανῆλθε στὸν τόπο αὐτὸ τῆς ἐρήµου, ὅπου καὶ πάλι συνάντησε τὴν Ὁσία Μαρία τὴν Αἰγύπτια καὶ τὴν µετάλαβε τῶν Ἀχράντων καὶ Ζωοποιῶν τοῦ Χριστοῦ Μυστηρίων. Ὅταν ὅµως καὶ τὸν ἑπόµενο χρόνο ἐπανῆλθε, τὴν βρῆκε νεκρὴ καὶ τὴν κήδευσε. Μετὰ ἀπ᾿ ὅλα αὐτά, πῆγε καὶ διηγήθηκε τὰ γεγονότα στὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύµων, καὶ ἀργότερα τὰ παρέδωσε ἐγγράφως στοὺς µεταγενέστερους γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια.
Ὁ Ζωσιµᾶς πέθανε σὲ βαθιὰ γεράµατα µέσα στὸ κελλί του, ἀσκούµενος µέχρι τέλους στὴν ἀρετή.
ὉὍσιος Πλάτων ἡγούµενος τῆς Μονῆς Στουδίου
Ὁ γνωστὸς γιὰ τὴν αὐστηρότητα τῆς ζωῆς του καὶ καθηγητὴς τοῦ ἀσκητισµοῦ Ὅσιος Πλάτων, γεννήθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη τὸ 732 ἀπὸ γονεῖς εὐγενεῖς καὶ πλούσιους, τοῦ Στεργίου καὶ τῆς Εὐφηµίας. Στὴν ἀρχὴ ἦταν βασιλικὸς Νοτάριος στ᾿ ἀνάκτορα, ἀλλ᾿ ἀπαρνήθηκε τὴν κοσµικὴ ζωὴ καὶ πῆγε στὸν Ὄλυµπο (Μ. Ἀσίας), ὅπου ἔγινε µοναχὸς στὴ Μονὴ τῶν Συµβόλων. Κατόπιν ἐπανῆλθε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ παρέλαβε τοὺς ἀνιψιοὺς τοῦ Θεόδωρο καὶ Ἰωσὴφ (τὸν µετέπειτα µητροπολίτη Θεσσαλονίκης), καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ µέλη τῆς οἰκογενείας του καὶ ἀποσύρθηκε στὰ µέρη τῆς Προῦσας, ὅπου σὲ ἰδιόκτητο κτῆµα του ἔκτισε τὴν λεγόµενη Μονὴ τοῦ Σακκουδίωνος, τῆς ὁποίας ἔγινε καὶ ἡγούµενος. Λόγω ὅµως ἀσθενείας του, παρέδωσε τὴν ἡγουµενία στὸν ἀνιψιό του Θεόδωρο. Ἀλλὰ οἱ βαρβαρικὲς ἐπιδροµές, τὸν ἀνάγκασαν µαζὶ µὲ τὸ πνευµατικό του ποίµνιο νὰ ἐπιστρέψει στὴ βασιλεύουσα, ὅταν τοῦ δόθηκε ἡ Μονὴ Στουδίου, ἐρηµωµένη τότε, γιὰ νὰ τὴν κατοικήσει, τῆς ὁποίας µετὰ τὴν ἀνακαίνιση ἔγινε ἡγούµενος. Ἀτυχῶς, ἀπὸ τὴν αὐστηρότητα τοῦ χαρακτῆρα του, ἦλθε σὲ σύγκρουση µὲ τὸν βασιλιὰ Κων/νο τὸν ΣΤ´, γιὰ τὸν γάµο του µὲ τὴν Θεοδότη καὶ ἐξορίστηκε. Κατόπιν ἀνακλήθηκε καὶ πῆρε ἐνεργὸ µέρος κατὰ τῆς εἰκονοµαχίας καὶ ὑπέστη µαζὶ µὲ τοὺς ἀνιψιούς του Θεόδωρο καὶ Ἰωσήφ, συνεχεῖς ἐξορίες καὶ κακουχίες µέχρι ποὺ πέθανε στὶς 4 Ἀπριλίου τοῦ 814.
ὉὍσιος Θεωνᾶς ποὺἀσκήτευσε στὴ Μονὴ Παντοκράτορας Ἁγίου Ὄρους καὶ κατόπιν ἔγινε Ἐπίσκοπος Θεσσαλονίκης
Ποιὰ ἡ Πατρίδα του καὶ ποιοὶ οἱ γονεῖς του δὲν γνωρίζουµε, διότι δὲν διασώθηκαν ἀνάλογες πληροφορίες. Γνωρίζουµε µόνο, ὅτι ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ λόγιους καὶ ἀσκητικώτερους Ἁγιορεῖτες Πατέρες, ποὺ ἔζησε στὸν 16ο αἰῶνα στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ συγκεκριµένα στὴ Μονὴ Παντοκράτορος. Γιὰ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἐνάρετη ζωή του, κλήθηκε ἡγούµενος τῆς Μονῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρµακολυτρίας, ποὺ βρίσκεται κοντὰ στὴ Θεσσαλονίκη. Ἡ φήµη τῆς ἁγιότητάς του, διαδόθηκε σ᾿ ὅλα τὰ περίχωρα καὶ οἱ Θεσσαλονικεῖς µὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία τὸν ἔκαναν Ἀρχιεπίσκοπό τους. Θεοπρεπῶς ἀφοῦ ποίµανε τὸ ποίµνιό του, ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ τὸ 1544 ἢ 1545. Τὸ ἱερὸ λείψανό του, ἀποθησαυρίζει ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Ἀναστασίας Φαρµοκολυτρίας καὶ κάνει πολλὰ θαύµατα.
Ὁ Νέος Ἱεροµάρτυρας Νικήτας
Δὲν εἶναι σαφὴς ἡ ἡµεροµηνία τοῦ µαρτυρίου του. Βλέπε βιογραφία τοῦ Α.Χ.Ε.Χ. Ἑορτάζεται πανηγυρικὰ σὰν πολιοῦχος τῆς πόλης τῶν Σεῤῥῶν τὴν Κυριακὴ τοῦ Θωµᾶ.
ὉὍσιος Ἰωσὴφ ὁ Πολύτλας
(Ῥῶσος, 14ος αἰ).
