Πέμπτη 21 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Καὶ εἶδον τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγμένον, καὶ ἰδοὺ ἵππος λευκός, καὶ ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν, καλούμενος πιστὸς καὶ ἀληθινός, καὶ ἐν δικαιοσύνῃ κρίνει καὶ πολεμεῖ."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί εἶδα τότε τόν οὐρανόν νά εἶναι ἀνοιγμένος καί ἰδού ἄλογον ἄσπρο καί ὁ καβαλλάρης, πού ἐκάθητο ἐπ’ αὐτοῦ, ἐκαλεῖτο ἄξιος πάσης ἐμπιστοσύνης (κριτής) καί ἀληθινός (γνήσιος Υἱός τοῦ Θεοῦ) καί κρίνει μέ δικαιοσύνην καί πολεμεῖ νικηφόρως καί θριαμβευτικῶς" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"Τίς περισσότερες ἀπό τίς φορές πού ὁμιλεῖ ἡ «᾿Αποκάλυψις» γιά τόν ᾿Ιησοῦ Χριστό, τόν παρουσιάζει ὡς «ἀρνίον ἑστηκός» καί «ὡς ἐσφαγμένον». Μέ τόν τρόπον αὐτόν τονίζει τήν ταπείνωσι καί τήν μέχρις αὐτοθυσίας ἀγάπη Του. Καθώς ὅμως πλησιάζει ἡ ὥρα νά μιλήσῃ γιά τήν ὁλοκληρωτική συντριβή τοῦ κράτους τοῦ Διαβόλου καί γιά τόν θρίαμβο τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Κυρίου, ἀλλάζουν ἐντε-λῶς τά σκηνικά. Παρουσιάζει τόν Κύριον «ὡς νικηφόρον στρατηλάτην καί ὡς βασιλέα» (ΠΜ).
῎Ανοιξαν, γράφει ὁ θεόπτης Εὐαγγελιστής στήν συνέχεια αὐτῶν πού ἔγραψε γιά τόν Γάμο τοῦ ᾿Αρνίου, οἱ οὐρανοί καί «ἰδού ἵππος λευκός». ᾿Εμφανίσθηκε ἕνα ἄσπρο ἄλογο. ῾Ο ἵππος ἐθεωρεῖτο σύμβολον πολέμου καί νίκης. Τό ὅτι ἦτο λευκός ἐσήμαινε τήν βασιλικήν λαμπρότητα τοῦ Κυρίου. Λευκά ἄλογα χρησιμοποιοῦσαν οἱ βασιλεῖς τῆς ᾿Ανατολῆς.
῾Ο ἱππεύς αὐτοῦ τοῦ ἵππου, «ὁ καθήμενος ἐπ᾿ αὐτόν», ἐκαλεῖτο «πιστός καί ἀληθινός». ῾Ο Κύριος δηλαδή, τόν ὁποῖον συμβολίζει αὐτός ὁ ἱππεύς, εἶναι ἄξιος πάσης ἐμπιστοσύνης καί ἀληθινός, γνήσιος, Υἱός τοῦ Θεοῦ. Κρίνει μέ δικαιοσύνην καί πολεμεῖ νικηφόρως κάθε ἐχθρόν Του. Τά μάτια Του ἦσαν σάν φλόγα φωτιᾶς. Τοῦτο σημαίνει τήν «ἐποπτικήν δύναμίν του… δικαίοις μέν φωτιστικήν, ἁμαρτωλοῖς δέ καυστικήν», γράφει ὁ ἑρμηνευτής ᾿Ανδρέας (ΠΜ). Παρακολουθεῖ μέ τό βλέμμα Του τά πάντα καί θά φωτίσῃ μέ τό φῶς τῆς θεότητός Του τούς εὐσεβεῖς καί ἐναρέτους ἀνθρώπους, ἐνῶ θά καύσῃ μέ τό πῦρ τῆς θείας δυνάμεώς Του τούς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς.
