Κυριακή 24 Ἰανουαρίου 2010
ΚΕΙΜΕΝΙΟ
"Καὶ ὁ διάβολος ὁ πλανῶν αὐτοὺς ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς καὶ τοῦ θείου, ὅπου καὶ τὸ θηρίον καὶ ὁ ψευδοπροφήτης, καὶ βασανισθήσονται ἡμέρας καὶ νυκτὸς εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων."
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Καί ὁ διάβολος, πού τούς ἐπλανοῦσεν, ἐρρίφθη εἰς τήν λόιμνην τῆς φωτιᾶς καί τοῦ θειαφιοῦ, ὅπου ἦσαν καί τό θηρίον καί ὀ ψευδοπροφήτης, καί θά βασανισθοῦν ἐκεῖ ἡμέραν καί νύκτα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων" (Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
"῞Οταν συμπληρωθοῦν τά «χίλια ἔτη», γιά τά ὁποῖα ἔγινε λόγος προηγουμένως, θά λυθῇ, γράφει ἡ «᾿Αποκάλυψις», ὁ Σατανᾶς καί θά ἐλευθερωθῇ ἀπό τήν φυλακή του στήν ἄβυσσο, ὅπου τόν εἶχε ρίξει ἁλυσοδεμένον ἄγγελος Κυρίου. Θά τοῦ δώσῃ σχετική ἄδεια ὁ Θεός γνωρίζοντας ὅτι κάθε προσπάθεια τοῦ Διαβόλου θά καταλήξῃ σέ ἀποτυχία. Ξέρει ὅτι θά τόν νικήσουν μέ τήν Χάρι Του οἱ πιστοί καί θέλοντας νά τούς στεφανώσῃ μέ μεγαλύτερη δόξα τόν ἀφήνει νά ἐπιτεθῇ ἐναντίον τους. Θά ὁρμήσῃ δέ ὁ Σατανᾶς γιά νά πλανήσῃ τά ἔθνη στά τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.
«Πότε θά λυθῇ ὁ Σατανᾶς;… Τότε πού θά ἐμφανισθῇ ὁ ᾿Αντίχριστος» (ΙΦ). ῎Ας σημειωθῇ ὅμως ὅτι ἡ «᾿Αποκάλυψη ὡς προφητικό βιβλίο δέν τηρεῖ αὐστηρά τήν διάκριση παρελθόν, παρόν, μέλλον» (ΕΒ). Δέν παρουσιάζονται κατά χρονολογικήν σειράν τά γεγονότα. Τά ὅσα λέγονται ἐδῶ γιά τήν δρᾶσι τοῦ Σατανᾶ σχετίζονται μέ τήν δρᾶσι τοῦ ἐκλεκτοῦ του ὀργάνου, τοῦ ᾿Αντιχρίστου, γιά τήν ὁποία ἔγινε λόγος προηγουμένως.
Θά στραφῇ λοιπόν ὁ Πονηρός σέ Δύσι καί ᾿Ανατολή, στόν Βορρᾶ καί στόν Νότο, γιά νά παρασύρῃ μέ τό μέρος του τούς ἀνθρώπους. Θά χρησιμοποιήσῃ μάλιστα στήν τελική αὐτή ἐπίθεσί του κάποιον βασιλέα ὀνόματι Γώγ καί τόν λαόν του ὀνόματι Μαγώγ. Γιά τίς λέξεις Γώγ καί Μαγώγ ὑπάρχουν πολλές ἑρμηνεῖες. Προτιμοῦμε αὐτήν πού σημειώνει ὁ Πατριάρχης ῾Ιεροσολύμων ῎Ανθιμος (1788 – 1808). «Γώγ καί Μαγών ἑβραϊκά εἰσιν ὀνόματα, καί ἑρμηνεύεται ἄθροισις καί ὑπερηφάνεια, καί διά τούτων νοεῖται ἔθνη καί φῦλα πολυάθροιστα καί ὑπερήφανα, καί ὁρμητικά εἰς πόλεμον, περί ὧν καί ᾿Ιεζεκιήλ ὁ Προφήτης εἶπε» (᾿Ιεζ. λη´, λθ´) (ΑΠ).
