ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί ἐνώπιον τοῦ θρόνου ὡς θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοίᾳ κρυστάλλῳ· καί ἐν μέσῳ τοῦ θρόνου καί κύκλῳ τοῦ θρόνου τέσσαρα ζῷα γέμοντα ὀφθαλμῶν ἔμπροσθεν καί ὄπισθεν»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί ἐμπρός εἰς τόν θρόνον ἦτο σάν θάλασσα ὑαλίνη ὁμοία πρός κρύσταλλον, πού εἰκονίζει ὅτι ὁλόκληρος ἡ κτίσις εἶναι διαφανής καί διακρίνεται καθαρά ἀπό τό παντέφορον Ὄμμα τοῦ Θεοῦ. Καί εις τό μέσον τοῦ θρόνου καί τριγύρω ἀπό αὐτόν τέσσαρα ζωντανά πλάσματα τοῦ Θεοῦ γεμᾶτα μάτια ἀπ’ἐμπρός καί ἀπό πίσω» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
Μετά τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἐκλεκτό Μαθητή Του νά γράψῃ τίς ἑπτά ᾿Επιστολές πρός τίς ᾿Εκκλησίες τῆς ᾿Ασίας, εἶδε ἐμπρός του ὁ Εὐαγγελιστής στόν οὐρανό μιά ἀνοικτή θύρα καί ἄκουσε τήν ἑξῆς φωνή· «᾿Ανέβα ἐδῶ καί θά σοῦ δείξω ἐκεῖνα, πού σύμφωνα μέ τό θεῖον σχέδιον πρέπει νά γίνουν κατά τό μέλλον»(ΠΤ). Καί εἶδε ἐμπρός του ἕνα λαμπρό θρόνο. «…καί ἰδού θρόνος ἔκειτο ἐν τῷ οὐρανῷ», γράφει.
Καί ἐκυριεύθη ἀμέσως ἀπό ἔκστασι βλέποντας στερεωμένον στόν οὐρανό τόν θρόνο πού ἔλαμπε σάν νά ἦταν φτιαγμένος ἀπό σμαράγδι. Γύρω του ὑπῆρχε τό οὐράνιο τόξο. Αὐτός πού καθόταν στόν θρόνο ἔλαμπε καί ἀκτινοβολοῦσε σάν τό μπριλάντι καί σάν τά κοκκινωπά πολύτιμα πετράδια τῶν Σάρδεων (᾿Αποκ. δ´ 1-3).
Μέ τήν περιγραφή τοῦ θρόνου αὐτοῦ ὁ θεϊκός λόγος θέλει «νά μᾶς παραστήσῃ κάπως τή δόξα τοῦ καθημένου ἐπί τοῦ θρόνου. Γιά τόν σκοπό αὐτό χρησιμοποιεῖ τά χρώματα καί τή λάμψη σπάνιων πολύτιμων λίθων» (ΕΒ). ῞Ολα εἶναι συμβολικά βέβαια καί σημαίνουν τήν δόξα καί ἁγιότητα τοῦ Κυρίου.
᾿Από τόν θρόνο ἔβγαιναν ἀστραπές καί βροντές καί φωνές. ᾿Εμπρός του ὑπῆρχαν καί ἑπτά λαμπάδες πύρινες, πού συμβολίζουν «τό σύνολον τῶν χαρισμάτων τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τά ὁποῖα ἐνεργοῦν διαρκῶς πρός τόν κόσμο χωρίς νά ἐξαντλοῦνται ποτέ» (ΧΒ).
᾿Εμπρός στόν θρόνο ὑπῆρχε ἐπίσης κάτι σάν θάλασσα γυάλινη, πού ἔμοιαζε μέ κρύσταλλο. «…ὡς θάλασσα ὑαλίνη, ὁμοία κρυστάλλῳ», σημειώνει ὁ ῞Αγιος (στίχ. 6). ῾Η θάλασσα αὐτή «ὑπενθυμίζει τά χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἔνθα γίνεται λόγος περί “ὑδάτων ὑπεράνω τοῦ στερεώματος” (Γεν. α´ 6, Ψαλ. ργ´ 3, ρμζ´ 4 κ.λ.π.)» (ΠΜ).
