Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης ὀγδόντα χρόνων ἀπό τήν ὁσιακή κοίμηση τοῦ ἀειμνήστου Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου, Γέροντος τῆς Ἀδελφότητός μας, δημοσιεύουμε σέ συνέχειες κομμάτια ἀπό τό κλασικό βιβλίο του «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.
15. στ) Λόγοι τοῦ Ἴδιου τοῦ Χριστοῦ, μὲ τοὺς ὁποίους παραγγέλλει νὰ Τὸν μιμούμεθα.
Ἀλλά καὶ ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, μᾶς δίδαξε νὰ στρέφουμε τὰ μάτια μας σ’ Αὐτὸν καὶ νὰ μιμούμεθα τὶς ἀρετές Του. Ὅταν ἔπλυνε τά πόδια τῶν μαθητῶν Του, εἶπε σ’ αὐτούς, καὶ σὲ ὅλους τούς Χριστιανούς νὰ εἶναι παράδειγμα καὶ ὑπόδειγμα στὴ ζωὴ μας ἡ μεγάλη ἀρετὴ τῆς ταπεινώσεώς Του, διότι γι’ αὐτὸ τὸν σκοπό τὸ ἔκανε.
Ἱδού τὰ ἴδια τὰ λόγια τοῦ Εὐαγγελίου: «Ὅτε οὖν ἔνιψε τοὺς πόδας αὐτῶν καὶ ἔλαβε τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἀναπεσών πάλιν εἶπεν αὐτοῖς γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; Ὑμεῖς φωνεῖτε με, ὁ Διδάσκαλος καὶ ὁ Κύριος, καὶ καλῶς λέγετε• εἰμί γάρ. Εἰ οὖν ἐνῶ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας. Ὑπόδειγμα γὰρ δέδωκα ὑμῖν ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε» (Ἰω. ιγ΄ 12-15).
Μέ αὐτὰ τὰ λόγια ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει καθαρὰ καὶ μὲ σαφήνεια νὰ ἔχουμε πάντοτε Αὐτὸν ὡς παράδειγμα στὴ ζωὴ μας. Νά συλλογιζώμαστε ὅτι, ἂν Αὐτός, ὁ ἀπόλυτος Διδάσκαλος καί Κύριος, ποὺ εἶχε ἄπειρο ὕψος δόξας καὶ τελειότητος, ταπεινώθηκε τόσο, ὥστε νὰ πλύνη καὶ αὐτὰ τὰ πόδια τῶν μαθητῶν, ποὺ ἦταν ἔργο δούλων, πόσο περισσότερο ἐμεῖς, ποὺ ἀπέναντί Του εἴμαστε τιποτένιοι, ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ ἐφαρμόζουμε μὲ κάθε προθυμία αὐτὲς τὶς ἀρετές, τὴν ἀγάπη καὶ τήν ταπεινοφροσύνη στοὺς ὅμοιούς μας, τοὺς ἀδελφούς μας;
Ἀπό ὅλα αὐτὰ τὰ χωρία τῆς Γραφῆς καὶ ἀπὸ πάρα πολλὰ ἄλλα ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου πάνω στὴ γῆ εἶναι νὰ μορφωθῆ καὶ νὰ ὁμοιωθῆ μὲ τὸν Χριστό. Νὰ ὁμοιωθῆ δηλαδή, ὅσο εἶναι δυνατό, πρὸς τὸν τέλειο ἠθικὸ χαρακτήρα τοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὴν ἀρετὴ τοῦ Κύριου.
16. Β’. Ποιὸς εἶναι ὁ τελικὸς προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου στὴν μέλλουσα αἰώνια ζωή.
Ἀλλὰ γιὰ ποιὸ σκοπὸ καθόρισε ὁ Θεὸς καὶ ἀπαιτεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο νὰ μορφωθῆ κατὰ Χριστὸν καὶ νὰ γίνη ὅμοιος μὲ Αὐτόν;
Ἡ ἀπάντηση εἶναι: Θέλει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο νὰ μορφωθῆ κατὰ Χριστὸν καὶ νὰ ὁμοιωθῆ μὲ Αὐτὸν γιὰ νὰ ἀποκατασταθῆ στὴ μέλλουσα ζωή, ποὺ εἶναι ὁ τελικὸς καὶ ὕψιστος προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου. Ποιὰ ὅμως εἶναι αὐτή ἡ ἀποκαταστασή του; Νὰ ὑψωθῆ ὁ ἄνθρωπος καὶ νὰ δοξασθῆ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ στὸ αἰώνιο καὶ ἀτελείωτο μέλλον.
Ἀφοῦ δηλαδὴ προετοιμασθῆ καὶ καταρτισθῆ ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο μὲ τὴν κατὰ τὸ δυνατὸ ὁμοίωσή του μὲ τὸν Χριστό, νὰ ὑψωθῆ ἔπειτα, ὡς παιδὶ τοῦ Θεοῦ στὸ μέλλον καὶ νὰ δοξασθῆ μαζί Του κληρονομώντας τὴν αἰώνια βασίλεια, δόξα, χαρὰ καὶ μακαριότητα. Ἔτσι θὰ γίνη πραγματικὰ εὐτυχισμένος καὶ μακάριος, εἰς ἔπαινο, τιμὴ καὶ δόξα τοῦ αἰώνιου Τρισυπόστατου Θεοῦ.
Ὅτι δὲ τελικὸς καὶ ὕψιστος προορισμὸς τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ ὕψωση καὶ ἡ δόξα του ὡς τεκνὸ τοῦ Θεοῦ, ἡ κληρονομία αἰώνιας καὶ ἄφθαρτης βασιλείας καὶ ἡ αἰώνια χαρὰ καὶ μακαριοτητά του, διακηρύσσεται καὶ ἐπιβεβαιώνεται μὲ ἀναρίθμητα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφής.
Καὶ γιὰ νὰ βεβαιωθῆ ἐκεῖνος ποὺ τυχὸν ἀγνοεῖ ἡ ἀμφιβάλλει, ἀναφέρουμε λίγα ἀπὸ αὐτά, γιὰ νὰ τὸ ἀποδείξουμε.
