Αποκ. ιθ΄7

Τετάρτη 20 Ἰανουαρίου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ

"Χαίρωμεν καὶ ἀγαλλιώμεθα καὶ δῶμεν τὴν δόξαν αὐτῷ, ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἡτοίμασεν ἑαυτήν."

ΕΡΜΗΝΕΙΑ

"Ἄς χαίρωμεν καί ἄς εὐφραινώμεθα γεμᾶτοι ἀπό ἀγαλλίασιν καί ἄς δώσωμεν τήν δόξαννεἰς αὐτόν, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ γάμνου τοῦ Ἀρνίου, τοῦ πνευματικοῦ καί νοὐρανίου καί αἰωνίου Νυμφίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἡ γυναῖκα του, ἡ πνευματική Νύμφη Ἐκκλησία, ἐστόλισε καί ἐτοίμασενἑαυτήν" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)

ΣΧΟΛΙΟ

"᾿Αφοῦ γέμισαν τά οὐράνια μέ τά «ἀλληλούϊα», πού ἔψαλλαν ἄγγελοι καί ἄνθρωποι δοξολογῶντας τόν Παντοκράτορα, ἀκούστηκαν κατόπιν, συνεχίζει ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης, χαρμόσυνες φωνές στόν οὐρανό, πού ἔλεγαν· ᾿Ελᾶτε νά χαροῦμε καί νά εὐφρανθοῦμε, ἐλᾶτε νά δοξάσουμε τόν Κύριο, διότι ἦλθε πλέον ἡ ὥρα τοῦ γάμου τοῦ ᾿Αρνίου. «…ὅτι ἦλθεν ὁ γάμος τοῦ ἀρνίου» (᾿Αποκ. ιθ´ 7). ῞Ετοιμος εἶναι ὁ οὐράνιος καί αἰώνιος Νυμφίος ᾿Ιησοῦς Χριστός. ῾Ετοίμασε τόν ἑαυτό της καί ἡ Νύμφη Του, πού εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία Του καί κάθε ψυχή πού ἀνήκει στήν ᾿Εκκλησία Του.
᾿Εφόρεσε ἤδη τό νυμφικό ἔνδυμά της, πού τῆς ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν. Εἶναι βύσσινο, λαμπρό καί καθαρό. Τό πολύτιμο αὐτό ὕφασμα ἀπό βύσσον συμβολίζει τίς ἀρετές  τῶν μελῶν τῆς ᾿Εκκλησίας καί συγχρόνως εἶναι καί «ὁ κατά δικαιοσύνην Θεοῦ δοθείς μισθός τοῖς ἁγίοις» (ΑΠ).
Μόλις ἐκόπασαν κάπως οἱ φωνές, ἕνας ἄγγελος, προσθέτει ὁ ῞Αγιος, μοῦ εἶπε· Εἶναι μακάριοι, εἶναι εὐτυχισμένοι οἱ «κεκλημένοι», οἱ καλεσμένοι πού θά πάρουν μέρος στό «δεῖπνον τοῦ γάμου τοῦ ἀρνίου». Αὐτά πού σοῦ λέγω, πρόσθεσε ὁ ἄγγελος, εἶναι ἀληθινά. Δέν ἔχουν καμιά δόσι ὑπερβολῆς. Εἶναι πράγματι μακάριοι ὅσοι θά παρευρεθοῦν σ’ αὐτόν τόν Γάμο.
῎Επεσα τότε, γράφει ὁ θεοκίνητος ᾿Απόστολος, στά πόδια του νά τόν προσκυνήσω, ἀλλ’ ὁ ἄγγελος ἐφώναξε· Πρόσεχε! Μή κάνῃς κάτι τέτοιο! Εἶμαι κι ἐγώ δοῦλος τοῦ Κυρίου, ὅπως καί σύ καί οἱ ἀδελφοί σου πού δίνετε τήν μαρτυρία γιά τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό. Τόν Θεό προσκύνησε καί ὄχι ἐμένα. Δέν εἶναι δικό μου τό χάρισμα τῆς προφητείας γιά ὅσα σοῦ λέγω ὅτι θά γίνουν στό μέλλον. ῾Ο Κύριος εἶναι «ὁ διδούς τό χάρισμα τῆς προφητείας» (ΑΠ). ῾Η δέ ὁμολογία καί μαρτυρία τῆς πίστεως στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς «κοινωνίας» καί σχέσεως μέ ᾿Εκεῖνον (᾿Αποκ. ιθ´ 7-10).