Τά ἄγρια καί ἀγέρωχα αὐτά στρατεύματα θά γεμίσουν τήν γῆ καί θά περικυκλώσουν «τήν παρεμβολήν τῶν ἁγίων καί τήν πόλιν τήν ἠγαπημένην», δηλαδή τήν στρατευομένην ᾿Εκκλησίαν. ῞Ολοι αὐτοί οἱ πολυάριθμοι ἐχθροί, πού κυκλώνουν τήν ἁγίαν πόλιν μέ σκοπόν νά τήν κυριεύσουν, «συμβολίζουσιν ἐνταῦθα περιληπτικῶς τήν ἐσχάτην φοβεράν ἀντίθεον δύναμιν, τήν μέλλουσαν νά προσβάλῃ τήν… ᾿Εκκλησίαν» (ΠΜ).
᾿Ενῶ ὅμως περικύκλωναν καί ἐταλαιπωροῦσαν τούς ῾Αγίους καί τήν ᾿Εκκλησία, «κατέβη πῦρ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἀπό τοῦ Θεοῦ καί κατέφαγεν αὐτούς». Τούς κατέκαυσε φωτιά ἀπό τόν οὐρανό καί ἐσώθηκαν οἱ πιστοί. ῾Η εἰκόνα αὐτή φανερώνει ὅτι, παρά τίς ὁποιεσδήποτε δυσκολίες πού θά συναντήσουν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, τελικῶς θά ἀναδειχθοῦν νικηταί.
῾Ο δέ Διάβολος πού εἶχε ἐξαπατήσει πολλούς παρασύροντάς τους στόν πόλεμο κατά τῆς ᾿Εκκλησίας θά συλληφθῇ. Καί θά ριχθῇ στό καμίνι τῆς φωτιᾶς καί τοῦ θειαφιοῦ, ἐκεῖ ὅπου βρίσκονταν καί οἱ διαλεχτοί του, τό θηρίον ᾿Αντίχριστος καί ὁ ῾Υπασπιστής του, ὁ ψευδοπροφήτης. «…ἐβλήθη εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός καί τοῦ θείου». Μέσα σ’ αὐτό τό φοβερό καμίνι αὐτός καί τά ὄργανά του «βασανισθήσονται ἡμέρας καί νυκτός εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων» (᾿Αποκ. κ´ 7-10). Θά βασανίζωνται αἰωνίως.
Αὐτός πού ἦταν κάποτε ἀρχάγγελος φωτεινός θά βασανίζεται στό ἀτελεύτητο σκοτάδι. ᾿Ενόμιζε ὅτι θά γίνῃ κοσμοκράτωρ, καί τελικῶς θά καταντήσῃ ἀξιοθρήνητος σκλάβος τῆς Κολάσεως χωρίς ἐλπίδα λυτρώσεως, διότι δέν ἐτίμησε τήν θέσι στήν ὁποία τόν εἶχε ὑψώσει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
῞Οπως ἀναφέρουν οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς ᾿Εκκλησίας μας, ὁ ἀρχάγγελος ῾Εωσφόρος, ἐνῶ ἦτο κοντά στόν Θεό, ἐζήλευσε τήν δόξα καί τό μεγαλεῖο τοῦ Κυρίου του καί ἀμέσως ἐξέπεσε «ὡς ἀστραπή ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» ἀπό τήν τιμή στήν ἀτιμία. ᾿Επειδή δέν ἐξετίμησε τήν «τιμήν, ἥν αὐτῷ ὁ Δημιουργός ἐδωρήσατο, αὐτεξουσίῳ προαιρέσει ἐτράπη ἐκ τοῦ κατά φύσιν, εἰς τό παρά φύσιν, καί ἐπήρθη κατά τοῦ πεποιηκότος αὐτόν Θεοῦ, ἀντᾶραι αὐτῷ βουληθείς» (ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός, Ρ.ὒ. 94, 876). ᾿Εξέπεσε μόνος του ἀπό τό φῶς καί τήν τιμή, ὅπου τόν εἶχε ὑψώσει ὁ Θεός, καί ἄφησε τήν φυσική του κατάστασι, πού ἦταν ἡ ἁγιότης καί εὐτυχία κοντά στόν Θεό, καί στράφηκε στά ἐντελῶς ἀντίθετα, θέλοντας νά συγκρουσθῇ μέ τόν Θεό. «῾Ο διά τήν λαμπρότητα ῾Εωσφόρος, σκότος διά τήν ἔπαρσιν ἐγένετο», γράφει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (ΕΠΕ 5, 50). «῎Αγγελος ἐκτίσθη· διάβολος δέ ὠνομάσθη, ὡς διαβάλλων καί Θεόν ἀνθρώποις, καί ἄνθρωπον Θεῷ· καί ὡς συγκρούων Δεσπότην πρός οἰκέτην, καί οἰκέτην πρός Δεσπότην», συμπληρώνει ὁ ἱερός Χρυσόστομος (Ρ.ὒ. 56, 573). Τό ἔργο του δηλαδή εἶναι αὐτό πού λέγει τό ὄνομά του· Διαβάλλει. Συκοφαντεῖ. Λέγει ψευδεῖς κατηγορίες πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις. Καί πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους.
