Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
ΔΙΔΑΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μαρτύρησε στό Κολικόντασι τῆς Βορείου Ἠπείρου στίς 24 Αὐγούστου τοῦ 1779.
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 230 χρόνων ἀπό τόν μαρτυρικό του θάνατο, θά παρουσιάσουμε σέ συνέχειες τήν πρώτη Διδαχή τοῦ Ἁγίου.
Τό κείμενο εἶναι παρμένο ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἰω.Β.Μενούνου «Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχές καί βιογραφία», ἐκδόσεις «Τῆνος». Ὁ χωρισμός σέ κεφάλαια εἶναι ἀπό τό βιβλίο τοῦ Σεβασμιωτάτου πρώην Φλωρίνης κ.κ.Αὐγουστίνου μέ τίτλο «Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός».
Ἡ παραβολή τοῦ σπορέως
«Ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. Καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὁ μὲν ἔπεσεν παρὰ τὴν ὁδὸν καὶ κατεπατήθη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγαν αὐτόν καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν καὶ φυέν ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν τῷ μέσῳ τῶν ἀκανθῶν καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτὸν καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν ἀγαθὴν καὶ φυέν ἐποίησεν ὁ μὲν ἑκατόν, ὁ δὲ ἑξήκοντα, ὁ δὲ τριάκοντα. Ταῦτα λέγων ἐφώνει ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», γράφει ὁ ἔνδοξος ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἰς τὸ ἅγιον καὶ ἱερόν Εὐαγγέλιον. Λέγει δὲ ἡ παραβολὴ αὕτη: Ἦτον ἕνας γεωργὸς καὶ ἐβγῆκεν ἀπὸ τὸ σπίτι του, ἐπῆρε σπόρον καὶ ἐπῆγε νὰ σπείρει εἰς τὰ χωράφια του. Καὶ ἐκεῖ ὁπού ἔσπερνε δὲν ἔπεσεν εἰς ἔνα μέρος ὁ σπόρος ἐκεῖνος· ἄλλος ἔπεσεν εἰς τὴν στράταν, ἄλλος εἰς τὴν πέτραν, ἄλλος εἰς τὰ ἀκάνθια καὶ ἄλλος εἰς τὴν καλὴν γῆν. Ἐκεῖνος ὁ σπόρος ὁπού ἔπεσεν εἰς τὴν στράτα δὲν ἐφύτρωσε, διατί ἦτον σκληρὰ καὶ καταπατημένη ἀπὸ τοὺς διαβάτας καὶ ἦλθον τὰ πετεινὰ τοῦ ἀέρος καὶ τὸν ἔφαγαν τὸν σπόρον ἐκεῖνον καὶ ἔμεινεν ἡ στράτα ἄκαρπη. Ἔπεσε καὶ ἄλλος σπόρος ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν, εἶχε ὀλίγον χῶμα, ἐφύτρωσε καὶ αὐτὸς ὁ σπόρος, μὰ καθὼς ἐβγῆκεν ὁ ἥλιος τὸν ἐπύρωσεν καί μὴν ἔχοντας ρίζαν ἐξηράνθη καὶ ἔμεινεν ἄκαρπος καὶ αὐτὸς ὁ σπόρος. Ἔπεσεν καὶ ἄλλος σπόρος ἀνάμεσα εἰς τὰ ἀκάνθια, ἐφύτρωσε καὶ αὐτὸς καὶ ἐβγαίνοντας τὰ ἀκάνθια τὸν ἔπνιξαν καὶ ἐχάθη καὶ αὐτὸς ὁ σπόρος. Ἐκεῖνος ὁ σπόρος ὁπού ἔπεσε πάλιν εἰς τὴν καλὴν γῆν, δὲν ἔκαμε ὅλη ἡ γῆ ἐκείνη ἴσια, λόγου χάριν ἔσπειρεν ἕνα κοιλόν σιτάρι καὶ ἔκαμεν ἐκατόν. Ἔπεσε καὶ ἄλλος σπόρος εἰσέ κατώτεραν γῆν καὶ ἔκαμεν ἑξήκοντα, ἔπεσε καὶ ἄλλος σπόρος εἰσέ ἀχαμνότερη καὶ ἔκαμε τριάκοντα.
