Σάββατο 9 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Ὧδε ἡ ὑπομονὴ τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν πίστιν Ἰησοῦ."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἐδῶ κατά τόν καιρόν αὐτόν τοῦ ἀντιχρίστου δεικνύεται ἠ ὑπομονή καί ἡ ἐγκαρτέρησις καί ἀντοχή ταῶν Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι τηροῦν τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί καρτοῦν τήν πίστιν προς τόν Ἰησοῦν". ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Μέσα στήν τραγική καί φρικτή κατάστασι πού θά ἐπικρατῇ κατά τήν ἐποχή τῆς φθοροποιοῦ δράσεως τοῦ ᾿Αντιχρίστου θά φανῇ καί θά λάμψῃ ἡ ὑπομονή, ἡ ἐγκαρτέρησις καί ἡ ἀντοχή τῶν ἀνθρώπων πού θά μένουν πιστοί στόν Θεό. Γι’ αὐτό καί τό ἱερό Κείμενο τῆς «᾿Αποκαλύψεως» κάμνει ἰδιαίτερο λόγο γιά τήν ὑπομονή αὐτή τῶν ἡρωϊκῶν ἐκείνων πιστῶν. «῟Ωδε ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων ἐστί», γράφει, «οἱ τηροῦντες τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστιν ᾿Ιησοῦ» (᾿Αποκ. ιδ´ 12). Κατά τόν καιρόν δηλαδή ἐκεῖνον τῆς ἐξάρσεως τοῦ κακοῦ θά ἐκδηλωθῇ ἡ σταθερότης, «ἡ ἀντοχή καί ἡ καρτερία τῶν πιστῶν» (ΕΒ), οἱ ὁποῖοι θά τηροῦν τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί θά κρατοῦν τήν πίστι στόν ᾿Ιησοῦ Χριστό.
῞Οπως σημειώνει παλαιός ἑρμηνευτής τῆς «᾿Αποκαλύψεως», οἱ πιστοί ἐκεῖνοι «τά τοῖς δικαίοις ἀποκείμενα ἀγαθά, καί τά τοῖς ἁμαρτωλοῖς ἡτοιμασμένα δικαιωτήρια ἀναλογιζόμενοι, καί κατά διανοίας ἔχοντες, τηροῦσι καί πράττουσι τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, καί φυλάττουσι τήν εἰς Χριστόν πίστιν ἐν ταῖς ἡμέραις τῶν διωκτῶν καί τυράννων» (ΑΠ). Θά σκέπτωνται δηλαδή τά ἀγαθά πού ἀναμένουν στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ τούς ἐναρέτους ἀνθρώπους καί ἀντιθέτως τίς δίκαιες τιμωρίες τῶν ἀσεβῶν, καί μέ τήν σκέψι αὐτή θά μένουν πιστοί τηρηταί τοῦ θείου θελήματος.
Γιά νά καταλάβουμε καί ἐκτιμήσουμε καλύτερα γιατί τονίζεται ἡ ὑπομονή καί ἀντοχή τῶν Χριστιανῶν τῆς ἐποχῆς τοῦ ᾿Αντιχρίστου, πρέπει νά σκεφθοῦμε τί θά ἐπικρατῇ κατά τούς καιρούς ἐκείνους. Τί διαφθορά, τί κατάπτωσις καί ἐξαχρείωσις! Μιά εἰκόνα σχετική μέ ἐκείνη τήν κατάστασι μᾶς δίνει ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος μέ αὐτά πού γράφει στόν μαθητή του Τιμόθεο· «Τοῦτο δέ γίνωσκε, ὅτι ἐν ἐσχάταις ἡμέραις ἐνστήσονται καιροί χαλεποί· ἔσονται γάρ οἱ ἄνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀχάριστοι, ἀνόσιοι, ἄστοργοι, ἄσπονδοι, διάβολοι, ἀκρατεῖς, ἀνήμεροι, ἀφιλάγαθοι, προδόται, προπετεῖς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἤ φιλόθεοι, ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τήν δέ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι» (Β´ Τιμ. γ´ 1-5). Γνώριζε δηλαδή καλά τοῦτο, ὅτι κατά τίς τελευταῖες ἡμέρες θά ἔλθουν καιροί δύσκολοι καί ἐπικίνδυνοι. Διότι οἱ ἄνθρωποι θά εἶναι φίλαυτοι καί θά ἀγαπᾷ καθένας μόνο τόν ἑαυτό του· θά εἶναι φιλάργυροι, ἀλαζόνες, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, ἀπειθεῖς στούς γονεῖς τους, ἀχάριστοι, ἀσεβεῖς, μή ἔχοντες ἱερόν καί ὅσιον. Θά στεροῦνται καί αὐτήν ἀκόμη τήν φυσική στοργή, θά εἶναι ἀδιάλλακτοι καί ἀσυμβίβαστοι, θά εἶναι συκοφάνται, ἀχαλίνωτοι στίς ἐπιθυμίες τους, σκληροί καί ἀνήμεροι, ἐχθροί κάθε ἀγαθοῦ. Θά εἶναι προδόται, αὐθάδεις, φουσκωμένοι ἀπό ὑπερηφάνειαν καί ἐγωϊσμόν, ἄνθρωποι πού θά ἀγαποῦν περισσότερο τίς ἡδονές παρά τόν Θεό. Θά ἔχουν δέ τό ἐξωτερικό σχῆμα τῆς εὐσεβείας ὑποκρινόμενοι, θά ἔχουν ἀρνηθῆ ὅμως στήν πρᾶξι τήν δύναμί της.
