Ἀπόστολος: ἡμέρας, Παρ. κη΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Τίτ. α΄ 15-β΄ 10)
15 πάντα μὲν καθαρὰ τοῖς καθαροῖς· τοῖς δὲ μεμιαμμένοις καὶ ἀπίστοις οὐδὲν καθαρόν, ἀλλὰ μεμίανται αὐτῶν καὶ ὁ νοῦς καὶ ἡ συνείδησις. 16 Θεὸν ὁμολογοῦσιν εἰδέναι, τοῖς δὲ ἔργοις ἀρνοῦνται, βδελυκτοὶ ὄντες καὶ ἀπειθεῖς καὶ πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἀδόκιμοι.
β΄ 1 Σὺ δὲ λάλει ἃ πρέπει τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ. 2 Πρεσβύτας νηφαλίους εἶναι, σεμνούς, σώφρονας, ὑγιαίνοντας τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ. 3 Πρεσβύτιδας ὡσαύτως ἐν καταστήματι ἱεροπρεπεῖς, μὴ διαβόλους, μὴ οἴνῳ πολλῷ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, 4 ἵνα σωφρονίζωσι τὰς νέας φιλάνδρους εἶναι, φιλοτέκνους, 5 σώφρονας, ἁγνάς, οἰκουρούς, ἀγαθάς, ὑποτασσομένας τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν, ἵνα μὴ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ βλασφημῆται. 6 Τοὺς νεωτέρους ὡσαύτως παρακάλει σωφρονεῖν, 7 περὶ πάντα σεαυτὸν παρεχόμενος τύπον καλῶν ἔργων, ἐν τῇ διδασκαλίᾳ ἀδιαφθορίαν, σεμνότητα, ἀφθαρσίαν, 8 λόγον ὑγιῆ, ἀκατάγνωστον, ἵνα ὁ ἐξ ἐναντίας ἐντραπῇ μηδὲν ἔχων περὶ ἡμῶν λέγειν φαῦλον. 9 Δούλους ἰδίοις δεσπόταις ὑποτάσσεσθαι, ἐν πᾶσιν εὐαρέστους εἶναι, μὴ ἀντιλέγοντας, 10 μὴ νοσφιζομένους, ἀλλὰ πίστιν πᾶσαν ἐνδεικνυμένους ἀγαθήν, ἵνα τὴν διδασκαλίαν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ κοσμῶσιν ἐν πᾶσιν.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ Π. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
15 Τέτοιοι μύθοι καί ἐντολές ἀνθρώπων εἶναι καί οἱ διακρίσεις τῶν φαγητῶν σέ καθαρά καί ἀκάθαρτα. Ἄς ξέρουν λοιπόν αὐτοί πού κάνουν τίς διακρίσεις αὐτές ὅτι ὅλα εἶναι καθαρά σ’ ὅσους εἶναι καθαροί στήν καρδιά καί τή συνείδηση. Στούς μολυσμένους ὅμως καί ἀπίστους δέν εἶναι τίποτε καθαρό, ἀλλά ἔχει μολυνθεῖ καί ὁ νοῦς τους καί ἡ συνείδησή τους. 16 Ὁμολογοῦν ὅτι γνωρίζουν τόν Θεό, μέ τά ἔργα τους ὅμως τόν ἀρνοῦνται. Εἶναι σιχαμεροί καί ἀπείθαρχοι, ἄχρηστοι καί ἀνίκανοι γιά κάθε καλό ἔργο.
β΄ Ἐσύ ὅμως δίδασκε ἐκεῖνα πού συμφωνοῦν καί ἁρμόζουν στήν ὀρθή καί σωστή διδασκαλία. 2 Δίδασκε τούς γέροντες νά εἶναι προσεκτικοί καί ἄγρυπνοι, σεβαστοί, συνετοί, νά μήν εἶναι ἀδύναμοι, ἀλλά ὑγιεῖς καί ἀκλόνητοι στήν πίστη, στήν ἀγάπη, στήν ὑπομονή. 3 Τό ἴδιο καί οἱ ἡλικιωμένες γυναῖκες δίδασκε νά εἶναι στήν ἐξωτερική τους ἐμφάνιση καί τήν ἐνδυμασία ὅπως ἁρμόζει σέ ἱερά πρόσωπα, πού ἐμφανίζονται ὡς εὐσεβή καί ἀφοσιωμένα στό Θεό. Νά μήν ἔχουν τό πάθος τῆς διαβολῆς καί τῆς κατακρίσεως, οὔτε νά εἶναι ὑποδουλωμένες στό πολύ κρασί, ἀλλά νά διδάσκουν τό καλό, 4 γιά νά σωφρονίζουν τίς νέες διδάσκοντάς τες νά ἀγαποῦν τούς ἄνδρες τους καί τά παιδιά τους, 5 νά εἶναι ἐγκρατεῖς, ἁγνές, νά φροντίζουν τά σπίτια τους, νά εἶναι ἀγαθές καί νά ὑποτάσσονται στούς ἄνδρες τους, γιά νά μή βλασφημεῖται ἀπ’ αὐτούς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐξαιτίας τῆς δυστροπίας τῶν γυναικῶν τους. 6 Τό ἴδιο πρότρεπε καί τούς νεοτέρους νά εἶναι ἐγκρατεῖς καί συγκρατημένοι. 7 Ἀλλά συγχρόνως πρέπει κι ἐσύ νά συμπεριφέρεσαι ἔτσι, ὥστε σ’ ὅλα νά παρέχεις τόν ἑαυτό σου ὑπόδειγμα καλῶν ἔργων. Καί στή διδασκαλία ἀπόφευγε κάθε νόθευση, ἀλλά νά διδάσκεις ἀδιάφθορη τήν ἀλήθεια· κι ὅσα διδάσκεις νά ἐμπνέουν τή σεμνότητα, νά διακρίνονται γιά τήν καθαρότητα τῆς διδασκαλίας, 8 νά εἶναι λόγος σωστός καί ὑγιής, ἐλεύθερος ἀπό τήν ἀρρώστια τῆς αἱρέσεως, ἀκατηγόρητος, ὥστε κάθε ἀντίπαλος καί ἐχθρός τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου νά ντροπιασθεῖ, καθώς δέν θά ἔχει νά λέει κανένα κακό γιά μᾶς. 9 Πρότρεπε τούς δούλους νά ὑποτάσσονται στούς κυρίους τους, νά τούς εἶναι σ’ ὅλα ἀρεστοί, νά μήν ἀντιμιλοῦν. 10 Νά μήν κλέβουν, ἀλλά νά δείχνουν κάθε καλή καί σύμφωνη μέ τό θεῖο θέλημα ἀξιοπιστία καί τιμιότητα. Καί νά φέρονται ἔτσι, γιά νά γίνονται σέ ὅλα στολισμός τῆς διδασκαλίας τοῦ σωτῆρος μας Θεοῦ.
