Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
ΚΕΙΜΕΝΟ
"Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε"
ΕΡΜΗΝΕΙΑ
"Ἂς μὴ ταράττεται ἡ καρδία σας, ἐπειδὴ ἠκούσατε, ὅτι πρόκειται νὰ μὲ ἀρνηθῆ ὁ Πέτρος. Πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος προνοεῖ περὶ τοῦ ἔργου μου καὶ ὁ ὁποῖος θὰ προνοήση καὶ διὰ σᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐτάχθητε εἰς τὸ ἔργον αὐτό. Πιστεύετε ἀκόμη καὶ εἰς ἐμέ, ὁ ὁποῖος ὡς Μεσσίας καὶ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ θὰ ἐξακολουθῶ καὶ μετὰ τὸν θάνατόν μου εἰς τοὺς οὐρανοὺς νὰ συμπληρώνω τὸ ἔργόν μου."
ΣΧΟΛΙΟ (β)
"Καὶ ὅταν ἡ θλῖψις ξεσπάση καὶ ὁ πόνος κάμη τὴν ἐμφάνισίν του, τότε ἡ καρδία, ἡ ὁποία μέχρι τότε ὡμοίαζε πρὸς θάλασσαν ἤρεμον καὶ γεμάτην γαλήνην, γεμίζει ἀπὸ κύματα μαῦρα καὶ ἀπειλητικά. Ἀθυμία τὴν γεμίζει. Τὰ μάτια τρέχουν δάκρυα. Ὁ οὐρανὸς σκοτεινιάζει. Τί ζητεῖ τότε ἡ ψυχή; Καὶ τί ποθεῖ ὁ ἄνθρωπος; Ἀνάπαυσιν, παρηγορίαν, εἰρήνην. Ποῦ θὰ τὴν εὕρη; Εἰς τοὺς ἀνθρώπους; Κάθε ἄλλο. "Παρακλήτορες κακῶν" ἀποδεικνύονται πολλάκις οἱ ἄνθρωποι. Καὶ ἀντὶ παρακλήσεως καὶ παρηγορίας βυθίζουν τὴν μάχαιραν τοῦ πόνου βαθύτερον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ πονεμένου. Ἕνας εἶναι ἱκανὸς τότε νὰ παρηγορήση, νὰ διαλύση τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς ἀπελπισίας, ποὺ συγκεντρώνονται ἀπειλητικὰ εἰς τὸν ὁρίζοντα τῆς ψυχῆς καὶ νὰ τῆς χαρίση τὴν ἠρεμίαν καὶ τὴν γαλήνην. Εἶναι ὁ Θεός. Δι’ αὐτὸ προσθέτει ὁ Κύριος:
"Πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν, καὶ εἰς ἐμέ πιστεύετε". Νὰ ἔχετε τελείαν πίστιν εἰς τὸν Θεόν Πατέρα καὶ εἰς Ἐμέ τὸν Υἱόν του. Διατί; Διότι πρῶτον μὲν Ἐκεῖνος εἶναι ὁ Πατέρας, ὁ στοργικὸς καὶ γεμᾶτος ἀγάπην, ὁ Ὁποῖος μεριμνᾶ καὶ φροντίζει διὰ τὰ παιδιά του, ὥστε τίποτε νὰ μὴ τοὺς λείπη, καὶ ἐνδιαφέρεται δι’ ὅλας τὰς λεπτομερείας τῆς ζωῆς των. Τὰ πάντα βλέπει καὶ παρακολουθεῖ καὶ εἶναι ἕτοιμος εἰς τὴν κατάλληλον ὥραν νὰ ἐπέμβη καὶ νὰ μετριάση ἡ καὶ νὰ ἐξαλείψη τὴν αἰτίαν, ἡ ὁποία ἐδημιούργησε τὸν πόνον καὶ νὰ ἐξαγάγη τὸν ἄνθρωπον εἰς ἀναψυχήν.
