ΚΕΙΜΕΝΟ
«Καί εἶδον, καί ἰδού ἵππος λευκός, καί ὀ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν ἔχων τόξον· καί ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καί ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
«Καί εἶδα, καί ἰδού ἕνα ἄλογον ἄσπρο, καί ἐκεῖνος, πού ἐκάθητο ἐπ’ αὐτοῦ, εἶχε τόξον. Καί τοῦ ἐδόθη στέφανος, σύμβολον τῆς νίκης καί τῆς βασιλείας του. Καί ὁ καβαλλάρης αὐτός, πού ἐξεικόνιζε τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου, ἐβγῆκεν ἀμέσως νικητής καί θά ἐξηκολύθει νά νικᾷ μέχρι τέλους» ( Ἀπό τήν «ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ μετά συντόμου ἑρμηνείας» τοῦ Π.Ν.Τρεμπέλα)
ΣΧΟΛΙΟ
Ἐκστατικός ἐμπρός στόν ἔνδοξο θρόνο τοῦ Θεοῦ, γεμᾶτος δέος ἐμπρός στό «ὡς ἐσφαγμένον ἀρνίον», στά τέσσερα ζῶα καί τούς εἴκοσι τέσσερις πρεσβυτέρους, πού ἐδοξολογοῦσαν τόν Θεό καί τό ᾿Αρνίον, βλέπει ὁ ῞Αγιος τό ᾿Αρνίον νά παίρνῃ τό ἑπτασφράγιστο ἐκεῖνο βιβλίο καί νά ἀρχίζῃ νά τό ἀνοίγῃ.
Μόλις ἄνοιξε τήν πρώτη σφραγῖδα τοῦ βιβλίου, τό ὁ-ποῖο περιεῖχε τίς βουλές καί τά σχέδια τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ κόσμου, ἀκούει μιά φωνή, πού ἔμοιαζε μέ βροντή καί ἔβγαινε ἀπό ἕνα ἀπό τά τέσσερα ζῶα, νά τοῦ λέγῃ· «ἔρχου». ῎Ελα νά δῇς! Καί εἶδα πράγματι, συνεχίζει ὁ Προφήτης, «καί ἰδού ἵππος λευκός, καί ὁ καθήμενος ἐπ’ αὐτόν ἔχων τόξον· καί ἐδόθη αὐτῷ στέφανος, καί ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (᾿Αποκ. στ´ 1-2). Εἶδα ἕνα ἄσπρο ἄλογο καί τόν καβαλάρη του νά κρατῇ στά χέρια του τόξο. Τοῦ ἐδόθη δέ στεφάνι ὡς σύμβολον τῆς νίκης του. Καί πράγματι ἀμέσως ἐβγῆκε νικητής καί θά ἐξακολουθοῦσε νά νικᾷ μέχρι τέλους.
Τό ἄσπρο αὐτό ἄλογο μέ τόν καβαλάρη του, τό τόξο καί τό στεφάνι, συμβολίζουν τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἄρχισε μέ τήν ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ καί διαδίδεται καί θά διαδοθῇ σ’ ὅλο τόν κόσμο. ᾿Ενίκησε τήν ἀντίδρασι τῶν ᾿Ιουδαίων καί εἰδωλολατρῶν, τήν ὁποίαν ἀντιμετώπισε ἐξ ἀρχῆς, καί θά νικᾷ αἰωνίως κάθε ἀντίπαλό Του.
Τό λευκό χρῶμα του εἶναι σύμβολο τῆς καθαρότητος τοῦ Εὐαγγελίου καί τῶν σκοπῶν τῆς ᾿Εκκλησίας πού εἶναι λευκοί, καθαροί, «ἡ σωτηρία τῆς ἀνθρωπότητος» (ΧΒ). Τό δέ τόξον ὑπενθυμίζει τούς εἰρηνικούς πολέμους καί τίς μάχες τίς πνευματικές γιά τήν ἐξάπλωσι τῆς διδασκαλίας τοῦ Εὐαγγελίου στόν κόσμο. «Τά λόγια τοῦ θείου κηρύγματος εἰκονίζονται στήν ὀπτασία ἐδῶ μέ βέλη, γιατί ὁ ἀναβάτης παριστάνεται μέ τόξο στά χέρια» (ΙΦ). ῾Υπέροχη πραγματικά παράστασις τῆς πορείας τοῦ Εὐαγγελίου στήν οἰκουμένη. Μιᾶς πορείας πού ἐγνώρισε, γνωρίζει καί θά γνωρίζῃ μόνο νίκες. Πορείας θριαμβευτικῆς, πού δέν ὑπάρχει ὅμοιά της στήν παγκόσμια ῾Ιστορία. Ξεκίνησε ἀπό μιά γωνιά τῆς γῆς καί ἄνοιξε καί ἀνοίγει διαρκῶς νέους δρόμους γιά νά καλύψῃ καί τήν τελευταία γωνιά τοῦ πλανήτου μας.
