ΚΕΙΜΕΝΟ
«Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν· ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μή ἀπατᾶτε δέ τόν ἑαυτόν σας μέ τήν ἰδέαν, ὅτι εἶναι δυνατόν καί εἰς τήν γῆν νά θησαυρίζη κανείς καί εἰς τόν Θεόν νά εἶναι προσκολλημένος. Κανείς δέν ἠμπορεῖ νά εἶναι δοῦλος συγχρόνως εἰς δύο κυρίους. Διότι ἤ θά μισήσῃ τόν ἔνα καί θά ἀγαπήσῃ τόν ἄλλον· ἤ θά προσκολληθῇ εἰς τόν ἕνα καί θά καταφρονήῃ τόν ἄλλον Δέν δύνασθε νά εἶσθε συγχρόνως δοῦλοι καί τοῦ Θεοῦ καί τοῦ μαμωψνᾶ. Ἤ θά μισήσετε τόν πλοῦτον, διά νά ἀγαπήσετε τόν Θεόν, ἤ θά προσκολληθῆτε εἰς τόν πλοῦρον καί θά καταφρονήσετε τότε τόν Θεόν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΜΗΝΕΙΑΣ» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
«Φαντασθεῖτε ἕνα δοῦλο ὑποχρεωμένο νά ὑπηρετεῖ δύο κυρίους. Δύο «ἀφεντικά».
Ἄραγε θά τό κατορθώσει; Οἱ κύριοι δέν ἔχουν μεταξύ τους καμία ὁμοιότητα καί καμία σχέση. Οἱ προτιμήσεις τους καί τά ἐνδιαφέροντά τους εἶναι τελείως ἀντίθετα.
Ὁ ἕνας ἀγαθός, ἐπιεικής, φιλάνθρωπος, πολυεύσπλαχνος, ἐλεήμων… σκορπίζει ἀπό τά ἀνεξάντλητα ἀγαθά του…
Ὁ ἄλλος σκληρός, ἀπάνθρωπος, παμπόνηρος, πλεονέκτης, ἀτομιστής… Τύραννος σωστός!
Ποιόν ἀπό τούς δύο νά ὑπηρετήσει ὁ δυστυχής δοῦλος; Ποιόν νά προτιμήσει; Ποιόν νά ἀγαπήσει καί σέ ποιόν νά προσκολληθεῖ;
Ὅ,τι διατάσσει ὁ πρῶτος, τό ἀπαγορεύει ὁ δεύτερος. Ποιόν νά εὐχαριστήσει;
-Σκόρπισε στούς πτωχούς καί ἀνήμπορους, λέει ὁ ἕνας.
-Οὔτε σπειρί νά μή σοῦ πάρουν καί πάει χαμένο! προστάζει ὁ ἄλλος.
-Νά εἶσαι φιλάνθρωπος καί ἐπιεικής πρός τούς συνδούλους σου, συμβουλεύει ὁ πρῶτος.
-Μή λυπᾶσαι. Μή συμπονεῖς κανένα. Χτύπα ὅπου τύχει. Ἐκμεταλλεύσου τούς πάντες, φωνάζει ὁ δεύτερος.
-Μέ δικαιοσύνη καί ἀλήθεια, μέ ἐργατικότητα καί τιμιότητα νά ἀποκτᾶς ὅ,τι συνάζεις, γιά νά εἶναι εὐλογημένο, λέει ὁ ἀγαθός.
-Ἄν δέν ἁρπάξεις καί ἄν δέν ἀδικήσεις, δέ συνάζεται «βιός», ἀντιλέγει ὁ πονηρός.
-Κάνε, λέει στόν καθένα μας ὁ Θεός:
Τά καθήκοντά σου τά χριστιανικά. Ὅλα στόν καιρό τους. Χωρίς νά τά παραλείπεις. Φρόντισε πρῶτα τήν ψυχή σου. Φύλαξέ την μέ τή σεμνότητα ἁγνή καί καθαρή. Ἀδούλωτη ἀπό τήν ἁμαρτία. Στόλισέ την μέ τῆς καλοσύνης καί τῆς ἀρετῆς τά πολύτιμα πετράδια.
Προχώρει στῆς ζωῆς σου τό δρόμο μέ τό Νόμο μου καί τό θέλημά μου. Καί θά ἔχεις πλούσια τήν εὐλογία μου. Ἐγώ θά προστατεύσω τή ζωή σου, θά διαφυλάξω τήν ὑπόληψή σου. Τήν τιμή σου.
Καί στή σπουδή σου ἤ στήν ἐργασία σου τίμια προχώρει. Μέ τόν δικό σου τίμιο κόπο. Ἐργάσου μέ τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα ζωντανή σ’ Ἔμενα. Χωρίς ἀνήσυχη μέριμνα. Χωρίς ἀγωνία.
Ἐγώ θά σοῦ δίνω τό καθημερινό σου. Τίποτε τό οὐσιαστικά ἀπαραίτητο δέν θά σοῦ λείψει…
-Ἄν βρεθεῖς σέ ἀνάγκη, νά ἐμπιστευθεῖς ἐμένα. Δικά μου εἶναι τά πάντα• ζῶα καί πτηνά καί δένδρα καί καρποί… «ἐμή γάρ ἐστιν ἡ οἰκουμένη καί τό πλήρωμα αὐτῆς»… (Ψάλ’. μθ’ [49], 12).