῾Η περικοπή αὐτή εἶναι μία ἀπό τίς ὡραιότερες τῆς «᾿Αποκαλύψεως», διότι κάμνει λόγο γιά τόν Γάμο τοῦ ᾿Αρνίου μέ τήν Νύμφη Του. Σκιρτᾷ καί εὐφραίνεται ἡ καρδιά μας, ὅταν τήν μελετοῦμε καί προσπαθοῦμε νά ἐμβαθύνουμε στά νοήματά της. Καί μακαρίζουμε, καλοτυχίζουμε κι ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἄγγελο ἐκείνους πού θά λάβουν μέρος στό τραπέζι αὐτοῦ τοῦ πανευφρόσυνου Γάμου.
῾Ο Γάμος αὐτός τοῦ ᾿Αρνίου εἶναι εἰκόνα, μεταφορά ἀπό τά γεγονότα τῆς παρούσης ζωῆς, ἀπό τήν ὁποία μποροῦμε νά πάρουμε κάποιαν ἰδέα γιά «τήν χαράν τῶν μετόχων τῆς θριαμβευούσης βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (ΠΜ). Καί σέ ἄλλα σημεῖα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς χρησιμοποιεῖται ἡ εἰκόνα τοῦ γάμου, γιά νά τονισθῇ ἡ εὐτυχία τῆς οὐρανίου Βασιλείας.
Κύριο γνώρισμα τοῦ γάμου εἶναι ἡ χαρά καί ἡ εὐφροσύνη. Γι’ αὐτό ἄλλως τε καί ὁ λαός μας ὀνομάζει τόν γάμο «χαρά». Χαίρονται ὁ γαμβρός καί ἡ νύμφη, χαίρονται μαζί τους καί ὅσοι τούς ἀγαποῦν ἀληθινά. Τό συμπόσιο πού ἀκολουθεῖ τόν γάμο εἶναι τρισχαρούμενο. Λησμονοῦνται  οἱ λῦπες καί οἱ πίκρες. Ξεχνιοῦνται τά δυσάρεστα. ῾Η χαρά καί ἡ εὐφροσύνη τοῦ γάμου διαλύει τά νέφη καί κάμνει ὁλόλαμπρο τόν οὐρανό τῆς νέας οἰκογενείας.
Κάτι ἀνάλογο, ἀσυγκρίτως δέ ἀνώτερο, ἰσχύει γιά τόν Γάμο τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ μέ τήν Νύμφη Του ᾿Εκκλησία καί μέ κάθε πιστή Του ψυχή. Χαρά ἀνέκφραστη. Εὐφροσύνη ἀπερίγραπτη. ᾿Αγαλλίασις ἀνεκλάλητη. Εὐτυχία ἀνείπωτη. ῞Ο,τι ὡραιότερο θά μποροῦσε νά σκεφθῇ καί νά ποθήσῃ κανείς, περικλείεται μέσα σ’ αὐτόν τόν «γάμον». Τό εἶπε καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ὑψώθηκε ἕως τρίτου οὐρανοῦ καί ἀξιώθηκε νά ἰδῇ τόν Παράδεισο καί μή μπορῶντας νά περιγράψῃ τά ἀγαθά πού συνιστοῦν τήν εὐτυχία του ἔγραψε ὅτι μάτι ἀνθρώπου δέν εἶδε ποτέ τέτοια ἀγαθά, αὐτί ἀνθρώπου δέν ἄκουσε κάτι ἀνάλογο, καρδιά ἀνθρώπου δέν πόθησε τέτοια ἀγαθά σάν αὐτά πού ἑτοίμασε ὁ Θεός στόν οὐρανό γιά ὅσους τόν ἀγαποῦν. «…ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α´ Κορ. β´ 9). Τέτοια εἶναι ἡ εὐτυχία τοῦ Γάμου τοῦ Νυμφίου μέ τήν Νύμφη Του ᾿Εκκλησίαν στά οὐράνια.
῾Η εὐτυχία αὐτή εἶναι ἡ συνέπεια, ὁ γλυκύς καί εὔχυμος καρπός τοῦ πλήρους συνδέσμου καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἑνώσεως τῶν ψυχῶν πού ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, δηλαδή τήν ᾿Εκκλησίαν, μέ τόν Νυμφίον Κύριον.
