ΚΕΙΜΕΝΟ
«Τό πνεῦμά ἐστι τό ζωοποιοῦν, ἡ σάρξ οὐκ ὠφελεῖ οὐδέν· τά ρήματα ἅ ἐγώ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καί ζωή ἐστιν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Ἐσκανδαλίσθητε, διότι σᾶς εἶπα, ὅτι διά νά λάβετε ζωήν αἰώνιον, πρέπει νά φάγετε τήν σάρκα μου. Σᾶς προσθέτω λοιπόν πρός μεγαλυτέραν διασάφησιν καί τά ἑξῆς:Τό θεῖον Πνεῦμα εἶναι ἐκεῖνο, πού ζωοποιεῖ. Καί ἡ σάρξ μου δίδει ζωήν αἰώνιον, διότι συνελήφθη ἐκ τοῦ ζωοποιοῦ Πνεύματος καί κατοικεῖ εἰς αὐτήν τό Πνεῦμα. Πᾶσα ἄλλη σάρξ, ἐπειδή δέν κατοικεῖ ἐν αὐτῇ ἡ θεότης, δέν ὠφελεῖ τίποτε. Καί τά λόγια, τά ὁποῖα ἐγώ σᾶς λέγω, ἐπειδή εἶναι λόγια Θεοῦ, ἔχουν μέσα των Πνεῦμα καί δι’ αὐτό μεταδίδουν ζωήν» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
ΣΧΟΛΙΟ
«Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός δέν ἦταν ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. Ἦταν καί εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ θεάνθρωπος Ἰησοῦς. Καί ὅπως ὅλα τά ἔργα καί ἡ ὅλη συμπεριφορά τοῦ Κύριου εἶχαν τή σφραγίδα τῆς θεότητος Του, ἔτσι καί τά λόγια Του. Δέν εἶναι ὅπως τάα λόγια ἑνός συνηθισμένου κοινοῦ ἀνθρώπου. Τό εἶπε ὁ Ἴδιος: «Τά ρήματα ἅ ἐγώ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καί ζωή ἐστι». Τά λόγια μου, ἐπειδή εἶναι λόγια Θεοῦ, ἔχουν μέσα τους τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καί γι’ αὐτό μεταδίδουν ζωή. Ἔχουν ἀπύθμενο βάθος καί οὐράνια πνευματικότητα.
«Πνεῦμα καί ζωή».
Μέ τά λόγια Του ὁ Κύριος δέν ἐξέφραζε καί δέν διατύπωνε ἁπλῶς τίς σκέψεις Του, οὔτε ἀνέπτυσσε γνώσεις,τίς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος μποροῦσε νά ἀποκτήσει μέ τή μελέτη καί τή σπουδή του. Μετέδιδε πνευματικές ἀλήθειες, ἀποκάλυπτε μυστηριώδεις διδασκαλίες τίς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος μέ τό λογικό του εἶναι ἀδύνατο νά ἐπινοήσει. Καί ὅταν ἀκόμη χρησιμοποιοῦσε παραδείγματα ἀπό τή φυσική ζωή, τό ἔκανε γιά νά βοηθήσει τούς ἀκροατές Του νά καταλάβουν, ὅσο ἦταν δυνατόν, τίς μυστηριώδεις πνευματικές ἀλήθειες τίς ὁποῖες Ἐκεῖνος ἀποκάλυπτε.
«Πνεῦμα καί ζωή». Τά λόγια τοῦ Κύριου, ἡ θεία διδασκαλία Του ἔχουν ἀνώτερη, ὑψηλή, πνευματική ἔννοια καί σημασία. Ἐκεῖνες οἱ ἁπλές φαινομενικά παραβολές, τίς ὁποῖες μέ δίψα ἀχόρταστη ἄκουγαν τά πλήθη τοῦ λαοῦ, ἔκρυβαν μυστήρια «κεκρυμμένα ἀπό καταβολῆς κόσμου» (Ματθ. ιγ’ 35), τά ὁποῖα ἀποκαλύπτονταν καί κατανοοῦνταν σ’ ἕνα βαθμό ἀπό ἐκείνους μόνο πού ἔδειχναν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον νά τά καταλάβουν. Αὐτά τά λόγια τοῦ Κυρίου εἶναι πού φωτίζουν τή διάνοια καί ἑλκύουν τήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου καί ἐνισχύουν τή θέλησή του. Σάν βάλσαμο παρηγοριᾶς ἐπιδροῦν τά λόγια Του στίς πονεμένες ψυχές.
«Πνεῦμα καί ζωή».
Ἀκόμη ὁ Κύριος μέ τά λόγια Του μετέδιδε τή ζωοποιό, δραστική καί ἀποτελεσματική δύναμη Του. Τά λόγια τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου εἶχαν καί ἔχουν μέσα τους ἀπεριόριστη δύναμη πού ἐκδηλώνεται ἐν πρώτοις στά ἄψυχα στοιχεῖα τῆς φύσεως. Λυσσομανοῦσε ἡ τρικυμία στή θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, ὅταν περίτρομοι οἱ Μαθητές ἱκέτευαν τόν Διδάσκαλο: «σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα» (Ματθ. η’ 25). Πνιγόμαστε, καταποντιζόμαστε, σῶσε μας. Καί Ἐκεῖνος, ἀπόλυτος κύριος καί ἐξουσιαστής τῶν πάντων, «ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις καί τῇ θαλάσσῃ, καί ἐγένετο γαλήνη μεγάλη» (Ματθ. η’ 26). Στόν παντοδύναμο λόγο Του οὐρλιάζουν οἱ δαίμονες καί ἐγκαταλείπουν τούς ἀνθρώπους πού βασάνιζαν. Στή θειά προσταγή Του ὁ θάνατος καταργεῖται καί ὁ Ἅδης ἐπιστρέφει τίς ψυχές πού εἶχε δεχθεῖ, μόλις ἀπό τό στόμα τοῦ Ἰησοῦ βγῆκε ἡ ἐπιτακτική προσταγή: «Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι» (Λουκ. ζ’ 14). «Ἡ παῖς, ἐγείρου» (Λουκ. η’ 54). «Λάζαρε, δεῦρο ἔξω» (Ιωαν. ια΄ 43).