Μέ τό προφορικό κήρυγμα στήν ἀρχή, μέ τά πρωτάκουστα ἐκεῖνα λόγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, σάν τά ὁποῖα «οὐδέποτε ἐλάλησεν ἄνθρωπος» (᾿Ιω. ζ´ 46), καί ἐν συνεχείᾳ μαζί καί μέ τήν πέννα, τήν γραφίδα καί ἀργότερα καί μέ τό τυπογραφικό στοιχεῖο ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «τρέχει καί δοξάζεται» αἰωνίως (Β´ Θεσ. γ´ 1).
Παρά τούς διωγμούς καί τά μαρτύρια, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ διεδίδετο ἀπό στόμα σέ στόμα καί ἀπό καρδιά σέ καρδιά καί σύντομα κατέκτησε τόν τότε γνωστό κόσμο. Εἶναι χαρακτηριστικό αὐτό πού ἔλεγε ὁ ἅγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε τό 407 μ.Χ., γιά τήν διάδοσι τοῦ Εὐαγγελίου στήν ἐποχή του· «Εἶδες προρρήσεως ἀλήθειαν; εἶδες ἐκβάσεως ἰσχύν;… καί ἐννόησον ἡλίκον ἐστί τήν ὑφ’ ἡλίῳ κειμένην ἅπασαν ᾿Εκκλησιῶν ἐν χρόνῳ βραχεῖ τοσούτων ἐμπλῆσαι, ἔθνη μεταθεῖναι τοσαῦτα… ἐν τῇ Ρωμαίων χώρᾳ, ἐν τῇ Περσῶν, ἐν τῇ Σκυθῶν, ἐν τῇ Μαύρων, ἐν τῇ ᾿Ινδῶν· τί λέγω; ὑπέρ τήν οἰκουμένην τήν καθ’ ἡμᾶς. Καί γάρ αἱ Βρετανικαί νῆσοι, αἱ τῆς θαλάττης ἐκτός κείμεναι ταύτης… τῆς δυνάμεως τοῦ ρήματος ᾔσθοντο… ᾿Εκεῖνο τό ρῆμα, ὅπερ ἐφθέγξατο τότε, τοῦτο ἐν ταῖς ἁπάντων πεφύτευται ψυχαῖς, ἐν τοῖς ἁπάντων στόμασι κεῖται» (Ρ.ὒ. 48, 830). Φαίνεται δηλαδή ἡ δύναμις τοῦ Εὐαγγελίου, πού εἶναι ὁ λόγος τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἔκβασι πού εἶχε τό κήρυγμα, ἀπό τήν διάδοσί του σ’ ὅλο τόν τότε γνωστό κόσμο… ῎Εφθασε ἀκόμη καί στήν Βρετανία, πού βρίσκεται ἐκτός τῆς Μεσογείου θαλάσσης. Μέσα σέ λίγο χρόνο γέμισε ὁ κόσμος μέ ἐκκλησίες καί ἄλλαξαν τήν ζωή τους τά ἔθνη. Τά λόγια τοῦ Εὐαγγελίου φυτεύθηκαν στίς ψυχές ὅλων καί βρίσκονται στά στόματα ὅλων.
῞Οταν δέ ἐπεκράτησε ὁ Χριστιανισμός καί ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως ἡ ᾿Εκκλησία χάρις καί στήν συμβολή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, ὁ πρῶτος Χριστιανός Αὐτοκράτωρ ἰσαπόστολος ἅγιος Κωνσταντῖνος, παρήγγειλε στόν φίλο του ᾿Επίσκοπο Εὐσέβιο νά τοῦ ἑτοιμάσῃ πενῆντα ἀντίγραφα τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. Τά ἤθελε καλλιγραφημένα καί πολύ φροντισμένα. ῏Ηταν, θά λέγαμε, ἡ πρώτη παραγγελία γιά ποσοτική διάδοσι τῆς ῾Αγίας Γραφῆς, πρᾶγμα πού ἦταν πολύ δύσκολο τότε, διότι ἐγράφετο κάθε ἀντίγραφο μέ τό χέρι.
῞Οταν ἀνεκαλύφθη ἡ Τυπογραφία, τό πρῶτο βιβλίο πού ἐτύπωσε ὁ ἐφευρέτης της Γουτεμβέργιος ἦταν ἡ ῾Αγία Γραφή. ᾿Ετύπωσε δέ ἐλάχιστα ἀντίτυπα λόγῳ δυσκολιῶν καί ἔγιναν ἀνάρπαστα. ῞Οταν δέ πλέον προώδευσε ἡ Τυπογραφία καί ἀνεπτύχθη, ἡ κυκλοφορία τῆς ῾Αγίας Γραφῆς ἀνῆλθε σέ δυσθεώρητα ὕψη, ξεπερνῶντας κατά πολύ τήν κυκλοφορία ὁποιουδήποτε ἄλλου βιβλίου τῆς γῆς. Συγχρόνως δέ καί φωτισμένοι ἱεροκήρυκες καί φλογεροί ἱεραπόστολοι μέ τό χάρισμα τοῦ προφορικοῦ λόγου διέδιδαν καί διαδίδουν στά πέρατα τοῦ κόσμου τόν αἰώνιο καί σωστικό λόγο τοῦ Θεοῦ.