Μετά τήν πτῶσι του καί τήν ἀπομάκρυνσί του ἀπό τόν Θεό, ἔργο του συνεχές εἶχε, ἔχει καί θά ἔχῃ, ἕως ὅτου συλληφθῇ ὁριστικῶς, τό πῶς νά ἐξαπατήσῃ τόν ἄνθρωπο καί νά τόν ὁδηγήσῃ στήν παράβασι τοῦ θείου θελήματος. Γνωρίζει ὁ ἴδιος ἐκ πείρας πόσην εὐτυχίαν χαρίζει ἡ ἐφαρμογή τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ καί, ἐπειδή ἔχασε μέ τήν ἀνταρσία του αὐτήν τήν εὐτυχία, κάμνει τό πᾶν, ὥστε νά μή τήν κερδίσῃ, νά μή τήν ἀπολαύσῃ κανείς ἄνθρωπος. Μεταχειρίζεται δέ πρός τοῦτο κυρίως τό ψέμα. Εἶναι ὁ πατέρας, ὁ ἐφευρέτης τοῦ ψεύδους. ῎Ετσι τόν ὠνόμασε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος (᾿Ιω. η´ 44).
Χρησιμοποιεῖ στήν ἐντέλεια τήν μέθοδο τῆς ἀπάτης. ῎Αν ὑπῆρξαν καί ὑπάρχουν ἀπατεῶνες ὁλκῆς, πού ἐξηπάτησαν μέ πολλούς καί διαφόρους τρόπους τούς συνανθρώπους τους καί γενικῶς τήν κοινωνία, γιά τούς ὁποίους ἔγραψαν καί γράφουν οἱ ἐφημερίδες, σκεφθῆτε τί φοβερός ἀπατεών εἶναι ὁ δάσκαλος καί καθηγητής ὅλων τῶν ἀπατεώνων τῆς γῆς, ὁ ἐμπνευστής ὅλων τῶν ψευτῶν καί πλαστογράφων καί καταχραστῶν τοῦ πλανήτου μας. Αὐτός πού παρέσυρε πλήθη ἀνθρώπων κοντά του ἐξαπατῶντας τους μέ τήν πρόσκαιρη γλυκύτητα τῆς ἁμαρτίας καί βάζοντας στόν νοῦ τους τήν ἰδέα ὅτι δέν εἶναι καί τόσο φοβερό κακό ἡ ἁμαρτία.
Θά ἔλθῃ ὅμως ἡ ὥρα πού θά τεθῇ τέρμα στήν ἀπαίσια δρᾶσι του. Δέν θά βρίσκῃ πλέον ἀξιοθρήνητα θύματα. Μέσα στό ἄσβηστο καμίνι θά πληρώνῃ, χωρίς νά ἐξοφλοῦνται ποτέ, ὅλες τίς ἀπάτες του. Κανείς δέν θά τόν συμπονῇ. ᾿Αντιθέτως θά στρέφωνται ἐναντίον του καί οἱ «φίλοι» του. Θά «ἀπολαμβάνουν» αἰωνίως μαζί αὐτό πού τούς ἀξίζει. Τά ἐπίχειρα τῆς θεληματικῆς κακίας τους. «Τότε οὔτε ὁ Σατανᾶς θά ἀπατᾷ οὔτε ὁ κόσμος θά ἀπατᾶται» (ΙΓ)." ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