Ἀκόμη περισσότερο τά λόγια τού Κυρίου ἀφυπνίζουν ναρκωμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές καί ἐπαναφέρουν στή ζωή τούς πνευματικά νεκρούς, ὅπως ἔγινε μέ τόσους καί τόσους ἁμαρτωλούς πού μετανόησαν, στούς ὁποίους ἐφαρμόσθηκαν καί ἐξακολουθοῦν νά ἐφαρμόζονται τά λόγια «νεκρός ἦν καί ἀνέζησε» (Λουκ. ιέ 24). Διότι τά λόγια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἔχουν καί μεταδίδουν δημιουργική δύναμη καί ἐνέργεία, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται καί φέρνει ἀποτελέσματα σ’ ἐκείνους πού ἔχουν ἀγαθή διάθεση καί δέχονται μέ προθυμία τόν θεῖο λόγο.
Γιά τά φαγητά μᾶς βεβαιώνει ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι ἁγιάζονται «διά λόγου Θεοῦ καί ἐντεύξεως» (Α Τιμ. δ’ 5). Μέ τήν προσευχή δηλαδή πού κάνουμε πρό τοῦ φαγητοῦ, ζητοῦμε ἀπό τόν Θεό νά τά εὐλογήσει. Ἀσυγκρίτως περισσότερο, αὐτούσιος ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κατέχει δύναμη ἁγιαστική καί ἐπιδρᾶ ἀποτελεσματικά, ὅταν μάλιστα μέ πίστη βαθιά καί πολλή εὐλάβεια μελετᾶται καί ἐπαναλαμβάνεται καί χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς πιστούς, προπάντων κατά τήν ὥρα τῶν λατρευτικῶν συνάξεων καί μάλιστα κατά τή Θεία Λειτουργία .
Ἰδιαιτέρως δέ στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας. Στό μυστήριο τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἀπαραιτήτως ἐπαναλαμβάνονται τά λόγια μέ τά ὁποῖα ὁ Κύριος συνέστησε τά Μυστήρια αὐτά. Πῶς εἶναι δυνατόν νά τελεσθεῖ θεία Λειτουργία χωρίς νά ἀπαγγείλει ὁ λειτουργός ἱερεύς τά συστατικά λόγια τοῦ θείου Μυστηρίου; «Λάβετε φάγετε· τοῦτό μού ἐστι τό σῶμα… Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες· τοῦτό ἐστι τό αἷμα μου…». Καί θά γίνει στή συνέχεια ἡ ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὥστε ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος νά μεταβληθοῦν σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ.
Πνεῦμα καί ζωή».
Τά θεῖα Σου λόγια, πανάγαθε Κύριε, εἶναι πράγματι «πνεῦμα καί ζωή». Εἶναι ὁ πολύτιμος σύμβουλος καί ὁ ἀλάνθαστος ὁδηγός στήν πορεία τῆς ζωῆς μας. Εἶναι τό χρυσό χαλινάρι μέ τό ὁποῖο συγκρατεῖς τήν ὁρμητική νεότητα νά παραμένει στά ὅρια τῆς σωφροσύνης καί τῆς ἑνότητας. Εἶναι ἡ πηγή τῆς παρηγοριᾶς, εἶναι ἡ οὐράνια δροσιά, ἡ ὁποία ἀνακουφίζει ἐκείνους πού θλίβονται καί ταλαιπωροῦνται ἀπό τά ἀναπόφευκτα δεινά τῆς παρούσης ζωῆς. Εἶναι ἡ πηγή τῆς Ἀλήθειας. Μᾶς προφυλάσσει ἀπό τούς γκρεμούς τῆς ἁμαρτίας. Ὅσοι μελετοῦν τά θεῖα Σου λόγια, Κύριε, ἀπολαμβάνουν ἀνείπωτη γαλήνη καί εἰρήνη.
Κύριε, δῶσε μας τή χάρη Σου νά κατανοήσουμε τή μεγάλη εὐεργεσία πού μᾶς ἔχεις κάνει μέ τό νά μᾶς δώσεις γραπτό τόν θεῖο Σου λόγο. Ἀξίωσε μας, αὐτόν νά ἔχουμε ὁδηγό στή ζωή μας. Ὅ,τι μᾶς ζητᾶς, νά τό πράττουμε· ὅ,τι μᾶς ἀπαγορεύεις, νά τό ἀποφεύγουμε· στή μελέτη δέ καί τήν ἐφαρμογή τοῦ θείου Σου θελήματος νά βρίσκουμε «τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου». Διότι, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς βεβαίωσες, τά λόγια Σου «πνεῦμά ἐστι καί ζωή ἐστι». Ζωή μακαρία καί ἔνδοξη καί τώρα καί στήν οὐράνιά Βασιλεία Σου. Ἀμήν.»
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου "ΟΙ ΣΠΕΙΡΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΑΚΡΥΣΙΝ", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ")
