Σάββατο 23 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ εἶδον θρόνους, καὶ ἐκάθησαν ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ κρῖμα ἐδόθη αὐτοῖς, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πεπελεκισμένων διὰ τὴν μαρτυρίαν Ἰησοῦ καὶ διὰ τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, καὶ οἵτινες οὐ προσεκύνησαν τὸ θηρίον οὔτε τὴν εἰκόνα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἔλαβον τὸ χάραγμα ἐπὶ τὸ μέτωπον αὐτῶν καὶ ἐπὶ τὴν χεῖρα αὐτῶν· καὶ ἔζησαν καὶ ἐβασίλευσαν μετὰ τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί εἶδα θρόνους καί ἐκάθισαν ἐπ’ αὐτῶν οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι. Καί ἐδόθη εἰς αὐτούς ἀπό τόν Θεόν δικαστική καί βασιλική ἐξουσία. Εἶδα καί τάς ψυχάς αὐτῶν, πού μέ πελέκεις καί ἄλλα βασανιστικά ὄργανα ἐθανατώθησαν διά τήν μαρτυρίαν καί ὁμολογίαν τῆς πίστεως τοῦ Ἰησοῦκαί διά τόν λόγον τοῦ Θεοῦ καί οἱ ὁποῖοι δέν προσεκύνησαν τό θηρίον, οὔτε τό εἴδωλόν του καί δέν ἔλαβαν τήν χαραγμένην καί ἀνεξάλειπτον σφραγῖδα του ἐπί τοῦ μετώπου των καί ἐπί τῆς χειρός των. Καί ἔζησαν καί ἐβασίλευσαν μετά τοῦ Χριστοῦ κατά τήν περίοδον, πού συμβολίζεταιθ ἀπό τά χίλια ἔτη. Ὅπου ὁ Χριστός ἀνεγνωρίσθη Βασιλεύς καί ἐδοξάσθη ἀπό τούς κατοικοῦντας εἰς τήν γῆν κατά τήν περίοδον αὐτήν, ἔτσι θά ἀναζήσουν εἰς τάς καρδίας ὅλων καί θά δοξασθοῦν καί οἱ Μάρτυρες αὐτοί" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Ἀφοῦ μίλησε γιά τήν σύλληψι καί ἐξόντωσι τοῦ ᾿Αντιχρίστου καί τοῦ ῾Υπασπιστοῦ του ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης, στρέφει κατόπιν τόν λόγο στήν διάλυσι τοῦ κράτους τοῦ πάτρωνός του, δηλαδή τοῦ Διαβόλου. Εἶδα, γράφει, ἕνα ἄγγελο νά κατεβαίνῃ ἀπό τόν οὐρανό καί νά κρατῇ τό κλειδί τῆς ἀβύσσου τοῦ ῞Αδου καί μιά μεγάλη ἁλυσίδα. Συνέλαβε δέ τόν δράκοντα, τό ἀρχαῖο ἐκεῖνο φίδι πού ἐξηπάτησε τούς Πρωτοπλάστους στόν Παράδεισο, δηλαδή τόν Σατανᾶ, πού πλανᾷ καί παρασύρει μακριά ἀπό τόν Θεό τήν οἰκουμένη. Τόν ἔδεσε μέ τήν μεγάλη ἐκείνη ἁλυσίδα, διότι εἶχε δύναμι μεγάλη καί ὁ Διάβολος καί ἐπειδή θά ἔμενε δεμένος γιά μεγάλο χρονικό διάστημα, ἐπί χίλια χρόνια. Καί ὅπως ἦταν δεμένος, τόν ἔριξε ὁ ἄγγελος στήν ἄβυσσο, στά σκοτεινά βάθη τοῦ ῞Αδη, καί ἔκλεισε καί ἐσφράγισε καλά τό ἄνοιγμα ἀπό ἐπάνω του, γιά νά μή ἐξαπατήσῃ πλέον ἐπί χίλια χρόνια τά ἔθνη. Μετά τά χίλια χρόνια θά τοῦ δοθῇ κάποια ἄδεια γιά ἕνα μικρό χρονικό διάστημα.
