Δευτέρα 11 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ ἄλλος ἄγγελος ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ναοῦ, κράζων ἐν φωνῇ μεγάλῃ τῷ καθημένῳ ἐπὶ τῆς νεφέλης· πέμψον τὸ δρέπανόν σου καὶ θέρισον, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα τοῦ θερίσαι, ὅτι ἐξηράνθη ὁ θερισμὸς τῆς γῆς."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί ἄλλος ἄγγελος ἐβγῆκεν ἀπό τό ἐν οὐρανοῖς κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ΄’εφώναζε μέ μεγάλην φωνήν εἰς αὐτόν, πού ἐκάθητο εἰς τό σύννεφον. Στεῖλε τό δρέπανόν σου καί θέρισε, διότι ἦλθεν ἡ ὥρα διά νά θερίσωμεν καί νά μαζεύσωμεν ἡμεῖς οἱ ἄγγελοί σου τούς ἐκλεκτούς, διότι ὡρίμασεν ὁ σπόρος ταῆς εὐσεβείας καί ἐξεράθησαν τά στάχυα, πού πρέπει νά θερίσωμεν εἰς τήν γῆν" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Καθώς ἔβλεπα στόν οὐρανό, συνεχίζει ὁ Μαθητής τῆς ἀγάπης, εἶδα νά ἐμφανίζεται ἕνα λευκό, φωτεινό σύννεφο. ᾿Επάνω του καθόταν κάποιος πού ἔμοιαζε μέ ἄνθρωπο. Στό κεφάλι του φοροῦσε χρυσό βασιλικό στέμμα καί στό χέρι του κρατοῦσε κοφτερό ἀκονισμένο δρεπάνι. ῞Ενας ἄλλος δέ ἄγγελος, πού βγῆκε ἀπό τόν ἐπουράνιο Ναό τοῦ Θεοῦ, ἐφώναζε μέ μεγάλη φωνή πρός αὐτόν πού καθόταν στό σύννεφο. Στεῖλε τό δρεπάνι σου καί «θέρισον», θέρισε, διότι ἦλθε πλέον ἡ ὥρα τοῦ θερισμοῦ. ῾Ωρίμασαν καί ξεράθηκαν τά στάχυα καί περιμένουν τόν θεριστή. Καί πράγματι ἔριξε ἀμέσως τό δρεπάνι του ἐκεῖνος στήν γῆ καί θερίσθηκαν τά ὥριμα στάχυα τῆς γῆς.
Βγῆκε ἐν τῷ μεταξύ καί ἕνας ἄλλος ἄγγελος ἀπό τόν Ναόν ἐκεῖνον, πού κρατοῦσε καί αὐτός ἕνα κοφτερό καί ἀκονισμένο δρεπάνι. ῞Ενας δέ τρίτος ἄγγελος, πού βγῆκε ἀπό τό Θυσιαστήριον, ὅπου ἦταν τό αἷμα τῶν Μαρτύρων, καί εἶχε ἐξουσία στήν φωτιά πού φυλάσσεται γιά τήν τιμωρία τῶν ἀσεβῶν, ἐφώναξε μέ μεγάλη φωνή πρός τόν δεύτερο ἄγγελο, ὁ ὁποῖος κρατοῦσε τό κοφτερό δρεπάνι. Στεῖλε τό ἀκονισμένο δρεπάνι σου καί «τρύγησον»· τρύγησε τά σταφύλια τῆς ἀμπέλου, διότι εἶναι ὥριμα πλέον. Καί ἔριξε πράγματι ὁ ἄγγελος τό δρεπάνι του στήν γῆ καί ἐτρύγησε τά σταφύλια της καί τά ἔβαλε μέσα στό μεγάλο ληνό (πατητήρι) τῆς ὀργῆς τοῦ Θεοῦ. ῞Οταν δέ πατήθηκαν τά σταφύλια αὐτά ἔξω ἀπό τήν πόλι, ἐβγῆκε αἷμα, πού ἐσχημάτισε ἕνα μεγάλο ποτάμι, στό ὁποῖο θά μποροῦσαν νά βυθισθοῦν τά ἄλογα μέχρι τά χαλινάρια τους. Τό ποτάμι αὐτό εἶχε μῆκος χιλίων ἑξακοσίων σταδίων, δηλαδή περί τά τριακόσια σημερινά χιλιόμετρα (᾿Αποκ. ιδ´ 14-20).
