Δευτέρα 18 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καί φῶς λύχνου οὐ μὴ φανῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη, 24 καὶ ἐν αὐτῇ αἵματα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί φῶς λυχναριοῦ δεν θά φανῇ πλέον μέσα είς τά κατερειπωμένα σπίτια σου, καί ἡ χαρούμενη φωνή γαμβροῦ καί νύμφης δεν θά ἀκουσθῇ πλέον μέσα εἰς τά ἐρείπιά σου. Διότι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ πλουτοκράται, ποέ ἐξεμεταλλεύθησαν καί κατεπίεσαν τήν οἰκουμένην· διότι μέ τά μαγικά φάρμακά σου ἐπλανήθησαν καί ἐξαχρειώθησαν ὅλα τά ἔθνη, καί διότι μέσα εἰς τήν νοητήν αὐτήν Βαβυλῶνα εὑρέθησαν αἵματαΠροφητῶν καί Ἁγίων καί ὄλων τῶν Μαρτύρων, πού ἔχουν σφαγῇ ἐπί τῆς γῆς". (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Μέσα στόν συγκλονισμό πού θά προκληθῇ στήν οἰκουμένη ἀπό τήν πτῶσι καί συντριβή τῆς Βαβυλῶνος, παρουσιάζει ἡ «᾿Αποκάλυψις» ἀφ’ ἑνός μέν τόν θρῆνο τῶν φίλων της, ἀφ’ ἑτέρου δέ τήν εὐφροσύνη τῶν φίλων τοῦ Θεοῦ.
Μόλις θά ἰδοῦν τήν καταστροφή τῆς διεφθαρμένης Βαβυλῶνος, λέγει, «οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς» πού εἶχαν συμμαχήσει καί ταυτισθῆ μαζί της θά σταθοῦν «μακρόθεν… διά τόν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς», φοβούμενοι μήπως πάθουν καί αὐτοί τά ἴδια, καί θά θρηνοῦν γιά τήν συντριβή τῆς μεγάλης πόλεως. Τό ἴδιο θά κάνουν καί ὅλοι οἱ ἔμποροι πού εἶχαν σχέσεις μαζί της καί ἐπλούτιζαν μέ τό ἐμπόριό της. Οἱ ἔμποροι τοῦ χρυσοῦ καί τοῦ ἀργύρου, τῶν πολυτίμων λίθων καί τῶν μαργαριταριῶν, τῶν πολυτελῶν ὑφασμάτων, τῶν μεταξωτῶν καί πορφυρῶν, τῶν κεδρίνων, φιλντισένιων καί τῶν ἀρίστης ποιότητος ξυλίνων σκευῶν, τῶν σκευῶν ἀπό χαλκό, ἀπό σίδηρο καί μάρμαρο. Οἱ ἔμποροι τῶν μπαχαρικῶν, τῶν θυμιαμάτων, τῶν μύρων, τοῦ οἴνου, τοῦ ἐλαίου, καί ὅσοι ἐμπορεύονται τό σιμιγδάλι καί σιτάρι, καθώς καί οἱ ζωέμποροι καί οἱ ἔμποροι τῶν τετρατρόχων ἁμαξῶν, ἀλλά καί οἱ πάσης φύσεως σωματέμποροι (δούλων, μονομάχων καί πορνῶν) καί οἱ ἔμποροι τῶν κάθε εἴδους ἐπιθυμητῶν φρούτων καί τῶν διαφόρων λιπαρῶν καί εὐγεύστων τροφῶν, διότι ὅλα αὐτά θά ἔχουν ἐξαφανισθῆ πλέον ἀπό αὐτήν. ῞Ολοι αὐτοί οἱ ἔμποροι θά κλαίουν καί θά πενθοῦν ἀπό μακριά γιά τόν χαμό της. Δέν θά πενθοῦν βέβαια τόσο γιά τήν ἴδια τήν Βαβυλῶνα, ὅσο γιά τό ὅτι ἔχασαν τήν πηγή τοῦ πλουτισμοῦ τους. Γι’ αὐτό ἄλλως τε θά στέκουν μακριά της. Θά κλαίουν ἁπλῶς καί θά λέγουν· «Πῶς χάθηκες σύ ἡ πλουσία καί δυνατή πόλις μέσα σέ λίγη ὥρα!». Δέν θά εἶναι διατεθειμένοι ὅμως νά συμμερισθοῦν τήν συμφορά της.