Διότι Ἐκεῖνος ἀκόμη ἐνδιαφέρεται ὄχι μόνον διὰ τὴν ἐπὶ τῆς γῆς εὐτυχῆ ζωὴν τῶν παιδιῶν του, ἀλλά καὶ διὰ τὴν αἰωνίαν των ἀποκατάστασιν εἰς τὸν οὐρανόν. Γνωρίζει δέ, ὅτι ἕνα σπουδαιότατον μέσον καταρτισμοῦ διὰ τὸν οὐρανόν εἶναι αἱ θλίψεις. Διότι "τὸ παραυτίκα ἐλαφρόν τῆς θλίψεως ἡμῶν καθ’ ὑπερβολὴν εἰς ὑπερβολὴν αἰώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ἡμῖν, μὴ σκοπούντων ἡμῶν τὰ βλεπόμενα, ἀλλά τὰ μὴ βλεπόμενα τὰ γὰρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τὰ δὲ μὴ βλεπόμενα αἰώνια" (Β’ Κορινθ. δ 17-18). Δηλαδή. Αἱ θλίψεις μας ποὺ γρήγορα περνοῦν, καὶ εἶναι δι’ αὐτὸ ἐλαφραί, κατεργάζονται εἰς ἡμᾶς εἰς ὑπερβολικὰ μεγάλον βαθμὸν αἰώνιον βάρος δόξης. Ὁσονδήποτε δὲ βαρεῖαι καὶ ἂν εἶναι αἱ θλίψεις, θὰ τὰς αἰσθανώμεθα ὡς ἐλαφράς, ἀρκεῖ νὰ μὴ καρφώνωμεν τὸ βλέμμα μας πρὸς ἐκεῖνα ποὺ βλέπονται μὲ τὰ μάτια τοῦ σώματος, ἀλλά πρὸς ἐκεῖνα ποὺ δὲν βλέπονται. Διότι τὰ βλεπόμενα εἶναι πρόσκαιρα, τὰ μὴ βλεπόμενα ὅμως εἶναι αἰώνια.
Ἐπιπροσθέτως, ἡ πίστις πληροφορεῖ, ὅτι ποτὲ ἡ ἀγαθότης τοῦ Πατρὸς δὲν θὰ ἀφήση τὰ παιδιά του νὰ πειρασθοῦν καὶ νὰ δοκιμασθοῦν περισσότερον ἀπὸ τὰς δυνάμεις τῶν, ἀλλά κατὰ τὴν ἀψευδῆ βεβαίωσιν τοῦ Ἀποστόλου του "ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑμᾶς ὑπενεγκεῖν" (Α΄ Κορινθ. ι΄13). Μαζὴ μὲ τὴν δοκιμασίαν θὰ μᾶς χαρίση καὶ τὴν δύναμιν τῆς ὑπομονῆς, μὲ τὴν ὁποίαν καὶ θὰ τὴν ἀντιμετωπίσωμεν.
Ὁ Οὐράνιος Πατήρ, λοιπόν, παρακολουθεῖ τὴν δοκιμασίαν τῶν παιδιῶν του. Ἀλλὰ καὶ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτὸς ποὺ ἔγινεν κοινωνὸς τῆς φύσεως ἡμῶν καὶ ἐδοκίμασε τόσας θλίψεις κατὰ τὴν ἐπίγειον ζωήν του καὶ παρεδόθη εἰς θάνατον ὀδυνηρὸν Δι’ ἡμᾶς, μᾶς συμπαθεῖ εἰς τὰς ἀσθενείας μας καὶ συμπαρίσταται εἰς τὸν πόνον μας. "Πέπονθεν αὐτὸς πειρασθείς", σημειώνει ὁ θεῖος Παῦλος. Καὶ δι’ αὐτὸ "δύναται τοῖς πειραζομένοις βοηθῆσαι" (Ἑβρ. β 18). Καθήμενος παρὰ τὸν "θρόνον τῆς μεγαλοσύνης ἐν ὑψηλοῖς" παρακολουθεῖ μὲ πολλὴν ἀγάπην τὰ παιδιά του. Καὶ δὲν παύει μεσιτεύων εἰς τὸν Πατέρα ὑπὲρ ἡμῶν. Ποίαν λοιπὸν μεγάλην ἀλήθειαν ἀπεκάλυπτεν ὁ Διδάσκαλος εἰς τοὺς μαθητάς του, ὅταν τοὺς ἔλεγεν "πιστεύετε εἰς τὸν Θεόν καὶ εἰς ἐμέ πιστεύετε"! Ἀλλὰ καὶ πόσον ὁ πονεμένος πιστὸς ἀνακουφίζεται, ὅταν ἀνοίγη τὰ πτερὰ τῆς πίστεως καὶ φθάνη εἰς τὸν θρόνον τῆς Χάριτος! Εὑρίσκει ἐκεῖ "εὔκαιρον βοήθειαν". Βοήθειαν τὴν ὁποίαν ἡ περίστασις ἀπαιτεῖ. Εἶναι τοῦτο μικρόν;" (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ.Γεωργίου Δημοπούλου "Πρό τῆς Θυσίας", ἔκδοση "Ο ΣΩΤΗΡ").