Μέ πολύ μελανά καί ἐντυπωσιακά χρώματα περιγράφει τήν κατάστασι πού θά ἐπικρατῇ τότε καί ἕνας σπουδαῖος θεολόγος καί κληρικός τῶν ἀρχῶν τοῦ αἰῶνος μας, ὁ ἀείμνηστος Κωνσταντῖνος Καλλίνικος στό περισπούδαστο σύγγραμμά του Τά θεμέλια τῆς πίστεως (᾿Αθῆναι 1958, σελ. 200)· «Πῶς νά περιγράψω τήν τελευταίαν ταύτην φάσιν; ῾Η ἁμαρτία θά περιβληθῇ τήν ἰσχυροτέραν πανοπλίαν της. Τέχναι, σχολεῖα, σύλλογοι, θρόνοι, στρατοί θά γίνουν ὄργανά της. ῾Η ἐπιστήμη θά βαπτισθῇ ἄθεος. ῾Η ἐφημερίς θά καταστῇ μέσον ἀντιχριστιανικόν. ῾Η γυνή, πάντα χαλινόν ἀποπτύσασα καί ἀπό πάσης αἰδοῦς γυμνωθεῖσα, θά ὑποδαυλίζῃ ὡς κόλασις τάς σαρκικάς ὀρέξεις, καίουσα συγχρόνως καί καιομένη. ῾Ο θρησκευτικός γάμος θά ἀνήκῃ εἰς τήν ἀρχαιολογίαν καί κανείς δέν θά εἶναι εἰς θέσιν νά γνωρίζῃ τίνων τά τέκνα καί τίνων οἱ γονεῖς. Κυριαρχία πατρός καί μητρός δέν θά ἀναγνωρίζεται. Οἱ πάγοι τοῦ ἀτομισμοῦ καί τῆς φιλαυτίας θά καταψύξουν τήν ἀγάπην. ῾Η κακοηθεστέρα κτηνωδία θά βαδίζῃ ἠμφιεσμένη τά κομψότερα καί εὐφυέστερα στολίδια. Οἱ ἅγιοι, καταδιωκόμενοι, θά ζητήσουν καί πάλιν καταφύγιον εἰς τά σπήλαια καί τάς ὀπάς τῆς γῆς. Ψευδοπροφῆται, σεσημασμένοι μέ τό χάραγμα τοῦ θηρίου, θά ἐκτελοῦν πρός ἀποπλάνησιν σημεῖα καί τέρατα. ῾Ο συστηματοποιηθείς ὀγκώδης τοῦ κακοῦ κατά τοῦ ἀγαθοῦ ἀγών θά εὕρῃ τήν ἐνσάρκωσίν του ἐν τῷ ᾿Αντιχρίστῳ».
Φοβερές πραγματικά οἱ ἡμέρες ἐκεῖνες. Καί ὅπως ὑπέφερε ἄλλοτε ὁ δίκαιος καί ἐνάρετος Λώτ, πού ἦταν ἀναγκασμένος νά ζῇ καί νά ἐργάζεται δίπλα στούς διεφθαρμένους κατοίκους τῶν Σοδόμων, ἔτσι καί πολύ περισσότερο θά ὑποφέρουν οἱ πιστοί Χριστιανοί τότε. Τά πάντα θά τούς προκαλοῦν καί θά τούς παρακινοῦν πρός ἁμαρτίαν. Συγχρόνως θά ἀντιμετωπίζουν τήν σκληρότητα καί τήν κακότητα τῶν ὀργάνων τοῦ Σατανᾶ, πού θά θέλουν νά ἐξαφανίσουν ἀπό προσώπου τῆς γῆς κάθε ἴχνος εὐλαβείας καί ἀρετῆς. Παρά ταῦτα θά μένουν «ἀταλάντευτοι στήν Πίστι… ὅταν οἱ ἄλλοι ἀπό ἀπιστία, φόβο ἤ πονηρό ὑπολογισμό θά γονατίσουν στό θηρίο» (ΧΒ).
