ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τό Πνεῦμα λέγει ταῖς Ἐκκλησίαις. Τῷ νικῶντι δώσω αὐτῷ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου, καί δώσω αὐτῷ ψῆφον λευκήν, καί ἐπί τήν ψῆφον ὄνομα καινόν γεγραμμένον, ὅ οὐδείς οἶδεν εἰ μή ὁ λαμβάνων»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐκεῖνος, πού ἔχει πνευματικόν ἐνδιαφέρον καί τό αὐτί τῆς ψυχῆς του εἶναι ὑγιές, ἄς ἀκούσῃ τί λέγει τό Πνεῦμα εἰς ὅλας τάς Ἐκκλησίας. Εἰς ἐκεῖνον πού θά νικήσῃ, θά δώσω εἰς αὐτόν ἀπό τό μάννα, πού εἶναι κρυμμένον εἰς τούς οὐρανούς καί εἶναι ἄγνωστον εἰς τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου, θά τοῦ δώσω τήν ζωηφόρον κοινωνίαν τοῦ οὐρανίου Ἄρτου, πού θά τοῦ ἐξασφαλίσῃ τήν ἀθάνατον καί μακαρίαν ζωήν. Θά τοῦ δώσω καί ψῆφον λευκήν καί ἀθωωτικήν καί ἐπάνω εἰς τήν ψῆφον θά εἶναι γραμμένον ἕνα νέον ὄνομα, τό ὄνομα τῆς υἱοθεσίας καί τοῦ πολίτου τῆς αἰωνίου βασιλείας, τό ὁποῖον κανένας δέν γνωρίζει παρά μόνον ἐκεῖνος πού τό λαμβάνει» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
Συγκλονιστική εἶναι καὶ ἡ Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἐπίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Περγάμου. Γνωρίζω, τοῦ γράφει, ποὺ κατοικεῖς. Ξέρω ὅτι στὴν Πέργαμο ὑπάρχει μεγάλος βωμὸς τοῦ Διὸς καὶ ὀργιάζει ἡ εἰδωλολατρία. Στὴν πόλι σας εἶναι θρονιασμένος ὁ Σατανᾶς. Σὺ ὅμως παραμένεις σταθερὸς καὶ δὲν ἀρνήθηκες τὴν Πίστι μου, παρὰ τοὺς διωγμούς.
Παρὰ ταῦτα ὅμως ἔχω κατά σου ὀλίγα. Ἔχω μερικὰ παράπονα εἰς βάρος σου. Ἀνέχεσαι νὰ ὑπάρχουν ἀνάμεσά σας μερικοὶ διεφθαρμένοι ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι ἐπηρεάζουν τοὺς πιστούς μου. Μετανόησε λοιπόν. Ἄλλαξε τακτική, διότι διαφορετικὰ θὰ ἔλθω ἐγὼ ὁ Ἴδιος σύντομα καὶ θὰ πολεμήσω ἐναντίον τους μὲ τὴν ρομφαία τοῦ στόματός μου, τὸν λόγο τῆς Ἀληθείας. Αὐτὸς ποὺ θὰ νικήοη τοὺς πειρασμοὺς καὶ δὲν θὰ ἐπηρεασθῆ ἀπὸ τὸ κακό, θὰ βραβευθῆ. …δώσω αὐτῷ τοῦ μάννα τοῦ κεκρυμμένου. Θὰ τοῦ χαρίσω τὸ κρυμμένο καὶ ἄγνωστο γιὰ τοὺς πολλοὺς μάννα. Θὰ τοῦ δώσω ἐπίσης καὶ ψῆφον λευκήν, ἀθωωτικήν, καὶ ὄνομα καινόν, γιὰ νὰ μπορέση νὰ εἰσέλθη ἐλεύθερα ὡς πολίτης στὴν Βασιλεία μου (Ἀποκ. β’ 12-17). Μέσα σ’ αὐτὰ ποὺ ὑπόσχεται ὁ Κύριος γιὰ τοὺς νικητάς τῆς ἁμαρτίας, τὰ ὁποῖα ὁπωσδήποτε εἶναι μυστηριώδη καὶ
ἐκπληκτικά, ὁμιλεῖ καὶ γιὰ τὸ μάννα τὸ κεκρυμμένον. Τί ὅμως ἐννοεῖ μὲ τὰ λόγια αὐτά;
Ἡ ἑρμηνεία τοῦ στίχου μᾶς βοηθεῖ σημαντικά. Εἰς ἐκεῖνον ποὺ θὰ νικήοη, θὰ δώσω εἰς αὐτὸν ἀπὸ τὸ μάννα, ποὺ εἶναι κρυμμένον εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ εἶναι ἄγνωστον εἰς τοὺς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου, θὰ τοῦ δώσω τὴν ζωηφόρον κοινωνίαν τοῦ οὐρανίου Ἄρτου, ποὺ θὰ τοῦ ἐξασφαλίση τὴν ἀθάνατον καὶ μακαριὰν ζωὴν (ΠΤ).