῎Επειτα, συνεχίζει ὁ ῞Αγιος, εἶδα πολλούς θρόνους, ἐπάνω στούς ὁποίους ἐκάθισαν οἱ ᾿Απόστολοι καί οἱ ῞Αγιοι, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό δικαστική καί βασιλική ἐξουσία, γιά νά κρίνουν τόν κόσμο καί νά βασιλεύουν αἰωνίως μέ τόν Κύριο. Μαζί τους εἶδα καί τίς ψυχές ὅλων ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἐβασανίσθηκαν μέ πελέκεις καί ἄλλα βασανιστικά ὄργανα γιά τήν πίστι καί ὁμολογία τους ὑπέρ τοῦ Χριστοῦ καί γιά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί οἱ ὁποῖοι δέν ἐπροσκύνησαν τόν ᾿Αντίχριστο καί τό εἴδωλό του. Δέν δέχθηκαν νά χαραχθῇ στό μέτωπο καί στό χέρι τους τό χάραγμά του. ᾿Εβασίλευσαν καί ἐδοξάσθηκαν καί αὐτοί μαζί μέ τόν Χριστό ἐπί χίλια χρόνια. «…ἔζησαν καί ἐβασίλευσαν μετά τοῦ Χριστοῦ χίλια ἔτη».
Οἱ ἄλλοι, πού δέν εἶχαν πιστεύσει στόν Χριστό καί ἦσαν κατ’ οὐσίαν νεκροί πνευματικῶς, ἔστω κι ἄν ἦσαν σπουδαῖοι κατά κόσμον στήν ἐποχή τους, εἶχαν λησμονηθῆ τελείως. ᾿Εχάθηκαν ἐντελῶς ἀπό τό προσκήνιο. Κανείς πλέον δέν μιλοῦσε γι’ αὐτούς. ᾿Επί χίλια χρόνια, κατά τό διάστημα δηλαδή τῆς ἐπικρατήσεως τοῦ Εὐαγγελίου στόν κόσμο, οἱ μόνοι πού δοξάζονταν καί φαίνονταν νά ζοῦν ἦσαν οἱ ἥρωες καί οἱ Μάρτυρες τῆς Πίστεως, πού ἦσαν ἄσημοι καί περιφρονημένοι ἕως τότε. ῾Η δόξα τους αὐτή, πού εἶναι πρόγευσις τῆς δόξης πού θά ἀπολαμβάνουν αἰωνίως μετά τήν Δευτέρα Παρουσία, εἶναι «ἡ ἀνάστασις ἡ πρώτη». Νικηταί τῆς ἁμαρτίας, πού εἶναι θάνατος, ἀπολαμβάνουν τήν δόξα μαζί μέ τόν Χριστό καί στήν γῆ. Τούς ὑμνοῦν καί τούς ἐγκωμιάζουν οἱ πιστοί. Εὐτυχισμένος καί ἅγιος αὐτός πού θά πάρῃ μέρος στήν πρώτη ἀνάστασι. Σ’ αὐτούς δέν ἔχει ἐξουσία ὁ δεύτερος θάνατος, ὁ αἰώνιος δηλαδή χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τόν Θεόν, ὁ ῾Οποῖος εἶναι ἡ Πηγή τῆς ζωῆς. Οἱ ψυχικῶς ἀναστημένοι ἄνθρωποι θά εἶναι ἀφιερωμένοι καί ἀφωσιωμένοι στόν Θεό καί στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, ὁ ῾Οποῖος μᾶς ἔσωσε μέ τήν σταυρική Του θυσία. Θά λατρεύουν τόν Κύριο καί ὡς ἄλλοι ἱερεῖς θά τοῦ προσφέρουν ὡς θυσίαν τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους καί θά βασιλεύουν μαζί Του χίλια ἔτη (᾿Αποκ. κ´ 1-6).
