ΚΕΙΜΕΝΟ
«Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καί ὁ ρυπαρός ρυπαρευθήτω ἔτι, καί ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καί ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Κανενός ἡ θέλησις καί ἡ ἐλευθερία δέν βιάζεται. Ἄς κάμῃ ὁ καθένας ὅ,τι τοῦ ἀρέσει. Ἐκεῖνος πού ἁμαρτάνει, ἄν θέλῃ, ἄς ἁμαρτήσῃ ἀκόμη, καί ἐκεῖνος πού εἶναι ἀκάθαρτος ἀπό τά ρυπαρά ἔργα τῆς σαρκός, ἄς γίνῃ περισσότερον ρυπαρός, ἄν τοῦ ἀρέσῃ. Ἀλλά καίο ὁ δίκαιος ἄς ἐπιτελέσῃ ἔργα δικαιοσύνης καί ἀρετῆς περισσότερα. Καί ὀ ἅγιος ἄς ἁγιασθῇ ἀκόμη» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντ΄μου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»)
ΣΧΟΛΙΟ
«Ἡ περίσταση εἶναι ἐξαιρετικά κρίσιμη καί σοβαρή. Ὁ προαιώνιος Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μιλάει γιά τούς ἀγγέλους Του στόν ἀγαπημένο Του μαθητή, τόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη. Ἔχει τελειώσει πλέον τίς ἀποκαλύψεις καί τίς προφητεῖες γιά τό μέλλον τῆς Ἐκκλησίας καί γιά τήν αἰώνια μετά θάνατον μακαριότητα καί εὐτυχία τῶν πιστῶν. Ὅ,τι εἶχε νά μᾶς πεῖ, μᾶς τό εἶπε. Νέες ἐντολές καί νέες παραγγελίες δέν πρόκειται νά μᾶς δώσει. Ὁ ἅγιος νόμος Του καί τό θεῖο θέλημα Του καί οἱ σωτήριες ἐντολές Του ἔχουν καταγραφεῖ στά θεόπνευστα βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Καί σύμφωνα μέ τίς ἐντολές αὐτές πρόκειται νά κριθοῦμε κατά τήν ἡμέρα της Κρίσεως. Ἐάν οἱ πράξεις καί τά ἔργα τῆς ζωῆς τοῦ καθενός μας βρεθοῦν τότε σύμφωνα μέ τίς ἅγιες ἐντολές του Θεοῦ, θά εἴμαστε εὐτυχεῖς καί μακάριοι, διότι θά ἀξιωθοῦμε νά κληρονομήσουμε τήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐάν ὅμως οἱ πράξεις καί τά ἔργα μας κατά τήν ἡμέρα τῆς Κρίσεως βρεθοῦν ἀντίθετα πρός τίς ἅγιες ἐντολές τοῦ Θεοῦ, θά πεῖ ὁ Κύριος τή φοβερή ἀπόφάση Του: «Οὐκ οἶδα ὑμᾶς». Δέν σᾶς ἀναγνωρίζω ὡς δικούς μου ἀνθρώπους, ἀφοῦ δέν ἐφαρμόσατε τίς ἐντολές μου• «ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται της ἀδικίας» (Λουκ. ιγ’ 27).
Αὐτά θά συμβοῦν τότε. Ἀλλά ἕως τότε κανέναν ὁ Κύριος δέν βιάζει, ἀλλά μᾶς περιμένει. Δέν δεσμεύει τή θελήση μας. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά ἐκλέξουμε μόνοι μας καί μέ δική μας εὐθύνη τό καλό ἤ τό κακό. Νά ἀκολουθήσουμε μέ τή θελήσή μας τήν όδό της ἀρετῆς ἤ τήν όδό της κακίας.
Καί νά λοιπόν τώρα, ἀφοῦ προεῖπε καί δίδαξε ὅλα ὁσα εἶχε νά μᾶς πεῖ, σάν μιά τελευταία θά λέγαμε διαμαρτυρία καί σάν μιά σωτήρια προτροπή λέει καί τά λόγια αὐτά: «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Ὁ ἅγιος, ἐκεῖνος δηλαδή πού ἀποφεύγει τήν ἁμαρτία καί προσπαθεῖ νά ζεῖ μέ ἀρετή, ἄς προσπαθήσει νά γίνει ἀκόμη περισσότερο ἐνάρετος, γιά νά μοιάσει ἔτσι περισσότερο σ’ Ἐμένα.
«Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι».
Μεγάλος ὁ λόγος αὐτός τοῦ Κυρίου μας, ἀδελφέ μου· μεγάλος καί βαρυσήμαντος καί ἀξιοπρόσεκτος. Ὁ ἅγιος Θεός μᾶς θέλει καί ζητεῖ καί ἀπό μᾶς νά γίνουμε ἅγιοι. Νά μισήσουμε τήν ἁμαρτία καί νά ἀγαπήσουμε τήν ἀρετή. Καθετί κακό πού ὁ ἅγιος Θεός τό ἀπαγορεύει, νά μήν τό κάνουμε. Κάθε καλό ὅμως νά προσπαθοῦμε νά τό μιμηθοῦμε καί νά τό ἀποκτήσουμε. Ἀκοῦστε τί λέει ὁ ἐκλεκτός Του Ἀπόστολος: «Κατά τόν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καί αὐτοί ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε, διότι «γέγραπται ἅγιοι γίνεσθε, ὁτι ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α’ Πετρ. α’ 15-16).