᾿Ανάλογος εἶναι καί ὁ θρῆνος τῶν ναυτικῶν, τῶν καραβοκύρηδων — τῶν ἐφοπλιστῶν, θά λέγαμε σήμερα — ὅλων ἐκείνων δηλαδή πού ἐθησαύριζαν ἐξ αἰτίας της. Στέκουν τώρα μακριά της ὅλοι αὐτοί. Καί βλέποντας τόν καπνό ἀπό τήν πυρκαϊά πού τήν κατέστρεψε καί ὅτι ἐρημώθηκε «μιᾷ ὥρᾳ», ταχύτατα δηλαδή, πενθοῦσαν ρίχνοντας χῶμα στά κεφάλια τους, ὅπως ἔκαμναν τότε οἱ πενθοῦντες, καί ἔλεγαν· Καμιά πόλι στόν κόσμο δέν ἦταν τόσο δυνατή καί πλούσια καί ἔνδοξη ὅπως σύ, Βαβυλών. ᾿Αλίμονο, ἀλίμονο, πῶς χάθηκες παρά τήν μεγάλη δύναμί σου τόσο ξαφνικά καί σύντομα σύ πού ἐπλούτιζες τόσον κόσμο!
Τήν ἴδια στιγμή ἡ ἐνθουσιώδης ἀγγελική φωνή πού ἀνήγγειλε τήν συντριβή τῆς Βαβυλῶνος στράφηκε πρός τόν οὐρανό καί ἔλεγε· «Εὐφραίνου ἐπ᾿ αὐτῇ, οὐρανέ», πανηγύριζε, οὐρανέ, γιά τήν καταστροφή τῆς Βαβυλῶνος, πού θέλησε νά τά βάλῃ μέ τόν Θεό! Εὐφρανθῆτε καί ὅλοι σεῖς πού βρίσκεσθε στόν οὐρανό, «οἱ ἅγιοι καί οἱ ἀπόστολοι καί οἱ προφῆται», διότι τήν ἐτιμώρησε πλέον ὁ Θεός, ὅπως τῆς ἄξιζε γιά τό ἀθῶο αἷμα σας, πού τό ἔχυσε φονεύοντάς σας.
᾿Εσήκωσε τότε ἕνας ἄγγελος μιά μεγάλη πέτρα, πού ἔμοιαζε μέ μυλόπετρα, καί ρίχνοντάς την στήν θάλασσα εἶπε· ῎Ετσι θά ριχθῇ, θά βουλιάξῃ καί δέν θά ξαναβρεθῇ ἡ μεγάλη Βαβυλών. Δέν θ’ ἀκουσθοῦν πλέον σ’ αὐτήν οἱ φωνές τῶν τραγουδιστῶν καί τῶν ἄλλων μουσικῶν, πού ἔπαιζαν ἄλλοτε στούς δρόμους της μέ τά ὄργανά τους. Οὔτε τεχνίτης θά ξαναφανῇ ποτέ σ’ αὐτήν, γιά νά κατασκευάσῃ ἤ διορθώσῃ τά λαμπρά της οἰκοδομήματα. ῾Η βοή τοῦ μύλου, πού ἀλέθει τό σιτάρι καί ἑτοιμάζει τό ἀλεύρι, θά σταματήσῃ. Νέκρωσις καί σκοτάδι θά βασιλεύουν παντοῦ. Οἱ χαρούμενες φωνές γαμβροῦ καί νύμφης δέν θά ἀκουσθοῦν ποτέ πιά σ’ αὐτήν. ᾿Ερήμωσις καί καταστροφή θά ἐπικρατοῦν στήν ἄλλοτε ἔνδοξη Βαβυλῶνα, διότι οἱ πλουτοκράται ἔμποροί της ἐκμεταλλεύονταν τόν κόσμο, διότι εἶχε παρασύρει μέ τίς μαγεῖες της στήν διαφθορά ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς καί διότι βρέθηκαν σ’ αὐτήν «αἵματα προφητῶν καί ἁγίων» καί ὅλων τῶν Μαρτύρων, πού ἐσφάγησαν στήν γῆ (᾿Αποκ. ιη´ 9-24).
᾿Εδῶ «δηλοῦνται τρεῖς αἰτίαι τῆς καταστροφῆς τῆς πόλεως ταύτης, ἡ πλουτοκρατική καταδυνάστευσις τῆς οἰκουμένης (οἰκονομικῆς φύσεως), ἡ εἰς τήν διαφθοράν ἀποπλάνησις αὐτῆς καί πρό παντός ὁ σφαγιασμός τῶν ἁγίων», δηλαδή «πάντα τά χριστιανικά μαρτύρια καί πᾶς διωγμός καί πᾶσα καταδυνάστευσις μάλιστα ἀθώων θυμάτων» (ΠΜ).