Εἰδικοί ἑρμηνευταί σημειώνουν ὅτι «ὁ καθήμενος ἐπί τῆς λευκῆς νεφέλης καί ὅμοιος υἱῷ ἀνθρώπου» εἶναι «ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, ὁ μέλλων νά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς» (ΠΜ). ῾Ο δέ ἐπί τῆς κεφαλῆς του «στέφανος χρυσοῦς» προβάλλει τήν βασιλικήν του ἐξουσίαν.
῞Οπως βλέπουμε στίς φράσεις αὐτές τῆς «᾿Αποκαλύψεως» χρησιμοποιοῦνται δύο εἰκόνες, τοῦ θερισμοῦ καί τοῦ τρυγητοῦ. Καί οἱ δύο ἀναφέρονται στήν μέλλουσα Κρίσι. Τόν μέν θερισμό τόν κάμνει «ὁ καθήμενος ἐπί τήν νεφέλην», ὁ Κύριος δηλαδή ᾿Ιησοῦς Χριστός, τόν δέ τρυγητόν ἕνας εἰδικά ἀπεσταλμένος πρός τοῦτο ἄγγελος.῾Ο θερισμός συμβολίζει τήν σύναξι πρός κρίσιν ὅλων τῶν πιστῶν καί εὐσεβῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐζοῦσαν στόν κόσμο μέ εὐλάβεια καί φόβο Θεοῦ καί ἐγέμιζαν τήν ψυχή τους μέ ἔργα καί καρπούς ἀρετῆς. ῏Ησαν κατάκαρ-ποι σάν τά ὥριμα καί μεστωμένα στάχυα. Τούς γνωρίζει δέ ὅλους αὐτούς κατ’ ὄνομα ὁ Κύριος, ὅπως ὁ καλός ποιμήν γνωρίζει τά πρόβατά του. Ξέρει τόν καθένα καί τόν ἀγῶνα του τόν προσωπικό, τόν οἰκογενειακό, τόν ἐπαγγελματικό καί τήν προσπάθειά του γιά τόν ἁγιασμό του.
Καί τούς μαζεύει μέ χαρά ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς, ὅπου εἶναι ἁπλωμένη ἡ ᾿Εκκλησία Του, καί, ἀφοῦ τούς ξεχωρίσῃ ἀπό «τά ζιζάνια», τούς συγκεντρώνει «εἰς τήν ἀποθήκην» Του (Ματθ. ιγ´ 29-30), στήν ἐπουράνια Βασιλεία Του, γιά νά τούς βραβεύσῃ· νά τούς χαρίσῃ τήν ἀνάπαυσι ἀπό τούς κόπους τους καί τήν αἰώνια μακαριότητα.
᾿Αντιθέτως ὁ τρυγητός συμβολίζει τήν σύναξι πρός κρίσιν ὅλων τῶν ἀσεβῶν καί ἁμαρτωλῶν, τῶν ἀνθρώπων πού μέ τήν πεισματική ἐπιμονή στήν ἁμαρτωλή ζωή τους ἔγιναν ἄξιοι τιμωρίας δικαίας, διότι «ἔφθασεν εἰς τό ἀπροχώρητον ἡ κακία» (ΠΤ). Πρόκειται γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι εἶχαν μεθύσει μέ τήν ζωή τῆς ἀσεβείας καί ἐζοῦσαν κυριευμένοι ἀπό τά πάθη τους, ὅπως ὁ μέθυσος. Πολύ συχνά ἡ ῾Αγία Γραφή χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τῆς ἀμπέλου καί τοῦ οἴνου, γιά νά δείξῃ τήν ἀσέβεια τῶν ᾿Ισραηλιτῶν, ὅταν ἐγκατέλειπαν τήν πίστι στόν ἀληθινό Θεό καί ἐζοῦσαν ἁμαρτωλά ὅπως οἱ εἰδωλολάτραι. «…ἐκ γάρ ἀμπέλου Σοδόμων ἡ ἄμπελος αὐτῶν», ἔλεγε γιά τόν ἀχάριστο καί ἀσεβῆ λαό Του ὁ Θεός, «καί ἡ κληματίς αὐτῶν ἐκ Γομόρρας». ῾Ομοιάζουν μέ τούς διεφθαρμένους κατοίκους τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας. «…ἡ σταφυλή αὐτῶν σταφυλή χολῆς, βότρυς πικρίας αὐτοῖς· θυμός δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν…» (Δευτ. λβ´ 32-33).