Τό μαρτύριο τῶν Χριστιανῶν ἐκείνων οἱ ὁποῖοι θά μένουν ἀνεπηρέαστοι καί σταθεροί στήν πίστι πρός τόν Χριστό θά εἶναι καθημερινό. Θά εἶναι δέ ἀσυγκρίτως πιό φρικτό ἀπό τά μαρτύρια πού ἐδοκίμασαν οἱ πρῶτοι Χριστιανοί, διότι θά εἶναι διαρκές καί ἀκατάπαυστο. ᾿Εκεῖνοι ὑπέφεραν καί πέθαναν μιά φορά. Τότε θά πεθαίνουν καθημερινά, ἔχοντας νά παλέψουν μέ ἀνθρωπόμορφα θηρία, τά ὁποῖα θά ἐκτελοῦν τό ἀνόσιο θέλημα τοῦ ᾿Αντιχρίστου. Στό σπίτι, στήν γειτονιά, στήν ἀγορά, στήν ἐργασία θά ταλαιπωροῦνται διαρκῶς γιά τήν πίστι τους στόν Χριστό.
Γι’ αὐτό τονίζεται καί ἐξυμνεῖται ἡ ὑπομονή καί ἡ ἀντοχή τῶν πιστῶν Χριστιανῶν τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Γιατί πρέπει νά εἶσαι γενναῖος πράγματι καί ἀνδρεῖος καί πολύ δυνατός χαρακτήρας, γιά νά μπορῇς νά βαδίζῃς ἀντίθετα στό ρεῦμα. Γιά νά μή ἐπηρεάζεσαι ἀπό τό ὅτι ὅλοι σχεδόν οἱ ἄλλοι κυλίονται στήν ἁμαρτία. Χρειάζεται ἡρωϊσμός γιά νά ἀγωνίζεσαι νά παραμένῃς ἁγνός καί καθαρός, γιά νά εἶσαι τίμιος καί εἰλικρινής, γιά νά δείχνῃς ἀγάπη καί αὐταπάρνησι, γιά νά ζῇς ὅπως θέλει ὁ Θεός, σ’ ἕνα κόσμο πού περιφρονεῖ τήν Πίστι, πού γελοιοποιεῖ τήν Θρησκεία καί ποδοπατεῖ τά ῞Οσια καί ῾Ιερά μέ πάθος καί καταστροφική μανία.
Γιά τούς γενναίους ἐκείνους πιστούς Χριστιανούς τῶν χρόνων τοῦ ᾿Αντιχρίστου ἑτοιμάζονται τά λαμπρότερα βραβεῖα καί τά ἐνδοξότερα στεφάνια νίκης. Θά λάμψουν ὡς ἀστέρες πρώτου μεγέθους στήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Θά εἶναι οἱ εὐτυχέστεροι τῶν ἀνθρώπων, παρά τίς ταλαιπωρίες καί δυσκολίες πού θά ὑπομένουν.
῎Ας ζηλεύσουμε, ἀδελφέ μου, τήν ἀντοχή, τήν ὑπομονή καί γενναιότητα τῶν πιστῶν ἐκείνων. Καί ἐπειδή καί σήμερα ὑπάρχει μεγάλη ἀντίδρασις κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, κατά τῶν πιστῶν καί εὐσεβῶν ἀπό τούς ἀσεβεῖς καί ἀπό τά σύγχρονα ὄργανα τοῦ Πονηροῦ, ἄς δείχνουμε κι ἐμεῖς ἀνάλογη συμπεριφορά μέ ἐκείνους. ῎Ας μένουμε πιστοί καί ἀκλόνητοι στήν ζωή τῆς εὐσεβείας, γιά νά βρεθοῦμε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ κι ἐμεῖς κάποτε κοντά στούς στεφανωμένους, ἐνδόξους πρωταθλητάς τοῦ καλοῦ ἀγῶνος." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
