Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Εὐσεβίου Ματθοπούλου «Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ». Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό ὁμώνυμο βιβλίο τῶν ἐκδόσεων τῆς Ἀδελφότητος «ΖΩΗ» σέ ἁπλούστερη γλωσσική μορφή.
104. Ὁ Χριστιανὸς ἔχει καθῆκον νὰ προσεύχεται καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους.
Γιὰ νὰ εἶναι ἡ προσευχὴ τοῦ Χριστιανοῦ τέλεια καὶ εὐάρεστη στὸν Θεό, πρέπει νὰ μὴν εἶναι ἀποκλειστική. Νὰ μὴ περιορίζεται μόνο στὸν ἑαυτό του. Πρέπει νὰ εἶναι γενική. Νὰ ἐπεκτείνεται καὶ στοὺς ἄλλους.
Εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ προσεύχεται καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους, ζητώντας τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους, καθὼς καὶ κάθε καλὸ καὶ ἀγαθό. Αὐτὸ εἶναι καθῆκον του, ἐπειδὴ ὁ Χριστιανός, μὲ τὴν προσευχὴ γιὰ τοὺς ἄλλους, ἐκπληρώνει ἱερὴ ὑποχρέωση ἀπέναντι σὲ κάθε εὐεργέτη καὶ καθῆκον χριστιανικῆς ἀγάπης ἀπέναντι σὲ ὅλους τους ἀνθρώπους.
Εἷναι ὑποχρεωμένος λοιπὸν νὰ προσεύχεται γιὰ τοὺς γονεῖς, ὅλους τούς οἰκείους, συγγενεῖς, εὐεργέτες του, τοὺς πνευματικούς πατέρες καὶ διδασκάλους καὶ ὅλους, ὅσοι ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τὴ θεία βοήθεια καὶ προστασία. Πρέπει νὰ προσεύχεται γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἕνωση ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν. Γιὰ τὸ Ἔθνος καὶ τοὺς ἄρχοντές του, γιὰ ὅλους τους ἀνθρωπους καὶ τὰ ἔθνη.
Εἶναι ὑποχρεωμένος ἀκόμη νὰ προσεύχεται γιὰ τοὺς κεκοιμημένους Χριστιανοὺς καὶ προπάντων γιὰ τοὺς πνευματικοὺς πατέρες, γονεῖς, διδασκάλους, συγγενεῖς καὶ εὐεργέτες του, καθὼς καὶ γιὰ τοὺς εὐεργέτες τοῦ ἔθνους.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, μπορεῖ ὁ Χριστιανὸς καὶ μὲ δικά του λόγια νὰ δοξολογῆ καὶ νὰ εὐχαριστῆ τὸν Θεό. Νὰ ζητῆ τὸ ἔλεος καὶ τὶς δωρεές Του γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ τοὺς ἄλλους, ἀφοῦ καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία στὶς ἱερές της ἀκολουθίες καὶ εὐχές, μὲ τέτοιες δοξολογίες, εὐχαριστίες καὶ αἰτήματα προσεύχεται πάντοτε πρὸς τὸν Θεό.
Σὰν ὑπόδειγμα αὐτοσχέδιας προσευχῆς, διατυπώνουμε ἐδῶ μία, ὥστε νὰ μπορῆ κάθε πιστός, ἔχοντας τὴν ὑπόψη του, μαζὶ μὲ ὅσα εἴπαμε πιὸ πάνω, νὰ καταλάβη καλύτερα πῶς μπορεῖ νὰ προσεύχεται μὲ δικά του λόγια.
Τὴν προσευχὴ αὐτή τὴ διατυπώνουμε στὸν πληθυντικό, γιὰ τὸν λόγο ὅτι ὁ Χριστιανὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ προσεύχεται καὶ ἐκ μέρους ὅλων τῶν Χριστιανῶν, διότι καὶ ὁ Κύριος στὴν Κυριακὴ Προσευχή μᾶς παρήγγειλε νὰ προσευχώμαστε στὸν πληθυντικό. Μᾶς εἶπε νὰ λέμε: Πάτερ ἡμῶν, καὶ ὄχι Πάτερ μου, καὶ τὸν ἄρτον ἡμῶν καὶ ὄχι τὸν ἄρτον μου, καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, καὶ ὄχι ἄφες σὲ μένα τὰ ὀφειλήματά μου κ.λ.π.
Θέλησε δηλαδὴ νὰ μᾶς διδάξη, παραδίνοντάς μας τὸν τύπο αὐτὸ τῆς προσευχῆς, ὅτι στὴν προσευχὴ του ὁ Χριστιανός, πρέπει νὰ συμπεριλαμβάνη ὅλους τους ἀνθρώπους, ὅσοι θέλουν νὰ ὑπακούουν στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅσοι πιστεύουν στὸν Υἱό Του καὶ ἐπικαλοῦνται τὸ ἔλεός Του, ὁπουδήποτε κι ἂν βρίσκωνται. Δηλαδὴ νὰ λέη στὸν Θεὸ τὴν προσευχὴ του ὄχι μόνο ἐκ μέρους τοῦ ἑαυτοῦ του, ἀλλὰ καὶ ὅλων, σὰν νὰ εἶναι ἕνα μαζί τους, σὰν νὰ εἶναι καὶ αὐτοὶ παρόντες καὶ νὰ συμπροσεύχωνται πρὸς τὸν κοινὸ Πατέρα. Διότι ὅλοι, σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, Πάτερ ἡμῶν, Πατέρα ὅλων μας, εἶναι ἀδέλφια τοῦ προσευχόμενου πιστοῦ Χριστιανοῦ καὶ πρέπει νὰ τοὺς ἀγαπᾶ μὲ ἀληθινὴ καὶ πραγματικὴ ἀγάπη. Νὰ ἐνδιαφέρεται γι’ αὐτοὺς ἐξ ἴσου, ὅπως καὶ γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἐπειδὴ εἶναι, ὅπως καὶ αὐτός, παιδιὰ τοῦ Ἴδιου οὐράνιου Πατέρα καὶ Θεοῦ, τοὺς ὁποίους ἀγαπᾶ ὅπως καὶ αὐτόν.