῾Ωρισμένοι ἑρμηνευταί σημειώνουν ὅτι τό μῆκος τῶν τριακοσίων περίπου χιλιομέτρων τοῦ ποταμοῦ πού θά σχηματισθῇ ἀπό τό αἷμα πού θά προέλθῃ ἀπό αὐτόν τόν τρυγητό συμφωνεῖ μέ τήν ἔκτασι τῆς Παλαιστίνης. Στρέφεται δηλαδή ὁ δίκαιος Θεός πρός ὅλους ἐκείνους πού ἀσέβησαν ἀπέναντί Του, ἐπρόδωσαν τήν ἀγάπη Του πρός αὐτούς καί ἐφάνηκαν ἀχάριστοι πρός τόν Εὐεργέτη τους. ᾿Αναθέτει δέ τήν δικαίαν τιμωρία τους στά ἐκτελεστικά ὄργανα τῶν ἀμετακλήτων ἀποφάσεών Του, τούς ἁγίους ἀγγέλους Του (βλ. καί Ματθ. ιγ´ 38-42).
᾿Εντυπωσιακές ἀσφαλῶς οἱ εἰκόνες τοῦ θερισμοῦ καί τοῦ τρυγητοῦ, μέ τίς ὁποῖες ὁμιλεῖ τό θεόπνευστο Κείμενο γιά τήν τελική παγκόσμια Κρίσι. Καί ἐπειδή δέν θέλουμε νά κατακριθοῦμε αἰώνια καί νά ὁδηγηθοῦμε στήν Κόλασι, ἄς κάνουμε ὅ,τι ἐξαρτᾶται ἀπό ἐμᾶς, γιά νά γίνουμε στάχυα μεστωμένα, ἕτοιμα πρός θερισμόν. ῎Ας ἀγωνιζώμαστε δηλαδή νά εἴμαστε προσκολλημένοι, μέ τήν πίστι καί τά ἱερά Μυστήρια τῆς ᾿Εκκλησίας μας στόν Κύριο, ὁ ῾Οποῖος μᾶς τρέφει μέ τήν θεία Κοινωνία καί μᾶς ποτίζει μέ τόν λόγο Του. ῎Ας καλλιεργοῦμε δέ μέ τήν βοήθεια τῶν ἐργατῶν τῆς ᾿Εκκλησίας μας, τῶν Πνευματικῶν καί ἄλλων ὀργάνων τοῦ Θεοῦ, τήν ψυχή μας ἀπαλλάσσοντάς την ἀπό κάθε βάρος ἁμαρτωλό καί στολίζοντάς την μέ τίς ἀρετές, πού μᾶς ὑπέδειξε μέ τήν ἁγία ζωή Του ὁ Θεάνθρωπος. ῎Ετσι, ὅταν ἔλθῃ ἡ μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα τοῦ παγκοσμίου θερισμοῦ κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, θά βρεθοῦμε ἕτοιμοι καί ὥριμοι, ὥστε νά ὁδηγηθοῦμε στήν Βασιλεία Του. ῾Ο Θεός νά τό δώσῃ γιά τόν καθένα μας." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).