Στό κεφάλι Του ὁ ἱππεύς αὐτός εἶχε πολλά στέμματα βασιλικά, διότι εἶναι ὁ βασιλεύς τῶν βασιλέων ὅλης τῆς γῆς καί τῆς ῾Ιστορίας. Τά στέμματα σημαίνουν ἐπίσης ὅτι εἶχε νικήσει παντοῦ καί πάντοτε καί ποτέ δέν ἡττήθη, καθώς καί ὅτι θά στεφανώσῃ καί ὅσους ἐνισχυμένοι ἀπό Αὐτόν θά νικήσουν μαζί Του. Εἶχε ἐπίσης ἐπάνω Του γραμμένα καί διάφορα ὀνόματα, πού ἐσήμαιναν τίς ἰδιότητες καί ἐνέργειές Του, τήν δικαιοσύνην δηλαδή, τήν ἁγιότητα, τήν ἀγάπην, τήν παντογνωσίαν Του καί τίς διάφορες ἐκδηλώσεις Του πρός τόν κόσμο. ῞Ενα μόνον ῎Ονομα ἦταν δυσδιάκριτο καί δέν μποροῦσε κανείς νά καταλάβῃ τί ἐσήμαινε παρά μόνον ὁ ῎Ιδιος. Τό ἄγνωστον τοῦ ᾿Ονόματος σημαίνει «τό ὑπό τῶν ἀνθρώπων ἀκατάληπτον τῆς θείας οὐσίας τοῦ Χριστοῦ» (ΙΓ).
Τό ἱμάτιον, τό ἔνδυμα πού ἐφοροῦσε αὐτός ὁ ἱππεύς ἦταν βαμμένο μέ αἷμα, διότι ἔγινε ἄνθρωπος, ἔλαβε σάρκα καί ὀστᾶ ἀπό τά ἁγνά καί παρθενικά αἵματα τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου καί ἔχυσε τό αἷμα Του ἐπί τοῦ Σταυροῦ γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. «Τό περιβεβλῆσθαι ἱμάτιον βεβαμμένον αἵματι, δηλοῖ τήν ἐνανθρώπησιν καί τό ᾑμαγμένον πάθος αὐτῆς» (ΑΠ).
Τό δέ ῎Ονομά Του «κέκληται… ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ». ῎Εχει κληθῆ, ἔχει ὀνομασθῆ προαιωνίως «ὁ ὑπερούσιος Λόγος τοῦ Θεοῦ». Εἶναι ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Τόν ἀκολουθοῦσαν τά στρατεύματά Του, πού βρίσκονται στόν οὐρανό, ὅλοι δηλαδή οἱ ἄγγελοί Του, ἔφιπποι, ἐπάνω σέ λευκά ἄλογα, ντυμένοι μέ λευκή στολή ἀπό βύσσον, πού λαμποκοποῦσε. ῾Η στολή αὐτή ἐσήμαινε τήν ἁγιότητά τους.
᾿Από τό στόμα τοῦ ἱππέως αὐτοῦ ἔβγαινε «ρομφαία δίστομος ὀξεῖα». ῾Η κοπτερή καί δίκοπη αὐτή ρομφαία εἶναι ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ὁ ἀπροσμάχητος. Δέν διψᾷ γιά αἷμα ὁ Βασιλεύς αὐτός. Κτυπᾷ ἁπλῶς καί ταπεινώνει τούς ἀσεβεῖς. Κατά τήν Κρίσιν θά κρίνῃ μέ «τό πρόσταγμα αὐτοῦ… τό διαχωρίζον κοπῇ τελείᾳ τούς καλούς ἀπό τῶν κακῶν… καί τά ἐρίφια ἀπό τῶν προβάτων» (ΑΠ). ᾿Ορθοτομεῖ δηλαδή καί κρίνει δικαίως μέ τόν λόγον Του. Τό εἶπε ὁ ῎Ιδιος ἄλλως τε καί ὅταν ἐζοῦσε ἐπί τῆς γῆς ὡς Θεάνθρωπος· «ὁ ἀθετῶν ἐμέ καί μή λαμβάνων τά ρήματά μου, ἔχει τόν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὅν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτόν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ» (᾿Ιω. ιβ´ 48). ᾿Εκεῖνος δηλαδή πού δέν ὑπολογίζει τά λόγια μου καί ρίχνεται στήν ζωή τῆς ἁμαρτίας, θά κριθῇ τότε, κατά τήν ἡμέραν τοῦ Παγκοσμίου Δικαστηρίου, ἀπό τά ἴδια αὐτά λόγια μου, τά ὁποῖα περιφρόνησε.
