Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 52
Γι’ αὐτούς πού ρωτοῦν• οἱ φύσεις τοῦ Κυρίου ὑπάγονται στό ἀδιάσπαστο ποσό ἤ στό διαχωρισμένο;
Ἄν κανείς ρωτᾶ γιά τίς φύσεις τοῦ Κυρίου, ἄν ὑπάγονται στό ἀδιάσπαστο ποσόν ἤ στό διαχωρισμένο, θά ἀπαντήσουμε ὅτι οἱ φύσεις τοῦ Κυρίου δέν εἶναι οὔτε ἕνα σῶμα οὔτε μία ἐπιφάνεια οὔτε μία γραμμή, οὔτε χρόνος οὔτε τόπος, γιά ν’ ἀποδοθοῦν στό ἀδιάσπαστο ποσό• διότι αὐτά εἶναι ἐκεῖνα πού ἀριθμοῦνται σέ συνέχεια. Πρέπει μάλιστα νά γνωρίζουμε ὅτι ἡ ἀρίθμηση χαρακτηρίζει αὐτά πού διαφέρουν καί εἶναι ἀδύνατο ν’ ἀριθμηθοῦν αὐτά πού δέν διαφέρουν καθόλου• σ’ αὐτό πού διαφέρουν, σ’ αὐτό καί ἀριθμοῦνται• ὅπως ὁ Πέτρος καί ὁ Παῦλος δέν ἀριθμοῦνται σ’ αὐτό πού εἶναι ἑνωμένοι• ἐπειδή, δηλαδή, εἶναι ἑνωμένοι ἐξαιτίας της οὐσίας τους, δέν μπορεῖ νά λέγονται δύο φύσεις, ἐνῷ διαφέρουν στήν ὑπόσταση καί λέγονται δύο ὑποστάσεις. Ἑπομένως, ἡ ἀρίθμηση εἶναι χαρακτηριστικό αὐτῶν πού διαφέρουν• καί μέ ὅποιο τρόπο διαφέρουν, μ’ αὐτόν καί ἀριθμοῦνται.
Οἱ φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι βέβαια ἑνωμένες ὑποστατικά χωρίς νά συγχέονται, ἀλλά διαιροῦνται καί ἀδιαίρετα χάρη στήν αἰτία καί τόν τρόπο τῆς διαφορᾶς. Καί χάρη στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο εἶναι ἑνωμένες, δέν ἀριθμοῦνται• διότι δέν λέμε ὅτι οἱ φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύο ὑποστάσεις. Μέ τόν τρόπο πάλι πού ἀδιαίρετα διαιροῦνται, ἀριθμοῦνται• διότι δύο εἶναι οἱ φύσεις τοῦ Χριστοῦ χάρη στήν αἰτία καί τόν τρόπο τῆς διαφορᾶς. Ἐπειδή εἶναι ἑνωμένες στήν ὑπόσταση καί ἀλληλοπεριχωροῦνται, εἶναι ἑνωμένες ἀσύγχυτα, διατηρώντας ἡ καθεμία τή δική της φυσική διαφορά. Ἐπειδή, λοιπόν, ἀριθμοῦνται μέ τόν τρόπο μόνον τῆς διαφορᾶς, θά ὑπαχθοῦν στό διαχωρισμένο ποσό. Ἕνας, λοιπόν, εἶναι ὁ Χριστός, τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, τόν ὁποῖο προσκυνοῦμε μαζί μέ τόν Πατέρα καί τό Πνεῦμα σέ μία προσκύνηση, μαζί μέ τήν ἀμόλυντη σάρκα του• δέν θεωροῦμε ὅτι ἡ σάρκα του δέν προσκυνεῖται διότι τήν προσκυνοῦμε στή μία ὑπόσταση τοῦ Λόγου, ἡ ὁποία γιά χάρη της ἔγινε ὑποσταση• οὔτε πάλι λατρεύουμε τήν κτίση (εἴδωλα) διότι δέν τήν προσκυνοῦμε σάν ἁπλή σάρκα, ἀλλά ἑνωμένη μέ τή θεότητα καί ἐπειδή οἱ δύο φύσεις ἀναφέρονται σέ ἕνα πρόσωπο καί μία ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου. Φοβᾶμαι νά πιάσω τό κάρβουνο, διότι ἔγινε ἕνα μέ τό ἀναμμένο ξύλο. (Παρόμοια) προσκυνῶ καί τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ χάρη στή θεότητα πού ἑνώθηκε μέ τή σάρκα. Διότι δέν προσθέτω τέταρτο πρόσωπο στήν Ἁγία Τριάδα ἀλίμονο!, ἀλλά ὁμολογῶ ἕνα πρόσωπό του Θεοῦ Λόγου μέ τήν ἀνθρώπινη φύση του. Ἡ Τριάδα παρέμεινε Τριάδα καί μετά τή σάρκωση τοῦ Λόγου.