῾Η ῾Αγία Γραφή ἔχει μεταφρασθῆ σήμερα σέ περισσότερες ἀπό 2.000 γλῶσσες καί διαλέκτους καί διαδίδεται καί κυκλοφορεῖ ἐντυπωσιακά ἀκόμη καί σέ μή χριστιανικές χῶρες. Νικᾷ καί κατακτᾷ διαρκῶς τίς ἀνθρώπινες καρδιές. Εἶναι μέσα στό προαιώνιο καί πάνσοφο σχέδιο τοῦ Θεοῦ νά διαδοθῇ τό Εὐαγγέλιό Του σ’ ὅλο τόν κόσμο. ῞Ενα δέ ἀπό τά ἐνδεικτικά σημεῖα πού θά φανερώνουν ὅτι πλησιάζει τό τέλος τοῦ κόσμου εἶναι ἡ κήρυξις τοῦ Εὐαγγελίου σ’ ὅλη τήν κτίσι. «…καί κηρυχθήσεται τοῦτο τό εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καί τότε ἥξει τό τέλος», μᾶς εἶπε ὁ Κύριος (Ματθ. κδ´ 14). Δέν θά ὑπάρξῃ περιοχή τῆς γῆς ὅπου δέν θά ἀκουσθῇ τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, ἄσχετα ἄν τό πιστεύσουν καί τό δεχθοῦν ἤ ὄχι οἱ κάτοικοί της.
῾Ο θρίαμβος ὅμως καί ἡ νικηφόρος πορεία τοῦ Εὐαγγελίου φαίνεται καί ἀπό τίς κατακτήσεις πού ἔχει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, καί ἀπό τά θαύματα τῶν ψυχικῶν μεταβολῶν καί νεκραναστάσεων πού προκαλεῖ καί σήμερα ὅπως καί σ’ ὅλες τίς ἐποχές. ῎Ανθρωποι πού ἐζοῦσαν στήν πλάνη, τήν ἄγνοια, τήν ἁμαρτία καί διαφθορά, ἄνθρωποι πού εἶχαν ἀνατραφῆ μέσα σέ ἄθεα καί ἀντιχριστιανικά περιβάλλοντα, ὅπως ἐκεῖνα τῆς ᾿Ανατολικῆς Εὐρώπης, μέ τόν φωτισμό καί τήν Χάρι τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, πού ἔλαμψε κατά τρόπο θαυμαστό μέσα στήν καρδιά τους, ἔγιναν ἐντελῶς διαφορετικοί. ῾Ημέρευσαν οἱ ἄγριοι. ᾿Εφωτίσθηκαν οἱ σκοτισμένοι. Συνετίσθηκαν οἱ ἀσύνετοι καί ἄφρονες. ᾿Εξαγιάσθηκαν οἱ ἁμαρτωλοί. ῎Ανθρωποι πού ὕβριζαν καί περιγελοῦσαν τήν Πίστι, ἔγιναν μέ τήν Χάρι Του ὑπερασπισταί καί κήρυκες τῆς ἀληθείας καί τοῦ μεγαλείου της.
Αὕτη εἶναι «ἡ νίκη ἡ νικήσασα τόν κόσμον» (Α´ ᾿Ιω. ε´ 4). Τήν ζοῦμε μάλιστα αὐτήν τήν νίκη καί στίς ἡμέρες μας καί «σκιρτῶντες ὑμνοῦμεν τόν αἴτιον, τόν μόνον εὐλογητόν τῶν πατέρων Θεόν καί ὑπερένδοξον». ᾿Εκεῖνον τοῦ ῾Οποίου ἡ βασιλεία εἶναι «βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων καί ἡ δεσποτεία» Του «ἐν πάσῃ γενεᾷ καί γενεᾷ», ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνωδός τῆς ᾿Εκκλησίας.
Θά εἴμαστε ὅμως μακάριοι, ἄν συμβάλλουμε κι ἐμεῖς ὅσο μποροῦμε καί μέ τόν τρόπο του ὁ καθένας στό νά συνεχίζῃ νά διαδίδεται καί νά θριαμβεύῃ ὁ ἀθάνατος λόγος τοῦ Κυρίου, πού «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». ( Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Γ.Ψαλτάκη «Μηνύματα ἀπό τό βιβλίον τῆς Ἀποκαλύψεως).