Τί μεγάλη καί ἐξαίρετη τιμή ξανοίγεται γιά κάθε Χριστιανό! Γιά τόν καθένα ἀπό μᾶς!
Νά γίνεις «δοῦλος Χριστοῦ»! Δοῦλος πιστός! Χωρίς νά ἀφίνουμε ἀνοιχτά τά αὐτιά στοῦ «μαμωνᾶ» τά ψεύδη. Στά παραπλανητικά λόγια πού σφυρίζει ὁ κόσμος…
Χωρίς νά κάνουμε τώρα τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ καί τήν ἄλλη στιγμή ὅ,τι ζητάει ὁ κόσμος. Ἔτσι θά παραπαίουμε. Καί σάν ζαλισμένοι θά γέρνουμε πότε πρός τά δεξιά καί πότε πρός τά ἀριστερά.
Δέν μποροῦν τά ἀσυμβίβαστα νά συμβιβαστοῦν. Κατηγορηματική εἶναι ἡ φωνή τοῦ Κυρίου:
«Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν…» «Οὐ δύνασθε Θεῶ δουλεύειν καί μαμωνᾷ».
Ὁ «κόσμος της ἁμαρτίας» εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. Ἔχει ρίξει καί σήμερα, ὅπως καί σέ κάθε ἄλλη ἐποχή, ὅλες τίς δυνάμεις του γιά νά παρασύρει τήν ἀνθρωπότητα καί προπάντων τόν «ἀνθό» της – τή νεότητα – μακριά ἀπό τό Χριστό. Συνεχῶς ρίχνει δελεαστικά τά δίχτυα του νά παρασύρει τόν νέο ἤ τή νέα, νά τόν ἀποσπάσει ἀπό τή σοβαρή, τή σκόπιμη ἐργασία πού προστατεύει τό νοῦ καί τήν ψυχή.
Γιά νά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τή σεμνότητα καί τήν ἁγνότητα, πού εἶναι ἡ βάση μιᾶς ζωῆς ἰσορροπημένης καί ἐπιτυχημένης.
-«Τό παράκανες, καημένε, στή μελέτη…», σοῦ φωνάζουν μερικοί συμμαθητές σου.
Καί κάποιοι ἄλλοι σέ εἰρωνεύονται:
-Καθυστερημένος θά μείνεις ἐσύ; Ὅλος ὁ κόσμος τά ἔχει σπάσει τά σιδερένια δεσμά της… σεμνοτυφίας… Τα «μή» καί τα «οὐ»!
-Ὅλα νά τά δοκιμάσεις… Νά πάρεις μόνος σου πείρα… Ἀλλιῶς θά μείνεις στενό μυαλό… περιορισμένο… Θά εἶσαι ἀκοινώνητος…! σοῦ λένε διαρκῶς.
Ἀλλά έσύ, τί θά κάνεις; Θά τούς ἀκούσεις; Μέ ποιόν θά ταχθεῖς;
Μέ τόν Κύριο; Ἤ μέ τόν ἐχθρό Του;
Πρόσεξε! Νά μή σέ παρασύρει ὁ ἐχθρός! Ὁ Θεός νά φυλάξει νά μή γίνει ποτέ σέ κανέναν τοῦτο. Θά σέ κάνει σκλάβο του. Καί εἶναι ὁ χειρότερος καί ὁ τρομερότερος τῶν τυράννων. Θά σέ καταστρέψει. Εἶναι ἀνθρωποκτόνος!
Γίνε δοῦλος Χριστοῦ πιστός καί ἀφοσιωμένος.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ ἀγαθότερος καί εὐγενέστερος τῶν κυρίων. Ὁ Κύριος τῶν κυρίων. Ὁ μόνος Ἅγιος. Θεός ἀληθινός. Παντοδύναμος. Ὁ Βασιλεύς τῆς γῆς καί τοῦ οὐρανοῦ. Μαζί Του θά ἀπολαύσεις τά πάντα. Θά σοῦ χαρίσει τά ἀγαθά τῆς γῆς, ὅσα πραγματικά εὐφραίνουν τό σῶμα καί την ψυχή. Καί αὐτόν τόν οὐρανό, πού ἔχει στήσει τό θρόνο Του, καί αὐτόν θά σοῦ τόν χαρίσει, μέ ὅλη τή δόξα καί τή χαρά!
Ὦ πόση εὐλογία, πόση χάρη, νά εἶσαι δοῦλος Χριστοῦ!
Κοντά Του θά χαρεῖς τή νεότητά σου λουσμένη στό θεῖο Του Φῶς! Χαρούμενη καί τρισευτυχισμένη!
Προχώρει λοιπόν πιστά κάνοντας τό θέλημά Του. Καί γράψε το καλά μέσα στό νοῦ σου καί στήν καρδιά σου: Μόνος Κύριος τῆς ψυχῆς μου εἶναι ὁ Θεός μου! Αὐτός εἶναι τά πάντα γιά μένα.»
( Ἀπό τό βιβλίο «ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ κάθε Κυριακή», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