Στά σκαλοπάτια καί γύρω ἀπό τόν θρόνο ὑπῆρχαν τέσσερα ζωντανά πλάσματα, «ζῷα» τά ὀνομάζει ὁ θεόπνευστος Συγγραφεύς. ῏Ησαν γεμᾶτα ἀπό μάτια ἐμπρός καί πίσω. Τό ἕνα ἔμοιαζε μέ λεοντάρι, τό ἄλλο μέ μοσχάρι, τό τρίτο μέ ἄνθρωπο καί τό ἄλλο μέ ἀετό πού πετᾷ. Τό καθένα εἶχε ἕξι πτερά καί μέ τά ἀναρίθμητα μάτια τους παρακολουθοῦσαν τά πάντα. Καί ἐδοξολογοῦσαν ἀσταμάτητα ἡμέραν καί νύκτα τόν παντοκράτορα, τόν τρισάγιον καί Τριαδικόν Θεόν (στίχ. 8).
Τά «ζῷα» αὐτά εἶναι ἐξέχοντες ἄγγελοι, «λειτουργικά πνεύματα, ἅτινα ὑπηρετοῦν καί ἐκπροσωποῦν τήν θείαν δύναμιν ἐν τῇ φύσει» (ΠΤ).
῾Ωρισμένοι νομίζουν ὅτι τά πλάσματα αὐτά συμβολίζουν τούς τέσσερις Εὐαγγελιστάς καί ἄλλοι ὅτι σημαίνουν τέσσερα χαρακτηριστικά ἰδιώματα τῆς θεότητος, τό μεγαλεῖον, τήν δύναμιν, τήν λογικότητα καί τό ὀξύ τῆς ὁράσεως.
᾿Ανεξαρτήτως ὅμως τῆς μυστηριώδους σημασίας τῶν ζώων αὐτῶν καί πρίν προχωρήσουμε στά ἄλλα πού εἶδε κατά τήν ξενάγησί του στά οὐράνια σκηνώματα ὁ ἅγιος Μαθητής τῆς ἀγάπης, νομίζουμε ὅτι εἶναι ὠφέλιμο νά σταθοῦμε λίγο στά ὅσα εἴδαμε μέχρι τώρα καί τά ὁποῖα ἐκπέμπουν σπουδαῖα μηνύματα.
᾿Αρχικῶς νά πάρουμε ἕνα μήνυμα, πού μεταδίδεται τόσον ἀπό τήν θάλασσα ὅσον καί ἀπό τά «πολυόμματα» αὐτά ζῶα. «῾Η κρυστάλλινη θάλασσα συμβολίζει τήν διεισδυτικότητα τοῦ βλέμματος τοῦ Θεοῦ καί τήν παντογνωσία Του» (ΕΒ). «῾Η κρυσταλλίνη διαφάνεια τοῦ οὐρανοῦ ἐμφαίνει τήν διαύγειαν τῆς ὑπό τοῦ Θεοῦ ἐπιθεωρήσεως τοῦ κόσμου ἐκ τοῦ ἐπουρανίου θρόνου αὐτοῦ… Τό δέ πολυόμματον τῶν τεσσάρων ζῴων ἀνταποκρίνεται πρός τήν παγγνωσίαν τοῦ Θεοῦ, τοῦ χρησιμοποιοῦντος τά ὄντα ταῦτα ὡς λειτουργικά ὄργανά του» (ΠΜ). Μέ ἁπλᾶ λόγια· ῞Ολα τά βλέπει καί ὅλα τά παρακολουθεῖ ἀπό ψηλά ὁ Θεός, καί γνωρίζει τά πάντα. Δέν τοῦ διαφεύγει τίποτε. ῞Ολη ἡ οἰκουμένη «εἶναι διαφανής καί διακρίνεται καθαρά ἀπό τό παντέφορον ῎Ομμα τοῦ Θεοῦ» (ΠΤ).
