Ὁ Ἅγιος Ἰωάνης ὁ Δαμασκηνός κοιμήθηκε τό 749 μ.Χ. Μέ τήν εὐκαιρία συμπλήρωσης 1260 χρόνων ἀπό τήν Κοίμησή του δημοσιεύουμε σέ συνέχειες τό ἔργο του «Ἔκδοσις ἀκριβής Ὀρθοδόξου Πίστεως». Ἡ μετάφραση εἶναι τοῦ Ἀρχ.Δωροθέου Πάπαρη, καί εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἰστοσελίδα www.phys.uoa.gr. Ἡ μετατροπή στό σύστημα πολυτονικῆς γραφῆς εἶναι δική μας.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 51(Β)
Γιά τή μία σύνθετη ὑπόσταση τοῦ Θεοῦ Λόγου.
Δέν κηρύττουμε ὅτι εἶναι μόνο Θεός χωρίς τήν ἀνθρώπινη φύση μας, οὔτε βέβαια μόνον ἄνθρωπος ἀπογυμνωμένος ἀπό τή θεία φύση• δέν κηρύττουμε ὅτι εἶναι ἄλλος καί ἄλλος, ἀλλά ἕνας καί ὁ αὐτός, Θεός μαζί καί ἄνθρωπος• εἶναι τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος, ὁλόκληρος Θεός καί ὁλόκληρος ἄνθρωπος• εἶναι ὁ ἴδιος ὅλος Θεός μέ τή σάρκα του, καί ὅλος ἄνθρωπος μέ τήν ὑπέρθεη θεία φύση του. Μέ τήν ἔκφραση «τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος», δηλώνεται ἡ πληρότητα καί τελειότητα τῶν φύσεων• καί μέ τήν ἔκφραση «ὁλόκληρος Θεός καί ὁλόκληρος ἄνθρωπος» δηλώνεται ἡ μοναδικότητα καί ἑνότητα τῆς ὑποστάσεως.
Ὁμολογοῦμε ἀκόμη «μία φύση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἡ ὁποία ἔχει σαρκωθεῖ». Μέ τήν ἔκφραση «σαρκωμένη», θέλουμε νά φανερώσουμε τή φύση της σάρκας, σύμφωνα μέ τόν μακάριο Κύριλλο. Σαρκώθηκε, λοιπόν, ὁ Λόγος, ἀλλά δέν ἄφησε τό ἀσώματό της φύσεώς του• ὁλόκληρος σαρκώθηκε καί ὁλόκληρος εἶναι ἀπερίγραπτος. Μικραίνει σωματικά καί συστέλλεται ἀλλά παραμένει ἀπερίγραπτος στή θεία φύση του, χωρίς τό σῶμα του νά ἔχει τήν ἴδια ἔκταση μέ τήν ἀπερίγραπτη θεία φύση του.
Ἑπομένως, ὅλος εἶναι τέλειος Θεός, ἀλλά δέν εἶναι ὡς ὁλότητα Θεός• διότι δέν εἶναι μόνο Θεός, ἀλλά καί ἄνθρωπος• καί εἶναι ὁλόκληρος τέλειος ἄνθρωπος, ἀλλά δέν εἶναι ὡς ὁλότητα ἄνθρωπος• διότι δέν εἶναι μόνον ἄνθρωπος, ἀλλά καί Θεός. Ἡ ἔκφραση «ὁλότητα» σημαίνει τή φύση, ἐνῷ ἡ ἔκφραση «ὅλος» δηλώνει τήν ὑπόσταση, ὅπως ἡ ἔκφραση «ἄλλο» δηλώνει τή φύση, ἐνῷ ἡ ἔκφραση «ἄλλος» τήν ὑπόσταση. Πρέπει μάλιστα νά γνωρίζουμε ὅτι, ἄν καί λέμε ὅτι οἱ φύσεις τοῦ Κυρίου ἀλληλοπεριχωροῦνται, ἡ ἀλληλοπεριχώρηση γίνεται χάρη στή θεία φύση. Διότι αὐτή τά διαπερνᾶ ὅλα μέ τή θέλησή της καί τά περιχωρεῖ• τίποτε ὅμως δέν διαπερνᾶ αὐτήν. Καί ἐνῷ βέβαια προσφέρει τή δόξα της στή σάρκα, ἡ ἴδια παραμένει ἀπαθής καί ἀμέτοχη στά πάθη τῆς σάρκας. Διότι, ἄν ὁ ἥλιος μεταδίδει σέ μᾶς τίς δικές του ἐνέργειες, ἀλλά ὁ ἴδιος δέν μετέχει στά δικά μας, πόσο μᾶλλον ὁ δημιουργός καί Κύριος του ἥλιου!
