ΚΕΙΜΕΝΟ
« Μετά δέ τήν ἀνάγνωσιν τοῦ νόμου καί τῶν προφητῶν ἀπέστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι πρός αὐτούς λέγοντες· ἄνδρες ἀδελφοί, εἰ ἔστι λόγος ἐν ὑμῖν παρακλήσεως πορός τόν λαόν, λέγετε».
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Μετά τήν ἀνάγνωσιν δέ τῶν περικοπῶν τῆς Πεντατεύχου καί τῶν προφητῶν, ἔστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι πρός αὐτούς τόν ὑπηρέτην τῆς συναγωγῆς καί τούς εἶπαν· Ἄνδρες ἀδελφοί, ἐάν ἔχετε λόγον προτρεπτικόν καί διδακτικόν διά τόν λαόν, ὁμιλήσατε» ( Ἀπό τήν «Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ».
ΣΧΟΛΙΟ
Εἶναι ἡ πρώτη ἀποστολικὴ περιοδεία τοῦ Παύλου. Βρίσκεται μαζὶ μὲ τοὺς συνεργάτες του στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας στὰ ἐνδότερα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὑπάρχει στὴ μεγάλη αὐτή πόλη πολυάριθμη ἰουδαϊκὴ κοινότητα. Ὁ Παῦλος σύμφωνα μὲ τὴ συνήθειά του ἀπευθύνεται πρῶτα στοὺς Ἰουδαίους. Περίμενε λοιπὸν νὰ ἔρθει τὸ Σάββατο, ἡ ἡμέρα τῆς κοινῆς προσευχῆς καὶ ἀκροάσεως τοῦ θείου νόμου στὴ συναγωγή. Ἐκεῖ προσέρχεται καὶ ὁ Παῦλος καὶ ὅσοι ἦταν μαζί του. Ἄγνωστοι ἀνάμεσα σὲ ἀγνώστους θὰ προσείλκυαν, χωρὶς ἄλλο,τὴν προσοχὴ τῶν ντόπιων Ἰουδαίων. Ὅλοι ἀντιλήφθηκαν ὅτι ἦσαν ἄνθρωποι ἔμπειροι καὶ γνῶστες τοῦ θεόσδοτου νόμου. Ἀφοῦ ἀναγνώσθηκαν ὁρισμένες περικοπὲς ἀπὸ τὰ βιβλία τοῦ Μωυσῆ καὶ τῶν Προφητῶν, ἔστειλαν οἱ ἀρχισυνάγωγοι τὸν ὑπηρέτη τῆς συναγωγῆς καὶ τοὺς εἶπαν: «Ἄνδρες ἀδελφοί, εἰ ἔστι λόγος ἐν ὑμῖν παρακλήσεως πρὸς τὸν λαόν, λέγετε». Γιὰ νὰ βρίσκεσθε στὴ συναγωγή,εἶσθε ὁμοεθνεῖς καὶ ἀδελφοί μας. Ἂν λοιπόν, ἀδελφοί, εἶσθε σὲ θέση νὰ πεῖτε στοὺς συμπατριῶτες μας λόγια προτρεπτικά, λόγια παρηγορητικὰ καὶ ἐνισχυτικά, μὴν τὸ παραλείψετε. Νὰ μιλήσετε στὸν λαό, γιὰ νὰ τονωθεῖ ἡ πίστη του καὶ νὰ διδαχθεῖ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
«Εἰ ἔστι λόγος ἐν ὑμῖν παρακλήσεως…»
Δὲν εἶχαν ἄδικο οἱ ἀρχισυνάγωγοι, ποὺ παρακάλεσαν τὸν Παῦλο νὰ ἀπευθύνει λόγο παρακλήσεως στὸν λαό. Μέχρι τότε πορὰ τὰ ἔνδοξα μεγαλεῖα τῶν προγόνων τους ὁ ἰουδαϊκὸς λαὸς εἶχε ὑποστεῖ πολλὰ δεινά. Πόσες φορὲς ὁ περίφημος ναὸς τοῦ Σολομώντα εἶχε διαρπαγεῖ! Πόσες φορὲς «τὰ ἅγια τῶν ἁγίων» εἶχαν βεβηλωθεῖ ἀπό εἰδωλολάτρες καὶ ἀπίστους! Πόσοι ὁμοεθνεῖς τους εἶχαν συρθεῖ αἰχμάλωτοι μακριὰ ἀπό τὴν πατρίδα τους, μακριὰ ἀπό τὸν μοναδικὸ τόπο τῆς λατρείας τους! Πὼς νὰ μὴν ἔχει λοιπὸν ἀνάγκη «παρακλήσεως», παρηγοριᾶς καὶ ἐνισχύσεως ὁ περιούσιος λαός;Τὰ ἄλλα ἔθνη εἶχαν νὰ καυχῶνται γιὰ τὸ παρελθὸν τοὺς μόνο, γιὰ τὴν ἱστορία τους, γιὰ τὰ περασμένα