Προϋπόθεσις ὅμως γιά νά γίνῃ ὁ τρισευτυχισμένος αὐτός Γάμος, ὅρος ἀπαραίτητος τῆς μυστικῆς ἑνώσεως τῆς ψυχῆς μέ τόν Κύριον εἶναι νά ἀποκτηθῇ τό ἔνδυμα τοῦ Γάμου. Χωρίς αὐτό τό ἔνδυμα δέν ἔχει θέσι στόν θεῖο Γάμο ὁ ἄνθρωπος. Θά «ἐκβληθῇ», θά ἐκδιωχθῇ. Τό ἐτόνισε ὁ Κύριος πολύ παραστατικά στήν Παραβολή τῶν βασιλικῶν γάμων, πού σημαίνει τήν εὐτυχία τῶν οὐρανῶν (βλ. Ματθ. κβ´ 1-14).
Ποιό εἶναι αὐτό τό ἔνδυμα; Ποία εἶναι ἡ λαμπρή καί καθαρή στολή ἀπό βύσσον γιά τήν ὁποία μᾶς μίλησε στούς στίχους αὐτούς ἡ «᾿Αποκάλυψις»; Εἶναι οἱ ἀρετές, πού πρέπει νά στολίζουν τήν ψυχή μας. Χωρίς τήν λαμπρότητα καί καθαρότητα πού χαρίζουν στήν ψυχή οἱ ἀρετές δέν μπορεῖ νά ἑνωθῇ μ’ αὐτήν «ὁ μόνος καθαρός καί ἀκήρατος Κύριος», ὁ πανάγιος καί ὑπέρκαλος.
Πρέπει ὅμως νά σημειώσουμε ὅτι ἡ βυσσίνη στολή δόθηκε στήν Νύμφη, «ἐδόθη αὐτῇ», γράφει τό ἱερόν Κείμενον. Δέν εἶναι δηλαδή κατόρθωμα δικό μας οἱ ἀρετές. Εἶναι καρπός τῆς καλλιεργείας τήν ὁποία ὑφίσταται ἡ ψυχή μας μέσα στήν Χάρι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Κυρίου. Εἶναι οἱ ἐκδηλώσεις τῆς παρουσίας καί ἐπιδράσεως τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος στήν ζωή τοῦ καθενός μας. ῞Οταν δέν ἀντιδροῦμε στήν Χάρι τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί ἀφήνουμε ἀνοικτή τήν καρδιά μας καί ἐλεύθερο τό πνεῦμα μας στήν λεπτή αὔρα Του, ἐξαγιάζεται ὁλονέν καί περισσότερον ἡ ψυχή μας. ᾿Εξαγνίζεται, καθαρίζεται καί στολίζεται μέ ἀρετές. Καί συμπληρώνεται αὐτός ὁ στολισμός μέ τόν προσωπικό μας ἀγῶνα, μέ τήν δική μας φροντίδα καί προσπάθεια γιά τόν ἁγιασμό μας.
῎Ετσι ὁ σύνδεσμος πού συνάπτουμε πιστεύοντας στόν Κύριο, ἐντασσόμενοι μέ τό Βάπτισμα στήν ᾿Εκκλησία Του καί ζῶντας συμφώνως πρός τό θέλημά Του, ἔχει εὐτυχές τέρμα τόν Γάμο· τήν πλήρη ἕνωσι μέ τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, καί τήν πλήρωσι, τό πλημμύρισμα τῆς καρδιᾶς μέ τήν μακαριότητα πού χαρίζει ὁ Νυμφίος. Τώρα μέν, ὅσο ζοῦμε στόν κόσμον αὐτόν καί ἐπικοινωνοῦμε μαζί Του μέ τήν προσευχή, μέ τήν μελέτη τοῦ λόγου Του καί μέ τήν θεία Κοινωνία, ἀπολαμβάνουμε, θά λέγαμε, τήν χαρά τοῦ ἀρραβῶνος. Τότε ὅμως πού θά βρεθοῦμε στήν ἄλλη ζωή, ἄν ἀποδειχθοῦμε ἄξιοι, θά γευώμαστε αἰωνίως τήν εὐφροσύνη τοῦ Γάμου.
Μακάρι, ἀδελφέ μου, νά εἴμαστε κι ἐμεῖς συμμέτοχοι τῆς χαρᾶς ἐκείνου τοῦ οὐρανίου καί αἰωνίου Νυμφῶνος." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).