Τό τμῆμα αὐτό τῆς «᾿Αποκαλύψεως» θεωρεῖται ὡς «ἕν τῶν δυσχερεστάτων τοῦ βιβλίου» (ΠΜ). ῾Η δυσκολία ἔγκειται στήν σημασία πού ἔχουν τά «χίλια ἔτη», κατά τά ὁποῖα θά βασιλεύῃ μέ τούς ἰδικούς Του ὁ Κύριος. Εἶναι δέ χαρακτηριστικόν ὅτι πέντε φορές μέσα στούς ἕξι αὐτούς στίχους ἀναφέρονται οἱ λέξεις «χίλια ἔτη».
Πολλές ἑρμηνεῖες ἔχουν δοθῆ στίς λέξεις αὐτές. Μερικοί αἱρετικοί τῶν πρώτων χριστιανικῶν χρόνων, οἱ ὁποῖοι κατ’ οὐσίαν ἦσαν ᾿Ιουδαῖοι καί ἤθελαν νά παρασύρουν τούς πιστούς πρός τόν ᾿Ιουδαϊσμό νοθεύοντας τήν ᾿Αλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου, ἐδίδασκαν ὅτι ὁ Χριστός θά ἐρχόταν καί πάλι στήν γῆ, θά ἐβασίλευε ἐπί χίλια ἔτη ὡς κοσμικός ἄρχων καί θά ἐδόξαζε τό ἰουδαϊκό ἔθνος. Αὐτές οἱ μεσσιανικές ἰδέες, τίς ὁποῖες ἐδίδασκαν ὁ Κήρινθος, οἱ ᾿Εβιωνῖται κ.λ.π., καταδικάσθηκαν συνοδικῶς ἀπό τήν ᾿Εκκλησία. Τίς ἀναμασοῦν ὅμως στίς μέρες μας οἱ «Μάρτυρες τοῦ ᾿Ιεχωβά», οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν καί τό ὄνομα «Χιλιασταί» ἀπό τήν κακοδοξία τους ὅτι θά βασιλεύσῃ ὁ Χριστός χίλια χρόνια στήν γῆ μέ ἕδρα τοῦ βασιλείου Του τήν ῾Ιερουσαλήμ. Θά ἔχῃ μάλιστα ὡς Πρωθυπουργό τόν ᾿Αβραάμ, ὡς ῾Υπουργό ᾿Εθνικῆς ᾿Αμύνης τόν Γεδεών, ὡς ῾Υπουργό Ναυτιλίας τόν Νῶε (!!!) κ.λ.π. ῾Η διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ὅπως διατυπώνεται στό Σύμβολον τῆς Πίστεως, ὁμιλεῖ «περί δύο ἐλεύσεων τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἐν κενώσει (μέ τήν Γέννησίν Του) καί τῆς ἐν δόξῃ πρός ἐπιτέλεσιν τῆς παγκοσμίου κρίσεως» (ΘΗΕ). Δέν ὑπάρχει τρίτη ἔλευσις ὡς ἐπιγείου βασιλέως.
῞Ολοι οἱ ἑρμηνευταί τῆς «᾿Αποκαλύψεως», ῞Ελληνες καί ξένοι, τονίζουν ὅτι ἡ περικοπή αὐτή γιά τήν «χιλιετῆ βασιλεία» «δέν πρέπει νά ἐκληφθῇ κατά γράμμα ἀλλά συμβολικῶς, ἀλληγορικῶς» (ΠΜ). ῾Ο ἀριθμός «χίλια» ἐδῶ εἶναι «σχηματικός». Δέν σημαίνει «τάς δέκα ἑκατοντάδας, ἀλλά… ἅπαντα τόν καιρόν τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καί τήν συμπλήρωσιν τῆς ποσότητος τῶν εὐσεβῶν» (ΑΠ). Σημαίνει «μακροτάτην χρονικήν περίοδον» (ΠΤ). ῎Αλλως τε ὁ Θεός ἔχει ἄλλα μέτρα καί σταθμά. «…χίλια ἔτη ἐν ὀφθαλμοῖς σου (τοῦ Κυρίου) ὡς ἡ ἡμέρα ἡ ἐχθές», ἀναφέρει ἡ ῾Αγία Γραφή (Ψαλ. πθ´ [89] 4).