῾Η σπουδαία αὐτή ἀλήθεια, πού προβάλλεται ἐδῶ μέ αὐτόν τόν ἐντυπωσιακό συμβολισμό, τονίζεται σέ πολλά σημεῖα τῆς ῾Αγίας μας Γραφῆς. Καί ἡ Παλαιά καί ἡ Καινή Διαθήκη ἐπανειλημμένως ἀναφέρουν ὅτι ὁ Θεός εἶναι παντογνώστης καί ἐποπτεύει τά πάντα. Μέ μιά θαυμάσια ἐρώτησί Του ὁ Θεός, πού τήν ἀπηύθυνε μέ τό στόμα τοῦ προφήτου ῾Ιερεμίου, μᾶς βοηθεῖ νά τό καταλάβουμε καλά. «…εἰ κρυβήσεταί τις ἐν κρυφαίοις, καί ἐγώ οὐκ ὄψομαι αὐτόν;», ἐρωτᾷ (῾Ιερ. κγ´ 24). Μπορεῖ ἆρα γε νά κρυβῇ κάποιος κάπου πού νά μή τόν βλέπω; «…μή οὐχί τόν οὐρα-νόν καί τήν γῆν ἐγώ πληρῶ;» Δέν γεμίζω ᾿Εγώ μέ τήν παρουσία μου τήν γῆν καί τόν οὐρανόν; ῾Ο δέ θεοφώτιστος ᾿Απόστολος τῶν ᾿Εθνῶν τό τονίζει κατηγορηματικά· «οὐκ ἔστι κτίσις ἀφανής ἐνώπιον αὐτοῦ, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ, πρός ὅν ἡμῖν ὁ λόγος» (῾Εβρ. δ´ 13). Τίποτε δέν εἶναι ἀόρατον ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ῞Ολα εἶναι γυμνά καί ξεσκεπασμένα ἐμπρός Του. Καί θά δώσουμε σ’ ᾿Εκεῖνον κάποτε λόγο γιά ὅλα αὐτά πού βλέπει.
Γνωρίζει μάλιστα ὁ Κύριος καί παρακολουθεῖ καί τούς διαλογισμούς μας, τίς σκέψεις μας, τούς πόθους καί τίς ἐπιθυμίες μας. ᾿Εποπτεύει καί ξεύρει τά σχέδιά μας καί τά ἐλατήρια τῶν πράξεων καί λόγων μας. Τά πάντα. ῾Η δογματική αὐτή ἀλήθεια τῆς Πίστεώς μας ἔχει ἄμεσες ἠθικές συνέπειες καί ἐφαρμογές. Σχετίζεται μέ τήν ζωή τοῦ καθενός μας. Τό ὅτι ὁ Θεός τά βλέπει ὅλα καί τά γνωρίζει, μᾶς δίνει πρωτίστως θάρρος καί ὑπομονή στίς θλίψεις καί δυσκολίες τῆς ζωῆς. Μᾶς τονώνει ἐπίσης στόν καθημερινό ἀγῶνα τῆς βιοπάλης. Μᾶς ἐνισχύει στίς ὧρες τοῦ ἀοράτου πολέμου καί τῶν φοβερῶν ἐπιθέσεων τοῦ Πονηροῦ. Μᾶς προλαμβάνει ἀπό ὀλισθήματα καί παρεκτροπές καί ἁμαρτήματα, μᾶς συγκρατεῖ ἀπό πτώσεις ὀδυνηρές.
῾Η ἀλήθεια ἐπίσης ὅτι ὁ Θεός τά παρακολουθεῖ ὅλα, κάμνει πιό οὐσιαστική καί πιό γλυκειά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς, ὀμορφαίνει ἀκόμη περισσότερο τά κρυφά ἔργα τῆς φιλανθρωπίας, δίνει βαθύτερες διαστάσεις στήν ἀτομική καί οἰκογενειακή γαλήνη, κάμνει ἐλαφρότερα τά ἔργα τοῦ καθήκοντος, διατηρεῖ πάντα ἀκμαῖο τό ἀγωνιστικό φρόνημα, μακριά ἀπό ἡττοπάθειες καί ἀπαισιοδοξίες.
῎Ας δώσῃ ὁ Θεός, ἀδελφέ μου, νά ζωηρεύσῃ περισσότερο μέσα μας ἡ ἀλήθεια αὐτή, καί νά ζοῦμε μέρα καί νύχτα μέ τήν σκέψι τῆς παρουσίας Του καί τήν συναίσθησι τῆς πατρικῆς ἐποπτείας Του. Τότε ἡ ζωή μας θά γίνεται ὁλονέν καί πιό διαυγής, πιό καθαρή, κρυστάλλινη, χωρίς σκιές καί κηλῖδες. Θά λάμπῃ καί θά ἀστράφτῃ μέσα στήν ἐξαγιαστική Χάρι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ μας. ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