Ἔχουμε ἐδῶ ἀνάμνησιν τῆς ἐν ἐρήμῳ διατριβῆς τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ τρεφομένου θαυμασίως καὶ διατηρουμένου ἐν τῇ ζωῇ διὰ τῆς θείας τροφῆς τοῦ μάννα, τὴν ὁποίαν συνδυάζει καὶ ἐνταῦθα πρὸς τὸ μάννα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸν οὐράνιον ἄρτον τῆς θείας Εὐχαριστίας (ΠΜ). Φέρνει δηλαδὴ στὸ νοῦ μας ὁ λόγος αὐτὸς κατ’ ἀρχὰς τὸ μάννα, τὴν θαυμαστὴ ἐκείνη τροφή, ποὺ ἔστελνε ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς κάθε μέρα ἐπὶ σαράντα χρόνια στοὺς Ἑβραίους, γιὰ νὰ τρέφωνται κατὰ τὴν περιπλάνησί τους στὴν ἔρημο, καθὼς ἐβάδιζαν πρὸς τὴν γῆ τῆς Ἐπαγγελίας (βλ. Ἐξ. ιστ’, Ψάλ. οζ’ [77] 2425). Ταυτοχρόνως ὅμως θυμίζει καὶ τὰ λόγια του Θεανθρώπου, ὁ Ὁποῖος διεκήρυξε ἐνώπιον πάντων: ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς. οἱ πατέρες ὑμῶν ἔφαγον τὸ μάννα ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ ἀπέθανον… ἐγὼ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ ζῶν ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς ἐὰν τις φάγῃ ἐκ τούτου τοῦ ἄρτου, ζήσεται εἰς τὸν αἰῶνα… (Ἰω. στ’ 48-51). Ἐκεῖνο δηλαδὴ τὸ μάννα, ποὺ ἔτρωγαν οἱ Ἑβραῖοι στὴν ἔρημο, τοὺς συντηροῦσε ἁπλῶς στὴν ζωή, ὅπως γίνεται μὲ ὅλες τὶς τροφές, ποὺ τρῶμε καθημερινά. Δὲν ἐχάριζε ἀθανασία. Ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ὅμως, ποὺ εἶναι τὸ πραγματικὰ οὐράνιο μάννα, μᾶς τρέφει μὲ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα Του χαρίζοντάς μας τὴν ἀθανασία.