Σύμφωνα μέ τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος σᾶς κάλεσε καί σᾶς ὁδήγησε στή σωτηρία, νά γίνετε καί σεῖς ἅγιοι σέ ὅλη τή συμπεριφορά σας, σέ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις τῆς ζωῆς σας. Αὐτό μάλιστα τό ζητοῦσε ὁ Θεός καί ἀπό τήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, στήν ὁποία εἶναι γραμμένη ἡ εντολή Του: «Νά εἶσθε ἅγιοι, διότι καί ἐγώ εἶμαι ἅγιος» (Λευιτ. ια΄ 44, ιθ’ 2, κ’ 7). Καί ὁ ἄλλος κορυφαῖος Ἀπόστολος, ὁ θεῖος Παῦλος, τό ἴδιο ἐπαναλαμβάνει: «Τοῦτό ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν» (Α’ Θεσ. δ’3).
Ἀλλά στήν προσπάθεια αὐτή, ἀδελφέ μου, γιά νά ἐφαρμόσουμε τό τέλειο ἠθικό πρότυπο τοῦ Χριστοῦ μας, δέν ὑπάρχει τέρμα καί ὅριο. Ὁσο κι ἄν τό ἔχουμε πετύχει, θά ὑπάρχει πάντοτε μεγάλο περιθώριο προσπαθείας. Θά ὑπολειπόμαστε ἀκόμη πάρα πολύ, καί γι’ αὐτό μᾶ προσκαλεῖ νά γίνουμε ἀκόμη περισσότερο ἅγιοι.
«Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι».
Νά ἀπαρνηθοῦμε μέ περισσότερη ἀηδία τήν ἁμαρτία. Νά ἀγαπήσουμε τήν ἀρετή μέ περισσότερη θερμότητα. Νά προσπαθήσουμε νά μιμηθοῦμε τό ἅγιο παράδειγμα τοῦ Κυρίου μας καί νά ἀντιγράψουμε τήν ἁγία ζωή Του μέ μεγαλύτερη προθυμία καί τελειότητα· νά Τοῦ μοιάσουμε περισσότερο στήν ἀρετή. Διαφορετικά δέν μπορεῖ νά γίνει, ἀδελφέ μου. Πρέπει συνεχῶς ὁ καθένας μας νά ἀνεβαίνει ψηλότερα καί νά γίνεται τελειότερος, χωρίς ποτέ νά νομίζει ὁτι ἔφθασε στό ὅριο τῆς ἀρετῆς καί τῆς τελειότητας πού ζητάει ὁ Θεός. Ὁ λόγος του Χριστοῦ μᾶς τό λέει καί δέν μπορεῖ νά μᾶς μένει καμιά ἀμφιβολία. «Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι».
Ἅγιε τῶν ἁγίων, Τρισάγιε, Πανάγιε Κύριε, πόσο χαμηλά βρίσκομαι ἐγώ ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος καί πόσο ψηλά μέ καλεῖς νά ἀνεβῶ. «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι», λές καί νομοθετεῖς. Καί μέ καλεῖς νά ἀπαρνηθῶ καί νά ἐγκαταλείψω τήν πολύμορφη καί ἀπατηλή ἁμαρτία καί νά μοιάσω στή δική Σου τελειότητα καί ἁγιότητα. Ἀλλά ἄν Ἐσύ, Κύριε, δέν μέ βοηθήσεις, ἐγώ ἀπό μόνος μου εἶναι ἀδύνατο νά τό πετύχω. Τό θέλω, τό ἐπιθυμῶ, προσπαθῶ, ἀλλά οἱ δυνάμεις μου εἶναι πολύ μικρές. Βοήθησε μέ, Κύριε, δυνάμωσέ με, μή μέ ἀφήνεις οὔτε στιγμή. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν», μᾶς δίδαξες. Στά πόδια Σου πέφτω καί ἱκετεύω καί παρακαλῶ. «Καί ἕως γήρως καί πρεσβείου, ὁ Θεός μου, μή εγκαταλίπῃς με» (Ψαλμ. ο 18), ἀλλά «ἁγίασόν μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, τόν νοῦν καί τήν καρδίαν, τούς νεφρούς καί τά σπλάγχνα καί ὅλον με ἀνακαίνισον καί ρίζωσον τόν φόβον σου ἐν τοῖς μέλεσί μου καί τόν ἁγιασμόν σου ἀνεξάλειπτον ἀπ’ ἐμοῦ ποίησον». «Ὅτι ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν καί ἐν ἁγίοις ἐπαναπαύει καί Σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.Ἀμήν».»
( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχ.Χριστοφ.Παπουτσοπούλου «ΟΙ ΣΠΕΙΡΟΝΤΕΣ ΕΝ ΔΑΚΡΥΣΙΝ», ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ»).