῎Ας προσέξουμε κάπως καλύτερα τήν τρίτη αἰτία. Θά καταστραφῇ, λέγει ἡ «᾿Αποκάλυψις», κάθε ἀντίχριστος δύναμις, τήν ὁποία συμβολίζει ἡ Βαβυλών, γιά τό ἀδικοχυμένο αἷμα τῶν ἁγίων ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ, πού ἔμειναν καί θά μείνουν μέχρι τέλους πιστοί στό θέλημά Του καί δέν ὑπέκυψαν οὔτε θά ὑποκύψουν στά ἄνομα προστάγματα καί θελήματα τῶν ἀνθρώπων τοῦ κόσμου. Πέφτει ἐπάνω στούς διώκτας καί ἐκμεταλλευτάς τῆς γῆς καί τούς ἐξοντώνει «πᾶν αἷμα δίκαιον ἐκχυνόμενον ἐπί τῆς γῆς ἀπό τοῦ αἵματος ῎Αβελ τοῦ δικαίου» καί ἑξῆς (Ματθ. κγ´ 35). Τούς ἐκδικεῖται τό ἀθῶο αἷμα. Τό αἷμα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν.
Εἰδικεύοντας τόν λόγο στήν χριστιανική ἱστορία πρέπει νά ποῦμε ὅτι τό αἷμα τῶν Μαρτύρων τῆς ᾿Εκκλησίας μας, τό ὁποῖον ἐκ πρώτης ὄψεως φανερώνει τήν ἀδυναμία τῶν πιστῶν καί τήν δύναμι τῶν διωκτῶν καί ἀπίστων, στήν οὐσία εἶναι ἡ ἀκατανίκητη καί μυστική δύναμις τῆς ᾿Εκκλησίας. Τό ἀθῶο αὐτό αἷμα, πού ἐχύνετο γιά νά κτυπηθῇ καί ἐξαφανισθῇ ἡ Πίστις τοῦ Χριστοῦ, ἐπότιζε καί ἐδυνάμωνε τό δένδρο τῆς ᾿Εκκλησίας. ῏Ηταν ὁ εὐλογημένος σπόρος, πού ἀπέδιδε καρπούς. ῎Εγινε ἤρεμος ποταμός πού ἄρδευσε τήν οἰκουμένη γεμίζοντάς την μέ οὐράνιες εὐλογίες, ἀλλά συγχρόνως καί ὁρμητικός καταρράκτης πού παρέσυρε στήν ἄβυσσο τούς ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ. Σάν πρόβατα ἀδύνατα φαίνονταν οἱ πιστοί, ὅταν τούς ἔσφαζαν οἱ δήμιοι καί οἱ διῶκται γενικῶς, πού ἔμοιαζαν μέ λύκους. Καί ὅμως τελικῶς τά πρόβατα ἐνίκησαν τούς λύκους.
Τό εἶχε προφητεύσει ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος, ὁ ᾿Αρχηγός τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐμπνευστής τῶν Μαρτύρων, πού ἔχυσε τό Αἷμα Του γιά ὅλους μας. Καθένας πού θά ἐπιχειρήσῃ νά ἐπιτεθῇ μέ ἐχθρικές διαθέσεις στόν Κύριο καί τήν ᾿Εκκλησία Του «συνθλασθήσεται», θά τσακισθῇ. Θά πέσῃ ἐπάνω του σάν βαρύς λίθος ὁ Κύριος καί «λικμήσει αὐτόν», θά τόν κάμῃ θρύμματα καί θά τόν σκορπίσῃ σάν σκόνη (Ματθ. κα´ 44).
Τό ἀθῶο καί ἁγνό αἷμα τῶν Μαρτύρων εἶναι ἡ δόξα καί τό κάλλος τῆς ᾿Εκκλησίας. Σάν ἄλλην «πορφύραν καί βύσσον», ὅπως λέγει ἕνας ὕμνος, «στολίζεται ἡ ᾿Εκκλησία» μέ «τά αἵματα τῶν ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ μαρτύρων» της. ῾Ικετεύει δέ μέ τήν παρρησία τῶν ἡρωϊκῶν αὐτῶν τέκνων της τόν Κύριο, γιά τόν ῾Οποῖον ἔχυσαν τό αἷμα τους, νά προστατεύῃ τούς πιστούς Του. Στά ἱερά Λείψανα ἐπίσης τῶν σφαγιασθέντων Μαρτύρων στηρίζει ἡ ᾿Εκκλησία καί τήν ῾Αγία Τράπεζα τῶν Ναῶν κατά τήν τέλεσι τῶν ᾿Εγκαινίων τους, γιά νά παίρνουν ζωή τά τέκνα της ἀπό τήν μυστική θυσία πού τελεῖται σ’ αὐτήν.
Μή λησμονοῦμε λοιπόν ποτέ τό αἷμα αὐτό τῶν Μαρτύρων καί ῾Αγίων καί Προφητῶν. Εἶναι καύχημά μας, ἐλπίδα μας καί ἀπαντοχή μας. Γίνεται συνεργός καί βοηθός μας στόν ἀγῶνα μας. Οἱ πρεσβεῖες καί προσευχές ἐκείνων πού τό ἐπρόσφεραν εὐχαρίστως γιά τήν Πίστι, ἔχουν μεγάλη χάρι. Μποροῦν νά ὑψώσουν καί ἐμᾶς μαζί τους στήν δόξα τοῦ οὐρανοῦ." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