Μᾶς λέγει λοιπὸν προφητικῶς ἡ Ἀποκάλυψις ὅτι στοὺς νικητάς τῆς ζωῆς, ποὺ θὰ ἀξιωθοῦν νὰ εἰσέλθουν στὸν Παράδεισο, θὰ δοθῆ ἀπὸ αὐτὸ τὸ οὐράνιο μάννα τὸ κεκρυμμένον. Θὰ κοινωνοῦν δηλαδὴ ἐκεῖ κατὰ μυστικὸ καὶ ἀνέκφραστο τρόπο. Θὰ παίρνουν μέσα τους καὶ θὰ ἐνώνωνται μὲ τὸν Κύριο, ποὺ εἶναι τὸ οὐράνιο μάννα καὶ τὸ Α καὶ Ω τοῦ Παραδείσου. Ἡ ἕνωσις αὐτή θὰ ἀποτελῆ τὴν πεμπτουσία τῆς ἀπεριγράπτου εὐτυχίας τῶν μακαριστῶν συνδαιτυμόνων τοῦ μυστικοῦ δείπνου τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
Ὅτι θὰ κοινωνοῦμε καὶ στοὺς οὐρανούς, κατὰ διαφορετικὸν βεβαίως τρόπο, σὲ πολὺ ἀνώτερο βαθμὸ (ΕΒ), μᾶς τὸ εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, τὴν ὥρα ποὺ παρέδιδε τὸ μέγα Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, τὸ βράδυ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου. Δὲν θὰ ξαναπιῶ, εἶπε στοὺς Μαθητάς, ἀπὸ αὐτὸ τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου, δηλαδὴ τὸν οἶνον, ἕως τῆς ἡμέρας ἐκείνης ὅταν αὐτὸ πίνω μεθ’ ὑμῶν καινὸν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρός μου (Ματθ. κστ’ 29). Ἐκεῖ, στὸν οὐρανό, τὸ Δεῖπνον θὰ εἶναι καινὸν καὶ ὁ οἶνος καινός. Ὅλα καινά, καινούργια. Ἄλλης δηλαδὴ φύσεως. Ἐκπληκτικά. Θὰ κοινωνοῦμε ἀπ’ εὐθείας ἀπὸ τὸν Θεό. Θὰ ἐνωνώμαστε κατὰ τρόπο ἀνέκφραστο μαζί Του! Μέσα σὲ ἕνα ἀμέτρητο πλῆθος Ἁγίων καὶ Ἀγγέλων θὰ γίνεται καθένας μας μέτοχος τῆς θεότητος καὶ μακαριότητος!
Ὅταν κοινωνοῦμε ἐδῶ στὴν γῆ προετοιμασμένοι ψυχικῶς, μὲ τὴν ἄδεια τοῦ Πνευματικοῦ μας καὶ μὲ τὴν πρέ¬πουσα εὐλάβεια, σκιρτᾶ ἀπὸ ἀγαλλίασι ἡ καρδιά μας, μολονότι δὲν βλέπουμε τὸν Κύριο, παρὰ μόνον τὰ εἴδη τοῦ Ἄρτου καὶ τοῦ Οἴνου. Εἶναι κρυμμένος κάτω ἀπὸ τὰ Ἅγια αὐτὰ Εἴδη. Τότε ὅμως θὰ τὸν βλέπουμε πρόσωπον πρὸς πρόσωπον (Α’ Κόρ. ιγ’ 12). Θὰ ἀπολαμβάνουμε καθαρώτερα τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τὴν θεία Μετάληψι. Πόσο ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα ἑπομένως θὰ εἶναι ἐκεῖ ἡ ἀγαλλίασις καὶ ἡ εὐφροσύνη μας ἀπὸ τὴν θεία ἐκείνη Κοινωνία! Θὰ πλημμυρίζη ἡ ψυχή μας ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ μὲ τὴν ἕνωσί μας μὲ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος εἶναι τὸ πᾶν διὰ πάντα.
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἐμπνευσμένος ὑμνογράφος τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, κλείνοντας τὸν ὑπέροχο Κανόνα του στὸ Πάσχα, ἱκέτευε τὸν Κύριο ψάλλοντας: «Ὦ Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ, ὦ Σοφία καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ καὶ Δύναμις δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας σου. Σὺ δηλαδή, Κύριε, ποὺ εἶσαι τὸ ἀληθινὸ Πάσχα, τὸ μέγα καὶ ἱερώτατο, ἀφοῦ μὲ τὴν ἰδική σου θυσία ἐσωθήκαμε ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ Διαβόλου, καὶ ὄχι ἁπλῶς ἀπὸ τὴν σκλαβιὰ τῆς Αἰγύπτου ὅπως παλαιὰ οἱ Ἑβραῖοι, ἀξίωσέ μας νὰ ἑνωθοῦμε μαζί σου καλύτερα, ἐκτυπώτερον. Νὰ σὲ ἀπολαμβάνουμε ἐκεῖ, στὴν ἀβράδιαστη μέρα τῆς Βασιλείας σου, ὄχι ὅπως μέχρι τώρα, ἀλλὰ πολὺ καθαρώτερα καὶ πολὺ τελειότερα.
Μακάρι νὰ μᾶς ἀξιώση καὶ ἐμᾶς ὁ Κύριος νὰ μεταλαμβάνουμε στὴν Βασιλεία Του τοῦ κεκρυμμένου μάννα, νὰ ἑνωνώμαοτε μαζί Του, γιὰ νὰ εἴμαστε κι ἐμεῖς αἰωνίως εὐτυχεῖς». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