κατορθώματά τους. Ἀλλά γιὰ τὸν Ἰσραὴλ καύχηση ἀποτελοῦσε ὄχι τὸ παρελθὸν ἀλλὰ τὸ μέλλον, δηλαδὴ ἡ προσδοκία τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Μεσσία. Ἦταν ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ μὲ τὴ φωνὴ τῶν Προφητῶν, ὅτι ὁ Λυτρωτὴς τοῦ κόσμου θὰ καταγόταν ἀπό τὸ ἰουδαϊκὸ ἔθνος. Καὶ καθὼς τὰ χρόνια περνοῦσαν καὶ ἡ ἐλπίδα δὲν πραγματοποιοῦνταν καὶ τὰ δεινὰ πολλαπλασιάζονταν, ἡ ἀνάγκη «παρακλήσεως», τονώσεως καὶ παρηγοριᾶς τοῦ λαοῦ αὔξανε. Βέβαια, τότε ποὺ ὁ Παῦλος βρισκόταν στὴν Ἀντιόχεια καὶ μπῆκε στὴ συναγωγή, ὁ Σωτήρας τοῦ κόσμου εἶχε ἔρθει καὶ εἶχε προσφέρει τὴ λυτρωτικὴ θυσία. Εἶχε ἱδρύσει τὴν Ἐκκλησία. Ἡ ὁδὸς ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν οὐράνια βασιλεία ἦταν πιὰ προσιτὴ σὲ ὅλους. Οἱ Ἰουδαῖοι ὅμως τῆς Ἀντιόχειας φαίνεται ὅτι δὲν εἶχαν πληροφορηθεῖ τὰ γεγονότα ἤ, καὶ ἂν τὰ εἶχαν ἀκούσει, δὲν εἶχαν πιστεύσει. Εἴτε βρίσκονταν σὲ παντελῆ ἄγνοια, εἴτε — πολὺ χειρότερα — ἂν καὶ ἄκουσαν, δὲν πίστευσαν στὸ κήρυγμα γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Εἶχαν λοιπὸν ἀπόλυτη ἀνάγκη νὰ ἀκούσουν «λόγον παρακλήσεως». Πόσο τὰ λόγια τῶν ἀρχισυναγώγων ἀνταποκρίνονταν στὴν πραγματικότητα!
«Εἰ ἔστι λόγος ἐν ὑμῖν παρακλήσεως πρὸς τὸν λαόν, λέγετε».
Νά, λοιπόν, ὁ θεῖος Παῦλος ἁρπάζει τὴν εὐκαιρία. «Λόγους παρακλήσεως» τοῦ ζήτησαν νὰ ἀπευθύνει στὸν λαό. Ποιὸς ἄλλος πιὸ σπουδαῖος καὶ πιὸ πολύτιμος λόγος ὑπάρχει ἀπό τὸν λόγο γιὰ τὸν Ἰσησοῦ Χριστό; Τὸν σωτήριο αὐτὸ λόγο κηρύττει μὲ πολλὴ παρρησία ὁ Παῦλος. Ἐκεῖνος ποὺ ὁ Θεὸς ὑποσχέθηκε καὶ οἱ Προφῆτες προανήγγειλαν καὶ οἱ εὐσεβεῖς ἀναμένουν ἦρθε. Εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός! Νὰ πιστεύσετε σ’ Αὐτόν, νὰ μετανοήσετε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σας καὶ νὰ βαπτισθεῖτε, γιὰ νὰ γίνετε μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Ὤ,τότε θὰ σᾶς ἀναγνωρίσει παιδιὰ Του ὁ οὐράνιος Πατέρας. Θὰ σᾶς βλέπει μὲ ἰδιαίτερη στοργὴ καὶ ἀγάπη καὶ θὰ εἰσακούει μὲ εὐμένεια τὶς προσευχές σας. Δικά σας θὰ εἶναι τότε τὰ ἐπίγεια δῶρα τοῦ Θεοῦ. Πλούσιες οἱ εὐεργεσίες Του. Ἄλλα δικά σας θὰ εἶναι καὶ τὰ μέλλοντα,τὰ ἄφθαρτα,τὰ αἰώνια ἀγαθὰ τῆς οὐράνιας βασιλείας. Νὰ «λόγοι παρακλήσεως» ποὺ μποροῦν νὰ ἐνθαρρύνουν τοὺς ἀπελπισμένους, νὰ παρηγορήσουν τοὺς θλιβομένους, νὰ διδάξουν τούς ἀγνοοῦντες, νά μεταδώσουν καί ἐγκαταστήσουν στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου τή χαρά, τήν εἰρήνη καί τή βέβαιη πληροφορία ὅτι εἴμαστε τέκνα τοῦ οὐράνιου Πατέρα» ( Ἀπό τό βιβλίο «Λόγοι Παρακλήσεως, ἔκδοση «Ο ΣΩΤΗΡ» σ. 177-180)