῾Ο δέ χαρακτήρ τῆς βασιλείας αὐτῆς δέν εἶναι κοσμικός, ὅπως νομίζουν οἱ πλανεμένοι «Μάρτυρες τοῦ ᾿Ιεχωβά», ἀλλά πνευματικός. ῾Ο ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος τό διεκήρυξε ὅτι ἡ βασιλεία Του δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» (᾿Ιω. ιη´ 36). Δέν εἶναι κοσμικό βασίλειο.
῾Η βασιλεία αὐτή θά «πραγματοποιηθῇ διά τῆς ἐν τῇ ἀνθρωπότητι ἐπικρατήσεως καί καρποφορίας τοῦ εὐαγγελίου, διά τοῦ πραγματικοῦ ἐκχριστιανισμοῦ τῆς πλειονότητος τοῦ κόσμου» (ΠΤ). Μέ τήν ἀνάπτυξι ἀληθινοῦ χριστιανικοῦ πολιτισμοῦ σέ ἀλλεπάλληλες γενεές. Εἶναι μία μεσοβασιλεία τοῦ Χριστοῦ στήν γῆ πρό τῆς αἰωνίου Βασιλείας Του στούς οὐρανούς.
Κατά τήν διάρκεια αὐτῆς τῆς «χιλιετοῦς βασιλείας» τό Εὐαγγέλιον θά κατακτᾷ σταδιακῶς τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί ὁ Χριστός θά βασιλεύῃ σ’ αὐτούς. ᾿Επίσης «ἡ ἀκτινοβολία τῶν ᾿Αποστόλων, τῶν ῾Αγίων, τῶν Μαρτύρων καί τῶν ῾Ομολογητῶν θά ζῇ καί θά βασιλεύῃ καί στή γῆ. Τά θαύματα τῶν ῾Αγίων, οἱ ἑορτές, οἱ τιμές καί ἡ συνεχής πνευματική ἐπίδρασις τῶν ῾Αγίων στή ζωή μας θά ἀποβαίνουν σέ δόξα καί τιμή τους» (ΧΒ).
«῞Οσα λέγονται στό ἱερό κείμενο, ἐφόσον δέν ἔγινε ἀκόμη ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἑπόμενο νά ἀναφέρωνται στή βασιλεία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ μέ τήν πνευματική φυσικά ἔννοια τοῦ ὅρου, δηλαδή σ’ αὐτό πού λέμε ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ… ῾Η βασιλεία αὐτή τοῦ Χριστοῦ στή γῆ εἶναι καί ὁρατή ὡς ᾿Εκκλησία, ἀλλά ἔχει καί βάθος ἐσωτερικό καί μυστικό καί τό ἐκφράζει ἡ ρήση τοῦ Κυρίου “ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός ὑμῶν ἐστιν” (Λουκ. ιζ´ 21)» (ΕΒ).
Αὐτή «ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχει ἤδη στήν ἐπί γῆς στρατευομένη ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ» (ΜΔ), στήν ὁποία ἐνταχθήκαμε κι ἐμεῖς μέ τήν Βάπτισί μας. Καί ζοῦμε ἐδῶ στόν κόσμο οἱ πιστοί ὡς εὐπειθεῖς πολῖται αὐτῆς τῆς Βασιλείας, συμμορφούμενοι πρός τά προστάγματα τοῦ Βασιλέως μας Κυρίου ᾿Ιησοῦ μέ τήν προοπτική τῆς συμμετοχῆς μας διά τῆς Χάριτός Του καί στήν αἰώνια Βασιλεία Του στούς οὐρανούς. ᾿Εκεῖ πού μᾶς ἀναμένει ἡ ἀνέκφραστη εὐφροσύνη καί εὐτυχία." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