῾Ο λόγος τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος καί καθαρός, πού δέν νοθεύεται μέ τίποτε τό κοσμικό καί ἀνθρώπινο καί κηρύσσεται σ’ ὅλο τόν κόσμο, θά κρίνῃ τότε ὅλους μας. Θά εἶναι ἡ λυδία λίθος, πού θά ξεχωρίσῃ τόν καθαρόν ἀπό τόν ἀκάθαρτον, τόν θεοφοβούμενον ἀπό τόν ἀθεόφοβον, τόν εὐλαβῆ ἀπό τόν ἀσεβῆ.
Αὐτός ὁ ἱππεύς, συμπληρώνει ὁ Προφήτης τῆς Καινῆς Διαθήκης, θά ἔχῃ δύναμι ἀκαταγώνιστη· καί θά ποιμάνῃ, θά ὁδηγήσῃ στήν Κρίσι, σάν ἄλλο ποίμνιο, τούς λαούς μέ τό σιδερένιο ραβδί Του, μέ τήν ἀπόλυτη δικαιοσύνη Του. Αὐτός ὁ ῎Ιδιος ἐπίσης, ἐφ’ ὅσον ἐπέρασε πλέον ὁ καιρός τῆς μακροθυμίας, θά πατῇ μέσα στό πατητήρι, ὅπως πατοῦν τά σταφύλια, γιά νά βγῇ τό δυνατό κρασί τῆς δικαίας ὀργῆς καί τοῦ θυμοῦ τοῦ παντοκράτορος Θεοῦ. Θά μετέχῃ δηλαδή προσωπικῶς ὁ ῎Ιδιος στήν ἐπιβολή τῆς δικαίας τιμωρίας τοῦ Θεοῦ Πατρός Του. Θά μᾶς δικάσῃ ὁ ῎Ιδιος.
Καί κλείνοντας τήν περιγραφή τοῦ ἐνδόξου αὐτοῦ ἱππέως ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης συμπληρώνει ὅτι στό ἔνδυμά Του καί στό σημεῖο ὅπου σκεπαζόταν ὁ μηρός Του ἦταν γραμμένο τό ὄνομά Του· «βασιλεύς βασιλέων καί κύριος κυρίων», πού σημαίνει τήν παντοκρατορική ἐξουσία Του καί τήν ἀκατανίκητη κυριαρχία Του σ’ ὅλη τήν κτίσι (᾿Αποκ. ιθ´ 11-16).
Δέν χρειάζονται περισσότερα, ἀγαπητέ ἀναγνῶστα. Τά ὅσα μᾶς λέγει τό θεόπνευστο Κείμενο γιά τόν Κύριο ὡς ἔνδοξον Κριτήν, ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον μᾶς τόν παρου-σιάζει, εἶναι ἀρκετά γιά νά μᾶς ἐντυπωσιάσουν. Νά μᾶς κάνουν νά ἀντιμετωπίσουμε κάπως πιό σοβαρά τά πράγματα, ὥστε, σκεπτόμενοι σέ ποιόν ἔχουμε νά λογοδοτήσουμε, νά ἐλέγξουμε τήν πορεία τῆς ζωῆς μας. Διότι ἀπό τό ἐάν ὑπολογίζουμε ἤ ὄχι τόν Κύριο καί τίς ἐντολές Του στόν κόσμον αὐτόν, θά κριθῇ τό αἰώνιον μέλλον μας. ᾿Από τήν στάσι καί συμπεριφορά μας ἐν σχέσει πρός τούς λόγους Του, θά ἐξαρτηθῇ ἡ σωτηρία ἤ ἡ καταδίκη μας. ῎Αν τηροῦμε τά ὅσα μᾶς εἶπε, θά μᾶς βάλῃ τότε στά δεξιά Του καί θά μᾶς στεφανώσῃ μέ τό ἔνδοξο διάδημά Του." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
